Irritatie schoonouders

Kom op zeg. Je bent een volwassen vrouw. Je laat je toch niet beledigen door zo'n mens?
Trek je mond open en zeg dat ze haar lelijke bek eens moet houden.
Sorry dat ik het zo grof zeg maar je bent toch geen schoolmeisje meer?
Bijt van jezelf af en ik zou sws heel die vakantie voor volgend jaar skippen.
Zeg gewoon dat je er geen in heb en maak je man dit duidelijk en als hij als een kleine schooljongen  met paps en mams op vakantie wil gaan dan moet die dat vooral zelf lekker doen. Hoe oud zijn je kinderen?
Die hebben toch ook geen trek in een vakantie met opa en oma?
Mijn kinderen zouden echt een error krijgen.

Je kunt je schoonouders niet veranderen, en je kunt je man ook niet veranderen. Je kunt wel aangeven wat jij wel wil, en dat is met je eigen gezin op vakantie en geen last hebben van je schoonmoeder. Zet dat neer als wensen naar je man en kijk samen hoe je aan beiden tegemoet kan komen. Hij kan toch naast de vakantie met elkaar zelf met de kinderen naar zijn familie gaan bijvoorbeeld?
Discussie over of het nou echt zo erg is en dat ze toch zielig zijn en dat hij toch moet snappen dat jij niet wilt etc gaan erg vruchteloos zijn. Die zou ik maar laten zitten.
Overigens zijn er wat Omdenken podcasts over moeizame omgang met schoonouders en ouders, daar zitten wel goede tips in.

Ik ben het eens met bovenstaande: trek je mond open. Verander jouw communicatie. Voer een stevig gesprek met je schoonmoeder, dat jij haar opmerkingen gemeen vindt en of dat haar bedoeling is. Maak haar bewust van het effect van haar woorden. En vooral dat je er niet van gediend bent. 

Ik denk dat je schoonouders enorm genieten van de kleinkinderen in die periode. En jullie gezin. Voor hen is het blijkbaar iets om naar uit te kijken. Mijn schoonouders en ouders genoten ook enorm van vakanties samen. En onze kinderen hebben mooie herinneringen gemaakt met hun opa en oma. Vinden jullie  kinderen het wél leuk? 

Zo nee, dan veel steviger nee zeggen. 
Zo ja, zijn er dan geen andere oplossingen zoals 1 week vakantie daar vieren. Of een lang weekend. En rest vakantie elders. Of inderdaad man en kinderen weekje alleen laten gaan. Of zelfs alleen de kinderen (weet hun leeftijden niet). 

Je kijkt nu al op tegen jullie vakantie volgend jaar, dat is toch vreselijk. Ik zou echt zsm knoop doorhakken. Wees ook strenger naar je man. Dat zijn ouders jullie weinig zien moet niet jouw probleem worden. Jij wil ook een leuke vakantie. 

Waarschijnlijk hebben de kinderen veel vaker en langer vakantie dan jullie. Als de kinderen het leuk vinden bij opa en oma kunnen ze daar ook een of twee keer per jaar een week logeren. Je maakt er een gezellige dag van bij het ophalen en wegbrengen en meer niet. Dan hebben zij het gezellig en jullie kunnen de gezinsvakantie invullen zoals jullie dat willen. 
Behalve dat je man het zielig vindt voor zijn ouders dat ze jullie weinig zien lees ik niets over hoe hij het voor jou vindt dat het niet goed gaat tussen jou en je schoonouders en wat hij ervan vindt dat je ergens anders je gezinsvakantie wilt besteden. Is er überhaupt al over dit onderwerp gepraat samen? 

Het idee dat je schoonouders graag een scheiding van jullie tegemoet zien heeft allemaal geen zin om in je hoofd te halen. Dat is invullen. Ze willen hun kleinkinderen graag vaker zien en jij wilt niet de hele zomervakantie met hun doorbrengen. Tijd om daar samen met je man een oplossing/ tussenweg voor te bedenken. 
Met gemene opmerkingen naar jou toe gaat de band er niet beter op worden en dat zou ik haar zeker vertellen. 
De zomervakantie is niet de enige periode per jaar dat je elkaar kunt zien, dus die eens gezellig met je eigen gezin doorbrengen lijkt me een goed idee. 

Dat het over zo’n grote afstand blijkt te gaan veranderd de zaak wel enigszins in mijn ogen. Om eerlijk te zijn is het natuurlijk wél zo dat jullie door zo ver te verhuizen de kleinkinderen hebben af gepakt van deze mensen, want de afstand is te groot om een hechte band op te bouwen en te onderhouden. Dat zie ik ook bij mijn eigen kinderen en hun ver-weg- wonende grootmoeder (die overigens zelf is verhuisd) Vindt je dat misschien moeilijk te erkennen ?

Ik kan me heel goed voorstellen dat er gevoelens van verlies, verdriet en misschien zelfs verraad leven bij je schoonouders. Dat lijkt me heel menselijk. Dat geeft je schoonmoeder echter nog niet het recht om dit naar jou toe op een nare manier te ventileren of de kinderen alvast te manipuleren om de volgende vakantie weer bij hen door te brengen. Dat is niet de manier. Ze zal zelf met deze gevoelens aan de slag moeten gaan.

Toch zou ik zeker oppassen om niet met haar in een eeuwigdurende strijd te belanden om de (klein)kinderen en je man. Zou het je lukken op wat meer begrip voor haar op te brengen en vanuit mededogen voor haar toch voor jezelf en je eigen wensen te gaan staan? Proberen een middenweg te vinden? Jullie kinderen hebben ook baat en belang bij een goed contact met hun opa en oma en je man met zijn ouders. Het is voor je man ook een lastige positie want die zal veel begrip hebben voor zijn moeder. 
Hoe komt het dat jij gezien wordt als degene die de verhuizing (emigratie) heeft geïnitieerd?
Het lijkt me lastig laveren tussen jouw eigen wensen, die van anderen en jouw eigen vermijdingsgedrag. Mogelijk kun je baat hebben bij wat gesprekken met een professional ?