Tips voor rechtszitting?

Morgana

ik kan me voorstellen dat je hier tegenop ziet. Ik heb eerlijk gezegd geen tips. Enige dat ik bedacht....ga alsjeblieft niet alleen.

Alvast veel succes...ik denk aan je donderdag.

Knuffel van Purk

Succes

Heel veel succes!
Maar waarvoor moet je dan naar de rechtbank? (VV had je al las ik)

Iemand meenemen

Volgens mij is het niet gebruikelijk iemand mee te nemen? Mijn advocaat heeft het in ieder geval niet genoemd en de vorige keer hadden we beide niemand bij ons.
Jacci, de voorlopige voorzieningen waren tot de daadwerkelijke echtscheiding. Die zitting is donderdag dus, dan worden pas echt de knopen doorgehakt wat betreft omgang, alimentatie en boedelverdeling.
Qua zenuwen is het 'gewoon' even uitzitten waarschijnlijk. Ik zal blij zijn als het vrijdag is .

Wij zijn er uiteindelijk met de advocaten uitgekomen en alleen het convenant ging naar de rechtbank, wij hoefden niet te komen. Ik kreeg later van de advocaat bericht dat ik per die en die datum officieel gescheiden was. Ik begrijp dat het bij jou anders gaat. Ik hoop dat het goed gaat en nogmaals veel succes!

Iemand mee

Je kan iemand meenemen voor de geestelijke ondersteuning en een versterkend drankje na afloop, maar hij/zij mag niet mee de zittingszaal in. Tenminste, in de regel niet, hoewel er wel rechters zijn die het goedvinden als de andere partij geen bezwaar maakt. Maar dit soort zittingen zijn besloten, dus normaal gesproken mag het niet.

Zenuwen hoeven niet. Maar die opmerking helpt niet, besef ik maar al te goed. Bedenk dat je op enig moment in de zitting de gelegenheid krijgt om je zegje zelf te doen, maar dat je dat niet hoeft te doen. Als je het doet, hou het dan bij voorkeur kort. Maar je zal de eerste niet zijn die zegt dat de advocaat alles al gezegd heeft. Voor de uitkomst van de zaak maakt het normaal gesproken geen enkel verschil.

Bedenk verder dat de rechter zich voor het beslissen van de zaak zal richten op enkele concrete punten die van belang zijn voor die paar dingen waarover beslist moet worden. Alles eromheen, met name betogen over wie wanneer wat fout gedaan heeft, draagt vaak weinig bij.

Heel veel sterkte. En kan je niet voor donderdagavond een filmafspraak met een vriendin ofzo plannen? Verzet de zinnen een beetje.

Groeten,

Temet

Morgana

Hoe ging-ie?

Vanmiddag

om 15.00 pas aan de beurt. Dat doen ze zodat je de hele dag kan lopen stressen denk ik. Maar ik heb jullie advies opgevolgd. Vriendin las hier dat ik er zo tegenop zie en bood aan mee te gaan. Ondanks de gesloten zitting inderdaad. Wat een schatje he?
Ik zet nu mijn laatste punten voor mijzelf op papier, pak de voorlopige voorzieningen ed. er bij en wacht tot het zover is. Zucht. Ik ben wel enorm blij dat ik dit een jaar geleden niet allemaal al gedaan heb, toen ik nog helemaal verdwaasd was van het feit dat we gingen scheiden, en onder invloed van de zwangerschapshormonen. Het voelt in ieder geval alsof ik enigszins overzicht heb.

Raar hoor!

Dat noemt zich een vriendin maar moet op een forum lezen dat jij er tegen op ziet?
Tot zo!

Morgana

denk aan je.

liefs van Purk

Hoe het ging

Qua zenuwen ging het wel redelijk. Bij de onderwerpen die mij aan het hart gaan heb ik mijn zegje kunnen doen. Deze rechter was een stuk geduldiger dan de vorige, dat scheelde al stukken.
Qua uitslag ben ik minder tevreden, maar de uiteindelijke uitspraak is pas over 8 weken. De rechter heeft wel wat dingen laten doorschemeren, of rechtstreeks gezegd; daar moeten jullie samen uitkomen; ik zie niet genoeg juridische rechtsgronden om in te grijpen. Lastig hoor. En er was niet genoeg tijd om alles te behandelen, dus we mogen binnenkort nog een keer.
Bedankt voor alle steun!

Morgana

Wat die juridische gronden betreft: de wetgeving en rechtspraak op dit moment is geheel doortrokken van het harmoniemodel: ouders samen verantwoordelijk, en in onderling overleg en bla bla bla. En als dat niet werkt gooien we er mediation tegenaan en dan leven ze nog lang en gelukkig.

Je merkt, mijn sarcasme ligt er dik bovenop. Ik verlang dan ook eigenlijk terug naar de reuze overzichtelijke situatie van de jaren 80: na echtscheiding krijgt moeder het gezag, vader de toeziende voogdij (dat behelsde niks, maar dan was zo'n man ook blij) en een omgangsregeling, behalve als het een rotzak was, dan kreeg hij die meestal niet. Niks gezamenlijk gezag en overleg

Groeten,

Temet

Temet

ja, ik snap je punt, maar ik ben erg blij met het huidige model.
Maar alles valt en staat met het communiceren tussen de exelieden.
En dan vind ik jou voorstel een goed plan B als plan A niet werkt. Ik ben zeer gelukkig met plan A.

Alles heeft zijn voor en nadelen.

Temet

Ja, inderdaad. Het lastige is, ik zie aan alle kanten dat dit niet gaat werken, het wordt een groot drama. Gewoon weer naar huis gestuurd worden met de melding 'kom er samen maar uit' terwijl ex op geen enkele manier wil luisteren naar mijn bevindingen is zo onbevredigend.
Wat ik me van te voren al bedacht en me vanochtend ook weer even realiseerde, mijn bezwaren nu waren niet voor deze rechtszitting, maar voor de volgende. Tegen de tijd dat de kinderen aangeven waar ze allemaal tegenaan lopen, kan ik aantonen dat dit al langer speelt.
Amk, jij hebt gewoon model C. In goed onderling overleg heeft natuurlijk altijd de voorkeur!

Overleg

Precies, Morgana, Amk is model C. Als je er samen uitkomt heb je die rechter eigenlijk helemaal niet nodig, behalve dan om een stempeltje op het echtscheidingsconvenant te zetten en dan komt er ook geen zitting.

Ik moet een beetje nuanceren: het zal gerust wel eens voorkomen dat er mensen ten onrechte een conflictmodel hanteren terwijl overleg - mediation etc- wel helpt. Maar er wordt soms van overheidswege gedaan alsof mensen voor hun lol naar de rechtszaal komen en nooit over normaal overleggen hebben nagedacht, en dat vind ik nou ook weer schromelijk overdreven.

Maar goed, ik dreig nu stokpaardjes te gaan berijden (gevalletje beroepsdeformatie) en daar heeft niemand wat aan.

Groeten,
Temet

Hele goede

Temet, ik had een hele goede advocaat-mediator, waardoor we inderdaad 'in onderling overleg' er goed uitgekomen zijn en ik heb nooit een rechtbank van binnen gezien, gelukkig. Ik verlang dus helemaal niet terug naar de jaren '80. En ik had/heb geen eenvoudige (ex)relatie met twee begripvolle mensen.

Ik kan me wel voorstellen dat het noodzakelijk is dat de rechter begrijpt dat er conflictpunten over blijven waar mensen niet uit komen. Als dat helder is (dus een overzichtje: dat is wel afgesproken, dat blijven conflictpunten waar een onafhankelijke derde een beslissing in moet nemen) dan is daar ook mee te leven. Maar dan beslist een derde, dat is iets anders dan iemand gelijk geven. In feite ben je dan altijd verliezer, zeg maar.
Twee mensen in een persoonlijke relatie, die ieder hun emotioneel-ervaren gelijk willen halen en een rechter die daartussen moet beslissen, het lijkt mij ook een onmogelijke opgave.

Tsjor

Tsjor

Begrijp me niet verkeerd, ik vind mediators een zegen en er is veel voor te zeggen. Waar ik wel bezwaren tegen heb is dat er nu van hogerhand 1) mediation wordt gepresenteerd als oplossing voor alle kwalen, waarbij uit het oog wordt verloren dat er soms gewoon ruzie is waarbij er weinig te mediaten valt en 2) er nu over vanalles wordt geroepen dat de ouders dat in onderling overleg moeten oplossen. Als dat overleg spaak loopt komt het dus tot een vervelende patstelling of er moet over iedere kwestie weer een afzonderlijk rechterlijk oordeel gevraagd worden. Voorheen had gewoon een van de ouders na scheiding het eenhoofdig gezag, en dat was voor de besluitvorming wel zo overzichtelijk. De hindermacht van exen is door al dat voortgezette ouderschap enorm toegenomen.
Wat mij daarnaast irriteert is dat aan de andere kant er geen enkel machtsmiddel is om een lapzwanzerige ouder ertoe te dwingen ook verantwoordelijkheid te nemen. Wie een omgangsregeling wil, kan m zonder problemen krijgen(behoudens contraindicaties maar die zijn er bijna nooit), maar wie geen omgang wil kan niet gedwongen worden om dat wel te hebben. Dat wringt, wat mij betreft.

Groeten,

Temet

Hindermacht

Temet, door het voortgezet gezamenlijk ouderschap is bij ex-en de betrokkenheid op kinderen (vooral van vaders dan) aanzienlijk toegenomen. en is het inmiddels vrijwel normaal geworden dat partners goed kontakt met elkaar onderhouden, vooral als er kinderen zijn. Dat levert weer veel winst op. Dus ik zou niet graag terug willen naar het eenhoofdige ouderschap na echtscheiding.

Neemt niet weg dat de problemen die je signaleert serieus zijn: de lapzwanzerige ouder met alle problemen die dat met zich meebrengt.

Een omgangsregeling weigeren (moeder weigert vader) moet volgens mij inderdaad goede gronden hebben en dat is (helaas of gelukkig?) niet alleen het verhaal van moeder. De neiging van vrouwen om hun ex zwart te maken is ook groot en de onmacht van vaders om daartegen iets te doen eveneens. Aangiftes van seksueel misbruik rondom echtscheidingen zijn in een groot aantal situaties vals (een politie-agent had het over 90%. Bovendien kan vader-alleen een andere vader zijn dan vader-in-gezin. Ik ben zelf grote voorstander van het onderhouden van kontakten met de vader, ook al zitten daar problemen aan (tot de grens van mishandeling en misbruik) en als moeder kinderen ondersteunen om daarmee om te gaan. Mijn ervaring is dat dat voor kinderen stabiliteit biedt.

Geen omgang willen mag ernstiger bekeken worden: een verzorgende ouder die het kind niet laat gaan, daar mogen vraagtekens bij gezet worden of dat een goede verzorgende ouder is, omdat zij het kind belemmert in de ontwikkeling van een relatie met beide ouders.
Een ouder die niet komt opdagen zou financieel aangesproken mogen worden op de kosten van levensonderhoud en vermaak voor die weekenden. Uitkleden die hap.

Verder zou ik een grote voorstander ervan zijn als het regelen van en de4 kosten van kinderopvang niet bij de verzorgend ouder worden gehaald (die gaat werken en daarnaast al heel veel opvangt), maar bij de niet-verzorgende ouder. Nu verdwijnt dat ook die niet-verzorgende ouder het kind in feite laat opvangen. Hij denkt dat goed te doen door gratis opvang van moeder te organiseren. In feite ontslaan wij hem van enige verdere verantwoordelijkheid in deze. Dat klopt niet. Hij kan ook bedenken dat hij minder kan werken (wil hij niet) of oma inschakelt (zelf regelen, grote vent) of ervaren hoe het zit met alle papieren en regelingen die er zijn. De kosten van de eigen bijdrage zijn dan voor hem en niet voor de ouder die net iets gaat verdienen. Kinderen laten opvangen is duur. Tot zijn grote vreugde zijn worden alle andere uren gratis beschikbaar gesteld door moeder.
Oh ja, en dit gaat uitdrukkelijk niet ten kosten van de kinderalimentatie, hooguit kan de partneralimentatie veranderen als moeder een goed inkomen heeft. Dus investeren loont wel op den duur zeg maar. Dat lijkt mij nou zinnig. Verantwoordelijkheid voor kinderen is niet allee4n leuk naar de dierentuin gaan, maar ook regelingen omtrent kinderopvang op je nemen.

Tsjor

Vraagje

Ik heb zelf niet meegemaakt dat het spaak liep, dus ik weet dat niet. Maar als mediation spaak loopt, is het dan niet mogelijk een overzicht te maken van punten waar iedereen het over eens is (dat er gescheiden wordt bijvoorbeeld) en van punten waar onenigheid over blijft, met als consequentie dat over die punten de rechter een uitspraak doet en die beslissing bindend is voor beide partijen? Dat levert dan toch alsnog één pakket op met alle regelingen en hoef je toch niet steeds weer naar de rechter?

Tsjor

Mediation (tsjor)

tsjor:
"Ik heb zelf niet meegemaakt dat het spaak liep, dus ik weet dat niet. Maar als mediation spaak loopt, is het dan niet mogelijk een overzicht te maken van punten waar iedereen het over eens is (dat er gescheiden wordt bijvoorbeeld) en van punten waar onenigheid over blijft, met als consequentie dat over die punten de rechter een uitspraak doet en die beslissing bindend is voor beide partijen? Dat levert dan toch alsnog één pakket op met alle regelingen en hoef je toch niet steeds weer naar de rechter?"
Het probleem is, dat mediation vaak mislukt omdat één van beide partijen domweg het hele proces frustreert. Mediation helpt, als beide partijen bereid zijn om een oplossing te zoeken. En juist die hele bereidheid is soms afwezig, waardoor ook elk punt weer im frage wordt gesteld.

Temet-jaren80 model

Temet:
Je merkt, mijn sarcasme ligt er dik bovenop. Ik verlang dan ook eigenlijk terug naar de reuze overzichtelijke situatie van de jaren 80: na echtscheiding krijgt moeder het gezag, vader de toeziende voogdij (dat behelsde niks, maar dan was zo'n man ook blij) en een omgangsregeling, behalve als het een rotzak was, dan kreeg hij die meestal niet. Niks gezamenlijk gezag en overleg "
Ik ben met je eens dat er teveel wordt gemedieerd. Maar terug naar het jaren80 model is geen oplossing. Dat jaren80 model is namelijk achterhaald geraakt door (meer algemeen) de emancipatie, maar vooral door de combinatie van de tremanormen en de schuldloze scheiding. Daardoor is een groep vaders ontstaan, die graag betrokken bleef bij de opvoeding van hun kinderen. De rest is geschiedenis.

Tsjor

Even heel kort, maar met de lapzwanzerige ouder bedoelde ik niet zozeer de moeder die omgang frustreert - daartegen zijn wel dwangmiddelen en die worden ingezet ook - maar de vader die omgang niet nodig vindt. Dat je daar niks tegen kan doen is ergerlijk. Ik zou ook niet weten wat je ertegen kan doen overigens, financieel uitkleden lijkt aantrekkelijk, maar is niet altijd mogelijk (vaak niet, denk ik eigenlijk)

Groeten,

Temet

Opvangkosten

De niet verzorgende ouder kan ook gewoon de opvangkosten die hij zij maakt opgeven bij de belastingdienst.
Wij hebben dat iets anders aangepakt, we betalen naar rato van het inkomen de overblijvende opvangkosten.
Ik vraag de toeslag aan (mijn inkomen is het laagst = meeste toeslag) en hij betaald boven op de allimentatie een specifiek bedrag voor de opvangkosten. Vervolgens valt dat voor de belastingaangifte wel weer onder de allimentatie, maar dat maakt niet uit want hij komt toch al boven de drempel uit.

En degenen die nu nog durven beweren dat kinderopvang duur is hebben of een zeer hoog salaris, of de opvang niet via de officiele weg geregeld. Want met mijn ruim modale salaris betaalde ik wel geteld voor 3 volle dagen opvang 51 weken per jaar nog geen 100 euro per maand zelf. Sorry, maar het buurmeisje is per uur ruim duurder en die is niet opgeleid voor de taak, en ik moet dan zelf de luiers en andere zaken aanleveren. Ook nu bij de bso, 3 dagen opvang (1x lange middag) inclusief tso betalen wij nog 75 euro per maand, dit is inclusief de vakantieopvang en 3 flexibel in te zetten extra dagen.

Verwevenheid en afhankelijkheid

De suggestie van Tsjor dat de niet-verzorgende ouder de kinderopvangtoeslag regelt en de rest van de kosten draagt, komt voor mij echt van een andere planeet. Maar ik ervaar dan ook niet dat het tegenwoordig bijna normaal is dat ouders goed met elkaar omgaan. Ik ken eigenlijk alleen maar ex-relaties die nog steeds meer of minder problematisch zijn. En de ex-relaties waarbij mensen nog veel met elkaar proberen te delen zijn problematischer dan de 'meer gescheidenen' in mijn beleving en omgeving. Ik voor mij zou de verwevenheid en afhankelijkheid die het regelen van zoiets belangrijkst als kinderopvang met zich meebracht nog niet aan mijn partner uitbesteden al kreeg ik er bij wijze van spreken geld bij. Mijn ex-relatie was dan ook extreem problematisch en zou dat zonder enige twijfel weer worden als ik hem ruimte gaf om zich in mijn leven te mengen. Maar ook in ex-relaties die een stuk minder dramatisch zijn ontspoord, zie ik gedonder over verwachtingen en verantwoordelijkheden. Ik zeg niet dat het nooit goed kan gaan. Maar ik ervaar de suggestie dat je ervan uit mag gaan dat alles pais en vree is als niet erg reeel. In dat opzicht sluit ik me aan bij Temet dat de scheidingsideologie zoals die nu wordt uitgedragen en de regelingen en vormen die daarbij worden opgetuigd niet altijd even goed aansluiten bij de realiteit van veel feitelijke scheidingen.
Groet, Jo Hanna

Jo hanna

Dat wordt dan iets tussen ex en belastingdienst. Hoef je als partner niet meer tussen te staan. Ik weet wel dat een saboterende ex die uit pesterij probeerde het kind naar zich toe te trekken plotseling veel meegaander was met moeder toen hij besefte dat er een vette rekening open stond bij de kinderopvang (door administratieve vaagheden).
en ik erger me aan het feit dat het vanzelfsprekend is dat moeder de kinderopvang moet regelen, omdat zij gaat werken. hij toch ook? Maar het komt inderdaad van een andere planeet om te kunnen bedenken dat vader hier ook enige verantwoordelijkheid in zou hebben. Op enkele goede uitzonderingen na dan, gelukkig.

Tsjor

Duur

De gedachte dat kinderopvang goedkoop is wordt steeds gelogenstraft bij de laagste inkomens met sluipenderwijs kleine bedragen: het uurbedrag is een paar centen hoger dan wat de belastingdienst vergoedt; maar je moet wel minimaal 5 uur per dagdeel afnemen; en dan zijn er administratiekosten en dan rekent de belastingdienst met iets ander bedragen.... voordat je het weet is iets wat je eigenlijk niks zou moeten kosten plotseling ongeveer 60 euro per maand (twee kinderen, drie dagdelen kinderopvang). Op een minimuminkomen is dat een week eten en er zijn bijna geen andere posten waar het vanaf kan.

Tsjor

Woonplaats

Tsjor:
"en ik erger me aan het feit dat het vanzelfsprekend is dat moeder de kinderopvang moet regelen, omdat zij gaat werken. hij toch ook? Maar het komt inderdaad van een andere planeet om te kunnen bedenken dat vader hier ook enige verantwoordelijkheid in zou hebben."
Als het gaat om gescheiden ouders is de verantwoordelijke de ouder waar het kind woont (als in: ingeschreven staat volgens GBA). Een andere persoon die rol geven, lijkt me om allerlei praktische redenen buitengewoon onverstandig.

Nee tinus

bij de kinderopvang is er geen BGA vereiste voor de toeslag.
De ouder die de kosten maakt mag declareren.
Dus bij een co-ouderschap of andere regeling is het prima mogelijk dat er 2 contracten voor 1 kind zijn met een kinderopvangorganisatie.

Dus kun je heel goed de verantwoording voor het regelen van de benodigde opvang bij de ouder leggen die het nodig heeft op die dag omdat het kind dan bij haar/hem verblijft. Niet anders als het zoeken van opvang omdat je een avond uit wilt.

Voor mij

Voor mij zou dat jaren '80 model wel fijn zijn. Mijn ex betaalt geen KA, zegt zijn baan op als het LBIO beslag wil leggen en hoeft zijn kind maar eens in de twee, drie maanden te zien (en dan gaat het initiatief meestal nog van dochter uit). Ik werk, zorg, regel, betaal, beslis van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Maar als dochters paspoort verlengd moet worden, moet ik bij ex een handtekening halen, anders kan ik het land niet uit met kind. Dan hangt het net van zijn stemming af of ik die handtekening krijg of niet. Toen ik dochter van school liet veranderen nadat ik in mijn eentje een maandenlang gevecht had gevoerd tegen de oude school, moest er een handtekening komen voor de nieuwe school dat pa het ermee eens was. Kon ik me tegenover hem verantwoorden (maar waar was hij tijdens de ellende?). Maar uit de ouderlijke macht zetten kan niet, volgens mijn advocaat. Ex misbruikt niet en mishandelt niet. Hij kijkt namelijk helemaal niet naar het kind om.

Per situatie

Er wordt weer één supermodel losgelaten op alle gevallen. Net zo min als dat in de jaren 80 wenselijk was, is dat nu ook niet DE oplossing.
Mediation is voor heel veel gevallen heel goed. Maar ik moest er toch echt niet aan denken zeg. Mijn ex was een groot voorstander daarin tegen. Vanuit zijn positie kan ik me dat ook goed voorstellen.
Nu ik er zo over nadenk, zou de feitelijke situatie tijdens het huwelijk een goed startpunt zijn. Dat zou ouders ook dwingen de zorg eerlijker te verdelen. Of niet, maar dat heeft dan zo weer zijn gevolgen.