Ongeruste oma

Dit is niet jouw aapje, dit is aan je dochter om met haar man te bespreken. Het gaat om haar kinderen.

Je kunt haar steunen maar alleen zij kan het gesprek aangaan met haar man en eventueel haar schoonouders.

Omdat ik veel in je verhaal herken, is mijn enige tip; (en deze is indirect aan je dochter), ga bij zijn ouders op visite als de andere kleinkinderen die dag niet komen. 
Verder is het idd accepteren dat je dit niet in de hand hebt.

Ik heb vroeger ook pogingen gedaan om veranderingen aan te brengen. Mijn moeder begreep mij wel maar mijn vader vond het gezeur. Daarbij hadden de kinderen van mijn gescheiden zus maar 1- opa/oma terwijl mijn kinderen aandacht konden krijgen van 2- opa/oma’s en ik niet zo onhebbelijk moest doen, vond hij. Er is meestal wel een ‘goede’ reden waarom er een verschil in aandacht groeit. Soms zijn de andere kleinkinderen kind aan huis of past men ook op die kinderen waardoor meer binding ontstaat.
Hoe dan ook, ik heb hen erop gewezen en het haalde niets uit dus krijg je automatisch een soort verwijdering waar ze later wel spijt van hebben  gekregen.
Jij als andere oma kan alleen oma zijn zoals je dat al bent. Je hoeft niets te compenseren, maar gewoon leuke dingen met ze doen. Het is aan je dochter hoe zij er mee om gaat; kijkt ze toe of gaat ze de bezoeken met enige nuance, inplannen.

Ik zou me er niet direct mee bemoeien. Maar wel laten weten, ook aan de kleinkinderen, dat je het ziet en dat je er voor ze bent. Het is aan je dochter om hierin stelling te nemen. Eigenlijk vooral ook aan schoonzoon, maar die doet het blijkbaar niet. 
Als je dochter het fijn vindt als jij het benoemt, kun je dat doen. Maar dan wel op het moment dat het gebeurt zichtbaar maken voor iedereen.

MamaE schreef op 24-10-2023 om 12:21:

Ik zou me er niet direct mee bemoeien. Maar wel laten weten, ook aan de kleinkinderen, dat je het ziet en dat je er voor ze bent. Het is aan je dochter om hierin stelling te nemen. Eigenlijk vooral ook aan schoonzoon, maar die doet het blijkbaar niet.
Als je dochter het fijn vindt als jij het benoemt, kun je dat doen. Maar dan wel op het moment dat het gebeurt zichtbaar maken voor iedereen.

Als een oma tegen kleinkind op andere oma commentaar heeft, zit die oma ongemerkt te stoken. Pas als kleinkind er over begint, kan je je idee erover geven. Maar ook dan, is een passende reactie wenselijk.

Ik lees niet of ze er echt bij is als de andere opa en oma dit doen, of dat het misschien verteld wordt door haar dochter. 
Alleen de verjaardagen van het gezin van de dochter kan ik me voorstellen als gelegenheden waarop deze mensen allemaal tegelijk aanwezig zijn (3-4 per jaar, want jongste kind is nog erg klein). Een daarvan is de verjaardag van de kleinzoon zelf. Wordt hij dan volledig genegeerd op zijn eigen verjaardag? 

Dat de andere kleinkinderen even begroet worden als ze later binnenkomen kan ik me enigszins voorstellen. (Ik heb er overigens ook ervaring mee dat één zo'n kleinkind daarna meer aandacht kreeg dan de andere aanwezige kinderen.) Hoe oud zijn de andere kleinkinderen?

Als je dit niet leuk vindt,en je dochter vindt dit niet leuk, dan zou ik niet meer tegelijk gaan/komen/uitnodigen. 

Ja, die dingen gebeuren. Mijn schoonouders zouden NOOIT een vaste oppasdag nemen, maar natuurlijk deden ze dat wel toen mijn  schoonzus haar dochters kreeg. Dus zagen ze die meisjes elke week een hele dag, vaak ook logeren, en onze kinderen zagen ze veel minder. Verzoeken om logeren werden wat afgehouden, belangstelling was meer op afstand, op kinder verjaardagen kwamen ze wel maar dan wilde schoonmoeder vooral met mijn man bijpraten en niet aandacht aan de kinderen geven - met beteuterde kinderen (vooral de jarige) als gevolg. Ja, en als we allemaal samen waren ging inderdaad de meeste aandacht naar de andere kleindochters. Vooral mijn schoonmoeder trouwens, schoonvader trok meer één lijn tussen alle kinderen.
Ik heb er wel eens over gesproken maar je kan het niet dwingen en nu ze allemaal volwassen zijn loopt het contact beter. Het is wat het is. Mijn man heeft er niet veel werk van gemaakt, we hadden onze handen zelf vol in die tijd aan andere problemen en wonen wat verder weg en zijn ouders maken ook onderscheid tussen hem en zijn zus. Soms moet je er ook gewoon het beste van maken, het zijn geen kwade mensen en ze doen hun best. 
Mijn kinderen klaagden er ook wel over en dan bespraken we het en dat was het dan, familie is niet altijd alleen maar leuk. Het zijn echte mensen die dus ook wel eens tekortschieten en daar doe je het dan maar mee. Ik schrijf het nu wat lankmoediger dan destijds, ben er vaak behoorlijk pissig over geweest maar het is goed dat we het nooit op de spits hebben gedreven denk ik. Daar wordt het vast niet beter van.

Probeer eens een keer om op een ander moment te gaan. Dan kun je aan je dochter vragen of het verschil heeft gemaakt (mocht ze dit nog niet goed weten).
Het zou natuurlijk kunnen dat de andere grootouders voelen dat ze iets moeten compenseren aan aandacht omdat jouw kleinzoon op dat moment twee paar aanwezige grootouders heeft en de andere kleinkinderen maar één. Of dat ze bang zijn dat hun andere kleinkinderen naar jullie toe gaan terwijl jullie niets van ze zijn. Krom, maar zulke mensen bestaan. (Mijn schoonmoeder hield bijvoorbeeld haar zus weg van mijn kinderen.) Als jullie er dan niet zijn, is dat competitie-element weg. Dan kan het zijn dat ze er voor alle kinderen zijn. Het is krom, maar misschien fijner voor je kleinzoon.
Als ze precies hetzelfde doen als jullie er niet zijn, dan is er helaas niks aan te doen, denk ik.

Amber61 schreef op 24-10-2023 om 15:22:

even ter verduidelijking. Wij zien deze mensen niet veel hoor. Alleen op verjaardagen . Maar dat negeren heb ik o.a. dan wel gezien. Nu heb ik mij nooit ergens mee bemoeid ook niet als ze mijn kleinzoon wel eens afsnauwde. Maar een kind negeren vooral als het je eigen kleinkind is vind ik wel erg pijnlijk. En uiteraard hoor ik ook wel dingen van mijn dochter terug. Maar ik ben het er wel mee eens dat het mijn taak niet is om dit aan te kaarten. Ik kan alleen de keuze voor mijzelf maken of ik hier nog geconfronteerd mee wil worden of niet.

Zo kwam het inderdaad ook over. Jij bent op dat moment een uitlaatklep voor je dochter. Je hoeft er niks mee te doen, alleen een luisterend oor zijn. Zij is degene die het er met haar man over kan hebben als zij daarvoor kiest. Je ziet ze niet vaak en hoort denk ik het meeste van je dochter aan omdat zij hun natuurlijk vaker ziet.  Ik zou niet een kant kiezen en er verder niet mee bemoeien. Als jij er wat van zou zeggen dan krijg je misschien ook een hele andere, niet zo lieve schoonzoon te zien. Dat zou zonde zijn van jullie goede band. Het is een probleem die besproken ‘moet’ worden tussen haar en haar man.

Ik begrijp dat het heel naar voor je is om te zien, maar ik zou je toch echt afraden om er iets mee te doen richting de andere ouders. Zoals je zelf al zegt heb je niet de illusie dat je hen kunt veranderen, ik denk dat je daar gelijk in hebt.

Je zegt dat je er wel met je schoonzoon over zou willen praten, maar met welk doel?? Hij ziet het zelf waarschijnlijk ook, kan er niks aan veranderen en zo’n gesprek met jou drukt hem alleen maar verder in de hoek: hij kan er niks aan doen en moet zich dan ook nog eens verantwoorden voor het gedrag van zijn ouders. Dat is naar hoor. 
Ik heb vooral medelijden met je schoonzoon. Het zijn z’n eigen kinderen die door zijn eigen ouders genegeerd worden. En het is logisch dat zijn vrouw en jullie daar wat van vinden, maar die kan die arme man ook niks aan doen…