Knobbeltje in borst ontdekt
Mijn moeder heeft borstkanker gehad,dus ik ben vervroegd het onderzoek in gegaan,2 jaar geleden was alles goed,maar nu 2 jaar later..
Vandaag bij een mammografie is er een gezwel van 1 1/2 cm ontdekt.Gelijk een echo gehad en een punctie.
De radioloog had het over een fybro ademie,daar lijkt het heel erg op,maar wist het niet zeker,vandaar een punctie.
Fybro ademie is een goedaardig gezwel wat ik begrepen heb,wie kan me er meer info over geven?Heeft ook zo'n fybro ding gehad en heeft het laten weghalen?
Ben nog nooit onder narcose geweest,want ik wil wel dat ze het weghalen.donderdag krijg ik de uitslag van de punctie.Vind het best spannend evengoed,ook al vermoed ik zelf dat het goedaardig is.
Jacoline
Sterkte
een grote knuffel voor jou!
Beterschap
en sterkte met het verwerken (en alle drukte van een nieuw huis enzo..)
Jacoline
Jacoline, fijn dat je weer thuis bent en dat alles goed gegaan is.
Neem de tijd he, 'verwerken' komt wel, je zit er nog zo middenin... Het is allemaal niet niks om jezelf ineens ziek, met drains en wonden te zien.
Voor mij werd het toen tenminste pas akelig 'echt'. Ik heb zelf in het ziekenhuis (nota bene onder de douche, met mijn flesje en drain in een plastic tasje) een enorme huilbui gehad. Toen drong het keihard tot me door dat het nooit meer 'hetzelfde' zou worden.
Het ís gewoon heftig en daar mag je je best aan overgeven. Je krabbelt ook wel weer op!
Update
Gisteren bij Plastisch Chirurg geweest, hij is tevreden er is 60 cc ingegaan bij de operatie en ik heb een verticaal litteken ipv horizontaal,ook is er meer huid sparend geopereerd.Drain heb ik nog,moet vrijdag weer terug komen.Het blijkt dat ik 2x gezegd heb dat ik de PC een lekker ding vond, < schaam> ,toen hij binnen kwam stond het schaamrood op de kaken gister en ik heb gelachen,daarna nog even bij de mammacare geweest,ook zei zegt rust nemen.Dat loslippige is gekomen door de medicijnen die ik voor de operatie kreeg oh als ik er aan terug denk schaam ik me diep.Ben nog wel vooral 's ochtends duizeliger dan halverwege de ochtend,komt nog van de narcose,kon gisterochtend niet op mijn benen staan daardoor en manlief heeft me in een rolstoel gereden,naar de rontgen voor zoon,naar een andere rontgen voor zoon,naar de afd waar ik lag even naar mijn overbuurvrouw geweest.Daarna bij de PC en daar heb ik een 1/2 uur moeten wachten,hij moest plotseling naar de afdeling toe,daar ben ik helemaal bijgetrokken en liep ik gewoon weer naar de mamma care en de wc ed.Ben benieuwd wanneer de volgende operatie fase gaat komen,maar nu eerst stapje voor stapje werken,want ik besef wel dat ik er nog lang niet ben.Was vandaag ook moeilijk even,de 2e rontgen zat op de afdeling tegenover de ok's waar ik geopereerd werd,dat was weer even emotioneel,want bij de lift moest ik toen mijn mannetje gedag zeggen en nu hadden we dezelfde lift nodig voor de andere rontgenafdeling.dat was even slikken met een traan
15 februari krijg ik te horen wat de eigenschappen ed waren v/d tumor en weet ik hopelijk meer betreft het na traject.
1 week na de operatie
is het vandaag,het gaat met ups en downs,hetgeen wat mij het meeste tegenvalt is de nawerking v/d narcose en de drain.Ik wil denk ik te snel,dan word ik weer keihard op de feiten gedrukt en dat geeft mijn lichaam ook aan.Voel me af en toe flink ellendig met de nodige huilbuien erbij.Stomme rot kanker,was het me maar nooit overkomen.Heb vannacht voor mijn doen goed geslapen,heb besloten om voor de nacht buiten paracetamol ook de diclofenac te gebruiken,moet alleen de maagwandbeschermer weer vragen,want die is op,ik probeer dat via de huisarts te doen.Overdag gebruik ik geen pijnstilling meer.Heb voornamelijk last v/d drain,niet van de wond,daar voel ik geen pijn en heb spierpijn boven in de borst en aan de zijkant,logisch,want al het weefsel is weggehaald en van de spier afgehaald.De waarheid komt gewoon keihard aan nu,ik heb kanker "gehad",ben er nog lang niet
Sterkte
Wees maar lief voor jezelf...je bent pas op 1 week na de ingrijpende operatie! Vroeger, maar toch niet gek lang geleden, lag je dan nog in het ziekenhuis, echt nog ziek en zielig te zijn...en nu moet jij alweer zo flink zijn. Mijn advies: laat dat maar even zitten, dat flink zijn. Neem je rust, je tijd, en laat het verdriet er ook maar uitkomen, laat maar vloeien die tranen. En vind dat vooral niet raar. Er is in korte tijd wel heel erg veel gebeurd.
Jacoline
Natuurlijk ben je soms hartstikke verdrietig, natuurlijk komt de waarheid soms opeens keihard binnen, natuurlijk fluit je lichaam je steeds terug. Het is ook niet niks. Je bent in een mallemolen terechtgekomen en nu die even stilstaat heb je de tijd dat te realiseren. Sterkte!!!
Natuurlijk
heb je verdriet! Stomme kl** ziekte!!!! Je kan nu niet meteen weer alles doen wat je eerst deed, je lijf heeft rust nodig. Neem alle hulp aan die je kan krijgen!
Hopelijk krijg je gauw een gunstige uitslag! Heel veel sterkte voor jou en je gezin!
