Stiefmoeder, en dan zelf een kind

Natuurlijk...

... kun je vragen stellen. Ik denk dat je ex je wel gerust kan stellen, waarschijnlijk heeft hij niet gemerkt wat de komst van de baby met je dochter doet. Wat je omschrijft, komt op mij niet zorgwekkend over. Het is zoals het overal gaat wanneer er een kleintje wordt geboren... iedereen stort zich daar vol op en ik weet zelf nog wel van vroeger (als er net een nieuw nichtje/neefje was geboren) dat ik er moeite mee had dat alle aandacht daar naartoe ging... Als je ouder wordt kun je dat wel relativeren, maar toch had ik een zelfde gevoel toen mijn kinderen niet meer door iedereen op schoot werden genomen omdat ze groter werden en er alweer nieuwe baby's werden geboren... . Jouw dochter is altijd alleen geweest en zal nu moeten leren om haar plek te delen. Dat is moeilijk. Maar het gevoel dat ze op een tweede plaats staat t.o.v. de baby, zullen vader en stiefmoeder wel weg moeten nemen door je dochter meer in alles te betrekken!

Van de stiefopa en -oma vind ik het geval van de foto echt niet tactisch. Je zou denken dat ze best een moment hadden kunnen vinden om dat zonder je dochter te bekokstoven... bijvoorbeeld als je dochter bij jou is. En als het werkelijk met elkaar te maken heeft dat haar stiefmoeder het te druk vindt met 2 kinderen en de extra dagen dat dochter bij jou is als haar vader er niet is, dan kan ik me voorstellen dat dat pijnlijk is... maar dat moet dan wel uitgesproken worden. Nu vul jij het in, terwijl het misschien toeval was dat het echt niet uitkwam? Ik begrijp het ook niet, want een kind van 12 zou haar juist kunnen helpen... ook goed voor de binding met haar kleine broertje (of zusje?).

Wat dat betreft is een gesprek helemaal niet verkeerd. Niet verwijtend ingaan... maar aangeven dat je dochter zich verdrietig voelt over de twee bovenstaande zaken. De kans is groot dat je ex de gevoelens van je dochter niet heeft opgemerkt omdat hij teveel in beslag werd genomen door de baby.

Ik was eerst stiefmoeder en kreeg later zelf een kind. En ja, dan blijkt dat toch wel echt totaal wat anders te zijn. Niet dat het gevoel voor mijn stiefkind nou zoveel veranderde, maar veel dingen ontdek je pas als je een eigen kind hebt. Het gevoel wat ik heb voor mijn eigen kind is dan ook niet te vergelijken met wat ik voel voor mijn stiefkind, het gaat veel en veel dieper. En dat is denk ik ook logisch: ik ben geen opvoeder van mijn stiefkind, ik ben niet verantwoordelijk voor mijn stiefkind en ik heb geen plichten of rechten t.o.v. mijn stiefkind. Voor mijn eigen kind ben/heb ik dat allemaal wel. Dit nog los van dat je een stiefkind hoe dan ook pas (wat) later leert kennen, de zwangerschap en geboorte niet meemaakt enz.enz.
Dus hoe zuur ook: ik begrijp het wel. En het is mijns inziens vooral aan de vader om hier op een goede manier mee om te gaan, om te praten met zijn dochter en om wellicht wat extra dingen met haar apart te doen enzo.

Zeker praten!

Zeker met je ex en zijn nieuwe vrouw praten! Het is te pijnlijk voor je dochter. Ik vind wel dat de nieuwe vrouw toch ook probeert je dochter bij zich te hebben als je ex er niet is. En opa en oma vind ik ook erg ontactisch. Dat kan niet. En zoals Leanne schrijft gaat het niet om verwijten maar om de gevoelens van je dochter, die logisch zijn maar de volwassenen soms in de drukte ontgaan. Sterkte.

Anoniem schrijft:
"En dat is denk ik ook logisch: ik ben geen opvoeder van mijn stiefkind, ik ben niet verantwoordelijk voor mijn stiefkind en ik heb geen plichten of rechten t.o.v. mijn stiefkind."
Nou daar schrik ik wel even van hoor. Je bent een relatie aangegaan met een man die al een kind heeft. Dus ben je verantwoordelijk voor je eigen keuze. M.i. heb je wel degelijk plichten t.o.v je stiefkind. Al is het maar dat je haar laat mee eten. Ik vind het zeer onaangenaam staan.
Mijn dochter kreeg bij haar vader ook een stiefzusje. Haar stiefmoeder heeft ook eerlijk gezegd dat ze hele andere gevoelens heeft voor haar eigen kind. En dat is logisch. Het gaat veel dieper en intenser. Maar mijn dochter is nog steeds harstikke welkom bij ze. Mag helpen. is trots wanneer het meisje weer een stapje verder is. Gaat met haar op de foto. En mijn exman betrekt haar bij heel veel dingen. En neemt ook regelmatig tijd voor haar alleen. Zo ook trouwens zijn vrouw. Laat de baby achter bij papa en gaat "grote meisjes" dingen doen met mijn dochter.
Zelf ben ik ook stiefmama. En samen hebben mijn huidige man en ik ook nog een kind gekregen. Zijn kind en ik doen ook regelmatig dingetjes samen. Ik vind het een heerlijk joch. Familiedingen worden gezamenlijk gedaan. Kijken we op het rooster wanneer ze er allemaal zijn. Natuurlijk zijn er wel eens strubbelingen. Kan ook niet anders. Hoewel je probeert op 1 lijn te zitten, zijn sommige regeltjes toch ook weer anders. en dat botst. Maar er is begrip voor. Ook koop ik kleding voor hem voor als hij hier is. Dan hoeft hij niet met een koffertje over straat. En houdt hij de kleding die hij bij mama draagt netjes.
toen jongste destijds geboren werd, vonden wij dat het onze plicht was dat de andere 2 zich niet buiten gesloten zouden voelen, op welke manier dan ook. Betrokken ze overal bij. We maken regelmatig kinderportretjes van alle3 samen.