Uitkopen?
Hallo,
Ik zat het draadje hierboven te lezen en natuurlijk heb ik al eens vaker nagedacht over die regeling, maar ik snap 'm nog steeds niet.
De partner die in het huis blijft wonen moet de vertrekkende partner uitkopen (áls er al wat uit te kopen valt). En als er sprake is van schuld (da's bij ons dus het geval, nog maar 3 jaar hypotheek en die is veel hoger dan de waarde van het huis, zeker met de huidige markt) moet de vertrekkende partner de blijvende de helft van die schuld betalen.
Maar hoe flik je 'm dat in de praktijk eigenlijk? Ik heb helemaal geen baan, veel vrouwen hooguit een halve. Waar haal je in hemelsnaam dat geld vandáán? Trouwens, als er al wat te verdelen viel, mijn man heeft ook geen 80000 euro op een spaarrekening.
Wie heeft daar praktijkervaring mee?
Nou, dat verkopen van het huis hoeft helemaal geen goed idee te zijn. Want dan is het huis weg, en de opbrengst gaat geheel naar de hypotheekverstrekker, met achterlating van een leuke restschuld. Jummie.
Beter is het als een van de partners achterblijft, zolang hij/zij de hypotheeklasten nog kan dragen. Maar geld voor alimentatie aan de andere partner zal er dan vermoedelijk niet snel meer zijn. En da's voor die ander beroerd, maar het uitkoopscenario ook.
Het is niet voor niets dat er door de crisis minder wordt gescheiden: mensen met een onderwaarde in de woning kunnen eigenlijk geen kant op.
Bij een overwaarde is het makkelijker: de achterblijvende partner moet de vertrekkende uitkopen, en als dat niet kan moet het huis worden verkocht.
Als de minstverdienende partner achterblijft en eigenlijk niet kan uitkopen dan kan je ook constructies indenken waarin het recht van de vertrekkende partner (al dan niet gefaseerd) tegen alimentatie wordt weggestreept. Maar da's voor de vertrekker natuurlijk weer vervelend als die het bedrag het liefst in een nieuw koophuis zou willen steken, dus die zal daar ook niet altijd mee accoord (kunnen) gaan.
Groeten,
Temet
Wat dingen
Peenvogel:
"Maar hoe flik je \'m dat in de praktijk eigenlijk? Ik heb helemaal geen baan, veel vrouwen hooguit een halve. Waar haal je in hemelsnaam dat geld vandáán?"
wat ik om me heen zie, is dat uitkopen vooral (en steeds meer) is weggelegd voor mensen met een hoog eigen inkomen. Het kan schelen, als er veel ander geld/gezamenlijk bezit was, en/of weinig restschuld (bv lang geleden gekocht) of als er bv veel pensioen (kan uitgeruild worden) was. Afstrepen van overwaarde tegen alimentatie is niet slim en levert vooral gezeur op (omdat je _toekomstige_ uitgaven/rechten meerekent).
Wat ook kan
Er kan ook een partner blijven wonen, die al dan niet alle lasten betaalt, terwijl de andere partner vertrekt. De woning blijft dan gezamenlijk eigendom, en eventuele verkoop kan wachten tot de markt weer aantrekt of tot de achterblijvende partner de hypotheek in zijn geheel mag dragen.
Alleen restschuld
Als je uitkoopt hoef je alleen de helft van de restschuld te betalen.
Stel, je hebt voor 260.000 euro hypotheek genomen. Daarvan is inmiddels 10.000 euro afgelost. Er is dus een hypotheek van 250.000 over.
Het huis is nu nog 220.000 euro waard. Dan is er dus 30.000 extra over om de hypotheek af te kunnen lossen. Dat is je restschuld en die moet je samen verdelen. 15.000 euro pp dus. De partner die vertrekt betaalt dat aan de blijvende partner, zodat die nog maar met de helft van de schuld zit.
Je hoeft niet de helft van de hele hypotheek te betalen, daar staat namelijk een huis tegenover.
Geen spaargeld, nieuwe hypotheek
Als er 1 iemand overblijft in het huis moet er een nieuwe hypotheek genomen worden. Omdat het huis meer waard is (want overwaarde), kun je meer hypotheek krijgen (mits voldoende inkomen). Hiervan kun je de vertrekkende partner uitkopen.
Zo hebben wij het gedaan, en ik denk dat veel mensen het zo doen.
Snuggles
"Als er 1 iemand overblijft in het huis moet er een nieuwe hypotheek genomen worden". Dat is wel de ideale situatie ja: achterblijvende partner neemt een nieuwe hypotheek geheel op eigen naam, of houdt de oude aan geheel op eigen naam terwijl de vertrekkende partner ontslagen wordt van de betalingsverplichting.
Maar dat kan niet in een situatie van onderwaarde, want dat vindt de bank nooit goed, die had eerst twee schuldenaars en daarna nog maar éen. In die situatie kan je er ook voor kiezen de bank gewoon niks te vertellen, uit elkaar te gaan en de achterblijvende partner in zijn/haar eentje de hypotheeklasten van de oude hypotheek te laten betalen terwijl die op twee namen blijft staan.
Voor de vertrekkende partner is dat wel vervelend want die kan niet snel op eigen naam een hypotheek krijgen, die heeft er immers nog eentje staan.
Groeten,
Temet
Het gaat niet om uitkopen
Maar om het verdelen van bezittingen en schulden tijdens het huwelijk. Dus de helft van het huis is van ieder, de helft van de bankrekening en de helft van de schulden. Die moet je verdelen.
En dan heeft de een het huis, en die moet dus de helft van die waarde aan de ander betalen- en evenzo met de hypotheek. En hoe je dan die betaling doet, of je dat omdat in een langlopende vordering, waarbij je maandelijks het altimentatie bedrag op de vordering in mindering brengt (zodat je dus geen cash heen en weer schuift) daar moet je uit zien te komen. Maar het uitkopen is dus niet het begint, maar het resultaat van de verdeling.
En als de schuld dus groter is dan het bezit dan moet die ook gedeeld worden. En als een de volledige schuld op zijn /haar naam overneemt (als de schuldeiser daarmee accoord zou gaan) dan moet de ander dus de helft van die schuld betalen. En als je dat geld niet hebt.. tsja, dat wordt dan dus daarvoor lenen. Of een langlopende vordering van je ex op jou laten bestaan...
Cassie
Dank voor alles
Hallo allemaal,
Bedankt voor jullie antwoorden. Om misverstanden te voorkomen: ik heb geen plannen, hoor, maar ik lees en hoor wel van andere mensen uit mijn omgeving over echtscheiding en zo rijzen er wel eens vragen bij me. Onze gezinssituatie is niet uniek en daarom gebruik ik deze als voorbeeld, omdat ik me afvraag hoe mensen die het werkelijk hebben moeten oplossen, dat aangepakt hebben.
Temet:"Het lijkt net of peenvogel denkt dat uitkopen de enige optie is en dat dat ten alle tijden zou moeten." Nee joh, maar ik weet niet anders dan dat dat gebruikelijk is, of in elk geval de meest logische stap, volgens de informatie die ik heb over rechten en plichten bij echtscheiding. Maar zoals jij dat beschrijft -de partner die het kan betalen, blijft in het huis en kan daardoor mogelijk minder alimentatie betalen-, dat klinkt mij ook redelijk in de oren. Ik zou zelf ook graag zo min mogelijk veranderingen willen, omdat een scheiding al moeilijk genoeg is voor iedereen.
Eén praktijkvoorbeeld wat ik aan kan halen, is dat van mijn ouders: die hadden ook geen tienduizenden guldens, en de opbrengst van het huis waar ze samen in hadden gewoond, is pas verdeeld toen degene die er aanvankelijk bleef wonen, ging verhuizen en het huis verkocht werd. Tussen scheiding en verdeling van 'het huis' zaten een jaar of 5.
Wat ik me ook afvraag is bv. hoe dat gaat als er wèl sprake is van een positief verschil tussen schuld en waarde van het huis. Stel dat de blijvende partner de vertrekkende dan een bedrag moet betalen, neemt deze daarvoor dan extra hypotheek op? Zoals Snuggle's beschrijft, denk ik?
Tijgeroog, hartelijk dank voor je rekensom. Dat maakt het wat duidelijker. Niet om te denigreren hoor, maar zo'n som had ik zelf ook gemaakt. Desalniettemin heb ik geen 15.00 euro op de bank, noch zou ik met een bijstandsuitkering of salaris van een schoonmaker een lening voor zoveel kunnen afsluiten. Ik begrijp best dat tegenwoordig de meeste vrouwen een baan hebben, maar zóveel levert die meestal ook niet op, dat je een dergelijk bedrag kunt opsparen. Dus vroeg ik me ook af of ze dat inderdaad in termijnen aan hun ex-partner betalen, of afzien van alimentatie, of dat wel mag (omdat Sociale Zaken de bijstand immers verhaalt op de ex-partner, tenminste dat deel wat deze aan alimentatie zou kunnen betalen). Je ziet, ik weet er weinig van en er zijn ook veel dingen veranderd door de jaren heen.
Voor iedereen die ik niet met naam genoemd heb, ook bedankt natuurlijk, voor het delen van jullie ervaringen. Het lijkt me bijzonder moeilijk om gedurende zo'n emotionele periode tevens je nuchtere verstand te moeten blijven gebruiken. En omdat je ook niet voor niets
uit elkaar gaat, is het de vraag of je dan wèl samen voor redelijke oplossingen kunt zorgen.
En omdat veel mensen me hier wel kennen: nee inderdaad, een huwelijk is niet altijd rozegeur en maneschijn en het onze is niet anders, maar een echtscheiding is, net als voor de meeste echtparen, wel de allerlaatste uitweg. Dat zullen de mensen op dit forum, die gescheiden zijn, vast kunnen beamen. Je verruilt het ene probleem voor het andere, hoewel ik ook wel zie dat er na een aantal jaren een zekere nieuwe rust en harmonie in kan treden voor een gezin. Maar nogmaals, het komt veel voor, in mijn omgeving (ouders van klasgenootjes van kinderen bv. ) en daarom denk ik er óók over na, om te weten en begrijpen wat die mensen doormaken.
Uitkopen
Als er wel overwaarde is, dat was in ons geval zo, heel andere tijden,dan wordt dat verdeeld. Ik bleef in het huis wonen, dus ik moest mijn ex-man uitkopen. Daarvoor moet je dan inderdaad naar de bank, genoeg inkomen hebben en een tweede hypotheek afsluiten.
Op zich is het wel iets waar vrouwen rekening mee zouden kunnen houden als ze ervoor kiezen om minder te gaan werken en de partner fulltime blijft werken. Een gelijke verdeling, waarbij beiden de verantwoordelijkheid nemen voor het financiële gedeelte van het huishouden levert in moeilijke situaties ook een gelijke positie op en dan heb je in elk geval ook echt wat te kiezen over hoe jij het wil. Ik ben in elk geval blij dat ik op deze manier de stabiliteit voor de kinderen heb kunnen behouden.
Tsjor