Vanaf welke leeftijd mogen kinderen zelf beslissen of ze nog gaan (weekendregeling)

Ervaring

Mijn kinderen (toen 7 en 9 jaar) gingen in het begin om de week een weekend naar hun vader. Ook een vader die blij was zijn kinderen weer te zien en het hele weekend volplande met uitstapjes e.d. Dit tot grote ergernis van de kinderen.

Op respectievelijk 13- en 15-jarige leeftijd hebben beide kinderen om verschillende redenen het contact met hun vader verbroken, is de bezoekregeling in het weekend stopgezet en nooit meer opgestart. Nu zijn ze beide volwassen en hebben regelmatig contact met hun vader. Bij hem slapen komt niet meer voor.

Niet tot hun 18e

Hier hetzelfde probleem. wat hebben die vaders toch? Ik wil ook wel leuke dingen doen, maar ik overleg het, en soms zeggen ze nee. Ze komen op een leeftijd (bij mij 14 en 15) waarop ze niet alles meer leuk vinden. Vader vraagt het niet maar neemt ze inderdaad gewoon mee. Vaak heus wel naar leuke dingen, dat is het niet. Maar het probleem wordt ook dat ze andere dingen willen doen in het weekend (helpen bij turnen, bijbaantje) waar pa dan niet blij mee is, of wat soms dus zelfs niet kan. mijn dochter heeft al ooit advies gevraagd op zo'n jongerenforum en kreeg o.a. als antwoord
"Wat spijtig dat je papa niet wilt dat je gaat helpen bij het turnen. Jij kan echter niet zomaar zeggen dat je niet meer komt op zaterdagochtend wanneer dit officieel is vastgelegd in het echtscheidingsvonnis. Tot je 18 jaar kan jij dit niet zomaar wijzigen. Doe je dit toch, dan loopt je mama het risico dat ze een dwangsom moet betalen. Je mama kan wel een rechtszaak starten om de bezoekregeling te wijzigen. Toch is dit al onmiddellijk een vrij grote stap. Misschien moet jij (eventueel met je mama) toch nog eens met je papa gaan praten".
Dus buiten praten (en in mijn geval zouden mijn kinderen oud genoeg moeten zijn om dat zelf tegen pa te zeggen) kun je weinig.
(het helpen bij turnen is overigens goedgekomen)

Wat hebben die vaders toch?

Het antwoord op deze vraag lijkt me niet zo moeilijk: Deze vaders zien hun kinderen maar eens in de twee weken een weekend en willen er quality-time van maken.

Quality time

Nou Nausicaa, dat vind ik helemaal niet zo duidelijk. Het is niet per definitie meer quality time als je steeds maar uithuizig en druk, druk, druk bent dan als je lekker in elkaars buurt een beetje jezelf loopt te wezen en af en toe eens een babbeltje met elkaar maakt. Mijn ex is ook zo'n actieveling met de kinderen. Ze vinden het hartstikke leuk, maar hier heeft dochter ook wel eens aangegeven dat ze hem daardoor bijna nooit 'echt zag', als in, rustig praten en contact maken. Bovendien heeft dochter die rust ook gewoon nodig, van niks hoeven en bijkomen. Dat heeft ze toen tegen hem gezegd en daar houdt hij sindsdien gelukkig rekening mee. Maar het contact tussen de kinderen en hem is vooral anders dan het contact tussen de kinderen en mij. Ik weet niet of ze bij de een of de ander meer quality time hebben. Ik hou het erop dat we elkaar goed aanvullen in ons ouderschap. Maar hoe dan ook gaan wij allebei in op de wensen en behoeften van onze kinderen. Als een ouder dat niet doet, kun je dat toch geen quality time meer noemen.
Groet, Jo Hanna

Daantje

ik zou je je kinderen blijven stimuleren naar hun vader te gaan.
het is en blijft hun vader,en ze willen wel contact met hem,en hij zorgt goed voor hen ,maar ze willen alleen niet te veel aktiviteiten.
Daár zou ik over praten met je kinderen,dat ze dit met hun vader bespreken,eerlijk tegen hem zeggen ( of schrijven of mailen)dat ze wel naar hem toe willen,maar dat ze de weekenden andere dingen willen doen met hem,omdat ze steeds vaker met tegenzin gaan.