Cabin fever (of: ik ben corona-moe)...
Eerst een disclaimer: ik doe niets dat mijn gezondheid of van andere mensen in gevaar kan brengen. Maar... ik begin het zat te worden. Waar ik een week geleden nog enorm kon genieten van de rust, begin ik kriegel te worden. Niet zo zeer van het thuiswerken hoewel ik het heel erg leuk zou vinden om leerlingen weer in het echt te zien. Maar van de sociale distancing, de moeite dat het kost, het nadenken over alles. Voorbeeld: ik ging gisteren naar de winkelstraat van mijn dorp een paar echt nodige dingen te halen: neusdruppels want verstopte neus door hooikoorts, gist (broodbakken) etc. Goed en dan begint het ballet. De meeste mensen doen voorzichtig waardoor een soort van menselijk Tetris ontstaat op de stoep. Jij links ik langs iemand anders rechts... in de winkel heb je duidelijk degene die sch hebben aan de maatregels en door gaan en het arme meisje van 16 die daar werkt gaat er natuurlijk niets van zeggen.
Ik mis mijn vrienden en de activiteiten: bioscoop en pizza met vriendin X elke week in de leuke bioscoop van Haarlem, sportschool en kletsen met vriendin U. Het studeren en samen eten met medecursisten elke donderdag. Ik voel me eenzaam doordat ik geen partner heb en in de weken dat zoon bij zijn vader is zit ik of te videobellen met een paar vrienden of te werken. Maar ik heb er nog geen modus vivendi in gevonden waarin ik me compleet senang voel. En nogmaals het is eenzaam.
Kortom: de eerste weken kwam ik tot rust en nu is het vooral een oefening in zen blijven. Blijkbaar ben ik er niet zo goed in. Hoe ervaren jullie het allemaal, en zijn er nog meer gevallen van cabin fever?
Sini
Dat zei ik niet
Ik zei niet "wachten tot er geen patienten meer zijn". Dan kun je jaren wachten namelijk.
Ik zei dat je moet zorgen dat die curve plat blijft. Anders stort het (zorg)systeem volslagen in.
Sydney
Je kunt dan toch thuiswerken?
Als je klachten hebt blijf je thuis.
Net als nu
En graag straks ook
(Zorg is nu anders. Ik heb het over reguliere banen die nu thuis ook kunnen)
Guera
Dat zwart witte ziek/gezond onderscheid is duidelijk aan herziening toe. Je zou je inderdaad 50% ziek moeten kunnen melden, of goed genoeg om thuis te werken, maar niet voor kantoor.
Guera
'Je kunt dan toch thuiswerken? Als je klachten hebt blijf je thuis. Net als nu'
Pfff, die discussie ga ik dus niet opnieuw aan. Ik kan niet volledig thuiswerken (en nee, ik zit niet in de zorg).
Sydney
Hoeft niet, discussie. Niet persoonlijk
Ik kan het niet beoordelen. Maar Ik erger me kapot op mijn eigen werk waar iedereen nu massaal thuis werkt dat ze voorheen half ziek gewoon naar kantoor kwamen
Kijk es wat een bikkel ik ben
Doe gewoon niet....
Sydney
Dan is het een gesprek die je moet voeren met je werkgever, niet hier. Op mijn werk hebben we voor de sluiting maar toen de maatregelen er al waren van "ziek? Blijf thuis" een paar leerlingen linea recta naar huis getuurd waarvan de ouders meenden dat ze wel naar school mochten. Nee thuis. Boze ouders, jammer. Ik heb ze niet meer gehoord na de sluiting.
Sini
Guera
'Maar Ik erger me kapot op mijn eigen werk waar iedereen nu massaal thuis werkt dat ze voorheen half ziek gewoon naar kantoor kwamen'
Eerlijk gezegd ben ik ook zo'n 'bikkel'. Dat heeft niks met stoer gedrag te maken, het is bij ons volstrekt normaal dat je komt opdagen zolang je geen hoge koorts hebt. Je loopt de kantjes er vanaf als je dat niet doet ...
ja snap ik
Ik bedoel dat ik hoop dat dat nu verandert. Dat kan dus nu echt niet meer half ziek naar dit soort plekken gaan.
Heel veel mensen doen dat om verschillende redenen.
Dat bewustzijn en de oproep: symptomen? blijf thuis!
Ik zou het fijn vinden als daarover meer bewustzijn over ontstaat
Hele omschakeling
Twee weken voor het hele coronagedoe was ik ziekig, zodanig dat er een ambulance werd gebeld (beetje overdreven, maar BHV’ers nemen geen risico met dames ‘van middelbare leeftijd’). Na een korte check-up door de ambulancebroeder werd ik fit genoeg verklaard om mijn werk te hervatten.
Als dat me twee weken later was overkomen hadden ze me waarschijnlijk direct laten afvoeren door mannen in witte pakken en maskers op. Vroeger was het normaal dat in de winter de helft van de collega’s snotterend achter zijn bureau zat. Over collega’s die zich ziekmeldden vanwege een kriebeltje in hun keel of snotneus werd echt niet zo aardig gepraat. Dat wordt nu dus de norm, ik ben benieuwd of dat gaat beklijven in een land met stoere doorzetters.
Sydney
Dat idee, dat je de kantjes ervan af loopt als je thuisblijft, moet dus snel de wereld uit. Ik begrijp je, ik ben ook zo opgevoed, maar het was en is niet gezond. Niet voor jou en mij en niet voor de maatschappij, omdat je onnodige veel collega's aansteekt.
Ik werkte altijd al twee dagen per week thuis. (Bij ons wordt dat aangemoedigd, omdat gemeten is dat wij productiever zijn thuis.) Het is bij ons al jaren heel normaal dat je thuis werkt als je snotterig bent. Dat wordt gezien als verantwoordelijk gedrag.
Je hoeft nu niet te roepen dat jij niet thuis mag werken van je baas, dat weten we allang.
Stoer
'Je hoeft nu niet te roepen dat jij niet thuis mag werken van je baas, dat weten we allang.'
Blijkbaar niet, want het heeft niks met mógen te maken.
'Over collega’s die zich ziekmeldden vanwege een kriebeltje in hun keel of snotneus werd echt niet zo aardig gepraat. Dat wordt nu dus de norm, ik ben benieuwd of dat gaat beklijven in een land met stoere doorzetters.'
Zolang het gaat om taken die je in je eentje thuis kunt doen, zal dat wel veranderen. Ik verwacht dat veel werkgevers makkelijker zullen omgaan met thuiswerken (al is het maar omdat bij veel bedrijven de mogelijkheden nu enorm uitgebreid zijn). Maar 'straks' zullen ook alle bedrijfsbezoeken, vergaderingen, brainstormsessies en klankbordgroepen weer in de agenda's opduiken. En daar zal echt niet geaccepteerd worden dat je weg blijft vanwege een verkoudheid. Want dat kun je ook niet altijd met Zoom of Teams doen. En als je naar een bedrijf kunt, kun je ook naar kantoor ...
Kan niet?
Vergaderen, brainstormen en klankborden gaan juist prima op afstand. Het is even wennen, dat wel, maar we doen het toch nu al? Inclusief tekeningen en schetsen, het kan hoor.
Alleen een bedrijfsbezoek is lastiger, maar bepaalde controles kunnen wel degelijk op afstand. Niet alle, dat snap ik.
Hoe blij is een bedrijf als er een snotterige buitenstaander binnenkomt en ern virus het bedrijf binnen brengt? Wat denk je zelf?
Weet je dat je overkomt als een behoorlijk star denkend persoon, Sydney?
Niki73
'Weet je dat je overkomt als een behoorlijk star denkend persoon, Sydney?'
Dus?
'Hoe blij is een bedrijf als er een snotterige buitenstaander binnenkomt en ern virus het bedrijf binnen brengt? Wat denk je zelf?'
Op dit moment is de verwachting dat 3 % van de bevolking antistoffen tegen corona bij zich draagt. Terwijl grofweg 90 % van de mensen de afgelopen maanden snotterig, hoestend, grieperig of met keelpijn heeft rondgelopen (of thuis gezeten). Het overgrote deel van de mensen had dus GEEN corona. Bedrijven zijn niet achterlijk, de mensen die daar werken weten dit ook. Over een tijd houdt niemand meer rekening met corona en gaan ook de milieucoordinatoren en technisch directeuren van bedrijven gewoon snotterig naar de overleggen met de overheid toe. En andersom.
Nu kan ik natuurlijk schrijven dat jij overkomt als een behoorlijk hysterisch persoon, maar dat zou flauw zijn ...
Sydney
Azië is groter dan Wuhan, China is al groter dan Wuhan.
Wuhan had de zwaarste beperkingen. In Beijing waren restaurants open. Mijn collega's zaten daar vanwege nieuw jaar bij hun families. Zelfde beeld in Shanghai, Hongkong en ook wat kleinere plaatsen in China.
Met Ad eens
(De wonderen zijn de wereld nog niet uit 
) Het lijkt me dat op een schoolcarrière van 12 tot 16 jaar 4 maanden thuisonderwijs (zeker in het vo) in het algemeen geen blijvende schade oplevert. Iedereen heeft het maar over die achterstanden, maar da's nog maar de vraag, of er echt significante groep kinderen een achterstand oploopt, die helemaal te wijten is aan afstandsonderwijs. Ik denk dat er veel zorgen zijn omtrent kinderen die het ook in gebouwschoolse omgeving niet ook die achterstand zouden hebben.
skik
Achterstand
Ik maak me geen zorgen over een achterstand. Desnoods werk je die met een zomeropdracht weer bij. Maar op school leer je zoveel meer dan alleen maar lesstof. Dat missen kinderen. Ze ontwikkelen zich zo hard, zeker pubers. En die sociale ontwikkeling ontbreekt nu. En dan vind ik twee maanden al heel lang.
Bovendien is het probleem in september niet opgelost. Als je de prognoses mag geloven zijn we zeker nog wel een jaartje bezig. Dus ik denk dat je nu moet kijken hoe de scholen weer open kunnen. Het heeft geen zin om ze dicht te houden, zo lang je de curve maar een beetje vlak kunt houden. Ouderen en risicogroepen zullen zichzelf moeten beschermen. Dat doen ze nu ook en dat zal (helaas) nog heel lang nodig blijven.
Ik ben er groot voorstander van om de regels voor jongeren het eerst te versoepelen. Geen volle discotheken, maar wel een barbecue met tien man. Zoiets. En daarnaast de basisscholen eerst deels open en daarna het vo. Daar mag best wat tijd tussen zitten natuurlijk, maar geef perspectief.
Iets heel anders
Mijn kapper heeft een online booking systeem, ik heb voor medio mei alvast een plekje geboekt mochten ze weer open gaan. Ik verwacht dat het anders compleet onmogelijk wordt om een afspraak te maken in de eerste dagen na de opening.
Sini
Versoepelen en aanpassen
Ik moet zeggen dat we hier nog niet anders met de regels omgaan dan een aantal weken terug. Ik zie nog steeds elke week mijn zus en neefje, zus op redelijke afstand. Neefje blijft meestal een middag hier, omdat de zorg zwaar is voor mijn zus, alleenstaand, kind met PDD-Nos. Verder heb ik geen contacten met anderen. Mijn moeder is 1 keer geweest, hebben buiten op het terras gezeten, ook op afstand. Ik werk thuis en heb voor werk alleen maar bel-, mail- en videocontact.
Man heeft een eigen bedrijf en alleen contact met 1 persoon van een collega-bedrijf, op gepaste afstand. Zoon heeft heel af en toe een afspraak met een vriend en toevallig vanavond een spontane voetbalafspraak tijdens onze avondwandeling.
Dochter van 19 heeft het meeste contact. Maar ook dat was al die tijd al. Aanzienlijk minder dan voorheen, maar toch wel met een stuk of 6 vrienden/vriendinnen, maar nooit meer dan 2 tegelijk.
Ik kom alleen bij de supermarkt en sporadisch bij een ander winkel. Tuincentra en bouwmarkt heb ik de afgelopen weken niet bezocht.
Om ons heen zie ik wel aanpassingen van andere mensen. Afgelopen vrijdag vond ik het opvallend druk in het winkelcentrum. Veel te druk naar mijn zin. Ook op de wegen wordt het drukker.
Het afstand houden van andere mensen vind ik wisselend. Sommigen letten goed op en anderen maken er een potje van. Zo hadden we vanavond tijdens onze wandeling een fietser die nog net niet tegen zoon aan botste. We liepen naast elkaar op het fietspad te praten en hadden de achter ons rijdende fietser niet in de gaten. In plaats van te bellen passeerde de fietser zoon aan de rechterkant, terwijl links van ons ook genoeg ruimte was, zoon stapte ook nog iets naar rechts, ging maar net goed. Kon overigens geen excuus vanaf bij de man.
Geheugen
' Ik heb ontdekt dat mijn geheugen heel erg ruimtelijk werkt.' Dat is al bekend. Je bent in de woonkamer, denkt dat je iets uit de keuken moet halen, loopt naar de keuken en weet niet meer wat. Terug naar de woonkamer en dan weet je het weer, zelfs als er geen direct aanknopingspunt is. Het verschijnsel is al eens beschreven in de Kijk.
Is een belangrijke regel voor het leren: niet steeds alleen maar op één plaats, want dan blijft het daar hangen. Dus: ook huiswerk maken. En dus ook: niet alleen thuisonderwijs.
'Als ik naar buiten loop (uit het leslokaal) ben ik alles weer vergeten' zuchtte een cursist. Klopt. Daarom moet je het thuis nog een keer leren.
Hoe dat geheugen dat dan doet is dan weer niet bekend.
Tsjor
Het geheugenpaleis
Ben je bekend met het geheugenpaleis? Komt van de oude Grieken en is inmiddels herondekt door tal van trainers. Google eens als je het niet weet, er gaat een wereld voor je open.
Sini
Het rare
Ik heb vorig jaar het boek Geheugenpaleis van Joshua Foer gelezen. Vond ik wel grappig, maar eigenlijk dacht ik: 'dat doet toch iedereen vanzelf?'. Het ergste is nu nog wel dat ik precies weet waar ik was toen ik dat boek las. Terwijl ik denk aan de plek waar ik het boek las, weet ik meteen weer allerlei details van het boek.
Dus ik ben nu aan het nadenken hoe ik die aanhakingen kan verzinnen. De tip hier voor een melodie leek me wel wat, maar dan moet ik dus muziek afspelen terwijl ik aan het vergaderen ben. Dat is minder handig.
Ik denk erover om in mijn werkkamer maar eens een aantal verschillende posters aan de muur te hangen. Zodat mijn uitzicht anders is per gesprek. Misschien helpt dat. Verder bedacht ik dat ik mijn aantekeningen misschien op verschillende kleuren papier moet gaan maken.
IRL heb ik toevallig vandaag iemand gesproken die het ook herkende: en die er ook echt last van begon te krijgen. Ik maak tegenwoordig aantekeningen en samenvattingen. Maar het is een omweg die ik 6 weken geleden niet nodig had. Dus op die manier ben ik dan wel een beetje corona-moe.
Niki73
Ik vind brainstormsessies juist niet goed te doen via online vergaderen. Bovendien brainstormen wij op mijn werk ook tussen de bedrijven door. Discussies tijdens de lunch, een idee even voorhouden bij je collega die op de gang treft, spontaan betrokken worden bij een overleg omdat je elkaar ziet en denkt dat is handig. Dat zijn allemaal dingen die ik mis bij het thuiswerken nu. Dat wil niet zeggen dat je in mijn werk niet een of twee dagen per week prima kunt thuiswerken.
