Vader wil kind niet meer zien

Dat soort mannen.......

kan je af en toe wel afschieten....
ik vind absoluut dat zulke mannen het nieteens verdienen een kind te hebben!.
je dochter zo laten zitten en het ergste vind ik dat ze het al beseft dat hij haar in de staak laat.
ik begrijp heel goed dat je het geen plek kan geven en woede voor hem voelt, iemand kwetds je dochter.

ik zou het toch proberen van je af te zetten en net als hem doorgaan met je leven, je hoeft je niet schuldig te voelen want je heb je best gedaan.

jij heb nu de volledige gelegenheid van je dochter te genieten en neem het daarvan, geniet van dr!

succes

ik kan me voorstellen dat jij zelf met heel veel woede zit. hij laat je dochter maar ook jou zitten met alle verantwoordelijkheden. daarbij kan jij je dochter voortaan gaan opvangen in haar verwarring rondom haar vader. het is zeker een missleijke streek en onvoorstelbaar dat iemand zo zijn eigen kind kan laten zitten.
het is een heel goed plan denk ik dat je iemand zoekt waar je dit mee kan bespreken zodat je je gevoelens kan ventileren. zodat je zo goed mogelijk je kind kan begeleiden hierin. het verdriet zal altijd blijven denk ik want het is je kind en dat is zo dichtbij heeft zij pijn dan ervaar jij ook pijn dat is heel logisch en maakt je juist tot een (goede) moeder. jammer dat haar vader dat niet zo ervaart maar als dat zo was geweest had je hier ook niet gepost!
dus ga goed voor jezelf zorgen, regel hulp zodat je alles ( ook gevoelsmatig) op een rijtje gaat krijgen.
zet jezelf en je kind voorop, laat hem . zijn gedrag is niet jouw verantwoording, je kan iemand niet dwingen als hij echt niet wil. hij is nu gaan vluchten in een ander leven en dat lijkt misschien leuk en fijn in jouw ogen maar bedenk goed wat hij mist en wat hij allemaal aan het verknallen is nu. ik weet zeker dat je van binnen nooit zou willen ruilen met hem.
hij krijgt het echt nog wel op zijn bord.
als jij doet wat goed is voor je dochter is dat genoeg en dat doe je al want je zorgt voor haar !
ik heb ooit ook in deze situatie gezeten dus ik weet hoe machteloos het voelt. ik heb het gelukkig voordat mijn zoontje echt groot was allemaal naar de positieve kant kunnen ombuigen maar het heeft me jaren van mijn leven gekost.
achteraf denk ik weleens was ik maar wat eerder aan mezelf gaan denken maar als het om je kind gaat vecht je je kapot he.
meid zet m op ! prijs jezelf de hemel in dat je een mooie dochter hebt en jij zelf een topmoeder bent !

Vriendin

Ik snap die vriendin best: waarschijnlijk heeft je ex een prachtig, zielig verhaal opgehangen waarin jij de bitch bent die hem zijn kind heeft afgepakt en hij het zielige slachtoffer dat nu het kind maar niet meer ziet omdat hij het niet in een loyaliteitsconflict wil brengen.
Ik heb laatst de vriendin van mijn ex aan de deur gehad met een soortgelijk verhaal. Ik kwam niet meer bij van het lachen. Heb haar gezegd dat ik graag een omgangsregeling wil vaststellen MITS hij zich eraan kan houden en er ook aan wordt gedacht dat de helft van de vakanties er ook bij hoort. En of we het dan meteen kunnen hebben over de achterstallige kinderalimentatie (8000 euro). Weg was ze!

Papa

Beste bomarieke,

Mijn jongste zoon was net 6 toen mijn vriend bij ons introk. Hoewel mijn kinderen een goed contact hebben met hun vader (mijn jongste zoon was 1,5 toen zijn vader en ik uit elkaar gingen), heeft hij toch een hele hechte band met mijn vriend. Hij noemt hem gewoon bij zijn voornaam, maar als hij lekker wil slijmen en bij hem op schoot kruipt of in de supermarkt iets lekkers wil hebben, dan zegt hij "papa patrick". Hij vertelt ook iedereen dat hij 2 papa's heeft. En sommige van zijn vriendjes vinden dat juist "heel cool".

Herkenbaar tot een bepaalde hoogte

Beste Marieke,

Ik herken de strekking van je verhaal wel. Mijn ex wil wel graag de kinderen zien maar dan alleen wanneert hem en zijn nieuwe vriendin uitkomt. Wat een vriendin van mij vorig jaar tegen mij zei wil ik graag aan jou doorgeven, " Hij is zelf heel goed in staat de relatie met zijn kinderen te verpesten" met andere woorden laat dit niet aan je dochter merken dat je t naar voor haar vind maar doe er zo luchtig mogelijk over.

Heel goed van je om erover te gaan praten. Ik heb dat ook gedaan maar dan met een counseler en ik heb er erg veel baat bij.
En dat 2 vaders verhaal.. ik ben van mening dat een kind een papa en een mama heeft. Ook al vinden die elkaar niet zo leuk meer. welke andere man of vrouw er ook in onze levens komen dat zijn mensen voor ons in eerste instantie. Maar ik vind t ver gaan als mijn kinderen de vriendin van mijn ex mama gaan noemen.
Sterkte met alles, mocht je meer willen weten over die counseler dan hoor ik t wel van je.

Janine

De rekening

Beste Bomarieke,

Toen ik de vader van mijn kids de deur wees, kreeg ik van de oudste te horen dat ik een rot mama was en zelf maar op moest hoepelen. Hij had het er echt moeilijk mee. Papa was alles, papa was geweldig. En keer op keer werd hij door papa terleurgesteld. beloften werden niet waargemaakt. Ik vroeg me af hoe ze die man zo geweldig konden vinden. Een vriendin zei toen: hij krijgt de rekening nog wel gepresenteerd. En ja hoor: een jaar geleden kregen mijn oudste en hij ruzie en heeft mijn zoon hem naar zijn hooofd geslingerd: houdt jij maar je mond want als vader deug je ook niet.
Ik vond dat die opmerking niet kon en was ook verbaasd dat mijn ex niets maar dan ook niets heeft gezegd of gedaan (straffen ofzo). Maar heel deep down dacht ik: he, dit is de rekening!!
je dochter, zo klein als ze is, zal hem eens de rekening presenteren. Dat geef ik je op ene briefje.

Maar wat heb je nou aan de rekening

als je weet dat je kind op jonge leeftijd gekwetst werd doordat vader haar in de steek liet?
Niks toch?

MR

Ergens snap ik je vraag wel hoor, maar toch... Een van mijn grote angsten bij mijn scheiding was dat mijn kinderen het allemaal veel leuker zouden vinden bij papa en zijn verbeterde versie van mij. Dat ze bij mij het rennen, vliegen en opvoeden naar hun kop zouden krijgen en bij hem het feesten etc. En dat ze dan een hekel aan mij zouden krijgen bijvoorbeeld... terwijl dat echt oneerlijk zou zijn En zo geschiedde, er waren pannekoekenrestaurants, dierentuinen, stranddagen met veel ijs en ga zo maar door.
Mijn psycholoog zei toen al hetzelfde, dat de rekening nog wel komt. Dat is in zekere zin al zo, mijn kinderen weten heel goed wie er voor ze is als ze het moeilijk hebben, wie het warme veilige nest maakt waar ze na school in thuis komen, wie ze troost als ze gevallen zijn. Het is een feit dat je het gedrag van een ander niet kunt beinvloeden, mijn persoonlijke mening is dat het je helpt om je dat te realiseren. Wat je wel kunt beinvloeden is hoe je zelf leeft en met dingen omgaat, en wat je zelf overbrengt aan je kinderen. Kortom, je kunt soms niet voorkomen dat je kind door een ander gekwetst wordt maar je kunt wel klaarstaan om er voor hem/haar te zijn.
Groet Terpi

Ik snap je wel, en ik onderschrijf het ook wel. Natuurlijk hoop je dat ze zoiets nooit zal ontdekken. Aan de andere kant, er zullen nog wel vaker mensen zijn of komen in het leven van een kind die bedoeld of onbedoeld het kind kwetsen. Hopen dat dat nooit zal gebeuren, is een utopie. Er van uit gaan dat het nooit zal gebeuren, kan ook een erg nare bijwerking hebben. Voorkómen dat een kind gekwetst wordt, door wie of wat dan ook, is niet haalbaar. Dan is het belangrijk dat ze in ieder geval weten bij wie ze wél veilig zijn, en hoe ze ermee kunnen leren omgaan. Daarmee geef je ze een 'stuk gereedschap' in handen waarmee ze verder kunnen. Volgens mij is dat gewoon onderdeel van opvoeden.

Maar ik zeg toch helemaal niet

dat ik hoop of kan organiseren dat mijn kind niet gekwetst zal worden? Het gaat erom dat je blij bent dat je ex de rekening wel gepresenteerd krijgt. Nou daar ben ik niet blij om omdat dat voor mij te veel verbonden is met de pijn van mijn kind. Dat is wat anders dan erop rekenen dat je kind nooit gekwetst wordt.
MariaRosa

Die rekening

Mijn vader is na de scheiding met mijn moeder met een ander een nieuw leven begonnen, zonder mij. Hij had het naast zich neer gelegd en kon en kan dus prima zo leven. Die rekening heb ik voor mij gevoel zelf gekregen. Mijn moeder hoopte zo op dat hij de pijn zou krijgen, maar ik heb die pijn en verdriet van afwijzing en daar wordt niet naar gekeken en aan gedacht naar mijn eigen idee.
Misschien is dat wat MariaRosa bedoeld?

Klopt mr en cleootje

jij zegt dat inderdaad niet Ik bedoelde de rest van mijn posting meer in algemene zin, had dus eigenlijk jouw naam er niet aan moeten verbinden, sorry daarvoor. en nee, ik ben er dan ook niet blij mee als de rekening op het matje valt, bij wie dan ook, of dat ex is of kind. Maar als de rekening bij de ex op de deurmat valt, kan ik toch niet nalaten om te denken: "dat zijn de consequenties van de keuzes die je hebt gemaakt", en dat heeft niet te maken met 'blij' zijn.
Cleootje, ik probeer uit alle macht te vermijden dat mijn kind zich zo zal voelen als jij. en ik weet soms ook niet hoe ik dat moet doen hoor, alleen wat ik dus al schreef: gereedschap geven en blijven benadrukken dat het niet aan het kind ligt, maar aan de vader. en dan zónder de vader zwart te maken. Heel moeilijk.

Sancy

Ja ik denk ook dat het moeilijk is om niet de vader zwart te maken. Mijn moeder heeft na 30 jaar nog een intens diepe haat voor mijn vader. Die steekt ze niet onder stoelen of banken.
Toen ik hem een keer opzocht kreeg ik mijn moeder huilend aan de telefoon dat ze mij aan het kwijtraken was, ik voelde mij verplicht om het contact weer stop te zetten.
Nu een paar jaar na het laatste contact heb ik weer minimaal contact (email) maar ik heb het mijn moeder nog niet vertelt, ze gaat dan toch alleen maar huilen en roepen dat ik voor hem ga kiezen.

Ik weet dat ze heel erg naar haar haat gevoelens handelt, maar eerlijk gezegd had ik het toch anders gezien. Ze wilt eigenlijk dat ik hem net zo diep haat.
Dat wil ik niet en dat doe ik niet. Mijn vader was de enige die er wat aan kon doen, hij had er alleen maar hoeven te zijn voor mij. En steeds benadrukken dat hij de schuldige was/is weet ik nu wel, ik had liever gehad dat mijn moeder mij eventueel hielp en meewerkte in de vragen naar hem.
Ze zei altijd dat ik vrij was in contact met hem, maar de praktijk bleek even ietjes anders.
Nu klinkt het alsof ik het haar kwalijk neem, maar ik geloof dat zij ook maar deed wat zij dacht het beste te zijn voor mij en voor haar.
Misschien kan je beter vertellen dat haar vader een (slechte) keuze heeft gemaakt, die niet door haar komt, maar door hem zelf, hij denkt het zo beter te doen. Dat hij niet ziet wat het doet met haar, of niet wilt inzien. Maar dat jij er open voor staat om alle vragen eerlijk en neutraal te beantwoorden, en als zij hem wilt vinden of contact wilt dat jij bereidt bent om mee te helpen.
Is misschien niet helemaal wat je zou willen, maar het zou denk ik bij mij zeer veel hebben gescheeld als het zo was gezegd en gegaan.

Cleootje

mijn kinderen hebben goed contact met hun vader. sterker nog, we hebben co-ouderschap. dat vergt soms veel van mij, maar op een andere manier. hier is de rekening dan ook (nog) niet gevallen, maar maak ik me op bepaalde gebieden wel zorgen. die ik vervolgens vóór me houd, want anders zou ik inderdaad die neutraliteit verliezen.

Excuus sancy

Ik ging er zomaar van uit dat je kinderen geen contact hadden met hun vader.

Geheel niet erg

en geen excuus nodig . In mijn situatie spelen gewoon andere zaken. maar ik heb heel bewust co-ouderschap, juist omdat kinderen recht hebben op beide ouders.

Erg zo'n man!

Bomarieke, het is maar net of je dat wil...maar er zijn gerechtelijke stappen die je kan nemen om een bezoekrecht af te dwingen...maar of je dochtertje er wat aan heeft weet ik niet. Het is en blijft een heel verveelende kwestie en kinderen kunnen er niets aan doen en zijn zo kwetsbaar. Ik heb zo'n soortgelijke situatie en dat doet pijn..dat je kind zo aan de kant gezet wordt. Maar het is waar, de rekening krijgt zo'n man altijd...hij zal toch ook niet lekker door het leven gaan..hij zal toch ook aan andere moeten uitleggen waarom hij zijn kleine meid zo achter laat? En dan kan hij liegen dat jij dat tegenwerkt maar in zijn hart weet hjij wel beter.. Sterkte Bo marieke, ze heeft in iedergeval een heel lieve moeder.

Mamaloetje

"maar er zijn gerechtelijke stappen die je kan nemen om een bezoekrecht af te dwingen..."
Oh ja? Welke dan? Volgens mij is daar geen jurisprudentie over. Ik weet van één zaak waar een vader werd gedwongen zijn kind de helft van de vakantie te hebben. Maar er staat niets echt over in de wet dus je hebt heel weinig kans.

MR