Wat is wijsheid? [nieuwe partner trekt eigen kinderen voor]

Kijk eens

in de Margriet van deze week, bij "kan deze relatie worden gered". Toevallig is daar deze week een soortgelijk geval in besproken.

Ja, ik dacht al

Waar heb ik dit eerder gelezen...

Ik kon me wel vinden in het advies van Annette.

Vertel

Ik hoef niet naar de kapper deze week dus geen toegang tot een Margriet. Wat was de strekking van het verhaal?

De strekking

was, in 1 zin: "accepteer voorlopig dat je twee éénoudergezinnen bent in 1 huis"
De Margriet ligt meestal ook bij de bibliotheek trouwens

Kijk aan

Dat lijkt me een verstandig advies. Wij hadden hetzelfde probleem, en hebben het inderdaad op die manier benaderd. Niet dat het veel geholpen heeft, maar dat is weer een ander verhaal.

Ok...

Ik ga de margriet maar even kopen. Die lees ik echt nooooooit.... (behalve bij de kapper ofzo )

Ik wil de boel best benaderen vanuit het punt dat je "voorlopig" als 2 éénoudergezinnen in een huis leeft. Maar ben het daar toch niet helemaal mee eens. We hebben wel te maken met 5 kinderen. En als er van de vijf twee(partner zijn kinderen) zijn die alles maar zonder enige moeite kunnen en willen krijgen. En de andere 3 (mijn kinderen dus) niet, omdat daar geen financiële ruimte voor is, dan krijg je dus scheve gezichten. Mijn oudste vind het gewoon ronduit "niet eerlijk" (11 jaar) Vanuit mijn oudste bekeken: "ze gaan toch al een keer naar sport, waarom 2 keer? ze gaan ook al naar een club, waarom moet er altijd meer?"

Met mijn partner kom ik er nu niet uit, want hij heeft zoiets van: tja daar is die allimentatiepot voor. En hij vind het leuk dat ze ook bij hem op een sport kunnen.

Voor mijn gevoel doet hij gewoon wat hij wil voor/met zijn kinderen. En slaat hij een belangrijke stap over en dat is overleggen/bespreken met mij. Ik hoef het echt niet altijd met hem eens te zijn of hij met mij, maar overleggen/bespreken lijkt me toch wel heel belangrijk in deze.
Hij wil dus vanavond al met zijn kinderen naar een open avond om te kijken wat er allemaal te doen is qua sport. En ik ik vind dat we het eerst samen eens moeten zijn. Want als hij met zijn kinderen daar naartoe gaat, geeft hij aan dat ze op sport mogen. Je gaat toch niet naar een open dag om vervolgens tegen je kinderen te zeggen "sorry, gaat niet door!" Die kinderen verwachten dat het dan kan/mag.

(Stief)moeder

Oneerlijk

Ik vind de situatie oneerlijk voor de kinderen van (stief)moeder. Waarom maken jullie niet een begroting van wat sport voor alle kinderen (bij jullie) kost en delen jullie dat? Daarbij kun je er rekening mee houden dat zijn kinderen al een sport doen en jouw kinderen niet.

Waarom zou je trouwens gaan samenwonen als je blijft fungeren als twee een ouder gezinnen? Ik kan me nog voorstellen dat je hecht aan eigen opvoedregeltjes, maar dit is iets anders. Dit gaat over de verdeling van geld.

Stiefmoeder

En toch werkt het wel een beetje zo, vrees ik. Ik heb alle situaties voorbij zien komen (in korte tijd). Verjaardagscadeautjes van 300 euro, een kind dat alleen maar fristi lust, de Uggs onder de kapstok naast de schoenenreuslaarsjes. En ergens snap ik het ook wel. De kinderen van mijn partner waren gewend aan (veel) ruimere financiën, dat ga je dan niet zomaar terugdraaien. Mijn oudste baalde er ook wel van, dus ik heb haar verteld dat mijn partner als ouder andere (financiële) beslissingen neemt dan ik.
Maar goed, dat soort dingen waren bij ons de 'kleine probleempjes'.

Even praktisch

Wat voor sporten gaat het om. Hoe kun je dat invullen en bij de moeder en bij de vader op een sport? Veel sporten heb je al 1 of 2 keer per week training en op zaterdag wedstrijd zoals voetbal of hockey. Stel nou dat ze op ma-wo bij moeder zitten en do-za bij vader en de voetbaltrainingen zijn op maandag en woensdag en de wedstrijd op zaterdag, gaan ze dan alleen naar de training en niet naar de wedstrijd omdat ze dan bij vader zijn en dus een andere sport doen? En wat is dat voor club dan? Hier heb je ook wel van die knutselclubs ofzo, volgens mij kost dat niets. Dat kunnen jouw kinderen toch ook doen?
Verder denk ik dat er weinig aan te doen is dat het ene kind meer krijgt dan de ander, dat is gewoon hun geluk. Misschien krijgt de moeder van zijn kinderen over een paar jaar wel een vriend die ze niet kunnen uitstaan, terwijl jou kinderen heel goed met jou vriend kunnen opschieten, om maar iets te noemen, soms zit het mee en soms zit het tegen. Ik ken een samengesteld gezin paar jaar geleden al. Hij twee kinderen die om het weekend kwamen, zij 1 kind dat om het weekend naar de vader ging en dan nog samen een kind. Op een gegeven moment was dat jongste kind verdrietig omdat zij nooit mee mocht logeren bij de moeder van de eerste twee en de vader van de ander.

Je vraagt veel

Dit vraag je: 'En slaat hij een belangrijke stap over en dat is overleggen/bespreken met mij. Ik hoef het echt niet altijd met hem eens te zijn of hij met mij, maar overleggen/bespreken lijkt me toch wel heel belangrijk in deze.' Dat betekent dat jij uiteindelijk de stem wil krijgen in de sporten van de kinderen van je vriend en zijn vrouw. Want in dat overleg zal de situatie van jouw kinderen een rol spelen en zal de rest daarop aangepast moeten worden.

Je zegt: 'Voor mijn gevoel doet hij gewoon wat hij wil voor/met zijn kinderen.' Ja, zij het dan dat hij dat blijkbaar in goed overleg met de moeder van de kinderen doet.

Rekenkundig gooi je het op een hoop (2+3=5), maar daarbij vergeet je dat het niet dezelfde appels zijn. Je eigen kinderen zijn wellicht jaloers, maar ik zou ze voordoen dat je daar anders mee om kan gaan. Als er geen financiële ruimte is voor een sport kun je wellicht kijken of er potjes bij de gemeente etc. zijn waardoor kinderen wel kunnen sporten. Of zelf gaan hardlopen met je kinderen, vaste tijden, vaste route. Ik weet niet wat de leeftijd van je kinderen is, maar er zijn leuke activiteiten te verzinnen die weinig geld kosten.

Als goedmakertje: wellicht kun je uit de grote geldpot van je vriend en zijn ex iets doen waar alle kinderen wat aan hebben. Bijvoorbeeld een abonnement op de girafpas. Kost 18 euro per jaar voor twee volwassenen en dan mogen er in totaal 6 kinderen mee als je vier keer per jaar (of minder) naar een gratis ledendag in de dierentuin gaat. Op die dag ben je wel kosten van vervoer kwijt, maar voor de rest kun je zelf eten en drinken meenemen, doen veel mensen. Zo zijn er wellicht meer familie-abonnementen te vinden waar alle kinderen van kunnen profiteren.

Tsjor

Belastingbetaler

Wat heeft de belastingbetaler te maken met de sportwens van de kinderen van (stief)moeder? Zij woont samen met haar vriend en dus telt zijn inkomen ook mee. Ik weet bijna zeker dat hun gezamenlijke inkomen te hoog is om geld van de gemeente te krijgen.

Ik snap het egoisme van de vriend van TO niet. Haar kinderen zijn niet zijn biologische kinderen, dat is duidelijk. Maar ze wonen samen. Daar hoort toch ook bij dat je kinderen gelijk behandelt? Ik mis het 'samen' in het verhaal van TO.

Er is ook nog een moeder

Het geld voor de uitgaven van de kinderen wordt door de partner van (stief)moeder op een aparte rekening gezet. Ik neem aan dat de moeder van de kinderen hier ook geld op stort. Daar kun je dus niet zomaar geld vanaf halen voor de kinderen van (stief)moeder. Financieel gezien is het enorm lastig om de kinderen helemaal gelijk te behandelen. Ik zou de oplossing zoeken in overleg over de financiën en eventuele bijdrage van de partner aan de kosten van de kinderen van (stief) moeder, of extra kosten betalen uit de huishoudpot, of meer gaan werken zodat je zelf meer kunt betalen.

Lastig

In eerste instantie dacht ik, alle kinderen gelijk behandelen, dat is het eerlijkste. Maar ja.. daar moet de vader het dan ook mee eens zijn, het zou wel het minst omslachtig zijn en dat zou ik dan ook wel met hem willen bespreken, waarom bij ons samengesteld gezin de kinderen niet een gelijke behandeling geven?
Maar goed, als het nu dan is zoals het is (een ongelijkheid) zou ik niet meegaan in het "niet eerlijk" en het hetzelfde benaderen als wanneer mijn kinderen thuiskomen met het verhaal, mijn vriendin Louise zit wel op hockey, waarom ik niet? Of Maartje heeft wel Uggs, waarom krijg ik die niet?

M.

Verduidelijken

Bedankt voor de reacties tot zover. Ik heb er veel aan.

In mijn eerste posting geef ik aan dat mijn partner en zijn ex. allebei maandelijks alimentatie in een potje stoppen voor de kinderen. Daar kopen ze kleding en schoenen voor en wat over is gaat op een spaarrekening.

Ex van partner heeft de kinderen zonder overleg op een sport gedaan en mijn partner overlegt verder ook niet met haar of ze bij hem op sport gaan.

Ik ben met mijn kinderen verhuisd vanuit de andere kant van het land en heb nog geen werk, dus moet het doen van de alimentatie. Ik krijg het minimale vastgestelde bedrag en daar moet ik "alles" van doen. Ik doe er zelfs ook boodschappen van als het nodig is.

Overleggen wil niet zeggen dat ik in alles mijn zin moet krijgen. Overleggen is in mijn ogen dat je alle opties bekijkt en tot een compromiss komt. Logisch dat ik noem dat mijn kinderen het niet eerlijk vinden. Bij mama is geen financiele ruimte en bij kinderen van ex. kan en mag alles.
We zijn gaan samenwonen en dan zul je toch als 2 gezinnen opgesplitst moeten leven? Ik vind het raar...

Voorbeeld: Mijn partner wil graag naar de sportschool. Hij heeft zelf eigenlijk niet zoveel financiele ruimte (los van het potje van de allimentatie dus!!!), maar hij heeft het nodig, dus wil toch gaan.
Mij stuit het zo tegen de borst! Ik betaal notabene van "mijn" allimentatie regelmatig boodschappen en hij wil dan naar de sportschool.... Mijn kinderen moeten "inleveren" omdat hij naar de sportschool wil en ik dus van de ali. boodschappen moet kopen.
Hoe scheef... en toch vind mijn partner dat hij dat wel kan doen.

Hij is nooit gewend te overleggen, dat komt nu naar boven. Eerder, voordat we samenwoonden, hoefde hij immers nooit te overleggen. Hij deed gewoon lekker zijn ding en dat was allemaal wel prima. Nu is het anders, maar gaat hij gewoon door zoals hij gewend is.

Het draait dus niet alleen maar om de sport van zijn kinderen, maar meer dat hij gewoon lekker zijn gangetje blijft gaan zoals hij gewend was voor het samenwonen en ook nog vind dat hij daar het volste recht toe heeft.

Pffff.....

(stief)moeder

Okee okee

Dat verandert de zaak wel een beetje denk ik. Het betreft dus niet zozeer het sporten maar meer het feit dat er geen overleg mogelijk is. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen.

Ik neem aan dat je voor hem verhuisd bent naar de andere kant van het land en daardoor je baan kwijt bent. Lijkt mij dat dat ook wel wat waard is.

Wellicht zouden jullie eens om tafel moeten gaan zitten om een gezinsbegroting te maken. Zolang jij nog geen werk hebt kan nu eenmaal niet alles, dus wellicht ook geen sportschool.

Een samensgesteld gezin vormen

Voorop gesteld: een samengesteld gezin vormen kost tijd.

ik ben van mening dat je niet jaar in jaar uit het leven van "2 een-oudergezinnen" in 1 huis kunt vormen. Dat impliceert nu al dat je nooit een eenheid gaat vormen. Ik vind samenwonen is ook samenwonen. Dus geld moet worden verdeeld. You scratch my back, I scratch yours.

Door met jou te gaan samenleven is jouw partner ook een commitment naar jouw kinderen aangegaan. Daar kan hij niet zomaar aan voorbij gaan omdat hij loyaal aan zn ex of zijn kinderen wil zijn. Door met jou te zijn, zal hij en ook zijn kinderen de gevolgen van moeten accepteren. En waar hebben we het over he? Het is niet dat ze geen eten meer hebben, het gaat over luxeproblemen als een extra sportklasje. Ik denk dat je je partner even een wakeup call moet geven: hij kiest voor jou en moet dan ook met jou en je kinderen samenelven.

Het moet duidelijk zijn naar elkaar en naar de kinderen toe dat de keuze om samen te wonen consequenties heeft -ik verzin maar wat: je wint harmonie en gezelligheid, een basis en veiligheid, en je verlies daarmee inkomen.
De kinderen van je partner komen niks te kort bij hun moeder. Hij moet het niet kunnen aanbieden van een extra sport simpelweg kunnen afwijzen omdat jullie samen dat niet financieel kunnen veroorloven. Samen. Wil en kan hij dat samengaan ook (tijdelijk) in zn portemonnee voelen en dat willen verdedigen naar zn kinderen? Het is een moeilijke keuze, want hij zal zich waarschijnlijk gedwongen voelen te moeten kiezen tussen jou en je kinderen. Terwijl dat natuurlijk niet zo is. Hij zal alleen zij ex en zijn kinderen duidelijk moeten maken dat Papa nu een ander leven heeft. Met jou, en jouw kinderen.
Ik denk dat je dus eerst dat gesprek met je partner moet zien aan te gaan.
Maar dan nog, 5 kids en 4 ouders met allemaal andere achtergronden, verdriet en ballast: dat kost tijd.

Sterkte!

Gezamenlijke financiën

Die kinderrekening is waarschijnlijk vastgelegd in een convenant, dus je kunt niet zomaar eenzijdig beslissen daar minder geld op te storten. Op het moment moeten jullie het doen met de inkomsten van je partner + de alimentatie die jij krijgt. Omdat er in principe maar een inkomen binnenkomt ontkom je er niet aan om alles bij elkaar te leggen, en daar alle lasten van te betalen. Als je partner een beetje redelijk is moet hij dat ook inzien. Als er na betaling van alle lasten (dus ook de kosten voor jouw kinderen) nog geld overblijft, kan hij zijn sportclub betalen.
Hebben jullie het hier voor het samenwonen nooit over gehad? Eerlijk gezegd denk ik dat een van je prioriteiten het vinden van een baan zou moeten zijn. Niet alleen vanwege de financiën nu, maar ook voor het geval de relatie mislukt (zoals in 60% van de samengestelde gezinnen).

Ander probleem

(stief)moeder, het probleem dat je vriend naar een sportschool wil terwijl jij het dagelijkse levensonderhoud betaalt is een heel ander probleem dan wat je eerst schetste. Je verlegt in feite en probleem tussen jullie beiden naar een probleem tussen de kinderen en de moeder van de kinderen en jou.
Aan het gezamenlijke potje van je ex en de voortvloeiende 'rijkdom' van de kinderen van je ex kun je weinig doen, dat ligt vast. Het is niet zo dat die kinderen en hun moeder voor jullie relatie gekozen hebben, dus het lijkt mij dan ook vreemd dat zij daardoor extra lasten zouden moeten krijgen.
Wat betreft de financiële regelingen tussen jouw vriend en jou lijkt het me dat je nog heel wat te bespreken hebt. Achteraf, helaas, maar toch wel nodig voor de toekomst.

Tsjor

Zelfstandigheid

(stief)moeder, heb je er geen spijt van dat je je zelfstandigheid hebt opgegeven? Eerst had je een baan en een eigen inkomen. Nu ben je afhankelijk van 2 mannen (ex voor alimentatie) en vriend voor huidig leven. Mijn keuze zou het niet geweest zijn. Ik vind het ook geen goed voorbeeld voor je kinderen. Wat is er mis met werken en in je eigen onderhoud voorzien?

Wat gebeurt er als deze relatie misloopt of als je huidige vriend plotseling overlijdt? Hoe doe je het dan met financien en huisvesting?

Gesprek gehad

Met alle reacties in mijn achterhoofd, hebben mijn partner en ik gisterenavond een gesprek gehad over de verdeling van "het geld".
Hij gaf zelf aan dat hij een stap had over geslagen (overleggen met mij) en eigenlijk meteen gehoor had gegeven aan het feit dat zijn kinderen "iets willen en dan ook meteen krijgen". Hij vind dat zijn kinderen recht hebben op een sport voor de sociale contacten en voor de lichamelijke beweging.
Maar waarom moet het dan zonodig 2 sporten zijn? Als partner en zijn ex bij mekaar gebleven waren, was er ook maar 1 sport geweest.
Hij ziet gelukkig ook dat we met 5 kinderen (2 peren en 3 appels) in een huis wonen en dat we afgesproken hadden een eenheid (proberen) te vormen. We wonen nog niet zo lang samen dus dat moet zich allemaal nog vormen en situaties zoals deze helpen ons te communiceren en er samen uit te komen.

Marielle vroeg of ik spijt had. Nee waarom? We hebben heel bewust gekozen om te gaan samenwonen. Met in ons achterhoofd houdend dat het niet zonder slag of stoot zou gaan. Alleen omdat er nu wat strubbelingen zijn, heb ik niet meteen spijt hoor.
Ik ben overigens wel druk aan het solliciteren en kan als oproepkracht beginnen. Maar dat is natuurlijk geen stabiel inkomen. Toch ben ik blij dat ik baan heb kunnen vinden, juist in deze moeilijke tijd. Dan maar wat minder zekerheden. Deze baan biedt wel de mogelijkheid tot een vaste aanstelling. Ik moet toch ergens beginnen?

Wat mijn partner en ik hebben afgesproken is dat we vanavond met de kinderen om tafel gaan. "Vergaderen". We zijn heel benieuwd wat zij er nou eigelijk van vinden. Ze zijn alle 5 oud genoeg om hun mening te kunnen geven en om een gesprek mee aan te gaan.

(stief)moeder

Super

Dat jullie een gezamelijke vergadering aangaan, vind ik super. Ik ben echt heel benieuwd of dat iets moois oplevert waar jullie verder op kunnen bouwen.
Het is in het begin sowieso lastig om je draai te vinden in het gezin, zorgen dat je kinderen zich prettig voelen en bovendien het vertrouwen van zijn kinderen te krijgen. Dan hebben we het nog niet over de exen, die ook ergens een plekje moeten krijgen, aan de zijkant wel te verstaan, en niet er midden in. Daarnaast moet jij nog een baan zien te vinden en misschien een eigen sociaal netwerk in de buurt op zien te bouwen. Ik vind het erg dapper dat je die stap hebt genomen.
Ik denk dat communicatie je belangrijkste tool is voor succes in je nieuwe samengestelde gezin. De kunst is om alles bespreekbaar te houden, samen een goede middenweg of oplossing vinden voor problemen die jullie tegenkomen, zodat je zoveel mogelijk op één lijn staat en dat ook uitstralen naar de kinderen. Dat vergt erg veel tijd en vreet af en toe energie, en soms moet je weer vanaf nul beginnen, maar het werpt uiteindelijk wel zijn vruchten af.

Vergadering gehad met kids

Nou we hebben gisteren de eerste vergadering met de kinderen gehad. Het ging best heel goed eigenlijk. We hebben eerst iedereen voorzich laten opschrijven wat voor hem of haar leuk en niet leuk is binnen het nieuwe gezin. Ook mijn partner en ik hebben dat gedaan, los van mekaar. We hebben wel onze lijstjes vergeleken en besproken, zodat we het wel met mekaar eens zouden zijn als we de vergadering in zouden gaan. Dan was er iig geen risico dat een van ons mekaar af zou vallen, maar is het duidelijk dat we het eens zijn met mekaar.

De kinderen hebben eerst een voor een de negatieve dingen mogen uiten, die hebben we uitvoerig besproken. En we hebben afgesloten met de positieve dingen, want daar haal de energie en kracht uit! Daar wordt je blij van
De actiepunten hebben we opgeschreven en we hebben afgesproken dat we om de week even met z;n allen bij mekaar gaan zitten. Op den duur zal de behoeft wel minder worden denk ik, maar voorlopig gaan we dit er in houden.

De kinderen bleken zelf niet eens zo erg om sport te geven, want ze gingen bij mama toch al? En tja, dat het allemaal geld kost en we één gezin vormen dat begrepen ze gelukkig ook goed.

Ben echt trots op mijn partner en mezelf en natuurlijk ook heeeeeel erg op de kinderen. We hebben ons goed kunnen verwoorden en er werd geluisterd naar mekaar.

(stief)moeder

Fijn (stief)moeder

Mooi dat het gesprek wat (nou ja wat, veel als ik het zo lees) opgeleverd heeft.

Het kost natuurlijk ook allemaal tijd en mij lijkt dat jullie gisteravond een flinke stap gemaakt hebben met zijn allen.

Goed zeg

dat dit zo kon! Wel een heel positieve draai t.o.v. je beginposting...
Nu maar afwachten hoe het in de praktijk gaat. Want dit soort dingen zullen ook in andere vormen nog wel terugkomen. Maar de bereidheid om te praten is bij iedereen aanwezig, dat is een grote plus!

Het potje

(Stief)moeder, je oorpsronkelijke onderwerp begon met een vraag naar aanleiding van een potje met geld dat je vriend en zijn ex voor de kinderen hadden. Daardoor konden de kinderen van je vriend over meer financiéle ruimte beschikken dan jouw kinderen.
Ik vraag me af wat je darmee nu gedaan hebt.
Je schrijft: 'De kinderen bleken zelf niet eens zo erg om sport te geven, want ze gingen bij mama toch al? En tja, dat het allemaal geld kost en we één gezin vormen dat begrepen ze gelukkig ook goed.' Dat is dan het resultaat. Maar wat betekent dat nu voor het potje? Mag je vriend niet meer aan dat potje voor zijn eigen kinderen komen, tenzij jullie het erover gehad hebben en jij het ermee eens bent? Kunnen uitgaven uit dat potje nu alleen maar als jouw kinderen daar ook van profiteren? Of als jullie hele gezin daarvan profiteert? Of gaat je vriend geen uitgaven meer doen uit het potje?
Dat jullie één gezin zijn is heel erg mooi, maar wat doe je met het gegeven dat je twee van je kinderen ook tot een ander gezin behoren en dat er voor twee van die kinderen een potje geld beschikbaar is waar jij en jouw kinderen niet over kunnen beschikken. Dat was volgens mij het oorpronkelijke probleem. En eerlijkg ezegd lijkt me dat niet een probleem dat je mét de kinderen of door de kinderen moet laten oplossen, maar iets wat de volwassenen moeten oplossen.

Tsjor