Zoon praat continu over zijn vader
Hoi, misschien een wat ongebruikelijk probleem maar mijn zoon praat héel erg veel over zijn vader (mijn ex). We zijn al 8 jaar uit elkaar, zoon is daar ieder weekend en de helft van de vakanties. Ik heb een erg slechte verstandhouding met ex, hij heeft een geschiedenis van bedreigingen aan het adres van mij en mijn vriend, eindeloos veel vervelende mails,problemen met schulden en drugs etc. Kortom,niet iemand waar ik de hele dag aan wil denken. Het gaat nu redelijk goed met hem, de situatie is stabiel en dus vind ik het prima dat zoon er heen gaat. Maar als zoon thuis is, hier, praat hij ongeveer om de zin over zijn vader. Varierend van 'papa heeft een nieuwe computer',tot bij papa eet ik dit beleg en die groente en dat toetje etc. Het gaat de hele dag door, alles wordt vergeleken of papa wordt er bij gehaald. Van de dingen die hij met / bij papa beleefd wordt uitgebreid verslag gedaan. In de paar zinnen dat hij het niet over zijn vader heeft gaat het over zijn zusje die hij daar heeft. Dat laatste vind ik natuurlijk niet erg maar we worden hier dus nonstop getrakteerd op verhalen over mijn ex, iemand waar ik heel erg veel moeite heb en iemand die het ons de afgelopen jaren heel erg moeilijk heeft gemaakt. Zoon heeft hier weinig weet van en kijkt vooral erg tegen vader op. Hij snapt ook niet dat wij het niet ontzettend leuk vinden om allerlei wetenswaardigheden over hem te horen. Heeft iemand een tip hoe hier mee om te gaan? Even voor de duidelijkheid, als hij daar net geweest is vraag ik ook altijd wat hij gedaan heeft en zo, maar het gaat hier dag in dag uit maar door. En ze bellen ook nog om de dag. O ja en voor iemand het vraagt, zoon is 11. Groetjes, Lonnie
Knap
Knap van jou dat het mogelijk is dat kind toch zo'n positief beeld heeft, dat betekent dat je alles goed buiten je kind gehouden hebt. Hoe ermee om te gaan weet ik niet (ik denk zelf niet aantrekken en van je af laten glijden, laat kind maar praten), maar ik wilde dit even gezegd hebben.
Ook knap
En misschien een rare gedachtenkronkel maar wat gebeurt er als je er (even) heel erg in meegaat? Uitgebreid op ingaan, vragen stellen naar alles eromheen (behalve papa), misschien ook vragen naar mening van je zoon over dingen? En na een poosje (paar minuten) verder gaan op iets anders? Of bv vragen wat dan het favoriet boterham beleg is van zusje/opa/tante/jouzelff etc? Dus ombuigen?
Ik heb geen idee hoor, was een gedachte?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Tipje van de sluier
Wellicht kun je tegenover je zoon toch een tipje van de sluier oplichten in die zin dat je een keer tegen hem zegt: lieve schat, mamma heeft niet zo'n leuk ervaringen gehad, vroeger, met papa, dus daarom vind ik het ook wel eens moeilijk wat je allemaal vertelt, maar ik ben blij dat het nu zo goed gaat tussen pappa en jou. En dan alle vragen naar details afwentelen, dat is het verleden.
En voor jezelf een knop omzetten: jouw ervaringen zijn het verleden, dat is de man van wie je gescheiden bent; hij is inmiddels veranderd, een andere man geworden, gelukkig voor je zoon dat hij deze man als vader heeft leren kennen.
Maar ik kan me voorstellen dat je er ook wel eens moe van wordt.
Tsjor
Nee tsjor, nooit doen!
Dit kind heeft recht op zijn eigen beeld van zijn vader. Volgens mij wil hij graag van jou positieve dingen over zijn vader horen ipv dat zijn vader door jou wordt "doodgezwegen". Ik denk dat je hem af en toe best wat leuke verhalen van het begin van de relatie kunt vertellen, die zullen er ongetwijfeld zijn, anders had je nooit een relatie met hem gehad. Bij mijn eigen zoons merk ik nog steeds dat ze heel graag leuke dingen horen vanuit die periode. Daar waren ze natuurlijk zelf bij, maar ze zijn een hoop vergeten.
Gr. Poezie.
Eerlijk
Een kind voelt heel goed aan dat jij niet zo enthousiast reageert als hij/zij zou willen. Een kind registreert ook heel goed als je het niet echt meent. En een kind van 11 jaar (!) kan beginnen te leren, dat de ervaring van anderen niet overeenkomt met zijn eigen ervaring zonder dat het de eigen ervaring opzij hoeft te zetten.
Op een gegeven moment kan het best zijn dat het kind uit onverwachte hoek bepaalde verhalen hoort over de periode dat pappa en mamma nog bij elkaar waren. Dat mogen geen geheimen zijn, alhoewel de details er niet toe doen, of in elk geval hoef je niet meer te vertellen dan wat je kwijt wil (naar een kind zo min mogelijk).
Ik ben zelf wel altijd helder geweest over dat er redenen waren om uit elkaar te gaan, zonder daar verder iets over los te laten. De oudsten wisten het vanzelf wel, de jongste niet, zij was nog te jong. en pappa was geweldig, met altijd veel nieuwe spullen en zo.Bovendien gingen ex en ik goed met elkaar om. Maar naarmate ze ouder wordt deed ze zelf bepaalde ervaringen en inzichten op. Voor haar was dat naar mij toe enig begrip: oh, je hebt altijd wel gezegd dat er redenen waren om te scheiden, maar nu begin ik het te begrijpen (nog niet helemaal, maar dat geeft niet).
Die betrouwbaarheid en de wetenschap dat ouders ook eigen ervaringen hebben die anders zijn dan de ervaringen van een kind, dat heb ik mijn kinderen altijd mee willen geven. Ze zijn er niet boos om, integendeel. Inmiddels zijn ze echt volwassen en kan er meer over bepaalde zaken besproken worden, alhoewel ik nooit echt expliciet ben over mijn redenen.
Het lijkt mij beter dan alleen maar leuke verhalen vertellen, waardoor het onbegrijpelijk is dat je ooit uit elkaar gegaan bent. En waardoor je je eigen gevoelens van dat moment opzij moet zetten. Zoon van 11 mag ook wel gaan berijpen dat mamma niet altijd zin heeft in enthousiaste verhalen om haar eigen redenen.
Tsjor
Volgens mij
kun je hem best een beetje in het hier en nu houden, mag je best aangeven dat je het irritant vindt dat hij steeds over hetzelfde onderwerp praat.
Ik zou het wel neutraal houden in die zin dat je geen uitspraken gaat doen over zijn vader, maar gewoon, niet steeds over hetzelfde.Je hoeft dat niet tegen hem te zeggen maar kan neutraal reageren door alleen te hummen en dan zelf over te gaan op een ander onderwerp.
Maar je moet volgens mij niet proberen zijn beeld omver te hahoeft ook niet te vragen om begrip voor het feit dat jij nogal wat problemen hebt gehad met hem. Laat dat er gewoon buiten.
ennuh... sterkte. Ik kan me zo voorstellen dat het bere-irritant is!
Wat koentje zegt
Daar zat ik ook te denken. Hoe zou je reageren als het de hele dag over Spongebob zou gaan. Daar zou je dan op een gegeven moment toch ook klaar mee zijn? Ik in ieder geval wel en dan zou ik het gesprek ook gaan bijsturen.
Hoi
Bedankt voor jullie reacties. En bedankt voor jullie hart onder de riem. Als ik het zo lees doe ik al best veel 'goed'. Vooral het ombuigen doe ik, en idd wat koentje zegt, het is ook irritant als je om de zin het over een vriendje van je hebt dus daar mag je best iets van zeggen. Hij gaf laatst zelf aan dat hij het idee heeft dat hij zijn zusje moet verdedigen (en ik denk zelf zijn vader ook), in die zin dat als hij bijv. als hij terwijl hij met ons is nieuwe mensen tegenkomt hij duidelijk wil maken dat hij óok nog een zusje elders heeft en ook nog een vader. Alsof hij hen anders tekort doet. Dat snapte ik wel, is ook wel nobel, maar nu worden volslagen onbekenden op feestjes dus getrakteerd op eindeloze verhalen over een zusje en mijn ex die ze al helemáál niet kennen. Gisteren hadden we zo'n feestje en op een gegeven moment heb ik wel een seintje gegeven van stop maar. Omdat we het er al vantevoren over hadden gehad snapte hij gelukkig wel snel wat ik bedoelde. Overigens heeft mijn vriend er meer last van dan ik. Ik weet dan nog wel wat leuke dingen van vroeger, en het is nu eenmaal mijn ex, maar mijn vriend wordt helemaal gek van constante aanwezigheid in de vorm van verhalen/vergelijkingen/telefoontjes met een ex die ons jarenlang enorm het leven zuur heeft gemaakt. Snap ik ook wel weer dus ik bevind me regelmatig tussen 2 vuren..... Ik zit nu alleen nog te denken wat ik kan doen aan het feit dat zoon heel erg zoekt naar erkenning voor het bestaan van vader/zusje, weet eigenlijk niet of ik daar wel wat aan kan doen. Groetjes, Lonnie
Lonny
Even een opmerking over je vriend. Ik snap dat hij veel frustraties heeft, maar je zoon is erg loyaal naar zijn vader. Bijsturen is prima uiteraard, maar de frustratie van de ouders moet eigenlijk zoveel mogelijk bij de ouders blijven.
knuff tigerfeet