Troubles rond studiefinanciering [vader weigert bji te dragen]

Lastig

De bijdrage die DUO berekent is niet verplicht, dus zelfs wanneer DUO zelf de gegevens haalt bij de belastingdienst betekent dat nog niet dat je zoon geld krijgt van zijn vader. Waarom betaalt hij geen alimentatie? De bijdragen van DUO vind ik overigens erg laag (max ca. 250 euro), dus misschien zou je dat zelf ook nog kunnen ophoesten.

Alimentatie

Tot je zoon 21 is, is vader nog onderhoudsplichtig jegens hem. Alimentatie wordt gewoonlijk niet vastgesteld met terugwerkende kracht over een periode voordat het werd gevraagd. Mijn advies zou dan ook zijn dat zoon zijn vader ondubbelzinnig om een bijdrage vraagt (eerst mondeling, bij een nee direct daarna schriftelijk, kopie bewaren) en als dat geen resultaat heeft zonder omhaal een advocaat zoekt om een alimentatieverzoek in te dienen.

Vermoedelijk haalt Pa dan wel bakzeil, zo niet, dan zal de rechter er werkelijk aan te pas moeten komen. Maar dat moet dan maar, een dikke studieschuld is ook niet alles.

Is er een zeer fors conflict tussen vader en zoon dat niet over de centen gaat dan kan het inkomen van vader buiten beschouwing worden gelaten, maar de eisen die daaraan gesteld worden zijn streng.

Groeten,

Temet

Over de lening

Met het alimentatieverhaal ben ik het eens. Vader hoort bij te dragen aan levensonderhoud.

Ik ben het niet eens dat het vanzelfsprekend is om te zorgen dat je zoon niet hoeft te lenen. Ik vind het normaal dat een student een schuld opbouwt. Dat hoort bij de verantwoordelijkheden van een volwassene. Vader kan daar zijn eigen keuzes in maken. Dat hoeven niet dezelfde keuzes te zijn als die van jou.

Inge

Jij vind het normaal dat een student een schuld opbouwt. Oeh, dat vind ik niet normaal. Als de ouders het niet kunnen of willen betalen, moeten ze een bijbaantje nemen, maar ik zou ze vooral niet willen laten wennen aan het feit dat ze o zo gemakkelijk kunnen lenen. Nu voor hun studie, later voor van alles en nog wat en zo zit je in no time bij "een dubbeltje op z'n kant" om maar eens een zijweg te noemen.

Wij vinden helemaal niet dat lenen gemakkelijk is

Hier wordt nergens voor geleend, behalve voor een huis (hypotheek, doen jullie vast ook) en voor de studie. Beiden vind ik goede redenen. Met lenen voor een studie heb je nog het geluk dat de afbetaling is afgestemd op de betalingscapaciteit. Het is investeren in je toekomst.
Verder geen afbetalingen hier, ik zou nooit lenen voor een auto of voor andere goederen die 'op' gaan.
Zelf heb ik ook geleend voor mijn studie, net zoals broers/zussen. En we zijn allemaal schuldenvrij (behalve dan die hypotheek) en gaan verantwoord om met onze financiën. Wij geven het goede voorbeeld wat mij betreft.

En werk?

Mijn ouders betaalden enkel het collegegeld. Geld voor wonen, eten en studieboeken heb ik gedeeltelijk geleend en gedeeltelijk bijgewerkt. Ik werkte 2 voltijddagen per week, en deed er regelmatig freelance vertaalwerk naast. Was best te doen (afhankelijk van de studie, bij een praktijkgerichte studie is het moeilijker bijvoorbeeld).

Nodig?

Volgens mij heeft Tirza wel eens een berekening gemaakt waaruit bleek dat er een een behoefte is van 500 euro per maand per student, te verkrijgen door ouderbijdrage en/of werk. Volgens mij heb je dan als gescheiden ouders juist weer een voordeel, want mis je niet in een keer 500 euro uit je budget, maar allebei de helft. En een student kan natuurlijk prima werken. Als je in de zomervakantie een maandje fulltime werkt heb je al een groot deel van je collegegeld bij elkaar.
Of zie ik het dan te rooskleurig allemaal? Neemt niet weg dat ik vind dat die vader gewoon moet bijdragen hoor, desnoods via zo'n actie als Temet voorstelt.

Alimentatie

Vader betaald geen alimentatie omdat ik daar nooit om heb gevraagd. Ik heb er destijds voor gekozen niet financieel afhankelijk te zijn van een dergelijk onzeker bedrag (ik hoor genoeg verhalen van gescheiden moeders om me heen..)en heb mijn eigen boontjes gedopt. Het is niet dat ex niet kan betalen; hij heeft weliswaar een WAO uitkering, maar die is royaal boven bijstandsniveau. Zoon kan inderdaad nu alsnog alimentatie gaan aanvragen, maar dit chargeert de zaak uiteraard enorm en zal de (toch al wat moeizame) vader-zoon relatie niet ten goede komen... Vandaar dat we (zoon en ik) eerst een andere weg proberen te zoeken.
Overigens heeft Tirza gelijk. Zoon's behoefte, bovenop de basisbeurs, zou inderdaad zo'n EUR 500 zijn. Dat betekent EUR 250 per ouder. We weten nog niet of zoon naast zijn studie zal kunnen werken; de tijd zal het leren. Overigens duurt zijn studie maar 2 jaar, dus die tijd is te overzien qua lasten voor de ouders.
De kwestie of studerende kinderen onderhouden moeten worden door de ouders of moeten lenen is een hele andere. De DUO groep laat maar een beperkte lening toe; de rest worden de ouders geacht bij te dragen. Als een van beide ouders dit vertikt (ik begin te vermoeden dat ex helemaal niets wil bijdragen) ontstaat er dus een gat.
Ik sta nog steeds open voor suggesties...

Eigen keuzes

Arawen, dan is de nu ontstane situatie toch een gevolg van eigen keuzes, die je, zoals je het nu beschrijft, vooral hebt gebaseerd op 'horen zeggen' en doemscenario's (het zal wel....). Dat doe je nu eigenlijk ook (vader zal wel....). Voordat de ramp zich voltrokken heeft ben je al van alles aan het voorbereiden.

Ik ken geen verhalen van studenten die alimentatie gaan vragen bij de ouders. Wel van conflicten over de berekende ouderlijke bijdrage. Je zoon kan daarvoor naar de rechter, zoals al beschreven.

Verder lijkt het alsof je een soort droomplaatje hebt, waarbij het kind zorgeloos zijn schoolloopbaan kan voortzetten. Dat is niet zo. Kind wordt 18, welkom in de echte wereld, die bestaat uit verplichtingen, behoeftes, tekorten en oplossingen. Hij moet zelf de zorgkosten aanvragen, en ook zelf de toeslag. Hij moet zelf bedenken wat hij doet met die ouderlijke bijdrage (hebben zoon en vader nog kontakt?). Hij moet zelf bedenken wat hij kan doen om een begrotingstekort te overbruggen. Een korte studie betekent dat hij gelukkig weinig studieschuld op zou bouwen als hij zou lenen.

Een omgekeerde tip: er zijn kinderen die juist maximaal lenen dat zoveel mogelijk op een spaarrekening zetten. op termijn levert dat een aardig bedrag op, met rente, terugbetale is sociaal geregeld, dus pas als je wat verdient en dan inkomensafhankelijk en een beperkte looptijd. Veel idealer dan een hypotheek bijvoorbeeld.

No geen omgekeerde tip: er zijn zelfs ouders die aan hun kinderen vragen maximaal te lenen, om de rente over een studieschuld lager is dat de rente van de persoonlijke lening waar de ouders onder gebukt gaan. Ik zou het n iet doen, maar goed, je ziet dat er veel verschillende manieren zijn om met schuld om te gaan.

En nee, ik vind het zeker niet wenselijk om mensen op jonge leeftijd al met schulden op te zadelen. Het was dan ook niet mijn idee zijn om het zo te regelen. en de optimisten (je leent het voor jezelf en verdient het terug) schrikken nu ook van de hoogte van de opgelopen schulden. Maar ik denk dat er ook veel slimme studenten zijn die goed kunnen rekenen en snappen dat een goedkope lening beter is dan een dure hypotheekschuld.

Sommigen overbruggen met het gespaarde geld ook een periode van onbetaalde stages. Hoe kan anders een meisje van 22 twee jaar onbetaald stage gaan lopen en plechtig verklaren dat ze dat geld gespaard heeft. Op je 22ste, als student????? Wellicht zijn de jongeren nog inventiever dan de ouders, dus laat ze het maar zelf uitzoeken.

Tsjor

Nav tsjor

"Ik ken geen verhalen van studenten die alimentatie gaan vragen bij de ouders".
Ik wel.

Je ex is verplicht om naar vermogen bij te dragen voor de kosten van levensonderhoud van zoon tot hij 21 is. Dat jij er destijds van hebt afgezien is éen ding, maar rendementen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst, bovendien zijn de omstandigheden gewijzigd (zoon gaat studeren) dus ik denk dat zoon het gesprek met zijn vader gewoon aanmoet. Pa, ik heb geld nodig.

Dat je ex een WAO-uitkering heeft die fors boven bijstandsniveau ligt wil niet zonder meer zeggen dat hij dus ook wel een redelijke alimentatie kan betalen, want daarvoor is ook van groot belang wat zijn lasten zijn. Als hij niet goedkoop huurt en de huurtoeslag springt niet bij dan verdwijnt een flink deel van het 'extra' inkomen daarheen.

Maar goed: zoon (niet jij, lijkt me, lap en stier enzo) moet met vader gaan praten. En komen de mannen daar onderling niet uit, dan resteert een gang naar de rechter (zoon komt vermoedelijk in aanmerking voor een toevoeging). Tegen DUO procederen heeft zo te lezen geen enkele zin.

Groeten,

Temet

Gesprek gehad

Gesprek tussen zoon en vader is geweest. Vader stelt zich inderdaad op het standpunt dat hij niets kan bijdragen aan studie c.q. levensonderhoudkosten van zoon. Ook wat de DUO groep hem eventueel op zal leggen, zal hij niet betalen.

Zoon belde me net op. Helemaal overstuur, was al weer onderweg naar huis. 'Wat moet ik nou'. Ja, helaas niets.. er is niets wat hij daar tegen kan beginnen.. Dus kan ik niet anders dan de scherven van zoon's verdriet en teleurstelling opvegen. Het wordt dus toch een behoorlijke lening.

Ik zit hier letterlijk te sissen van woede en ben blij dat ik hier even mag komen uitrazen...

Arawen

Nogmaals, zoon kan een alimentatiezaak aanhangig maken. Nee, niet leuk. Maar niet-betalen is ook niet leuk. Zoon moet kiezen. Niet nu, misschien, maar over een maand ofzo als de consternatie wat gezakt is.

Als pa niet kan betalen kan hij niet betalen (als er sprake is van een recente daling in inkomen kan wel peiljaarverlegging worden aangevraagd zag ik in de gauwigheid). Als hij wel kan betalen en het niet doet, dan is het zoons keus als hij dat wil slikken en daardoor een hogere lening wil oplopen. Hij hoeft het niet te doen.

Dit alles voor de periode van 18 tot 21. Nadien is er geen alimentatieplicht meer dus valt er sowieso niks meer af te dwingen.

Mogelijk dat de dreiging van een gerechtelijke procedure maakt dat vader bereid is tot wat meer financiële openheid van zaken. Want als hij die niet goedschiks geeft, dan zal het in zo'n rechtzaak kwaadschiks moeten. En misschien dat als vader aantoont dat hij echt niet betalen kan, dat het voor zoon ook makkelijker slikken is.

Sterkte ermee

Temet

Ik snap er eigenlijk niks van

Je hebt destijds alimentatie geweigerd en nu ben je boos dat de vader x tijd later niets geeft? Hoezo ga je het eerst iets blokkeren en later om precies hetzelfde (vader betaalt niet aan kind) boos worden?

Ik vind het niet anders dan de alimentatie dan dat hij het eerst aan jou moest overmaken en het nu rechtstreeks naar je zoon gaat. Je had destijds ook wel alimentatie kunnen accepteren en die rechtstreeks door kunnen storten naar een spaarrekening. Dan had je de vader qua commitment er wellicht bij gehouden en een spaarpotje voor je zoon (zijn studie) gehad.

Ik vind het zeer lovenswaardig dat je je eigen broek op wil houden maar volgens mij was dat igv van Partner Alimentatie relevant geweest. KA is voor het kind, toch? Het komt nu een beetje over dat je doorgeschoten bent in je principes en (zeer begrijpelijk) baalt van de consequenties.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind dat vader sportief zou moeten zijn en wel zou moeten meebetalen (mits hij dat heeft) maar je ommezwaai kan ik echt niet volgen.

O & for the record: lenen voor studie is zeker geen graadmeter voor onverantwoordelijk met geld om kunnen gaan, is de ervaring in mijn directe omgeving. Natuurlijk is het fijner om niet te lenen maar als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan.

Anders

Vader zou best kunnen betalen, mits hij er een iets andere levensstijl op na zou houden. Hij vindt dat hij 'recht' heeft op een heleboel dingen die hij eigenlijk niet kan betalen. Vandaar dat hij zijn spaargeld (het bedrag van mijn uitkopen) nu langzaam aan het opeten is. Ik was er van uit gegaan dat hij bereid zou zijn een (klein) deel van dat geld aan (de studie van) zijn kinderen te spenderen. Ik was blijkbaar naïef en heb me vergist.
En ja Ely, ik vindt dat er wel degelijk een verschil zit in kinderalimentatie betalen en meebetalen aan de studie van je kind. Kinderalimentatie zou naar mij zijn gegaan en had het mij gemakkelijker gemaakt om het einde van de maand te halen, so to speak, consequentie dus voor mij. Niet meebetalen aan studie kind heeft consequenties voor het kind. Ik nam aan dat je dat als ouder niet zou willen. Maar zoals gezegd, ik blijk hierin een pijnlijke vergissing te hebben gemaakt.'
'Keuzes hebben consequenties' leer ik mijn kinderen. Ik heb de keuze gemaakt niet met hun vader verder te gaan, waardoor ik nu geen invloed meer heb op zijn (financiële) doen en laten. Kan alleen knarsetandend toezien. Zoon moet nu kiezen of hij het er bij laat zitten en een (grote) schuld accepteert, of zijn vader voor het gerecht daagt om een bijdrage/alimentatie af te dwingen. Ook zijn keuze heeft consequenties.
Het leven is hard, soms.

Perspectief

arawen, kijk eens naar het perspectief waarin je alles plaatst.
'het bedrag van mijn uitkopen' Ja, hallo, dat is de helft van de overwaarde van het huis waar hij recht op had. Jij hebt het huis kunnen behouden. Een even groot bedrag heb je zelf ook gekregen, in je huis namelijk. Jij woont ervan, hij blijkbaar ook. Hoezo ga jij je nu bemoeien met de wijze waarop hij dat geld uit zou geven?
Hij had er een wereldreis van kunnen maken, de straat mee kunnen plaveien of aandelen in Ajax van kunnen kopen.
Zoon kan bij Duo studiebeurs aanvragen, er komt een berekening van de ouderlijke bijdrage, voor zover ik weet wordt dat gebaseerd op de belastingopgave van voorafgaand jaar. Daar hoef je dus helemaal niets over te bedenken. Daar komt een bepaald bedrag uit en over dat bedrag kan zoon gaan procederen.
Weet je al hoeveel die ouderlijke bijdrage zou zijn voor vader? Of hoeveel het voor jou is? Heeft je zoon in het gesprek met zijn vader een konkreet bedraq genoemd of een openstaande post? Ik reageer ook allergisch op openstaande posten (ik heb geld nodig voor....).
Alles wat je bedenkt over hoe hij leeft en geld uitgeeft of niet, dat is allemaal verspilde energie, waarbij je met name je zoon tot slachtoffer maakt, terwijl de basis keuzes zijn die je zelf gemaakt hebt.

Tsjor

Aanvraag

Ik ben al jaren gescheiden en heb ook al jaren studiefinanciering aangevraagd (of de kinderen hebben dat zelf gedaan). Ik heb nog nooit gevraagd naar het inkomen van vader. Nog nooit. Omgekeerd ook niet. Je hoeft het zelf niet in te vullen. Dus ik begrijp de bron van alle stress eigenlijk niet.

Tsjor

Tsjor

Vanmiddag kwam ik er achter dat je op 1 punt gelijk hebt Tsjor; zoon logde in op 'mijn DUO' om zijn stufi aan te vragen en tot onze verbazing bleek hij het inkomen van zijn ouders inderdaad helemaal niet te hoeven opgeven... en dat terwijl dat wel in de info op de website staat, en dat zelfs op een van de eerste schermen wordt gezegd 'hou het inkomen van de ouders bij de hand'.... Inmiddels heel lang in de wacht gehangen met de DUO groep en begrepen dat dat achterhaald is; inkomen zelf opgeven is niet meer nodig omdat ze toch alles checken bij de belastingdienst. Dat was dus inderdaad stress voor niks.

Verder heb je ook gelijk wanneer je stelt dat vader zelf mag weten wat hij met zijn geld doet. Al koopt hij er aandelen Ajax mee. En dat hij mijn mening, dat wij als ouders er voor moeten zorgen dat zoon niet eindigt met een schuld, niet deelt, daar kan ik nog wel mee leven. Maar dat hij zelfs weigert het deel te betalen dat de DUO groep vaststelt als zijn ouderbijdrage (en dat gaan ze doen want zijn inkomen is te hoog), daar kan ik met mijn verstand nog steeds niet bij.. hij is sowieso niet bereid om ook maar iets mee te betalen..
Maar goed, ik begrijp allang dat die situatie vaker voor komt en helaas, daar kan ik niets mee. Die beslissing is aan zoon en die kiest er voor om daar niets mee te doen. Dus moet ik alleen mijn teleurstelling verwerken (what's new in echtscheidingsland) en flink gaan sparen; zoon heeft nog een broertje dat nu naar de brugklas gaat, om straks een universitaire studie te gaan volgen. Tel uit je winst.

Dat hij mijn mening

Mooie zinnen zijn dat toch bij gescheiden mensen, hij deelt jouw mening niet. Je zinnetje bezorgde me ter plekke een schuldcomplex, want ik ben zo'n ouder die de opvoeding van de kinderen laat eindigen met een schuld. Om mezelf maar vlug te troosten denk ik dan snel erachteraan: en velen met mij.
Als je nu iets rustiger had gedaan, dan was je eerst naar die website van duo gegaan. Het hele conflict over dat hij zijn verdiensten niet wil doorgeven was je dan bespaard.
Vervolgens had zoon alles ingevuld, en dan hadden jij en vader ieder afzonderlijk een brief gekregen over de ouderlijke bijdrage die van jullie verwacht wordt. Je zoon had dan een brief gekregen waarop de te verwachten ouderlijke bijdrage van beide ouders staat. Plus wat hij krijgt aan basisbeurs en eventueel aanvullende beurs.
Dan pas had zoon aan vader (die al ingelicht was door DUO) de vraag kunnen stellen of hij dat geld wil overmaken op zijn rekening. Als vader dat geweigerd had zat je pas op het punt waar je nu gestart bent.
Zoon had dan ook inzicht gehad in wat zijn inkomsten mogelijk zouden kunnen zijn en hoe groot het gat is dat er valt. Ik kan me niet voorstellen dat de bijdrage van vader het hele gat zou hebben gedicht, maar het zal wellicht iets groter zijn als vader niet wil betalen.
Er zijn berekeningen die aangeven hoeveel een student ongeveer nodig heeft. Een slimme en handige student weet daar wel iets van af te krijgen. en de meeste studenten werken erbij om het gat te dichten.
Het zou dan even zuur geweest zijn, jammer dat je dat bedrag niet krijgt, maar het zou vallen onder het totale zorgkopje: hoe krijg ik mijn studie betaald? Ik hoop dat je zoon zich daarop kan gaan richten, zonder de irreële verwachting dat hij helemaal geen problemen zou hebben gehad als zijn vader maar zou betalen.

Tsjor

Overzicht

Ik heb het nog eens nagevraagd, maar volgens zoonlief kreeg hij wel een overzicht. Hij weet ook wat de bijdrage van zijn vader zou moeten zijn, ik weet dat niet.

Tsjor

Nav tsjor

" Daar komt een bepaald bedrag uit en over dat bedrag kan zoon gaan procederen"

volgens mij niet helemaal. Dat wil zeggen, vziw houdt DUO alleen maar rekening met het belastbaar inkomen van de ouders in het peiljaar, maar over de lasten weet DUO niks. Dat is voor alimentatieverplichtingen dan wel weer hoogst relevant. Je woordkeus wekt de indruk dat een eventuele alimentatieprocedure uitsluitend zou moeten gaan over het bedrag dat DUO heeft berekend, dat is dus niet zo.

Ik zag overigens op de site van DUO dat er een ouderbijdrage wordt genoemd maar dat de verdeling tussen vader en moeder fouten kan bevatten. Of zoiets. Nou ja, Arawen, zie de site van DUO.

Groeten,

Temet

Nog mooier

Het was nog mooier geweest als je tegen je zoon had veteld hoe jij ermee bent omgegaan met een eventuele financiële claim ten aanzien van vader (je hebt ervan afgezien, omdat je je eigen boontjes wilde doppen). Vervolgens kan zoon voor zichzelf beslissen hoe hij ermee om wil gaan. Dan blijft het een eigen keuze.

Temet, je hebt op zich gelijk, een procedure voor alimentatie kan over een alimentatiebedrag gaan dat anders berekend wordt. Alleen kun je dan in eindeloze discussies terecht komen over welke kosten redelijk zijn. Voer voor advocaten, inderdaad.

Tsjor

Verdeling

Wie weet hoe dat gaat met de verdeling die DUO maakt? Ik heb al eens nagekeken en kwam erachter dat de maximale bijdrage die berekend wordt zo'n 250 euro is. Stel dat beide (gescheiden) ouders evenveel verdienen, moeten ze dan allebei 125 euro betalen? Of krijg je gewoon het bedrag dat bij je inkomen hoort (in dat geval zijn kinderen van gescheiden ouders met een normaal inkomen natuurlijk spekkoper

Duo

Volgens mij berekend DUO de bijdrage die beide ouders aan de aanvullende beurs zouden moeten leveren per persoon. Werken beide ouders, dan moeten ze ook beide betalen. Getrouwd of niet. Zit ook wel iets redelijks in; een gezin met twee werkende ouders heeft het financieel natuurlijk breder.
Hebben beide ouders, of een van beide, een te laag inkomen dan wordt diens bijdrage op '0,00' gezet en krijgt kind volledige aanvullende beurs voor dat deel. Dat bedoelde ik ook in mijn verhaal; vaders bijdrage zal niet op '0,00' worden ingeschat.
Overigens kijkt DUO inderdaad alleen naar inkomen, niet naar lasten. De enige 'verzachtende omstandigheid' is wanneer de ouder meer kinderen van 12 jaar of ouder verzorgd. Ouders kunnen overigens wel bezwaar aantekenen tegen de opgelegde bijdrage.
Overigens Tsjor, volgens de website van DUO heb je de inkomens van beide ouders nodig bij het aanvragen van de beurs. Pas bij het daadwerkelijk aanvragen kwamen we er achter dat dit helemaal niet nodig bleek.