Ruzie met vriend over ex
Hoi,
Ik heb nogal een ramp van een ex. Hij is niet aardig, in het verleden zeer onbetrouwbaar gebleken wat betreft de omgangsregeling, heeft vaak problemen met relaties, geld etc. Kortom, mijn vriend en ik hebben de afgelopen jaren er aardig wat mee te stellen gehad. Gevolg hiervan is dat ik zo gauw ik iets te toegeeflijk ben richting ex, zoon is daar bijv. eens wat langer dan anders, ik gelijk een boze vriend heb. Alle nare gebeurtenissen van de afgelopen 5 jaar staan hem zo duidelijk op het netvlies dat hij niet kan begrijpen dat ik niet veel harder ben tegen mijn ex. Het gebeurt ook vaak dat ik ergens ruzie over heb met mijn ex, en vervolgens ruzie krijg met mijn vriend om dat die vind dat ik mijn poot niet genoeg stijf heb gehouden, teveel toegeef. Kortom, dan zijn er twee boos! Soms voelt het bijna alsof ik moet kiezen, als ik dit doe wordt ex boos, als ik het andere doe mijn vriend. Nu klijnkt het alsof ik een soort boosaardige vriend heb, maar dat is helemaal niet zo. het is een zacht type zeg maar, en het enige waarover we strijd hebben is mijn ex. Het frustreert hem enorm dat zo'n indioot voor een groot deel ons leven bepaald, en dat we er nog zoveel mee te maken hebben. Ik snap dat heel goed, maar voel me vaak tussen twee vuren staan. Komt bij dat zoon erg gek is op zijn vader, en er het liefst zo vaak mogelijk heen gaat. Vuur nummer drie! Ik vind het maar lastig. Misschien heeft iemand een tip (je)? Groetjes, Lena
En omgekeerd
'Maar het kan niet zo zijn dat jouw ex zodanig tussen jullie in komt te staan dat jij het idee hebt dat je straks niet meer bij je vriend terecht kan als het om iets met je ex gaat.' Het omgekeerde is ook waar: het kan niet zo zijn dat je vriend de relatie tussen jouw ex en met name zijn zoon bepaalt. Jouw vriend is een relatie aangegaan met een vrouw die gescheiden is en een kind heeft. Ex/vader bestaan dus nog, ook al is het een vervelende man. Je vriend zou er ook respect voor kunnen hebben dat je probeert te schipperen en ervoor zorgt dat het contact tussen vader en zoon zo god mogelijk is. Omgekeerd zou je zelf erover kunnen nadenken waar je toegeeflijk bent en waar je op je strepen gaat staan. Zoon wil langer blijven, vader vindt het goed, dan kan ik me voorstellen dat je toegeeflijk bent. Ander gedonder of gezeur kun je wellicht duidelijker afsluiten, ook duidelijker naar je ex toe. Wat wel en wat niet bepaal jij. Maar zolang jij daar zelf niet duidelijk in bent zul je inderdaad tussen twee vuren staan, want dan nemen ex en vriendje dat terrein in.
Dus je zult zelf sterker en duidelijker moeten zijn: jij bent de moeder van je zoon, jij hebt te maken met een ex die de vader is van je zoon en jij hebt je vriend die bepaald gedrag vetoont waar jij niet gelukkig van wordt. Eerst maar eens helder krijgen he jij zelf daarmee om wil gaan, vanuit jezelf en dat dan duidelijk maken aan je omgeving. Dan wordt je zelf wellicht even het derde vuur tussen twee vuren in, maar dat is dan maar even zo.
Tsjor
Tsjor
...ik ben het met je eens.
Bij ons was de regel vanaf begin: Communicatie met ex is mijn verantwoording, manlief brengt hier weinig in. Ik ben hier hartslikke blij mee. Mijn ex is niet makkelijk, maar ik ken z'n ins en outs en weet hiermee om te gaan en de communicatie op deze manier vredig te houden.
Als ex tegen mij iets stoms zeggt (en dat doet ie vrijwel altijd als hij belt of smst), haal ik m'n schouders op en maak me hier verder geen druk over - ik weet uiteraard, waar het vandaan komt en kan dus rustig blijven.
Manlief en ex kennen elkaar ook niet. Terwijl wij hem echt al heeeeel vaak aangeboden hebben om langs te komen. Ik snap het ook niet, want als vader zal ik toch willen weten, wie op vrijwel elke vlak mijn rol invult, maar goed, dat moet ex echt zelfst weten.
Is je vriend erg beschermend misschien? Heeft hij het gevoel jouw en het kind te moeten verdedigen en beschermen tegen je ex?
Want dat kan ook een reden zijn, dat hij en ex als vuur en water zijn.
Goed punt
Jullie hebben een goed punt, niet alleen staat de strijd met mijn ex mijn relatie met mijn vriend soms in de weg, maar soms staat mijn vriend ook de 'relatie' die ik met mijn ex heb in de weg. En dat is net zo lastig. Ik realiseer me dat ik op beide punten duidelijker standpunt in moet nemen. Het klopt dat mijn vriend ons vooral wil beschermen tegen negatieve invlloeden van mijn ex. Maar ja, hoe vervelend hij ook is, het is wel de vader van mijn zoon, en het is niet mijn doel hun relatie te frustreren. En vreemd genoeg wil ik ook af en toe met mijn ex kunnen praten, ook al is hij onberekenbaar en kan hij me een volgende keer een hak zetten. Soms ben ik zelfs blij als mijn ex en ik ruzie hebben, omdat we onze frustraties over het leven als gescheiden ouder eruit kunnen gooien. Bedankt voor het meedenken! Lena
