Ruzie tussen vader en dochter
Ik ben al ruim 8 jaar gescheiden. De laatste tijd heeft mijn dochter (15)nogal problemen met haar vader. Ze liggen nogal overhoop met elkaar. Nou is dochter niet altijd de gemakkelijkste, ik heb vroeger toen ze ongeveer 9 was veel last van/ruzie met haar gehad. Tussen ons loopt het nu prima. Met vader klikt het totaal niet meer. Afgelopen weekend is het zo hoog opgelopen dat vader mij belde met de vraag of ik haar op kon komen halen, want ze was niet te handhaven. Als ik had gedacht dat het gewoon de puberteit was (zoals vader zei) had ik het ze zelf laten uitzoeken. Maar in mijn ogen is vader niet bereid om open te staan voor haar. In hun ruzie vroeg ze 'ben jij soms zo perfect?', waarop vader antwoordde met 'ja'. Tja dan zou ik ook uitgepraat zijn.
(volgens mij) is directe aanleiding het feit dat hij haar eerder deze week van een (officieel)feestje haalde, en in plaats van buiten te wachten, haar een half uur eerder BINNEN op kwam halen. Hij snapt maar niet dat dit een doodzonde is voor pubers.
Oké de ruzie is er. Maar nu? Als er niets verandert, zou ik haar over 2 weken weer naar vader moeten brengen. Dochter ziet dat niet zitten. Ik ook niet eigenlijk. Ik vertik het om te bellen. Hij waarschijnlijk ook. "Gelukkig" hebben we tussendoor nog een infoavond op school, zodat we wel moeten praten en ik kan vragen wat hij verwacht.
Graag reacties wat ik kan doen.
Groeten,
Ernesta
Ach ja
1. Welke rol zie jij voor jezelf? Bemiddelen? Kies je de kant van vader/je ex? Of de kant van je dochter?
2. Heb je al eens met vader/je ex gepraat? Zijn kant van het verhaal aangehoord? Blijkbaar niet, en dat lijkt me een slechte zaak. Je schrijft: "(volgens mij) is directe aanleiding het feit dat hij haar eerder deze week van een (officieel)feestje haalde, en in plaats van buiten te wachten, haar een half uur eerder BINNEN op kwam halen. Hij snapt maar niet dat dit een doodzonde is voor pubers."
Misschien was er wel een heel goede aanleiding voor deze doodzonde, en heeft je dochter (om heel begrijpelijke redenen) die aanleiding nog niet opgebiecht. het zou zomaar kunnen, dat vader/je ex naar binnen ging, omdat je dochter al een half uur buiten had moeten zijn.
Tinus
Grotendeels sta ik aan de kant van mijn dochter. Ik zou best willen bemiddelen als ze me daarom vragen, omdat ik wel van mening ben dat het van 2 kanten moet komen. Maar wat ik merk is dat vader zijn standpunten heeft en daaraan vast houdt. Bovendien is hij nooit fout, het ligt nooit aan hem. Ik wist dit al jaren, maar hoorde dochter laatst precies hetzelfde zeggen.
En nee, vader had geen goede reden, ze hoefde pas een half uur later buiten te zijn. Het was een officieel feest voor genodigden in het gemeentehuis. Volgens dochter vond hij het wel interessant om ook eens te kijken. Officieel hadden ze hem niet eens binnen mogen laten! Maar goed, dit was ook alleen de laatste druppel. Het loopt al langer niet goed en nu is gewoon de maat vol. Ik kan heel veel dingen op noemen waar ik (en dochter) het niet mee eens ben. Ik heb al die jaren dingen van vader goed proberen te praten (hij bedoelt het goed, voor hem ook niet gemakkelijk om jullie maar 1x per 2 weken te zien, hij zegt het misschien wat onhandig, etc) maar dat valt me steeds moeilijker.
Hij praat nu niet meer tegen mij of dochter (wel tegen haar oudere broer, dat gaat nog wel goed).
Helemaal buiten houden
Hier ook zo'n ex die altijd gelijk heeft, en een puberende dochter die papa altijd de beste vond maar nu zo nu en dan ervaart wat ik al wist. Ik houd me er buiten. Soms is het lastig, omdat mijn dochter dan met mij bespreekt wat ze wil en hoe hij reageert. Dan wil ik haar vader ook niet rechtstreeks afvallen, dus ik kom niet verder dan 'hmm en tja, zeg dat dan op die manier tegen papa'. Dat gaat dan om dingen als in het weekend niet de hele dag mogen lezen, of bedtijd op schooldagen om 20.30 uur. Van mij mag ze lezen wat ze wil, en naar bed om 22.30 uur, dus dat verschilt nogal 
Ik denk dat je hun hun eigen onenigheid moet laten oplossen. Je kunt je ex voorstellen om je dochter te bellen, of een keertje extra af te spreken, zodat het gebeuren niet nog groter is geworden als ze er over twee weken weer heen moet.
Vic ot
Half 9???? Tjeemig zeg, dan krijg ik zelfs mijn 10-jarige nog niet naar bed.
Heeft papa een beetje moeite om te accepteren dat kleine meisje groot worden?
Ginny (o.t.)
Ja, en in het weekend om 21.45 uur. Tja... zijn huis en zijn regels, en als dochter er iets mee wil zal ze daar met hem uit moeten komen. Soms wel eens jammer dat ze hier zo goed in staat is om voor haar belangen op te komen en (luid en duidelijk) te zeggen wat ze wil. Dat gun je je ex toch ook
Niet bemiddelen
Met iemand die er echt van overtuigd is dat hij altijd gelijk heeft, kun je niet bemiddelen. Dan is het de bedoeling dat jij tegen je dochter zegt dat hij gelijk heeft want anders hoor jij bij het andere kamp. Of heb jij in die jaren dat je met hem getrouwd was andere ervaringen? Ik zou geloof ik hooguit tegen hem zéggen dat dochter de kwesties waar ze over strijden nou eenmaal heel anders ervaart dan hij. Het feit benadrukken dus dat mensen anders denken, niet op de specifieke inhoud ingaan, dat ga jij namelijk ook niet winnen. Ik zou dochter proberen duidelijk te maken dat het nou eenmaal zo is dat vader weinig ruimte heeft voor haar beleving en dat het misschien slim is om te leren daar wat op in te spelen door hem bij bepaalde dingen niet te betrekken en bij andere juist wel. Dat is met 15 nog moeilijk maar naarmate ze ouder wordt, kan ze de relatie met vader precies zo vormgeven dat hij zijn gelijk kan houden en zij haar eigen leven kan leiden. Valse hoop geven en aanmoedigen inhoudelijk te communiceren en overeenstemming te bereiken, wat gewoon niet kán met iemand met oogkleppen op, is m.i. niet constructief. Ook met het gevaar dat zij blijft denken dat het mogelijk moet zijn dat haar vader haar gaat bevestigen en valideren. Daar kun je heel lang mee doorgaan als kind. Maar het is veel beter als je op een gegeven moment afstand kan doen van onrealistische verwachtingen. Niet omdat je er geen recht op hebt maar omdat je ouder(s) nou eenmaal hun beperkingen hebben. En dochter laten zien dat je begrijpt dat dit pijn doet. Lijkt me ook belangrijk!
Succes & groet,
Jo Hanna
Heu
Ernesta:
"Grotendeels sta ik aan de kant van mijn dochter. Ik zou best willen bemiddelen als ze me daarom vragen, omdat ik wel van mening ben dat het van 2 kanten moet komen. Maar wat ik merk is dat vader zijn standpunten heeft en daaraan vast houdt. Bovendien is hij nooit fout, het ligt nooit aan hem. Ik wist dit al jaren, maar hoorde dochter laatst precies hetzelfde zeggen."
Wat is het doel van je posting? Je hebt namelijk allang een mening en een aanpak.
Ondertussen denk ik, dat je beter eerst eens met je ex kunt gaan praten, en dat JIJ contact moet opnemen -als je werkelijk geïnteresseerd bent in iets anders dan je dochter 100% gelijk geven en je ex een lul vinden. Dan kan namelijk wel eens blijken, dat het verhaal een stuk genuanceerder is -maar dan moet je wel naar je ex willen luisteren.
Ach vic (nogmaals o.t.)
Dat moet je anders zien: ze oefent nu op jou...
15 jaar
Je dochter is 15, ik zou het haar vooral lekker zelf op laten lossen. En pas er voor op om alles wat ze zegt voor waar aan te nemen. Net als anderen ook aangeven: het zou zomaar eens wat genuanceerder kunnen liggen. Als je echt wilt weten wat er precies aan de hand is, zou je zelf contact zoeken met je ex en er naar vragen. Maar dat heeft alleen zin als het een open vraag is, als jouw oordeel er al ligt, zul je daar weinig mee opschieten... Verder zullen vader en dochter het zelf op moeten lossen en kun je er best zoveel mogelijk buiten houden. Je kunt aanhoren wat je dochter verteld en reageren met: "dat moet je met je vader oplossen". Als de afspraak staat dat jij haar over 2 weken bij haar vader brengt, moet je dat gewoon doen. En wanneer je dochter aangeeft niet te willen kun je reageren met: "dat moet je met je vader regelen: tenzij je vader contact met mij opneemt om te zeggen dat jullie hebben afgesproken dat je niet gaat dit weekend, breng ik je er gewoon heen".
Of vind je het wel oké om voor een ruzie de omgangsregeling eenzijdig aan te passen?
Ik weet het niet meer
Ik ben heus niet van plan eenzijdig de omgangsregeling aan te passen. Ik weet eigenlijk niet eens wat vader wil. Hij heeft gezegd: kom maar terug als je bent bijgedraaid. Nou dat is ze niet. Ik kan me niet voorstellen dat hij zou zeggen dan hoeft ze niet meer te komen, ik hoop tenminste dat hij zoiets niet zegt. Op korte termijn is dat een oplossing, maar uiteindelijk niet. "Laat het haar zelf oplossen", nou dat hebben ze afgelopen weekend dus geprobeerd. Niet echt een succes. Ik laat het nog even rusten (ben ook nog te boos, zou nu niets uithalen om hem te bellen). Als het goed is, zie ik hem volgende week. Ben heel benieuwd hoe star hij dan nog is (hij wil niet met mij praten op het moment), of dat er iets afgesproken kan worden, en of hij mij bij een gesprek wil hebben.
Tring, de telefoon
Ernesta:
"Ik weet eigenlijk niet eens wat vader wil."
Vraag het hem dan.
*Wijst op telefoon en email, die zijn daarvoor*
Ernesta:
"Hij heeft gezegd: kom maar terug als je bent bijgedraaid. Nou dat is ze niet. Ik kan me niet voorstellen dat hij zou zeggen dan hoeft ze niet meer te komen, ik hoop tenminste dat hij zoiets niet zegt."
Hij wil dat je dochter bijdraait, en dat wijst er op dat je dochter dingen heeft gedaan die hij niet tolereert, en dat wijst er op dat er er veel meer aan de hand dan je dochter vertelt.
Dat wijst erop ...
"Hij wil dat je dochter bijdraait, en dat wijst er op dat je dochter dingen heeft gedaan die hij niet tolereert, en dat wijst er op dat er er veel meer aan de hand dan je dochter vertelt."
Goh Tinus, kennelijk ben jij alleen maar evenwichtige en redelijke mensen gewend. Wat heerlijk voor je!
Groet, Jo Hanna
Perfect
"'ben jij soms zo perfect?', waarop vader antwoordde met 'ja'. Tja dan zou ik ook uitgepraat zijn."
Ik zou het zo'n stomme (en niet terzake doende) vraag vinden dat ik waarschijnlijk ook 'ja' zou zeggen. Wat moet je er in 's hemelsnaam anders op antwoorden?
Niet makkelijk zijn zit blijkbaar in de familie 
Bij ons gelukkig niet, wij zijn allemaal 'perfect'!
Ben jij soms zo perfect
Ja, die ken ik ook hoor. Wat grappig toch, dat al die pubers hetzelfde zeggen. En dan ben ik zo'n irritante moeder die zegt: 'Niemand is perfect, maar ik ben je moeder en daarom heb ik het hier voor het zeggen. En nu naar boven, brutale vlerk.' En dan lacht ze me uit
Ik schrijf 'm op, vic
Voor als de mijne pubers worden (als ze het niet al eerder bedacht hebben)
Ernesta
Jij staat sowieso achter je dochter dus ben je absoluut niet geschikt om een bemiddelaarsrol in te nemen. Bij jou komen ook veel patronen terug in de relatie toen jullie nog getrouwd waren die je nu ziet van je dochter. Dus ja, dan ben je het eens. En jouw ex voelt dat haarfijn aan dus wil hij niet met jou praten.
Waarom in de eerste plaats is het trouwens zo dat jij dochter moet komen halen als hij het niet meer ziet zitten met haar? Ik vind dat eigenlijk sowieso een foute situatie dat jij dan de redder in nood bent. Of komt vader haar ook bij jou halen als het niet gaat? Je laat je dus enerzijds maar al te makkelijk voor het wagentje spannen door je ex. Of door je dochter?
Ik wens je veel sterkte met de situatie, want op zich kan ik me voorstellen dat het heel lastig is en dat je dat zo niet wilt met je dochter. Maar ik zou toch proberen je neutraal op te stellen en je dochter of ex te adviseren iemand anders te vragen eventueel om te bemiddelen in een gesprek.
Sterkte!
Onredelijk
Jo Hanna:
"Goh Tinus, kennelijk ben jij alleen maar evenwichtige en redelijke mensen gewend. Wat heerlijk voor je!"
Ik zie hier minstens 2 onredelijke mensen, namelijk mama en dochter. Het lijkt er op dat papa ook onredelijk is, maar dat valt verder uit te zoeken.
Onredelijk?
Tinus, je ziet 2 onredelijke mensen; mijn dochter en ik. Mag ik ook vragen in welk opzicht wij zo onredelijk zijn?
Ik besef dat in een klein stukje tekst, ik nooit de hele situatie (met het hele verleden van jarenlang)kan beschrijven. Natuurlijk speelt er heel veel meer mee. Maar als ik dat er nu allemaal bij sleep wordt het er niet duidelijker op.
Koentje,
Ik weet dat ik niet de beste bemiddelaar zal zijn, liever een andere natuurlijk, maar in ieder geval beter dan alleen vader en dochter. Ik wil heus wel proberen dat ze weer een begin kunnen maken, door te proberen ze elkaars standpunten in te laten zien.
Ernesta
Jij kunt niet objectief kijken naar hun ruzie. In jouw perceptie speelt jarenlange ellende met je ex mee. Ik loop daar ook wel eens tegen aan. Dan komt dochter met iets en moet ik me echt beheersen om niet te beamen dat het me niet verbaast. Het kost me ook regelmatig moeite om de dingen daar te laten, vooral als ex in mijn ogen belachelijk bezig is. Ik grijp wel in als ik denk dat hij mijn kind schade berokkent, maar dat gebeurt zelden omdat hij ook oprecht het beste wil voor zijn kind (hij doet dat alleen op een héél andere manier dan ik).