Gillende buurkinderen
Afgelopen weekend was het eindelijk weer lekker weer om buiten te zijn. Zo ook voor de buren en hun 4 kinderen.
Omdat er in de directe omgeving geen speeltuin aanwezig is hebben ze zelf schommels, trampoline en een klimrek geplaatst. En in de zomer een flink zwembad. Er komen daarom ook vaak andere kinderen spelen.
Op zich vind ik dit niet erg. Gewoon speelgeluid mag er zijn en moet je accepteren. Echter heb ik moeite met het constante gegil, geschreeuw en gedrein van deze kids. Het zwembad is nu nog niet in gebruik maar ik kijk er al een beetje op tegen het moment dat het weer echt warm wordt.... En daar baal ik van. Het zwembad staat pal tegen de erfgrens omdat het ergens anders niet past. Het is een mega ding met pompinstallatie en alles.
We hebben goed contact met de buren en ik weet dat zij zich wel bewust zijn van het geluid. Maar ze geven ook rustig toe dat ze de kinderen naar buiten sturen als ze zelf het lawaai zat zijn. Bij mooi weer gaan de ouders aan de andere kant van het huis zitten en gaan de kinderen aan 'onze' kant hun gang maar. Onze andere buren gaven vorig jaar ook al aan dat zij ons nooit horen, maar de betreffende buren des te meer.
Onze tuin is minder breed dan die van hun dus wij kunnen niet even aan de andere kant van het huis zitten als we het zat zijn, zoals zij dat wel kunnen.
Kan ik hier wat van zeggen? We hebben wel goed contact met de buren en ik merk dat ik hun niet tot last wil zijn met mijn gezeur. Ik zou het vervelend vinden als ze het gevoel krijgen op eieren te moeten lopen. Leven en laten leven.... Maar dan denk ik ook weer: moet ik dan in het gegil en geschreeuw zitten terwijl ik daar absoluut niet voor kies?
Ik gun de kinderen hun plezier en vind het mooi dat ze lekker buiten kunnen spelen maar waarom moet het altijd op mega volume. Ik snap dat niet. Hebben zij dan niet door dat ze niet alleen zijn op de wereld? Het gaat trouwens om kinderen tussen de 5 en 14 jaar.
Wat zouden jullie doen?
Iets van zeggen!
Ik zou er denk ik wel iets van zeggen. Desnoods tegen de buren zeggen, dat als de kinderen zo gillen je ze er zelf op aanspreekt. Dus dan Hey, Jantje, Pietje en Klaasje, kunnen jullie iets rustiger doen? Jullie zijn wel heel hard aan het gillen.
(Hier al weer 3 ballen rijker...de buurkinderen durven ze niet op te halen, ze zijn bang voor de hond !!)
@fourtyfour
Hier komt het speelgoed ook regelmatig in de voortuin. Ze komen het dan wel netjes halen in de zin van dat ze via onze oprit over het tuinpad rustig lopen en niet door de border rennen. Op deze momenten zijn ze wel heel rustig en bewust van het feit dat ze buren hebben, lijkt het. Wel schieten ze soms per ongeluk een bal tegen het raam. Gelukkig nog niet er doorheen 😉
Goh ja, lastige kwestie. Ik woon aan een plantsoen met speeltuin, dus ook veel geluid van spelende kinderen. Maar er zit echt wel verschil in. Gewoon lachen en roepen vind ik prima. Maar er is bijvoorbeeld 1 meisje dat echt urenlang aan een stuk haar broertje (?) roept, op zo'n klaaglijk toontje. Dat gaat echt vreselijk irriteren... En dat gillen ja, waar is dat voor nodig? Jee, als ik het zo opschrijf vind ik wel dat ik als een ouwe zeur klink, maar ik geniet in mijn tuin graag van het gezang van de vogeltjes. En dat is nou eenmaal lastig met een horde gillende kinderen. Overigens vind ik ook de hogedrukspuiten die massaal gebruikt worden op die spaarzame mooie dagen in het voorjaar een ramp. Maar goed, we wonen nou eenmaal in de Randstad, dan heb je geluid om je heen.
Wat ik in jouw geval zou doen is toch even met de buren in gesprek gaan. Liefst ook met de kinderen erbij. Ik zou zeggen dat je prima snapt dat ze lekker buiten willen spelen, maar dat jij het fijn vindt om rustig in de tuin te zitten. Dus of ze iets zachter willen doen. Misschien zijn er tijden af te spreken dat ze niet buiten gillen? Of dat je een codewoord afspreekt als het je te gortig wordt, dat is vaak wat prettiger dan over de schutting roepen of het wat zachter kan. Zo'n maatregel moet je niet te vaak gebruiken, maar dan is het wel duidelijk voor de kinderen als ze echt teveel kabaal maken. En bijvoorbeeld als je bezoek hebt, ook wel fijn als je mekaar kan verstaan.
Een gesprek aangaan met de buren en hun kinderen, gewoon op een normale manier, moet kunnen. Die kinderen moeten ook leren dat ze niet alleen op de wereld zijn en dat andere mensen ook graag genieten van het mooie weer.
Er zit nog heel veel tussen gewone speelgeluiden en gegil en geschreeuw. Mijn kind mag niet gillen, behalve bij extreme pijn. En kinderen kunnen dat verschil echt wel leren. Maar ja, dat moet dan wel gebeuren door volwassenen want ze leren het zichzelf niet.
gillende kinderen zou ik accepteren. Die worden vanzelf groot en dan gaat het over. Sommige mensen zijn nou eenmaal luidruchtige dan anderen. Ik heb zelf bij een vriendin met een hele harde stem die niet stopt met praten. Het is een schat, maar ik word af en toe ook gek van haar. Ze weet het maar kan gewoon niet zachter. Muziek zou ik persoonlijk veel erger vinden. Daar zit een knop op of oortjes of gewoon binnen met de deuren dicht. Kinderen hebben geen knop. Je kan natuurlijk af en toe wel over de schutting heen zuchten of het ff wat zachter kan jongens/meisjes.
Ik heb zelf ook nogal een luidruchtige familie, maar er is een verschil tussen hard praten en gillen. En zelfs dan is het nog steeds niet nodig dat de buren alle gesprekken woordelijk kunnen verstaan. Als iemand vraagt of het zachter kan, kun je daar op zijn minst op letten. Op school mag je ook niet de hele pauze aan één stuk door gillen.
Gillen is aangeleerd of in ieder geval niet afgeleerd gedrag. Net als schreeuwen, dat is gewoon niet nodig.
ligt er maar net aan wat voor moeder het is. Als er met haar te praten valt zou ik zeker in overleg gaan, ik vind het vanzelfsprekend dat een verzorgende zijn/haar kinderen erop wijst als ze te luidruchtig zijn. Maar als het een asosociaal iemand is, ( kids in de achtertuin laten en zelf lekker rustig voor zitten) dan heb je de kans dat ze aan je gaat ieriteren en nog minder rekening met je gaat houden. Verhuizen naar een vrijstaand huis wilt iedereen denk ik wel maar als je in een rijtjeshuis woont dan krijg je hier mee te maken. Vooral nu het mooie weer begint.
ja, bij mij mochten mijn kinderen niet gillen en schreeuwen buiten. Dat is nergens voor nodig. Deden ze dat wel dan haalde ik ze naar binnen.
Vriendjes die kwamen spelen mochten dat ook niet. Sommige kinderen reageerden verbijsterd als ik tegen ze zei dat ze niet zo mochten gillen en schreeuwen. Ik kreeg zelfs een keer te horen dat dat van haar moeder wel mocht. Tja van mij niet dus ophouden met dat gegil.
Plantenbak schreef op 04-03-2024 om 11:55:
ja, bij mij mochten mijn kinderen niet gillen en schreeuwen buiten. Dat is nergens voor nodig. Deden ze dat wel dan haalde ik ze naar binnen.
Vriendjes die kwamen spelen mochten dat ook niet. Sommige kinderen reageerden verbijsterd als ik tegen ze zei dat ze niet zo mochten gillen en schreeuwen. Ik kreeg zelfs een keer te horen dat dat van haar moeder wel mocht. Tja van mij niet dus ophouden met dat gegil.
Ja, dat. Ik wilde niet dat mijn kinderen anderen tot last waren. En ik kan zelf niet zo goed tegen dat onnodige gegil, dus ook niet van bezoekende vriendjes/vriendinnetjes. Is inderdaad nergens voor nodig. Ik schrok er ook altijd van, omdat ik het van mijn kinderen niet gewend ben. Als die gillen is er écht wat aan de hand...
Ja, gillen is ook een soort waarschuwingsmechanisme van dat er echt nood aan de man is. Dan ben ik heel snel bij mijn kind. Zou ze dat de hele dag door doen, dan zou ik er niet meer van onder de indruk zijn.
De enige mensen die zouden kunnen denken dat mijn kind altijd mag gillen zijn de mensen op de huisartsenpost die haar brandwond moesten behandelen, de kaakchirurg die vreselijk nare injecties in haar kaak moest zetten en de mensen op de uitslaapkamer na narcoses.
En kinderen die hier komen spelen mogen hier ook niet gillen. Wat je thuis mag boeit me niet, hier gelden onze regels. Welkom in de wereld.
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 04-03-2024 om 11:49:
ligt er maar net aan wat voor moeder het is. Als er met haar te praten valt zou ik zeker in overleg gaan, ik vind het vanzelfsprekend dat een verzorgende zijn/haar kinderen erop wijst als ze te luidruchtig zijn. Maar als het een asosociaal iemand is, ( kids in de achtertuin laten en zelf lekker rustig voor zitten) dan heb je de kans dat ze aan je gaat ieriteren en nog minder rekening met je gaat houden. Verhuizen naar een vrijstaand huis wilt iedereen denk ik wel maar als je in een rijtjeshuis woont dan krijg je hier mee te maken. Vooral nu het mooie weer begint.
Wij wonen al vrijstaand alleen onze tuinen grenzen nog wel. Daarnaast is het speelgedeelte van de kids tegen onze erfgrens aan. Het gegil is zo hard dat er geen plek is waar we kunnen zitten om het te ontlopen. Binnen horen we het ook.
Zonne-bloem schreef op 04-03-2024 om 12:28:
[..]
Wij wonen al vrijstaand alleen onze tuinen grenzen nog wel. Daarnaast is het speelgedeelte van de kids tegen onze erfgrens aan. Het gegil is zo hard dat er geen plek is waar we kunnen zitten om het te ontlopen. Binnen horen we het ook.
Lijkt me verschrikkelijk als het elke dag zo is, ik zou het zeker aangeven bij je buren als het zo hard gegil is. Speel en kindergeluid hoort erbij maar niet zo extreem. Als ze zelf voor zitten dan hebben de kinderen natuurlijk de tuin toezichtloos voor hun zelf, dus die gaan dan dus los. Het probleem zit hem volgens mij dus vooral dat er niemand bij zit die hun aanspreekt op hun gegil. Aangezien je goed contact met je buren hebt kun je toch een gesprek met ze beginnen hierover.
precies deze zin van jou is duidelijk genoeg: buurvrouw Ik gun de kinderen hun plezier en vind het mooi dat ze lekker buiten kunnen spelen maar het gaat zo extreem luidruchtig zou je ervoor kunnen zorgen dat het een stuk zachter gaat?
en op eiren lopen is heel wat anders dan rekening houden met je buren door te zorgen dat je kinderen niet onnodig keihard blijven gillen met zijn allen. Eigenlijk ben jij op eiren aan het lopen door door te bijten en niks te zeggen terwijl je er wel last van hebt. Je hebt gewoon gelijk hoor, gewoon op een normale manier aangeven.
Bedankt voor je reactie. Ik ga het toch binnenkort maar eens bespreekbaar maken als ik ze tref bij de tuin. Afgelopen weekend is een goed voorbeeld. Zaterdag ging het namelijk prima. Toen speelden ze ook in de tuin maar waren de ouders ook buiten bezig. Dan heb je wel speelgeluiden zoals roepen, balletje trappen, fietsen, lachen maar niet dat eindeloz gegil. Zondag waren en vriendjes en was een geen toezicht en gaat het dus los. Zo warm was het ook niet dus de ouders zaten binnen met visite.
