Scheiden...wie kan me helpen met de te nemen stappen

Wonen

Een woning vinden is meestal het grootste probleem. Blijft je aanstaande ex in het koophuis?
In principe kan jij je met de kinderen meteen inschrijven voor een vrijgekomen woning. Huurtoeslag kan je pas aanvragen als je daadwerkelijk een woning hebt. Het aanvragen gebeurd wel met terugwerkende kracht, dus vanaf de datum dat de woning op jouw naam staat. Het duurt vaak wel een tijdje voordat het rond is, dus de eerste paar maanden moet je zelf overbruggen. Belangrijk daarbij is dat jij je ook op die datum inschrijft op het nieuwe adres, en daarmee dus uitschrijft op het oude. Vanaf dat punt woon je duurzaam gescheiden, en dat is belangrijk voor de belastingdienst. Dan kom je nl. pas in aanmerking voor toeslagen en heffingskortingen als alleenstaande.
Om in aanmerking te komen voor huurtoeslag mag je huur niet hoger zijn dan € 647,53 per maand. op http://www.toeslagen.nl/particulier/huurtoeslag.html kan je meer informatie vinden en een proef berekening maken.

Nog wat

"Mijn partner zal dan een splitsing krijgen en zodoende de inschrijfduur behouden."--> bedoel je dat beiden de inschrijfduur behouden, of gaat deze naar je aanstaande ex, of gaat die naar jou?
"Kan ik mezelf (met kids) meteen inschrijven voor een vrijgekomen woning of moet ik eerst de huurtoeslag regelen bij de belastingdienst. We hebben een koophuis."--> zie Morgana Fata's antwoord.
"Wanneer regel ik de makelaar?" --> blijft je man zolang in het huis? Of vertrekken jullie beiden zo snel mogelijk naar een huurwoning? Bespreek met de makelaar wat jullie willen. Doe dit zo mogelijk samen zodat je weet wat er afgesproken is. Denk ook aan de kosten van de makelaar, en hoe die tussen jullie verdeeld gaan worden.
"Wanneer regel ik een scheidingsbemiddelaar?" --> wat bedoel je precies met een scheidingsbemiddelaar? En wat zijn je verwachtingen van zo iemand? Als jullie een minnelijk scheidingstraject voor ogen hebben, raad ik een advocaat/mediator aan die als zodanig geregistreerd staat op NMI (http://www.nmi-mediation.nl/over_mediation/zoek_een_nmi_mediator.php). Ik heb er goede ervaringen mee, maar anderen niet altijd. Wie je ook in de arm neemt, zorg dat die gediplomeerd en gecertificeerd is, en controleer of er een goede klachtenprocedure is.
"Wanneer vertel ik het definitief tegen de kinderen (die uiteraard al een vermoeden hebben)."--> dit hangt o.a. af van hoe oud je kinderen zijn en hoeveel ze al weten of denken. Voorkom in ieder geval dat ze het van derden moeten horen (familie, buren, een collega of zo). Wees duidelijk dat het écht gaat gebeuren, wees niet te vaag uit medelijden met ze. Duidelijkheid is belangrijker dan valse hoop dat het toch nog goed komt. Benadruk ook dat het NIET aan de kinderen ligt, maar iets tussen jullie is, en leg uit dat ze ook NIETS kunnen doen om jullie weer bij elkaar te krijgen (soms denken kinderen dat als ze extra lief zijn, dat de ouders dan toch nog verder willen), het is echt iets tussen jullie. Vergeet niet te zeggen dat jullie beiden veel van de kinderen houden! Verder is het fijn als de kinderen al wat zicht kunnen krijgen op hoe de praktische kant van de scheiding geregeld gaat worden. Co-ouderschap, weekend-ouder, dat soort zaken. Als je iets (nog) niet weet, zeg dan ook duidelijk dat je het nog niet weet omdat jullie daarover eerst moeten praten, maar dat ze antwoord op hun vraag krijgen zodra je het wél weet. En wacht dan niet tot ze er weer naar vvragen, maar geef die informatie dan ook direct.
Nou, dat is mijn eerste reactie. Ik hoop dat je er iets mee kunt. Ik lees het wel als je verdere vragen hebt.

Nog wat antwoorden

"ik weet alleen niet hoe het werkt met de kinderen. als ik onze kinderen bij ons inschrijf, kan hij dat dan ook doen??" --> dat is iets dat je met de woningstichting moet bespreken waar je staat ingeschreven. Die kan uitleggen wat er mogelijk is. Ik weet niet hoe die woningstichting werkt. Kun je op iedere woning reageren die je je kunt veroorloven (eventueel met huurtoeslag) of houdt de woningstichting bij het toewijzen van woningen rekening met het aantal personen in het huishouden? Het is misschien ook mogelijk, als ze niet op beider inschrijving mogen, om de kinderen op papier te 'verdelen': 1 kind bij de ene ouder en 2 kinderen bij de ander. Dit is gewoon iets dat je moet uitzoeken. Bedenk dat bij de berekening van huurtoeslag ook gekeken wordt naar het aantal kinderen.
"Wat bedoel je met "minnelijk scheidingstraject"?" --> daarmee bedoel ik dat jullie de praktische kant van de scheiding in goed overleg kunnen regelen. Dat wil niet zeggen dat jullie beiden helemaal eens zijn over alles, maar dat jullie bereid zijn naar elkaar te luisteren en te denken aan de belangen van de kinderen. Als dit mogelijk is, kun je samen 1 advocaat nemen (een advocaat/mediator) die jullie hierin begeleidt en die dan ook het papierwerk voor de rechtbank kan opmaken en afhandelen. Een nadeel kan zijn dat als dit niet lukt, jullie ieder alsnog een eigen advocaat moeten nemen.
"Het liefste wil ik alles in goed overleg regelen, maar heb toch het idee dat het meer van mijn kant uit gaat komen." --> Ja, dat is vaak zo. Als de een de knoop doorhakt, dan gebeurt het ook vaak dat dát de persoon is die telkens het initiatief moet nemen. Op zich is dat logisch. Het tempo waarin de zaken geregeld worden gaat dan soms de een te langzaam en de ander te vlug. Een goede mediator houdt daar dan ook rekening mee en probeert de voortgang erin te houden zonder dat de "achterblijver" het idee krijgt dat hij niets in te brengen heeft of gedwongen wordt om beslissingen te nemen waar hij niet achter kan staan.
"Wat zou een betere oplossing zijn voor de kinderen; 4 dgn bij de één en dan 4 dgn bij de ander of de ene week bij de één en de andere week bij de ander." --> voor beide is iets te zeggen. Belangrijker zijn de randvoorwaarden voor gedeeld ouderschap. Als je kiest voor een vorm van co-ouderschap dan vind ik het belangrijk dat de huizen niet te ver van elkaar zijn zodat de kinderen vanuit beide woningen gewoon naar school kunnen, hun vriendjes kunnen bezoeken, naar hun clubjes kunnen etc. Zeker de 10-jarige en misschien ook de 8-jarige, kunnen dan ook zelf tussen beide ouders heen en weer. Daarnaast moet gekeken worden naar de opvang. Als een ouder werk heeft waarvoor hij om 4.30 uur de deur uit moet en pas om 19.00 uur weer thuis is, wordt het ingewikkelder om co-ouderschap goed vorm te geven. Maar niet onmogelijk trouwens.
"Ik voel me erg alleen in deze gedachten... " --> Ja, dat begreep ik uit je eerste bericht al, vandaar mijn uitgebreide antwoord Zelf had ik veel steun aan een goede vriendin die zelf een scheiding achter de rug had. Er is een boek dat je kunt kopen of lenen bij de bibliotheek. Ik heb het nooit gelezen maar ik begrijp uit berichten hier dat het een nuttig boek is dat heel veel aandacht geeft aan alle aspecten van scheiden, zowel de praktische als de juridische als de emotionele kanten worden belicht. Het heet "Regel zelf je scheiding"en is geschreven door S. Knaven. de pocketeditie is uit 2006, dus sommige informatie zal verouderd zijn. Zo moet je sinds 1 maart 2009 een ouderschapsplan hebben, dat zal het boek denk ik niet behandelen.
Sterkte!

Boek

dat boek dat Sancy noemt behandelt niet idd het ouderschapsplan, maar wel de omgangsregelingen met hun voorwaarden. Maar ook dingen die later gaan plaatsvinden zoals het aangaan van nieuwe relaties.

Een ouderschapsplan wordt er niet ingenoemd maar wel alle dingen die daarin geregeld moeten worden. Ik vond het een heel nuttig boek en heb er veel aan gehad. En raad het ook vaak aan aan mensen.

Nog meer overigens heb ik gehad aan het doen van mijn verhaal hier, lezen in het archief en vragen stellen.

Realiteit huurtoeslag en bijstand

cqcq schrijft: "Wat woonruimte betreft zul je dus onder de huursubsidiegrens moeten gaan zitten (net wat meer dan 500 euro, uitzonderingen daargelaten, en daar val jij niet onder)." Ik neem aan dat dit gaat over de passendheidstoets. Voor zover ik weet hebben ze die vorig jaar afgeschaft. De huursubsidiegrens is nu dus gewoon het maximale bedrag.
En over bijstand als je een huis hebt: daar zijn regelingen voor. Als er geen overwaarde is (taxatie, die doe je toch als je gaat verkopen) is er geen probleem. Als er wel overwaarde is, krijg je een lening die je later moet terugbetalen.
Wat betreft je inkomen zou je eens op de site van de belastingdienst moeten kijken wat in de nieuwe situatie je netto inkomen wordt. Met alle belastingkortingen die je krijgt als alleenstaande ouder valt dat waarschijnlijk flink hoger uit dan die €600,-.
Die woonruimte ook daadwerkelijk vinden is ook in mijn ogen het ernstigste probleem.
Succes, Jo Hanna

Nou

een belastingkorting kun je alleen krijgen op het moment dat je ook zo veel belasting betaald. Je kunt als je 100 euro belasting betaald geen 150 euro terug krijgen. Bij lage inkomens loop je daar al snel tegenaan.

Daarom is de kinderkorting ook al omgezet in het kindgebonden budget omdat de inkomens waarvoor deze korting bedoeld was niet volledig gebruik konden maken van de korting omdat ze te weinig belasting betaalden.

Ontzettend bedankt!

Alvast ontzettend bedankt voor de reacties. Ik ben erg blij dat er mensen zijn die je belangeloos willen helpen door hun reactie te geven en/of ervaringen te delen. Alle info kan ik goed gebruiken dus als er nog meer tips zijn dan lees ik ze graag.
Dat boek ga ik kopen

Thanks!!
Groetjes Vlinder

Geld

Vlinder:
"Wat betreft het vinden van een huurwoning..dan zou ik eerst geld moeten sparen om de eerste maanden van rond te kunnen komen of meteen extra werk zoeken."
Scheiden kost geld, en voor een deel meteen op te hoesten (verhuiskosten, advocaatkosten, etc). Meer gaan werkebn is dus sowieso een goed idee, en ook verder gewoon alle spaarpotjes aanspreken. Verder, verwacht je zelf KA en/of PA te gaan ontvangen?? Is de verhouding met je aanstaande ex goed genoeg om daar lavast afspraken over te maken??

Eerste stap

Vlinder, ik ben bang dat je echt te hard gaat en dat dat later allerlei problemen gaat geven. Het kan zijn dat een goede mediator daar rekening mee houdt, maar een goede mediator zal eerst vooral aandacht besteden aan de eerste stap:de scheidingmedling: is bij beide partijen duidelijk dat er een scheiding aan komt en dat er ook geen andere weg meer is.
Alle ellende die later met een scheiding gepaard gaat komt vaak voort uit het overslaan of te vlug nemen van deze eerste swtap. Ik lees dat ook terug in jouw verhaal: 'Het liefste wil ik alles in goed overleg regelen, maar heb toch het idee dat het meer van mijn kant uit gaat komen. Man wil het steeds maar blijven proberen terwijl ik het niet meer zie zitten...de sfeer in huis is al te lang verkeerd.'
Ik zou eerst een ander boek lezen: hoefnagels, samen getrouwd, samen gescheiden. Kernpunt van zijn verhaal is, dat als ht ot beiden doordringt dat er een scheiding aankomt (en dat i iets anders dan 'ermee eens zijn', dat je dan uit kunt gaan van een gemeenschappelijk uitgangspunt: er komt een scheiding, beiden willen zo goed mogelijk regelen dat er onderdak en eten is en beiden willen het zo goed mogelijk voor de kinderen regelen. Dan pas kun je verder met alles waar jij nu al in je eentje mee bezig bent.
Je partner wordt dadelijk neit alleen geconfronteerd met een scheiding die ij niet wil, maar ook nog met iemand die alles al geregeld heeft (minstens in gedachte) nog voordat hij iets heeft kunnen bedenken. Dan krijg je gegarandeerd herrie in de tent.
Als je het serieus meent dat je het 'in goed overleg' wil regelen moet je eerst zorgen dat er iemand is met wie je kunt overleggen en dat wil zeggen dat je partner er toch eerst van doordrongen moet zijn dat er een scheiding komt. Dat zul jij duidelijk -en niet verkapt of indirekt- moeten zeggen in een taal die hij verstaat. Natuurlijk komen er dan emoties, denk ik. Boosheid, verdriet, ongeloof, verwijten, nou ja, alles wat erbij hoort. Maar dat is nog onderdeel van de relatie en van het beëindigen van een relatie. Daar kun je niet voor weglopen.

Dus misschien kun je dit draadje even parkeren in het archief en eerst maar eens gaan werken aan stap 1: de scheidingsmelding. De moeilijkste stap. Daarna is de rest peanuts.

Tsjor

Stokpaardje tsjor

tsjor:
"de scheidingmedling: is bij beide partijen duidelijk dat er een scheiding aan komt en dat er ook geen andere weg meer is."
Jouw stokpaarje
mss heb je deels gelijk, maar ik lees nergens dat Vlinder nog niet met haar partner heeft overlegd -ze schrijft nadrukkelijk over 'hoe vertel ik het de kinderen', maar niet 'hoe vertel ik het mijn partner' -dus mss heeft ze het allang verteld.
Hoe dan ook, je kunt de praktische problemen die Vlinder aansnijdt niet zomaar parkeren -anders heb je je mooie scheidingsmelding gedaan en blijkt dat je helemaal geen nieuwe woning kunt vinden.

Omdat het zo waar is

Tinus_p, het is inderdaad een stokpaardje van me, maar dan ook vooral omdat het zo ontzettend waar is en omdat ik zoveel ellende om me heen zie, die terug te voeren is op dat moment. Het is ook mijn eigen ervaring: de echtscheiding is 'soepel' verlopen, maar God weet hoeveel lekkende olievaten daaronder hebben gelegen, klaar om vlam te vatten.

"Hoe dan ook, je kunt de praktische problemen die Vlinder aansnijdt niet zomaar parkeren -anders heb je je mooie scheidingsmelding gedaan en blijkt dat je helemaal geen nieuwe woning kunt vinden." Ik ken eigenlijk geen enkele echtscheiding die niet doorgegaan is doordat mensen geen andere woonruimte konden vinden. Wel dat gebrek aan geld, of liever gezegd: het perspectief van een veel minder riant leven, uiteindelijk mensen doet besluiten om 'dan maar' bij elakar te blijven. Een kwestie van keuze's maken, lijkt mij.

Het gevaar als je alle 'in je eentje in je hoofd' al doorlopen hebt is groot: allereerst voor jezelf; het gevoel van eenzaamheid, er alleen voor staan alles komt op mij neer etc. Dat is deprimerend en vermoeiend.
Dan het gevaar dat je 'in je hoofd' al een hoop zaken op een rijtje hebt gezet, bedacht hebt hoe jij het wil, en dat die ander dan de kans nog niet heeft gehad om erover na te denken. Zodra het gesprek begint heb je al een conflict: de een zit met de beste oplossingen klaar (goed uitgedacht) en de ander wil die niet zomaar accepteren. Herrie dus.

Dus ja, wel de praktische problemen parkeren tot er een gedragen besef is en de ander mee kan denken over die praktische problemen die dan nog niet helemaal uitgedacht zijn.

Ondertussen kun je wel al heel veel doen, samen. En dat is dan in het kader van 'wat als...we gaan scheiden'. Het gaat dan vooral om dingen uitproberen of alvast eens proberen, zaken die nog omkeerbaar zijn en geen definitieve beslissingen inhouden, maar wel daarop voorbereiden.
Splitsing aanvragen van de wachttijd voor een woning bijvoorbeeld. Je hoeft er verder niks mee, maar het is wel gemakkelijk voor het geval dat...
Meer gaan werken voor Vlinder kan daar ook onder vallen.
Of alvast ieder een gescheiden rekening en op een andere manier de vaste lasten en wisselende kosten gaan regelen. Of alvast eens aan je werkgever vragen om het netto salaris te berekenen voor het geval je alleenstaande moeder bent met kinderen. Of de mogelijkheid open houden dat de kinderen met man in huis blijven tot het huis verkocht is en de vrouw tijdelijk ergens een kamertje huurt, tot het huis verkocht is. En dat dan eens uitproberen door een week weg te gaan en manlief met kinderen thuis te laten (na goede afspraken natuurlijk). Of alvast het huis eens laat taxeren en de verooptijd met een makelaar bespreekt. Of, nou ja, alle mogelijke opties die er zijn. Het gaat er dan om dat je kleine stukjes bespreekt, kleine, omkeerbare beslissingen neemt, voorbereidingen treft, zonder dat je de definitieve knoop doorhakt. Dat moet je pas doen op het moment dat je allebei zegt en weet dat dit het moment is. En dan ben je goed voorbereid, maar dan heb je er ook samen naartoe geleefd. De bereidheid om elkaar daarna te helpen is dan groter en dat levert aan alle kanten veel meer op, dan dat de een de hakken in het zand gaat zetten ('dan moet jij de helft van het huis gaan betalen').

Het is geen gemakkelijke weg en het lijkt gemakkelijker om alles maar even stil te houden tot de grote klap ineens komt, met alle gerommel en geïmproviseer van dien. Maar dan heb je ook alle beladen emoties die dan ook ineens allemaal op tafel komen en vaak via gesprekken over zakelijke dingen uitgevochten worden.

Nog iets heel erg belangrijks: zorg dat je na een scheiding de goede dingen overhoudt.

Tsjor

Moment

Vlinder: die vraag heb je nog open staan, niet hier, maar in het gesprek met je partner: 'Toen ik gisteren dat traantje liet tijdens het gesprek, vroeg mijn man wel; wil je me iets vertellen.' Ik hoop dat je dat stukje van het gesprek nog eens oppakt.

Overigens: voor de inrichting van een huis hoef je niet zo heel veel geld uit te trekken, er is veel 'om niet' te krijgen en ook best mooie spullen.

En verder kun je altijd eerst een zogenaamde 'voorlopige voorziening' laten treffen. Dat gaat dan uit van een voorlopige berekening van de alimentatie (als ik het me goed kan herinneren, in elk geval was er wel iets geregeld) en voorlopige afspraken over waar de kinderen wonen etc. Het kan best zijn dat je partner meer dan e. 400,-- moet betalen aan KA en PA en dan ziet jouw inkomen er weer anders uit. Plus dat je netto inkomen verandert als je alleenstaande ouder bent, Plus dat je wellicht in aanmerking komt voor zorgtoeslag etc.

Tsjor

Moeilijk punt

Dit is best een moeilijk punt waar je in zit, maar toch zul je het gesprek moeten aangaan. Dat is aan de ene kant duidelijk zijn (ik wil scheiden), maar hem ook de ruimte geven om zijn gedachten daarover te vormen, tot hij op het punt komt dat hij snapt dat seks met iemand die niet wil geen mogelijkheid is. En dan is de volgende vraag nog of er voldoende ruimte over is om een relatie gaande te houden. Pas als het besef doordringt, dat je dat niet eenzijdig kunt opleggen en dat de ander echt niet meer wil, dan pas kun je de volgende stap zetten. Zelfs al zou je wel anders willen, je kunt tot het besef komen dat wat jij wil niet meer kan. Op dat moment kun je samen verder met de scheiding.

Je gedachten zitten nu vast op dat ene punt in het gesprek, namelijk daar war hij direkt aangaf de lasten dan meteen te willen verdelen en jouw financiële onmogelijkheid daarvan. Ik zou eerst een tussenstap maken (als je samen eens bent over het feit dat er een scheiding moet komen) en dat is dat je het eens oet worden over de vraag: hoe gaan we het regelen? Gaan we het zelf zoveel mogelijk doen, of zoeken we en advocaat/mediator, of gaan we ieder met een eigen advocaat aan de slag. Als het je lukt om het ook eens te worden over het proces (dus de vraag hoe je het gaat regelen), dan pas komen de praktische vragen aan bod en dan pas wordt zijn opmerking over het verdelen van de lasten en jouw financiële onmogelijkheid ervan relevant. Ik zou dus dan pas weer gaan nadenken. Wie weet, misschien heeft hij dan wel een andere oplossing bedacht, of heb jij ondertussen andere oplossingen bedacht voor je financieële problemen. Zijn voorstel is niet de meest gebruikelijke regeling, dus gaandeweg het traject krijgen jullie allebei nog andere opties voorgelegd.
Ik hoop dat je je gedachten los kunt maken van dat ene punt en aan de slag gaat met alles wat er nog te doen valt.

Tsjor

Tip

Kort samengevat in een tip: als je met je man gaat praten over dat je wil scheiden, vermijd dan elk gesprek over praktische regelingen en ga steeds terug naar het kernpunt: "Ik snap dat dat een punt is dat we moeten regelen (huis, geld, kinderen, wat ook ter sprake komt) maar ik wil het nu eerst hebben over onze relatie."

Tsjor

Tsjor

Heel aardig dat je me echt probeert te helpen hierin..
Je schrijft: "Ik snap dat dat een punt is dat we moeten regelen (huis, geld, kinderen, wat ook ter sprake komt) maar ik wil het nu eerst hebben over onze relatie."

Daarmee bedoel je dat ik eerst samen met hem moet regelen hoe we de relatie verder zullen ingaan tijdens de scheiding dus hoe we de zaken gaan regelen..advocaat/bemiddelaar en dan als hij begint over de lastenverdeling dat ik dat moet 'afhouden'. Ik begrijp uit je reactie dat zoiets pas echt ter sprake komt tijdens een stap verder in de scheiding dus bij de advocaat/bemiddelaar maar mijn man heeft aangegeven dat als we gaan scheiden dat ie dan een nieuwe rekening gaat openen waarop zijn salaris dan binnen zal komen en dat hij dan maandelijks een bedrag voor zijn deel van de lasten zal overmaken op onze gezamenlijke rekening. Kan dat zomaar dan? Je zult begrijpen dat mij dat wel zorgen baart, maar een scheiding is onvermijdelijk.

Ik heb nou eenmaal geen spaarpot waar ik zo bij kan en helaas ook geen winnend staatslot

Gr, Vlinder

Nee

dat kan niet zomaar. Want hij heeft gewoon een zorgplicht naar jou en de kinderen. En die blijft ook na de scheiding in stand. Vandaar die alimentatie verhalen voor kinderalimentatie en partneralimentatie.

Zodra hij dat doet is het een vechtscheiding geworden en zal jij een eigen advocaat in de arm moeten nemen om te zorgen dat er geld vrij komt voor je.
Dan worden er zo spoedigmogelijk voorlopige voorzieningen door de rechter vast gesteld. Jou voordeel is dan dat je bijna geen kosten hebt aan de advocaat omdat je geen inkomsten hebt. Hij zal volle bak moeten betalen.

Let er wel op dat de soep meestal niet zo heet gegeten wordt, juist als je hem de tijd geeft om op het zelfde heuveltje te komen waar jij nu al zit.

Mijn ex heeft mij na de mededeling dat hij weg ging het initiatief gegeven om dingen te gaan regelen. Na een week of 2 was ik zo ver. En toen zijn we samen bij 1 advocaat/mediator terecht gekomen en waren we er in 3 maanden uit en ook officieel gescheiden tot aan de inschrijving bij de gemeente aan toe.

Klein stapje daarvoor

'Daarmee bedoel je dat ik eerst samen met hem moet regelen hoe we de relatie verder zullen ingaan....' en het kleine stapje daarvoor:eerst over je relatie praten en over het feit dat die over is.

Verder is de reactie van AMK duidelijk: waar je man mee dreigt kan niet. Dus dan kun je direct een voorlopige voorziening aanvragen. Eventueel kan buro rechtshulp je daar informatie over geven. Het eerste adviesgesprek is altijd gratis.

Tsjor

Dreigen

Het ligt natuurlijk wel aan zijn inkomen. Als jullie gaan scheiden en hij gaat meteen ergens anders wonen, moet hij dat ook betalen. Daarnaast mag hij allerlei kosten aandragen en als hij boos genoeg is, valt er heel wat te verzinnen. Dus het is geheel afhankelijk van zijn inkomen of er daarna nog geld overblijft om jou te onderhouden.
Sterkte,
Morgana (waarbij ex de onderhoudsplicht van de rechter mocht voldoen met 60 euro per maand...)
ps. Het 'stapje van Tsjor' is inderdaad de basis voor de rest van jullie relatie als gescheiden ouders. Neem daar goed de tijd voor.

Weer wat wijzer geworden

Gisteren weer een gesprek gehad en geprobeerd te 'polsen' hoe het gaat als we gaan scheiden betreft de stellige mening van mijn man.. Nu zegt ie; als we scheiden, gaat hij bij zijn ouders terug en kan ik met de kinderen in het huis blijven wonen. Pas als het huis dan verkocht is, kan ik een eigen woning regelen en hoef dan dus geen dubbele lasten te betalen. Maar als ik meteen een andere woning zou betrekken terwijl het huis nog niet verkocht is dan moet ik de helft van de lasten betalen. Gelukkig is mijn situatie dan wat rooskleuriger dan hij eerst had gesteld met dat ik meteen al de helft van de lasten zou moeten betalen.
Mijn vraag voor mezelf is nu wanneer ik het échte gesprek met hem aandurf waardoor de échte stappen gezet gaan worden!! 't zal niet lang meer duren maar zie er wel erg tegenop omdat alles gaat veranderen, maar ik besef ook dat het nooit een goed moment is op zoiets te doen

Gr, Vlinder

Uitspraak

Het is even geleden dat ik mijn posting heb gemaakt, maar geregeld kijk ik op het forum voor informatie betreft dit onderwerp en waar ik wellicht wat mee kan.. Het is allemaal nieuw en een sprong in het diepe, maar hopelijk kan ik daarna weer fijn opkrabbelen.
De reden dat ik nu schrijf is dat vanavond het "hoge woord" is gevallen. Na de zoveelste irritatie of hoe het ook genoemd kan worden..ik was al zover in mijn gedachten, maar vanavond toch uitgesproken. Het gaat gewoon niet meer. Na wat gekibbel heen en weer en op een gegeven moment even rustig op de slaapkamer gezeten te hebben met zijn 2en, hebben we de kinderen verteld dat we elkaar niet meer begrijpen en dat we geen ruzies/irritaties meer willen en daarom gaan we uit elkaar. Voor nu logeert papa bij Opa en Oma en ja.. nu is hij daar en ben ik hier, helemaal alleen in huis met de kinderen die nu slapen. Morgenochtend zal papa er weer zijn om ze naar school te brengen en voorlopig zal het beeld zo even zijn. 's Ochtends en 's avonds zal papa in huis zijn bij de kinderen om daarna weer te gaan logeren. Ik denk dat het verstandig is om even een aantal dagen wat rust in te bouwen voordat ik verder het onderwerp aankaart hoe, wat, wanneer te regelen. Nogmaals..het is allemaal nieuw en onbekend terrein dus mocht iemand nog tips hebben of meningen of ervaringen; ik hoor/lees ze graag. Ik wil het allemaal heel goed laten verlopen met name ook voor de kinderen. Wat ik nu voel dat ik de knoop heb doorgehakt? Enerzijds opgelucht, maar anderzijds ook verdrietig.

Liefs Vlinder

Rust

Vlinder, uit je bericht herken ik helemaal het rare, wezenloze gevoel, tegenstrijdig inderdaad. Zoiets als de windstilte in het oog van de storm. Je weet dat het straks weer gaat wan, maar nu even niet. Neem de rust voor jezelf, voor je eigen emoties, om het te laten doordringen. En vooral ook om te veranderen, want eerst ben je met elkaar 'in gevecht' om j relatie, dan hoeft dat vechten allemaal niet meer, maar je moet het ook niet gaan verplaatsen naar en gevecht in de echtscheiding. Daarna is het meer als het regelen van een begrafenis: droevig veel dingen moeten gebeuren, veel gaat aan je voorbij en dat is niet eens heel erg.
Ik wil je wel een heel groot compliment maken, dat je 'het grot woord' hebt laten vallen. Het moment dat jullie samen hebben geha in de slaapkamer, en daarna tegenover de kinderen,dat is zo ontzettend belangrijk. Het is nu een beslissing van jullie samen geworden en een daad van jullie samen.
Ik vind ook dat je het mooi verteld hebt aan de kinderen. Het zal voor hen ook wennen zijn en daar hebben ze ook tijd voor nodig, maar vooraf hoef je dat niet meer te problematiseren dan nodig is. De kinderen geven zelf wel aan waar ze last van hebben. Voor hen wordt het een levensgegeven, dat elke fase van hun leven op een andere manier ingekleurd zal worden.
Ik hoopdat je nu een keer samen met j bijna-ex om de tafel kunt zitten om de op te lossen problemen op een rijtje t zetten. Niet hóe je het gaat oplossen, maar wat je allemaal moet regelen. Als dat duidelijk is hoop ik dat je een goede gesprekspartner vindt (Temet wijst op de VFAS en ik ben daar ook enthousiast over) die op de eerste plaats naar jullie lijstje kijkt en aanvult; vervolgens voor een aantal problemen gangbaar procedures uit de doeken doet, of slimme procedures, en dan aangeeft waar voor jullie beiden nog keuzes liggen, dat wil zeggen waar liggen nog de punten waar je met elkaar over in gesprek moet gaan, dan wel moet kibbelen. Het is al heel erg prettig als je het met elkaar eens bent over de punten waarover je het oneens bent.Meestal kun je dan wat tegen elkaar wegstrepen en blijft er uiteindelijk weinig over om echt grote ruzie over te maken. En dan nog moet je je afvragen wat het waard is, afgezet tegen nog heel wat jaren dat je toch van elkaar gescheiden bent, maar wel te maken hebt met elkaar vanwege de kinderen.
In elk geval alvast een hel groot compliment dat je deze stap zo hebt kunnen zetten. ook een compliment voor je aanstaande ex, want hij levert toch direct al wat in.
en een compliment voor jullie beiden, omdat je zo goed allebei je best doet voor de kinderen.
Nu nog de eerste momenten van twijfel, en de goede-raadgevers die je wel willen leren om het onderste uit de kan te halen, maar ook dat kun je allemaal voorbij laten gaan.

Sterkte.

Tsjor

Ben wel benieuwd

hoe het nu met je gaat. Niet uit nieuwsgierigheid, maar gewoon om je te laten weten dat je niet alleen bent.
Tsjor