Hokjes werkwijze in de gezondheidszorg
Ik loop momenteel tegen een hoop problemen aan en elke keer stoot ik mijn neus tegen het hokjes mentaliteit. Even in het kort een beetje voorgeschiedenis. Ik ben een alleenstaande moeder, heb zelf een lichamelijke beperking waar door ik oa. chronische pijn en vermoeidheid heb. Daarnaast heb ik 2 autistische kinderen die erg veel energie vergen, iets wat ik dus al te kort kom. 3 jaar geleden ben ik volledig goed gekeurd door het UWV en moest dus gaan werken, dat doe ik nu ruim anderhalf jaar voor 20 uur in de week. Ik geniet erg van mijn werk, maar eigenlijk is het te veel vooral gezien het totale plaatje. Sinds ik ben begonnen met werken gaat het langzaam maar zeker achteruit met mij. Ik functioneer nu slecht zowel op werk als thuis en daar baal ik ontzettend van (om het zacht uit te drukken). Conclusie van de revalidatie arts 1 jaar geleden was, dat ik meer hulp nodig had thuis. Alleen ik zat daar toen niet echt op te wachten, ik had al huishoudelijk hulp en thuisbegeleiding voor de kinderen en wou niet nog meer vreemden aan huis.
Net voor de zomer vakantie tot de conclusie gekomen dat het echt niet meer zo kon. Ik kan mijn huishouden niet meer bijhouden, door vermoeidheid ben ik vergeetachtig en administratie loopt slecht. Het plannen gaat moeizamer en daar door vergeet ik soms belangrijke dingen (bv. vergeten dat de oppas had afgezegd en de kinderen stonden op school zonder opvang).Ik kreeg er steeds meer lichamelijke klachten erbij die duidelijk door stress worden veroorzaakt. Ik heb bij MEE aan de bel getrokken, eigenlijk omdat dit de enigste instantie is die in staat is om het gehele plaatje te kunnen overzien. Zij vonden de situatie enigsinds zorgwekkend en er werd gestart om indicaties voor hulp aan te vragen. En daar lopen we vast. Het CIZ verwijst naar BJZ en BJZ verwijst naar CIZ. Ik wordt nu dus lichtelijk wanhopig.
Eigenlijk moest ik even mijn frustraties kwijt, maar misschien heeft iemand advies over welke stappen ik nu het beste kan nemen?
gr. Mari
Doel
Probeer eerst eens een realistisch doel heel helder te omschrijven. Hoe ziet je ideaalplaatje, met de gegeven feiten, eruit?
Al gedaan
Dat is uiteraard allang gedaan samen met de medewerkster van MEE. Bedoeling was kortdurend hulpverlening om de boel weer op de rails te zetten. Eigenlijk iets van een personal organizer, maar wel iemand met ervaring in autisme. Iemand die mij praktische handvaten kan aanrijken om mijn beperkte energie zo optimaal mogelijk te benutten. Gaat vooral dus om het hele praktisch gebeuren.
Herkeuring aanvragen?
Mari, je hebt geprobeerd het advies van het UWV op te volgen en bent gaan werken. De praktijk is nu dat het je gezondheid schaadt, het werken, naast de zorg voor je kinderen.
Overleg anders eens met het UWV. Zij vinden het belangrijk dat je blijft werken, jij redt dat, op deze manier, niet.
Hun belang (en misschien ook wel het jouwe) is dat je zo lang mogelijk beschikbaar bent voor de arbeidsmarkt. Het moet natuurlijk niet zo zijn dat de hoeveelheid werk ervoor zorgt dat je het niet meer kunt bolwerken.
Ik heb, toen ik mijn werk niet meer vol kon houden, een herkeuring aangevraagd en werd op basis daarvan voor een hoger percentage afgekeurd zodat ik minder kon gaan werken.
Schrijf gewoon een brief naar het UWV, waarin je de situatie uitlegt, vraag evt. om suggesties van hun kant hoe je het aan kunt pakken. Vraag om een persoonlijk gesprek met de arts, waarschijnlijk kom je dan veel verder dan telefonisch.
Sterkte in elk geval, het is rot om zo tegen de muren van onwil/bureaucratie aan te lopen, vooral als je al zo weinig energie hebt!
Mien
Mijn ervaringen met het UWV zijn een verhaal apart. Ik heb net een rechtzaak verloren op een "technicality" De rechter vroeg het UWV nog om zich soepel op te stellen om verdere beroepszaken te voorkomen, maar het mocht niet baten. Ik heb er goede begeleiding bij en die is nu bezig om de volgende plan van aanpak op te stellen. Maar ze doen bijzonder moeilijk en dit voor 9 uur die ik aangevuld wil hebben.
