Vakantie
Mijn ex en ik zijn twee jaar uit elkaar. Ik heb de zorg van onze twee kinderen op mij genomen. Om het weekend en 1 dag in de week zijn ze bij hem. Nu wil ik al een tijdje een weekje alleen op vakantie. Ik heb dat al meerdere keren met hem besproken maar hij zegt dat hij dan niet op zijn kinderen gaat ' passen' . Ik heb zelf het idee dat dat gewoon dwars liggen is. Hij gunt mij gewoon geen leuke dingen en vind dat ik al genoeg leuke dingen doe. Dat klopt. Ik ben erg gelukkig met mijn leven zoals het nu is zonder hem. Maar het is wel zwaar met twee opgroeiende pubers. Vandaar dat ik er graag een weekje tussenuit wil. Er kwam een leuke aanbieding voorbij en vervolgens heb ik geboekt voor maart. Ik heb mijn ex dit door gegeven en gezegd dat ik oppas voor doordeweeks regel tot 17.oo uur. En dat ik hoop dat de kinderen dan bij hem kunnen blijven slapen. het enige antwoord wat ik krijg is : Nee.
Wat moet ik hier nou mee. Het zijn toch ook zijn kinderen?
Eens
ja het zijn zijn kinderen, maar hij heeft er blijkbaar geen belangstelling voor.
Regel een leuk logeeradres voor de kinderen en ga lekker op vakantie. Of vraag of familie een week bij jou in huis komt als dat handiger is.
Zijn ze ook geen vakantie weken bij hem? Meestal plan ik daarin mijn alleen vakantie.
Dat wordt lastig
Bij familie een hele week kan niet ivm school en onze ouders zijn daar ook te oud voor. Een avondje zou wel kunnen. In de schoolvakanties zijn ze de helft van de tijd bij hem maar dan is het erg duur om een weekje weg te gaan. Dit is gewoon een hele leuke aanbieding en precies wat we zochten. Ik word er zo moe van dat de zorg maar op de moeder terecht komt en een vader gewoon kan zeggen : Ik heb er geen zin in. bah. Dat dwarsliggen komt me mijn keel uit. Daarbij komt dat we destijds op redelijk goede voet uit elkaar zijn gegaan en we op papier niks via een advocaat hebben geregeld maar het zelf hebben opgesteld. Misschien moeten we dat toch gewoon nog eens over doen maar dan inderdaad via een advocaat.
Hard
Het klinkt hard, maar als je toen hebt afgesproken dat hij ze om het weekend en één dag in de week heeft kan je hem niet dwingen om ze door de week meer dagen te nemen. Een vakantie plannen terwijl je al weet dat hij het niet wil lijkt me dan ook niet handig. Je zet iemand wel heel erg voor het blok (Het zou natuurlijk heel sociaal zijn als hij het zou doen, maar de weigering zegt genoeg over zijn interpretatie van het 'vaderschap')
Ik denk dat je nu niet meer kan doen dan andere opvang regelen.
Tot 17 uur heb je al geregeld. Eén dag zijn ze al bij ex. Dus je moet 4x een avond + een nacht regelen. Dat moet toch te overkomen zijn? Hoe puberig zijn ze 12 of 17? Kunnen ze evt een nacht alleen thuis blijven? Of een logeerafspraak bij een vriend/vriendinnetje.
Wat wil je vastleggen?
Je schrijft dat je dan toch maar via een advocaat dingen vast wil gaan leggen, maar wat dan? Je ex houdt zich toch gewoon aan de afspraak die jullie gemaakt hebben? (om het weekend, dag door de week en helft vakantie's). Dat jij nu iets daarbovenop wil, betekend natuurlijk niet automatisch dat het aan je ex is om dat mogelijk te maken. (en of het dwarsliggen is, is zo ook niet te beoordelen, misschien heeft hij er wel een goede reden voor om dat niet te willen of kunnen)
En bovendien, je kunt best een week weg, alleen dan in een schoolvakantie, maar dat is duurder. Ja, tja, zo is dat nou eenmaal. Heel veel mensen zouden wat graag eens buiten de schoolvakantie weg willen, of eens samen zonder de kinderen. Maar niet alles kan altijd.
Of een andere ruil
Vindt hij het misschien fijn als jij een paar keer de doordeweekse dag van hem overneemt, of een weekend dat hem slecht uitkomt? Vraag eens of jij hem ergens mee tegemoet kan komen, stel je flexibel op.
En anders, tsja... Ik kan inderdaad ook niet zomaar buiten de schoolvakanties weg, ookal zou ik dat best leuk vinden. That's life. Je kan hem niet dwingen.
Jammer...
Inderdaad jammer. Ik word niet goed van die stellen die zeggen 'dat zij ook wel 'ns alleen iets willen'... maar die vergeten dat je er als alleenstaande ouder apart van elkaar alleen voor staat. De vanzelfsprekendheid die ouders naar hun kinderen hebben, heeft een nieuwe partner niet en omgekeerd. Tijd samen is dus essentieel om iets te kunnen opbouwen en te onderhouden. Méér dan bij een huwelijk met gezamenlijke kinderen. Ik ken het allebei, dus weet waar ik het over heb. Nou ja, ik ga er nu even vanuit dat je met je nieuwe partner weg gaat... omdat je het in je tweede posting opeens over 'we' hebt ('Dit was precies wat 'we' zochten). Dat moet je elkaar gunnen... zou daar de kift kunnen zitten? Zij gaat lekker op vakantie met hem, terwijl ik hier met de kinderen zit? Persoonlijk zou ik me storen aan hoe je het hebt aangepakt. Je hebt gewoon geboekt en zet hem vervolgens voor het blok. Waarschijnlijk nádat je het hem netjes hebt gevraagd en al een nee hebt gekregen... maar dan was dat het moment geweest, dat jullie daar samen uit hadden moeten komen! En inderdaad... zoiets moet wederzijds kunnen, dus als hij eens iets heeft, ben jij ook flexibel...
Leanne (ot)
'Ik word niet goed van die stellen die zeggen 'dat zij ook wel 'ns alleen iets willen'...'
Hoezo word je daar niet goed van? Een langdurige relatie met kinderen kan juist ook enorm toe zijn aan een vakantie samen, groot onderhoud zeg maar 
.
On topic ben ik het eens met de eerdere postings: helaas pindakaas. Hopelijk brengt een goed gesprek iets.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ely (ot)
Ely... ik was al bang dat ik met die uitspraak de getrouwde forummers op m'n nek krijg... Natuurlijk is het ook fijn om als getrouwd stel eens weg te kunnen gaan. Dan regel je dat soort dingen meestal samen. Noodzakelijk, dat ook. Sterker, ik durf te zeggen dat daar mijn huwelijk zelfs op is stukgelopen, op te weinig samen doen.
Maar als je een nieuwe relatie hebt gekregen na je scheiding, heb je a) extra behoefte aan veel tijd samen (opbouwfase)... en b) je partner heeft niet die vanzelfsprekende band met je kinderen die hun vader wel heeft. Die zit dan in de weekends met 'vreemde kinderen' op de bank... en Ponpon's kinderen zijn al pubers... dus die liggen ook niet bijtijds op bed. Wat een luxe als je dan eens een weekje weg zou kunnen realiseren... Ja, dat wil iedereen wel, maar snap je het verschil?
Maar goed, ik vul voor Ponpon in dat ze met haar (nieuwe) partner gaat. Als ze echt alleen gaat, denk ik er hetzelfde over hoor... gun elkaar die vrijheid over-en-weer. Haar ex heeft die vrijheid met deze huidige omgangsregeling en hij zou ook kunnen waarderen dat hij om 't weekend én doordeweek altijd zijn gang kan gaan dánkzij die omgangsregeling. Maar de zorg afdwingen door al een vakantie te boeken vind ik not-done...
"De kinderen zijn om het weekend bij haar ex... het lijkt me dus dat je 26 weekendjes per jaar met je nieuwe liefde bent zonder kinderen."
Ja, wow. Eens. En dan kun je dat ene weekje weg ook opsplitsen in meerdere weekendjes weg, ik zou 't wel weten! Tenzij de nieuwe liefde ook weer zo z'n verplichtingen heeft... misschien wel 'contra' loopt met z'n eigen kinderen. Maar vul ik weer in... 
En leanne
Het gaat er ook niet om dat Ponpon graag een keer iets alleen (al dan niet met nieuwe partner wil doen), maar dat ze dat niet in de schoolvakanties wil doen omdat het dan duurder is.
De kinderen zijn namelijk de helft van de schoolvakantie bij de vader en dan kan Ponpon dus ook van alles alleen gaan doen. En dat bedoelde ik met dat dat voor mij ook niet mogelijk is.
Ponpon
ik zei niet dat ze bij familie moesten logeren. Een week bij een klasgenoot/vriendje is natuurlijk ook een optie.
En helaas zul je de weekjes weg met je nieuwe partner toch in de dure perioden moeten plannen als je ex niet mee werkt.
Pubers
Als het pubers zijn hebben ze niet meer oppas nodig in de zin van 'oppas', maar vooral een volwassene die gewoon in huis is. Dat zouden dus opa en oma misschien ook kunnen doen. Of een oudere neef of nicht die het leuk vindt om een weekje 'op zichzelf' te zijn.
Zelf zou ik gewoon gaan voor de vakantieperiode. Waarom zoveel gezeur op de hals halen terwijl je het anders zo makkelijk kan. En boeken zonder 'ja' is natuurlijk best een beetje (... hoe zeg ik dat aardig) dom.
Dank je
alvast bedanktvoor de reacties. Ik heb geen nieuwe partner. Ik ga met een goede vriendin. In de reguliere vakantie gaan is geen optie. Want verlof opnemen van mijn werk doe ik al als de kinderen bij mij zijn. De overige weken moet ik dan werken zodat mijn collega's weg kunnen. De andere vakanties zijn gedeelt met ex. Dit is niet de eerste keer dat ex dwars ligt. Ik heb nog nooit zoiets als een week tussendoor op vakantie kunnen doen omdat de kinderen altijd bij mij zijn. Hij is al meerdere keren weg geweest omdat hij de kinderen dus bijna nooit heeft. Ik vind, we hebben samen voor kinderen gekozen en we moeten daar samen voor zorgen. Dat ik grotendeels de zorg op mij heb genomen, komt doordat we een zoon met autisme stoornis hebben. Om de rust voor hem zoveel mogelijk te houden is voor deze constructie gekozen. Wat ex dus veel vrijheid geeft. Maar ik ben nu ook een keer toe aan een week vakantie. En ik doe gewoon een beroep op zijn vaderschap. Ik geef het twee maanden vooraf aan dat ik er die week niet ben. En ik probeer dit nu al een jaar met hem te bespreken. Ik vind nl dat hij Nee zegt tegen zijn kinderen. Niet tegen mij. We hebben samen een verantwoordelijkheid. Zit ik er nu helemaal naast? Alle reacties en meningen zijn wat mij betreft welkom.
Je hebt gelijk
maar daarmee los je jouw probleem nu niet op.
Hij zegt nee, jij hebt al geboekt. Hij gaat jouw probleem niet oplossen. Dus zul je zelf nu iets moeten regelen.
Gelijk hebben en gelijk krijgen zijn 2 heel verschillende dingen.
Natuurlijk
Heb je gelijk op een bepaalde manier, emotioneel, rationeel ook. Maar zoals gezegd betekent dat niet automatisch dat je technisch in je recht staat. Dat zijn twee verschillende dingen. Ik vind het ook niet ok tegenover je kinderen maar ja....volgens mij sta je juridisch er niet sterk in. Je zult niet van hem gescheiden zijn omdat je zo lekker met hem op 1 lijn zat, vermoed ik...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Redenering
'Dat ik grotendeels de zorg op mij heb genomen, komt doordat we een zoon met autisme stoornis hebben.' Dat betekent dus ook dat je vakantiebeperking te maken heeft met je zoon met autisme. Daardoor heb je voor een bepaalde constructie gekozen die ook nadelen heeft.
Bovendien heb je twee weken in de vakantie, als de kinderen bij vader zijn. Dan liggen je collega's echter dwars.
En ja, die leuke aanbiedingen van prachtige vakanties ver weg met een lage prijs, die vallen allemaal buiten het seizoen. Iedereen kijkt daar verlekkerd naar. Maar het is bijna altijd onmogelijk vanwege de school van de kinderen.
Ik weet niet of je iets van een PGB hebt voor je zoon, wellicht kun je daar toch iets van logeeropvang of zo mee organiseren.
Tsjor
Ik ben niet gescheiden
Maar als ik wel gescheiden zou zijn zou ik mn leven zo min mogelijk willen laten vergallen door een ex.
Situatie: je hebt gevraagd of hij een deel van de vakantie (of de hele week?) de kinderen wil opvangen als jij wegbent. Hij wil het niet. Balen, vervelend, jammer. Maar je hebt nu nog tijd zat om je kinderen bij vriendjes van school onder te brengen. Is er niet een opa of oma in beeld of een tante of zo? Kind met autisme, ja is lastig, ik weet het. Toch, heeft hij vrienden, ken je mensen via school? Ik zou het toch gewoon gaan regelen. Geeft ook een goed gevoel als het gelukt is. En ik denk dat je wel eens zou kunnen merken dat er mensen zijn die zomaar spontaan aanbieden een weekje bij jou in huis te komen, bv.
Proberen in gesprek
Ik probeer nu met hem in gesprek te komen om het met hem op een goede manier te regelen. Een vriendin van mij heeft aangeboden om het weekend dat ik er nog niet ben op zich te nemen. en ik heb dagelijks tot vijf uur opvang geregeld zodat zijn werk er niet onder hoeft te leiden. Ik ben het zeker eens met de meeste argumenten hier. Maar ik wil me er ook niet zo makkelijk bij neerleggen dat meneer zich zelf als oppas van zijn eigen kinderen ziet. Hij heeft nagenoeg geen verplichtingen ten opzichte van hen en ik vind dat hij dit ene wel moet kunnen opbrengen. Jammer dat sommige vaders hun eigen kinderen als lastig zien. Onbegrijpelijk. Overigens hebben wij onze afspraken niet bij een notaris vast laten leggen. maar zelf opgesteld en ondertekend. Juridisch gezien denk ik dat er geen probleem is. Ik denk ook dat je soms iets moet forceren om iets voor elkaar te krijgen. Ik heb nog 2 maanden de tijd en voor die tijd moet het gewoon geregeld zijn. Ik ben benieuwd. Via pgb kan ik inderdaad wel de opvang regelen maar tot vijf uur.
Jij vindt maar vanalles over hem
maar hij duidelijk niet.
Hij houdt zich aan de afspraak zoals jullie die gemaakt hebben. Maar is niet bereidt een stapje extra te doen.
Dat staat ook niet in dat document waarschijnlijk dat hij dat moet doen.
Je hebt jezelf daarmee in een vervelend parket gebracht door toch willens en wetens die vakantie te boeken.
Gelukkig heb je nog 2 maanden om iets te regelen.