Wat zou dan goed zijn voor de kinderen
hallo iedereen, ik kan op 1 of andere manier niet reageren via de oude draad. Tijdje even niets van me laten horen hier op het forum. Er is namelijk wel het 1 en ander gebeurd.
We hebben nu 5 sessies mediation gehad. De eerste 4 is er eigenlijk geen stap voorwaarts gezet. Zelfs wantrouwen naar mediator ( ook van mijn ex, dus eigenlijk gezamelijk) Wat een goede tactiek zou dat geweest zijn van mediator, maar ze was er zich niet van bewust.
Ex is enorm aan het draaien. Ze ziet in dat het niet in belang van de kinderen is , te verhuizen naar haar oude woonplaats. Ze is bereidt in deze stad te blijven wonen. Ze woont overigens nog steeds bij haar ouders.
Ze heeft een urgentieverklaring , waarvan inmiddels al 2 maanden zijn verlopen en niets heeft gedaan. Niet eens gereageerd. Ze heeft nu dus in de laatste sessie mediation aangegeven hier te blijven wonen. Ze verwacht wel dat ik haar daar bij help. Ik dacht dat ik van de stoel af viel. Mediator ook. Ze heeft een half jaar volgehouden naar haar oude woonplaats terug te willen.
De communicatie gaat wonderbaarlijk goed. Er gebeurt iets vreemds. Ze komt bijna 1 x / week bij me langs met de meest onwaarschijnlijke smoezen. En dan is het eigenlijk gewoon gezellig.
Als ik de kinderen bij haar terug breng mag ik de laatste 6 keer zelfs binnenkomen ( bij haar ouders) De laatset keer zelfs toen haar ouders alleen thuis waren ( dan is ze nog niet thuis van haar werk) Daar wat gedronken. Ik heb overigens al weken het gevoel dat ze iets wil zeggen. Ik vraag er niet meer naar trouwens ( bewust)
Met de oudste gaat het niet heel erg jofel vind ik zelf. Erg onrustig, slecht slapen, wakker s'nachts . Dit geef ik ook al een tijd aan bij ex. Bij haar is er natuurlijk geen enkel sprake van hoor ik alleen maar. tot vorige week, dat ze ineens aangeeft dat we eens moeten praten over M. omdat nu ook zij die indruk heeft.
Nogmaals het gaat veel beter onderling.
Tijdje geleden kreeg ik een sms, dat het haar zoveel pijn deed, dat ze merkt dat ik zoveel leuke dingen met ze doen en waarom ik dat niet heb gedaan tijdens onze relatie. Dat heb ik wel gedaan. Zij heeft het gewoon niet gezien denk ik. Kinderen zijn ook alweer een half jaar ouder en dan kan ik er meer mee. De kleinste kun je ook al mee fietsen.
Ik verwacht binnen niet al te lange tijd een heel andere vraag van haar kant. Misschien om het toch samen op de rit te krijgen.
Dat wordt ook weer erg lastig. Ik wil dat nog steeds, maar niet zoals het was. waarin zij om elk wissewasje naar haar ouders rent. Helaas kan ik dat niet afdwingen, maar moet zij daar een keuze in maken. En daar zit nog steeds een erg groot probleem.
V.B. Zoals ik al aangaf, mag ik de laatste 6 keer bij haar binnenkomen. Dat is leuker voor de kinderen. Oudste wil dat ook erg graag. De 1 na laatste keer , breng ik ze terug en de oudste zegt dan in de auto"Pappa even mee naar binnen" Ik zeg natuurlijk doet pappa dat. Ik kom daar en zie dat broer / zus en de hele familie in de tuin zit. Ik bel aan en hoef opeens niet meer binnen te komen. Jammer . stuur haar daarnaar nog een sms dat het toch jammer is dat het ineens weer zo snel gaat. Volgens haar kwam dat door zijn kleine nichtje die de deur open deed. Dat is ook zo, maar dat bedoel ik nu niet. Dat ziet ze gewoon niet. Ik zie alleen maar dat de invloed van de familie zo groot is, dat als zij maar in de buurt zijn , dat het niet nodig is om op een normale manier afscheid van de kinderen te nemen.
fijn
Om weer even wat van je te lezen.
Ik kan je geen tips of adviezen geven want daarvoor ben ik niet bekend met de situatie.
heel veel sterkte.
Hee
Wat leuk dat je een update post, ik was al benieuwd hoe het ermee ging!
Dat klinkt goed dat je ex in jouw woonplaats wil blijven wonen en dat ze nu wat toegankelijker is! Zeker voor de kinderen is dat een enorme stap vooruit. Heb je inmiddels al wat aan je contacten gehad ivm woonruimte voor haar?
Bijzonder dat ze een urgentieverklaring heeft gekregen zeg, dat had ik niet verwacht! Op basis waarvan is dit gelukt?
Hoe gaat het nu met de omgang? Is die gastouder inmiddels opgezegd en is de overdracht nog op de parkeerplaats?
Mooi dat ze wat meer toenadering zoekt, dat zal het overleggen in elk geval een stuk minder moeizaam maken.
Veel vooruitgang
Hallo roosje. Mijn contacten zijn nu allemaal ingeschakeld. Tijdje geleden had ik een bovenwoning voor haar. Maar die heeft ze toen afgewezen. Ze wil niet op een bovenwoning. Prachtige buurt overigens. het lijkt wel of ik met de koningin te maken heb soms. Ze heeft niet veel te willen, maar dat dringt nog steeds niet door.
Ik weet ook niet op basis waarvan ze een urgentie heeft gekregen. Ze doet er alleen niets mee.
De gast ouder is er nog wel, maar niet lang meer.
Het heeft bloed, zweet en tranen gekost, maar ik heb de kinderen nu, de ene week do./vr./za./ zo. 16.00 uur. Bij haar terug brengen. De tussenliggende week wo en do. Bij haar terug brengen.
Het overleg en de communicatie gaan steeds beter. Er zijn nu ineens veel momenten dat er niets aan de hand lijkt. Morgenavond komt ze weer langs om te praten. Ze wil zelfs binnenkort samen een dagje wat gaan doen met de kinderen. Het zijn dus niet alleen de bladeren aan de boom die draaien.
Ik hou jullie op de hoogte
Veel gewonnen
Zo, dat is een grote verbetering! Je hebt al veel gewonnen ten opzichte van de slechte sfeer die er eerst was, waarbij jij het gevoel had alleen maar te kunnen toegeven. De zorgverdeling en het feit dat zij in de oude woonplaats wil blijven wonen is voor de kinderen een enorme winst.
Fijn dat ze nu merkt dat je veel leuke dingen met de kinderen doet. Er klinkt een elk geval waardering in door en dat is voor kinderen heel erg belangrijk.
Nu maar hopen dat ze een keer wat losser kan komen van haar familie en haar ouders, maar dat is inderdaad een knopje dat ze zelf zal moeten vinden. Tot die tijd red jij het in elk geval prima, zo te lezen. Er klinkt heel veel meer rust en zelfvertrouwen in je berichtje. Mooi om te lezen.
Tsjor
Even schrikken
Nadat ik 2 weken geleden bijna van de stoel viel bij de mediator (ex wil in deze stad blijven wonen) kon er vandaag nog wel een schepje bovenop. Ik zit met de kinderen vanmiddag bij een feestje en krijg ik een sms van ex.
" hou je nog van me en zie jij enige mogelijkheid om het samen echt op de rails te krijgen"
Mijn gevoel wat ik al een maand of 3 heb gaat uitkomen lijkt het. En wat nu. Ja, ik hou van haar. Voor de kinderen, geweldig. Maar niet zomaar even. Je kunt nooit zeker weten, maar de kans op slagen daarvan ligt voor mijn gevoel vooral bij haar zelf. En ik weet niet of zij het zo ziet. Zij heeft het gevoel gehad , dat ze er alleen voor stond. Nog steeds een groot raadsel waaarom ze dit vindt overigens.
Ik heb ondertussen het gevoel ontwikkelt of zij wel werkelijk het samen met mij wou doen ( bewust of onbewust, laat ik in het midden) en niet voor elk wissewasje naar haar familie is gerend.
Ik sta er dubbel in. Als iemand voor mijn gevoel van de 1 op de andere dag er van tussen gaat en een half jaar later weer compleet draait.
Vrouwen weten raad, hoop ik. Hoe werkt dit?
Hans
Ik heb steeds het gevoel gehad bij jou 'he never stopped loving her'.
Als dat zo is, kan je er dan nog voor gaan? Ooit ben ik ook van de ene dag op de andere verlaten en die persoon wilde me ook terug. Maar er was al te veel gebeurd aan kwetsing. Ook al is het tien jaar geleden, ik zou tot de dag van vandaag willen dat ik me niet door mijn kwetsing had laten leiden. Want uiteindelijk hebben we het toch niet gered. Maar dat kwam ook omdat hij er verder niks voor wilde doen (niet erover praten, niet met anderen praten, gewoon doorgaan alsof hij nooit weg was geweest, en oh ja, eigenlijk wilde hij me ook niet zien). Achteraf gezien was dat het naarste wat hij me aan kon doen: zeggen dat hij me weer terug wilde maar inderdaad zomaar even, snel of er niets gebeurd was.
Maar goed, dat gaat over andere mensen, andere tijden andere situatie.
Als jij nog van haar houdt, zou ik een houding hebben van okeeeee, er zit nog gevoel maar er is wel het een en ander gebeurd. Laat maar iets zien want het fundament moet nu echt stevig zijn. Met andere woorden: laat merken dat de deur op een kier staat maar dat zij duidelijk zich sterk moet maken voor jullie samenzijn.
moeilijk, maar toch ook wel mooi, dit gebaar van haar.
maria
Verandering
Hoe dat werkt bij vrouwen, ik kan niet voor haar spreken. Maar heel erg in het begin hebben we het erover gehad dat zij een bepaalde analyse van de situatie had (ik ben ongelukkig, dat komt door hem, als ik nu maar terug ga naar de stad van mijn vroegere leven wordt alles weer goed). Die analyse klopte niet of in elk geval de oplossing (terug naar oude woonplaats) klopte niet.
Ergens is ze dat gaandeweg blijkbaar gaan inzien. Waardoor? Ik weet het niet. Het kan praktisch zijn (optimistisch denken dat je zomaar de kinderen mee kunt nemen en zelf opnieuw kunt beginnen). Het kan emotioneel zijn (zien dat jij een als vader belangrijk bent voor de kinderen). Het zou zelfs kunnen dat de familie niet geheel negatief over je is gaan praten afgelopen periode, om wat voor reden dan ook.
In elk geval heeft ze haar oude analyse losgelaten. Dat biedt perspectieven om echt aan de problemen te gaan werken. Want die problemen waren er wel en hoe sterk jullie liefde voor elkaar wellicht ook is, die problemen zul je toch weer tegenkomen.
Het eerste wat je zou kunnen doen is vragen: wat is er veranderd? Of: hoe komt het dat je van gedachte bent veranderd? Het zou mooi zijn als ze daar zelf antwoord op kan geven.
Maar daarna zou je toch eens het oude draadje kunnen opzoeken in forum-archief, want daarin kom je de problemen tegen zoals die speelden. Het heeft in elk geval te maken met haar band met de familie (schoonmoeder vooral). Het heeft ook te maken met haar gevoel er alleen voor te staan. Op het eerste punt zal zij echt een andere modus vivendi moeten kunnen ontwikkelen en dat vraagt heel veel van haar. Maar misschien is ze nu zover dat ze die stap eindelijk kan zetten. Het zou geweldig zijn. Voor jou, voor de kinderen, maar ook voor haarzelf en voor de manier waarop zij de kinderen wil opvoeden. Het gevoel van alleen zijn, dat zal iets zijn wat ook van jou inspanning vraagt. Daar zouden jullie samen over in gesprek moeten raken. En dan zijn er nog de praktische problemen die kleefden aan de manier waarop jullie je gezamenlijke leven vorm hebben gegeven. Er is al veel gezegd over de constructie, waarbij je niets regelt en het huis van jou is. In een ander draadje worden adviezen op dit punt gevraagd. Daar staan wat tips in die je wellicht kunt gebruiken. Ik denk dat je daar samen 'zakelijk' over moet praten. Als je haar niet ten huwelijk wil vragen tenminste.
Vooralsnog zou ik denken dat het wijs is om samen met een begeleider met elkaar te praten over wat er mis ging in de relatie en wat je denkt dat er anders zal worden als je nu weer opnieuw begint.
In het ergste geval is het een keuze van haar die ui5tgaat van het minst slechte (dat wil zeggen dat ze beseft dat het slechter zou zijn als ze alleen ging wonen). Maar ik hoop oprecht voor jou en voor de kinderen dat het een tijd van herbezinning is geweest, waarin ze zaken in een ander perspectief heeft kunnen zetten en daar andere consequenties aan verbindt.
Eerst maar eens kijken wat er nu echt veranderd is dus. Daarna praten en dan zakelijk de dingen iets beter regelen, zodat jullie samen een sterkere basis hebben.
Ik hoop dat jullie er samen uitkomen.
Tsjor
Jouw rol hierin....
Het zou natuurlijk ook kunnen dat jij de afgelopen periode een kant van jezelf hebt laten zien die je in je relatie niet hebt laten zien. En dat dat het vuur toch weer aanwakkert. Hans, ik vind het leuk voor je dat ze nu anders denkt, maar ik vind ook dat je je opstelt alsof je groter, meer dan haar bent. Je schrijft zinnen waar mijn mond van open valt. Niet om je te pesten, maar om je te steunen wil ik je er dan ook op 'wijzen' dat je 'moet' proberen er als gelijke in te gaan en naar je eigen rol moet blijven kijken. Scheiden of samenblijven doe je niet alleen. Zij dus ook niet.