Ruzie over zaterdag voor pasen/cursus dochter

Excuses

'Hij stelt dat hij de kinderen zaterdag om 9 uur verwacht. Ik ben dat niet van plan.' en eerder was je dat wel van plan: 'Dus kan ik de kinderen om 9 uur al brengen en kan dochter tussendoor even naar cursus, dus heeft pa meer tijd met de kinderen.'

Je wilt vader nu dwingen om de cursus te accepteren door de kinderen later naar hem toe te brengen?
Ook denk je nogal veel voor vader, bijvoorbeeld dat hij dan de kinderen langer kan hebben.

De cursus is bij vader in de buurt, het is in de tijd van vader, maar vader heeft er moeite mee. Ik denk dat je het dan ook echt bij hem moet neerleggen. hij kan zelf praten met je dochter en eventueel de cursusgevers of de leiding van de club opbellen als hij een bepaalde mening heeft over zaterdag voor pasen. Hij kan aan zijn dochter uitleggen wat hij eventueel van plan was (hij hoeft het niet aan jou uit te leggen) of aan de clubleiding.

Ik hoop niet dat jij op een of andere manier al ingestemd hebt.

En ook dochter: als ze zich opgegeven heeft voor de cursus had ze eerst even met vader moeten overleggen. Of zodra ze wist dat het op die tijd was vader moeten opbellen (ik heb een probleem....etc.).

Ik denk dat je nu eerst excuses moet maken aan vader, dat het zo loopt. Daarna vragen aan dochter of ze het met vader wil bespreken (en omgekeerd aan vader vragen) en vader het telefoonnummer van de club/cursusleiding geven. Morgen kan hij dan nog wellicht iets bespreken of regelen of zelf bellen.

Daarna zouden jullie even om de tafel moeten gaan zitten, want als kinderen groter worden ga je meer van dit soort situaties krijgen. Bij mij zijn de weeke3nden langzamerhand veranderd is vaste avonden/dagen waarop de kinderen naar vader gaan, vaak ieder apart (afhankelijk van alles wat ze nog meer te doen hebben). Het owrdt dan bij de een samen eten, bij de ander samen een bepaalde dvd-serie kijken en bij de derde samen koken. Al naar gelang het kind, het tijdstip en de mogelijkheden. Dat werkt prima. Ik regel daar niets in mee, vader en kinderen regelen dat en ik hoor het wel.

Wat betreft weekendactiviteiten: omdat het gevolgen heeft voor weekenden waarop de kinderen bij beide ouders kunnen zijn zou dat in overleg moeten. En dan heeft vader nog iets meer in te brengen, omdat die weekenden de enige tijd zijn die hij met de kinderen heeft. Dus overleg als er een clubje aankomt dat in de weekenden plaats vindt. Nog beter is het om vader dan het voortouw te laten nemen, zodat hij dingen gaat regelen en afspreken. Hij is er dan meer bij betrokken, zelfs als de kinderen bij jou zijn in het weekend, omdat hij meer betrokken is bij de te ondernemen activiteit.

Maar eerst maar eens excuses en kijken hoe je dit in de toekomst kunt voorkomen.

Tsjor

Papa's tijd, papa's huis, papa's regels

Het is jouw zaak niet. Volgens de afspraken is ze bij haar vader, hij is daar al heel soepel in, doordat ze later mag komen als ze gaat helpen bij turnen.

Je moet je dochter duidelijk maken dat ze deze afspraken met haar vader moet maken, niet met jou. En voor dit weekeinde moet ze dat dus ook doen, als vader niet akkoord gaat is dat jammer maar helaas, dan is het aan jou om duidelijk te maken aan je dochter dat het zijn beslissing is, en dat jij dat respecteert en begrijpt.

Toegeven?

"Ik heb toch al het idee dat ik toegeef."
Er valt niets toe te geven. Laat die beslissing gewoon bij papa, en communiceer ook naar hem dat je de beslissing bij hem laat. (en dan kan het best eens meevallen, hij staat immers gewoonlijk ook toe dat ze gaat turnen).

Voor dochter opkomen

Als het iets nieuws was, zou ik inderdaad de beslissing bij de vader laten, dat hebben we vaker gedaan. Soms mag iets, soms niet. En vader heeft al aangegeven het er niet mee eens te zijn. Ik heb het gevoel voor dochter op te moeten komen, juist omdat het turnen al goed gevonden werd. Kom dan ook afspraken na.
Ik had ook het gevoel dat er niet over te praten viel. Dit noem ik geen overleg. Dochter durft niet tegen hem in te gaan.

Loslaten

jullie zijn gescheiden,jullie voeden beide je kinderen op je eigen manier op.
jij moet het gedeelte van wat zich bij vader afspeelt loslaten,dit is een probleem tussen dochter en vader.
je mag het sneu vinden ( dat is het ook),je mag boos zijn,maar jij kan het niet oplossen.
je dochter is al een tiener schrijf je,jij kan haar wél leren om voor zichzelf op te komen en het gesprek aan te gaan met haar vader,maar het oplossen van haar probleem moet je loslaten,dat is niet aan jou.

Ik vind geloof ik helemaal niets

Mijn indruk is dat Ernesta en haar ex moeite hebben met het vinden van een oplossing. Als ik haar berichten zo lees dan vraagt ze hier bevestiging. Ze wil horen dat ze het goed aanpakt.
Ik vind het nogal rigide en liefdeloos klinken allemaal. Met liefde doel ik dan niet op concrete liefdesbetuigingen, maar op houding, op elkaar iets gunnen. Ook lijkt de focus totaal zoek. Iedereen wil van alles en er is niet alleen een vijandige stemming maar ook geen gemeenschappelijk doel. Wat is de bedoeling: moet haar dochter prettig opgroeien, moeten de ouders voldoende contacturen met de puber hebben, is er iemand die zijn zin moet krijgen, is dat vrijwilligerswerk een zinvolle activiteit waardoor de dochter zich kan ontwikkelen. Hoe zijn die zondagen gecompenseerd met zaterdagochtenden, is dat globaal of per uur. Waarom kan dat inhalen niet op andere momenten. Waarom communiceert die vader niet eerder zijn plannen voor het Paasweekend met zijn puber. Ook zonder scheiding is het al lastig om slungels mee te krijgen. Maar hoe het allemaal zit?

Geen idee.

Nouja

Ik sluit me helemaal aan bij Rodebeuk. Met als toevoeging dat niemand weet wat de vader van plan is morgen. Wie weet heeft hij allemaal leuke plannen (mogelijk met het idee dat hij nu een keer een hele dag heeft) die hierdoor helemaal in het water vallen. Dingen georganiseerd, kaartjes gekocht, plannen gemaakt, wie weet...

Niet

ik vind dat er erg vanuit de vader wordt gedacht hier. waar is de dochter? Meisje is puber en gaat in de weekends andere leuke dingen doen. Ik zou er maar aan wennen als ik die vader was. Mag dat meisje aub een eigen leven leiden? Als de kinderen ouder worden, zullen de bezoekafspraken moeten worden bijgesteld. Kan dochter niet eens een avond naar vader, bijvoorbeeld? Kunnen ze naar de bioscoop. Of samen koken.
Dit turnen is belangrijk voor het meisje, dat is duidelijk. Ernesta, je hebt gelijk. Vader slachtoffert. Is hij nou helemaal van de pot gerukt?

Tis toch weer om te zuchten

Vader verzint iets maar zonder rekening te houden met dochter. Of ook maar even te bellen/mailen met de turnvereniging zodat hij er rekening mee kan houden. Moeder vindt het rot voor dochter en krijgt weer de Zwarte Piet toegeschoven.
Zoals ik boven al zeg: laat het maar lopen omwille van de verstandhouding. Maar ik vind vaders opstelling er echt niet een om hier te gaan zitten verdedigen.

Ik vraag me toch altijd af waarom dat is en vagelijk krijg ik dan het vermoeden dat dat gebeurt vanuit een eigen (ex)mans'-steekjes-in-de-opvoeding-laten-vallen-wegpoets-mentaliteit. Niet uncommon bij veel vrouwen. Erg wijs ook en misschien ook het beste voor de kinderen, hoewel je ze (niet in het onderhavige geval hoor maar als het een algemene attitude wordt tov de vader) ook weer een soort van deurmathouding als (ex)vrouw en moeder voorspiegelt. Enfin, laatse alinea is wellicht wat voor een geheel nieuw draadje

Maria

Hoe wij het doen

Activiteiten van de kinderen die (deels) in de tijd van mijn ex vallen, worden altijd in overleg geregeld. Incidentele activiteiten in zijn tijd mail ik door zodra ik ze weet. Verder is het dan aan hem om met het kind af te stemmen of het al dan niet kan. Ik ga er nooit vanuit dat ex het wel met mij eens zal zijn. Vaak is dat wel het geval, gelukkig, maar hij was er altijd enorm over geïrriteerd als ik meende voor hem te moeten denken. Dat is geen deurmatgedrag, maar gewoon goed overleg.

Tja

Ik zou het van respect vinden getuigen wanneer vader niet alleen wordt geacht zich te schikken als het zo uitkomt, maar ook een planning heeft van wat wanneer gebeurt. Dus dat hij van tevoren weet met welke zaterdagen hij rekening moet houden, want het lijkt erop dat dat absoluut niet het geval is.

In dit geval lost dat niets op, want er is een last minute activiteit. In zo'n geval kan dochterlief best in overleg treden met vader, maar als die al andere plannen heeft gemaakt, hoort ze zich wat mij betreft daar aan aan te passen.

Dynastie

"Ik zou het van respect vinden getuigen wanneer vader niet alleen wordt geacht zich te schikken als het zo uitkomt, maar ook een planning heeft van wat wanneer gebeurt"

Maar door wie wordt hij dan geacht dat te doen? Het is toch een afspraak die hij (als volwaardige volwassen man) heeft gemaakt. Waarom moet moeder de planning bijhouden en aan vader doorgeven? Heeft die geen handjes aan zijn lijf om te mailen of te bellen? (en zo niet, dan kan het altijd nog spraakgestuurd). Waarom moet dochter zich aanpassen aan vader als het om een reguliere buitenschoolse activiteit? Graag een argument hiervoor.

Maria

Maria

Maria

< Ik heb gezegd dat ik het flauw van vader vind om iets te plannen in de tijd dat je dochter iets anders heeft >

Je leest niet goed,vader dacht dat dochter in het paasweekend vrij had ,dus er is niets flauw aan.
het berust op een miscommunicatie.

en ik blijf er bij,dochter moet dit zelf met vader uitzoeken en bespreken.
( wie weet heeft vader wel een weekendje pretpark geboekt,en vind dochter dit helemaal te gek).

Klokje2

< Ernesta, je hebt gelijk. Vader slachtoffert. Is hij nou helemaal van de pot gerukt? <

dat is slechts 1 kant van het verhaal,jammer dat we het verhaal niet van vaders kant horen.

ik heb (helaas) al 10 jaar ervaring met een biomoeder die bepaalt ,beslist,stookt, dwars ligt,en niet los kan laten,wat al 1 beschadigd kind heeft opgeleverd.
en ik proef in het berichtje van Ernesta helaas ook een stuk *niet los kunnen laten*.
Vind ik moeilijk om te lezen,omdat ik heb gezien wat het met een kind kan doen.

Susanne

1. Ik vind het de verantwoordelijkheid van vader om bij de turnvereniging te checken of er wel of geen les is deze zaterdag.
2. het flauwe vind ik dat hij bij zijn standpunt blijft dat dochter niet mag gaan turnen omdat hij iets anders in de zin heeft (nogmaals: ik vind het wel schelen wat dat is)

Dat is wat ik bedoelde.

Zijn weekend

Het is zijn weekend en hij heeft blijkbaar wat anders in het hoofd om te doen dan je dochter naar turnen te brengen en op te halen. Dat is vervelend maar dat is een zaak tussen vader en dochter. Zij zal hem duidelijk moeten maken waarom ze graag naar die cursus wil en hij kan haar uitleggen wat zijn plannen zijn. Durft ze dat niet? Dat is jammer maar uiteindelijk haar probleem. Ze kan op haar leeftijd best leren om het te vragen. Walst de vader over haar heen is dat vervelend voor haar en uiteindelijk ook slecht voor hun band maar dat is nu echt een zaak tussen vader/dochter. Jij staat daar los van.

Overigens ook binnen een huwelijk heb je soms zulke situaties. Mijn dochter van 14 durft aan mij ook veel meer te vragen dan aan haar vader. Niet omdat hij nou zo onaardig is maar hij reageert vaak wat absoluter en sterker dan ik. Toch wil ik op haar leeftijd niet meer constant een soort bufferzone zijn. Ze moet ook leren om voor zichzelf op te komen en gewoon te zeggen wat ze wil. Beter dat ze dat nu leert want daar heeft ze later op de universiteit/werkvloer/relaties alleen maar profijt van.

Maylise

Opgelost?

Ik lees verschillende keren; het ligt eraan wat vader gepland heeft. Niet wat dochter betreft: ik heb haar een paar keer gevraagd 'en als papa nou naar een pretpark wil?' Zelfs dan vindt ze de cursus belangrijker.

Ik heb het toch maar op me genomen om vader er nog een keer over te bellen. Hij had niet begrepen dat het om een terugkomdag van de cursus ging, hij dacht dat het om een normale turnles ging waarbij dochter helpt.
(dochter had het wel goed gezegd, daar stond ik zelf bij, maar waarschijnlijk omdat hij helemaal geen turnen had verwacht op deze zaterdag was hij zo geïrriteerd dat hij niet meer goed luisterde?) Dus oké vooruit, ze mocht naar cursus. Het hele gedoe van 'ik heb iets anders gepland', klonk nu ineens meer van 'ik wil ook wel eens een keer iets op zaterdag kunnen plannen'.
Dus zo vastomlijnd (al iets geboekt/betaald) was het gelukkig niet. Ach, ik wil ook wel eens iets op zaterdag plannen, maar dat kan dus niet. Ik probeer inderdaad ook nog steeds een datum te plannen voor een pretpark, een dag waarop niet geturnd moet worden, zoon niet vlak voor examen zit, geen andere activiteit al gepland is en vriend niet moet werken...

Hele gedoe loopt uiteindelijk goed af. Niet aan denken wat er besloten zou zijn als het inderdaad een gewone turndag zou zijn geweest, want ook dan wil dochter graag lesgeven (vrijwilligerswerk is ook niet hetzelfde als vrijblijvend tenslotte, hoewel dochter het eerder gewoon leuk vindt).

Bedankt voor alle reacties.

Single lady

"Blijft de vraag waarom je je dochter niet ZELF laat bellen naar haar vader".

Omdat ik toch een moeder blijf die begaan is met haar kind. Ik zie hoe erg ze het vindt als ze niet naar de cursus zou kunnen. Ik merk dat ze het zelf niet met vader durft te bespreken. Dan zou ik moeten zeggen dat ze het zelf moet oplossen. Dat weet ik. Maar ik weet ook dat het dan niet gebeurt, of ze zich door vader laat overdonderen.
Ze zitten op de middelbare school. Als er iets geregeld moet worden, kunnen ze vaak zelf dingen regelen met leraar of mentor. Maar soms ook stap je zelf nog naar school. Met vader dus net zo. Bovendien betrof dit een afspraak die hij en ik samen gemaakt hebben, waar hij (omdat hij zich vergist heeft) onderuit wilde.

Maria

'Waarom moet dochter zich aanpassen aan vader als het om een reguliere buitenschoolse activiteit? Graag een argument hiervoor.'

Het is geen reguliere activiteit, zie ook de openingspost:
'Zo ook komende zaterdag, voor pasen. Dit bleek pas gisteren.'

Het is natuurlijk makkelijk beweren dat je eenmaal tegen vader hebt gezegd dat zoiets kan gebeuren en hij zich maar moet aanpassen, maar ik ben het daar gewoon niet mee eens. En ik beweer helemaal niet dat moeder de planning bij moet houden, bij tieners kan je best verlangen en verwachten dat ze dat zélf doen. En dus ook zelf in overleg treden met vader. Hij heeft het laatste woord, hij is de ouder.

En dat tiener dan liever zus of zo doet? Tja, je hoeft toch niet aan alles toe te geven? Het is fijn voor dochter dat het is opgelost, maar ik denk dat het voor alle partijen prettiger is als moeder accepteert dat ze niet gaat over wat er in vaders tijd gebeurt. Dat besef mis ik.

Okay dynastie

nee, ik had inderdaad begrepen dat het iedere zaterdag is. Maar als het een niet regulier terugkerend gebeuren iskan vader toch ook van te voren informeren of het er is of niet?

Maria

Nog even

goed dat het is opgelost. Pubers gaan nu eenmaal meer dingen buiten de deur doen. Misschien moet vader daar even aan wennen. Straks wil ze uitgaan, mag dat dan ook niet omdat het 'zijn' weekend is? Ik begrijp dat gewoon niet goed. Als ik uit die paar regels van Ernesta al proef hoe belangrijk het turnen voor dochter is, waarom snapt vader dat dan niet? En waarom gunt hij haar die bezigheden die haar gelukkg maken niet zonder scrupules? Natuurlijk hoor je het verhaal van één kant, maar dat is met ieder verhaal hier. En er bestaan egoistische exen helaas, maar daar hoort Ernesta volgens mij niet bij.

Dynastie en klokje 2

Turnen op zaterdagochtend is inderdaad een reguliere activiteit.
Pas enkele dagen voor die zaterdag bleek dat ze niet kon lesgeven omdat ze naar de turncursus moest. Dit hangt nauw met elkaar samen en vader had wel op het turnen-lesgeven kunnen rekenen

Dank je klokje 2 voor je steun.