Collectieve aanpak dikte?
Las zojuist, terwijl ik met een bak rauwkost zat te lunchen 
, in de NRC van gisteren de volgende stelling van voedingshoogleraar Katan: (...)"net als cholera is obesitas geen ziekte die door individuen kan worden opgelost; er is een aanpak vanuit de gemeenschap nodig." Hij zegt dit naar aanleiding van weer een nieuw onderzoek naar de effecten van verschillende manieren van afvallen, waarbij blijkt dat het soort dieet geen bal uitmaakt. Volgens Katan is er geen nieuw dieetonderzoek meer nodig. Wel nodig is onderzoek naar effecten van collectieve maatregelen. Wat helpt wel en wat helpt niet? Overigens laakt hij een aantal onbewezen uitspraken die de ronde doen, zoals die dat iedereen zou moeten ontbijten. Katan: "Dat je moet ontbijten om niet dik te worden, die boodschap heeft langzamerhand de status van natuurwet bereikt. Maar er is geen bewijs voor. Al die briljante voor de hand liggende oplossingen die iedereen nu bedenkt, daar moet nodig van bewezen worden of ze werken."
Aardige uitspraken in het licht van andere draadjes die hier lopen, zoals die over de twijfelachtige maatregelen van sommige Utrechtse scholen rond het 10-uurtje (zie ouders en school).
Nu vroeg ik me af welke collectieve oplossingen je zou kunnen aandragen die nodig eens getest moeten worden. Wat zou misschien echt helpen?
Ik zal zelf beginnen met twee: 1. schaf alle idiote klavertjes en kiesbewust keurmerken af en voer een serieuze sticker in die geplakt mag worden op elke soort voedsel die minder dan 200 Kcal per 100 gram bevat. 2. Verbied voedingsproducenten om nog langer via scholen aan sluikreclame te doen om zo hun fristi's, liga's en andere narigheid te slijten.
Iemand nog andere?
Onbewust
Ja Temet en zo las ik ook over een proefje met porties. We zijn geneigd om ons bord hoe dan ook leeg te eten, schijnt het. Dus wat er ligt, wordt opgegeten of het nu veel of weinig is. Sindsdien kijk ik met andere ogen naar mijn eigen aansporingen aan de kinderen: "eet je bord leeg".... Hoewel ze niet dik zijn. Maar wie weet implanteer ik een eetgeweten waardoor ze net als iedereen hun leven lang hun bord leeg zullen willen eten........
Portiegrootte
Dat eten dat op moet, dat herken ik. Ik ben opgegroeid met de absolute waarde dat je Geen Eten Weggooit (hongerwinterouders), en op zich vind ik dat goed. Kliekjes krijgen hier dus altijd nog een goede bestemming. Maar is iets te weinig om te bewaren, dan eten we het toch nog maar op. Dat ene hapje om de pan leeg te maken.
Qua snacks vind ik trouwens de porties ook onbeschoft groot. Popcorn in de bioscoop: met émmers gaat dat. Flesjes frisdrank schijnen tegenwoordig een halve liter te moeten zijn. Bij de bakker en de AH-to-go liggen brownies en gevulde koeken ter grootte van een maaltijd. Marsrepen, magnums en dergelijke eet ik nooit omdat ik ze veel te groot vind. Er bestaan wel mini's van, maar die moet je dan weer met een hele zak of doos tegelijk kopen.
Het vervelende van die grote porties vind ik niet alleen de calorieën die ze op dat moment leveren, maar ook dat we er visueel aan wennen. Eén koekje of één blokje chocola of een glaasje fris van 1,5 dl lijkt al niks meer.
Gisterenavond (portiegrootte)
Gisterenavond aten we, zoals al lang beloof aan Dochter, frietjes van de frituur.
Ik had aan echtgenoot gevraagd 1 portie friet (dus voor één persoon) mee te brengen. Ik had immers nog sla voorzien en kip.
Hij bracht een portie mee die gigantisch was. Ik vroeg hem dus of dat wel een éénpersoonsportie was. Ja, dus. Hij toonde me zelfs het kasticket om het te bewijzen.
Ik heb de friet in een grote slakom gedaan. De slakom was vol.
Toen wij met z'n drietjes gedaan hadden, was er nog geen 1/5de op van de frieten.
Belachelijk gewoon.
Katrien
Matriarch
precies om die reden zeg ik dus inderdaad nooit tegen zoon dat hij zijn bord leeg moet eten. Vriend wil dat nog wel eens doen, ik probeer hem de pas af te snijden.
Peuter heeft voor zover ik kan overzien een goed natuurlijk verzadigingsgevoel: vol is vol (zelfs als hij iets erg lekkers eet kan hij rustig een beetje laten staan). Sommige kinderen hebben dat, andere niet. Ik had het wel, mijn broer niet. Ik ben erg blij dat mijn kind het wel heeft, het zal hem hopelijk voor overgewicht behoeden, en ik zal wel wijzer wezen dan dat instinct eruit te slijpen met 'eet je bord leeg'.
Ellen, die portiegroottes bij snacks vallen mij ook op. Inderdaad die halve literflessen frisdrank. Vroeger was een blikje al enorm veel. Een cornetto was het grootste ijsje dat er was - een Magnum is echt fors groter.
En het beroerde is: kleinere verpakkingen zijn vaak relatief zo duur dat je dan toch weer geneigd bent de grotere te kopen. De kleine pakjes 'groeifruit' van appelsientje bijvoorbeeld zijn duurder dan de grotere pakjes eigen merk-sap. Ik neem dus gewoon een paar forse teugen uit een pakje sap voor ik het aan mijn kind geef, dan is het niet zo'n plons (bijkomend voordeel: geen sapfontein als hij per ongeluk knijpt).
Groeten,
Temet
Bord leeg eten
"bord leeg eten" Dat hebben we ook nooit als regel in huis gehad. Wie weet zijn mijn volwassen kinderen daardoor beiden slank gebleven 
maar er is hier ook niet standaard snoep, koek, snacks in huis. En het scheelt inderdaad als je kleinere borden gebruikt, ik heb een paar borden van ons servies die een maat kleiner zijn dan de andere, als ik vind dat er wel weer eens even iets minder gegeten mag worden ( na de feestdagen, na vakanties) gebruik ik die altijd, het lijkt dan nl nog steeds of je je bord vol hebt, dat oogt gewoon lekkerder dan een bord met een klein beetje erop
Gisteren in het nieuws
Minister Klink wil dat dikke mensen gratis kunnen sporten en denkt na over het aan banden leggen van reclame voor slechte voedingsmiddelen.
Ik geloof er niet in dat mensen ineens wel gaan sporten als het gratis is. Dat zou op mij i.i.g. geen invloed hebben. Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat niet dikke mensen met een beperkt budget graag óók gratis willen sporten. Die moeten dan eerst een beetje door eten om aan de normen te voldoen.
Gratis sporten
Vic, precies wat jij dacht, dacht ik ook.
Een collega van mij meldde laatst dat zij zich bij een gymclubje had aangesloten. Op grond van haar leeftijd (55 of 60 plus, dat weet ik niet eens) mocht ze dat van haar ziektekostenverzekering doen voor een habbekrats.
Leuk, en het is haar van harte gegund, en kwaad zal het zeker niet doen, maar die dame is al harstikke fit. Die loopt lange-afstandswandelingen, fietst voortdurend de hele stad door en ik hoop van ganser harte dat ik op haar leeftijd nog zo'n figuur heb. Dus ze is nou niet direct de eerste doelgroep, vermoed ik zo. Beetje 'duvel schijt op de grote hoop' idee.
En ik zit nog steeds op de lijn-Ellen: sporten helpt niet echt tegen overgewicht. Het is natuurlijk wel goed voor twee met overgewicht samenhangende problemen: hoge bloeddruk en gebrek aan conditie. Maar dan nog trek je vermoedelijk vooral de dikkeren die het toch al redelijk deden (toen ik nog op het sportschooltje van de fysio rondliep kwam daar een zeer forse dame die in de thuiszorg werkte. En alles op de fiets deed. Die was dan wel dik, maar aan haar conditie mankeerde niet veel. In de anderhalf jaar dat ik haar op trainingsavonden zag leek ze overigens niets af te vallen)
En in dit soort gevallen vind ik het 'baat het niet, het schaadt ook niet', argument altijd wat vals, want dergelijke plannen kosten bakken met geld dat vermoedelijk beter op een andere manier kan worden uitgegeven.
Een verbod van reclame gericht op kinderen lijkt mij wel weer zinnig. En dan inderdaad ook niet meer de bijbehorende producten, als Kabouter Plopcakejes natuurlijk.
Hoewel: dan zeurt peuterzoon waarschijnlijk om gewone mix voor cakejes (die ik dan ook niet koop ...)
Groeten,
Temet
Raar
Ik zou het ook raar vinden als je gratis mag gaan sporten als je te dik bent. Evenals ik het raar vindt dat je soms blijkbaar gratis mag sporten boven een bepaalde leeftijd. En zolang mensen alleen maar gaan sporten, maar nog steeds te veel of te ongezond blijven eten is de kans dat ze afvallen ook nog eens erg klein.
Pelle
"Als je een bakje friet besteld is dat toch ook geen slakom?"
In die frituur dus wel. Echtgenoot heeft wel degelijk één portie friet (voor één persoon dus) besteld én betaald. Het was zelfs een kleine portie friet (want de prijs van een kleine portie).
Ik vind dat niet normaal. Ik wil niet, als ik een kleine portie bestel, een slakom vol krijgen. Ik wil dan een kleine portie.
Katrien
Lekker toch (heel o.t.)
Friet is zo'n beetje het enige waarvan ik dooreet als ik eigenlijk al vol zit. Mijn favoriet is met mayo/pinda/uitjes. Ik vind de porties bij onze snackbar juist wat aan de kleine kant (zo'n plastic bakje met twee vakjes). Als je losse patat in een zak koopt krijg je meestal veel meer.
Vic, dat was dus niet ot
Dat was dus niet off, maar heel erg on topic. Je krijgt een te grote portie. Je weet eigenlijk wel dat het een te grote portie is. Je lichaam weet dat ook, want zit al vol. Maar toch denk je 'lekker toch' en eet door.
Et voila, het probleem rond de grote porties in een notendop. Je weet dat je eigenlijk niet moet dooreten, maar je doet het toch. En weggooien is ook zo zonde... Zo gaan die dingen dus.
Groeten,
Temet
Gratis sporten
Vziw (ik heb het ook maar van horen zeggen) is dat gratis sporten wat genuanceerder dan het nu lijkt. De dokter kan het voorschrijven, als onderdeel van een programma waarin ook de dietiste zit, als iemand door dikte bezig is ziek te worden.
Dat is wat anders dan "alle dikkerds een gratis abonnement".
Principieel vind ik het net zoiets als mensen die hun hele leven gerookt hebben, antirookbehandelingen te vergoeden. Tsja, ze hebben er zelf voor gekozen te gaan roken, maar toch is het uit gezondheidsoogpunt te verkiezen dat ze ermee stoppen, en als dat wat hulp kost, so be it. Het zou mooier zijn als ze allemaal ineens gedisciplineerd en verstandig genoeg zouden zijn om zelf te stoppen. Maar zo gaat het niet.
En verder, hulp en verheffing van het volk helpt komt altijd méér ten goede aan de mensen die het niet echt nodig hebben, dan aan degenen voor wie het eigenlijk bedoeld was. Dat geldt voor gezondheidsprogramma's en gesubsidieerd sporten, dat gold ook al voor Sesamstraat (ooit opgezet om kansarme kindertjes ook te leren tellen en kleuren herkennen, maar erg populair geworden onder bovenlagen die educatief al geen achterstand hadden). De afweging is dat toch de onderlaag er een béétje op vooruit gaat, ook al profiteren ook degenen die zelf al sporten en wandelen er van.
En wat die grote porties betreft ben ik het helemaal eens met Temets reactie op Vic.
Ja ellen
Dat heb ik ook nooit begrepen, dat er niet meer energie en geld wordt gestopt in het organiseren en vergoeden van stoppen-met-roken cursussen. De gezondheidswinst van stoppen is zo gigantisch (weet ik uit eigen ervaring als ex-roker) dat je je investering als medeburger er altijd uit haalt.
Iets dergelijks geldt vermoedelijk voor vergoeden van serieus succesvolle programma's, dus niet een dieetiste die een kopietje meegeeft met een streng dieet en je wekelijks op de weegschaal gooit, maar b.v. weight watchers bijeenkomsten. Ja, ik weet het, die zijn commercieel, maar de methode is redelijk succesvol volgens mij.
