Oude katten dilemma
We zitten er echt mee. Situatie: kat, 16+, mager, onzindelijk en flinke bult in de flank.
We moeten beslissen. Wordt het een bloedonderzoek met als waarschijnlijke uitkomst schildklierproblemen met vervolgens levenslang medicijnen en mogelijk ook medicijnen voor het onzindelijke gedrag, of voorgaande met operatie voor verwijdering van de bult (goedaardig), óf... beslissen dat het genoeg is geweest en afscheid nemen. De kat lijkt nog niet levensmoe, dat maakt de beslissing des te ingewikkelder. De kans is aanwezig dat de operatie te zwaar is voor de conditie van de kat, waardoor ze bezwijkt.
We neigen aan een kant naar uitstelgedrag, eerst het bloedonderzoek maar eens afwachten, maar ja... en dan? Als we dat doen en het is de schildklier moeten we het arme beest elke dag een grote pil geven. Fijnmaken mag niet. Dus zit ik ook heel erg te dubben over 'dan toch maar afscheid nemen?'.
Wie herkent deze situatie? Hoe liep dat af? En hoever gaan jullie met je huisdier als het oud of ziek is?
Onze kat had het aan haar schildklier, was sterk vermagerd, at slecht en was idd ook niet meer zindelijk. Katten moeten eten anders vervetten de organen. Ze was toen dit begon 17 jaar. We gunden haar in elk geval 1poging met medicatie enz en dat pakte goed uit. Dat onzindelijke bleek bij haar een gebrek aan kracht te zijn. Ze ging wel netjes de bak op maar kon haar pootjes niet goed meer buigen en plaste dus te hoog, tegen de rand van de bak aan, naar buiten dus. Ze kreeg toen 1x daags medicatie voor de schildklier, 1xper week iets voor de pootjes , dus wat haar kracht gaf , en 1x per week een eetlust opwekkend pilletje. Ze waste zichzelf nog prima, vacht glom,zat tevreden te spinnen kortom, het ging best goed. Dat is best een hele tijd goed gegaan. Uiteindelijk was ze al ruim 19 jaar oud toen ze steeds vaker omviel, soms in haar eigen ontlasting in de kattenbak. We zijn toen naar de dierenarts gegaan die aangaf dat het nu wel echt tijd werd haar te helpen. Niets is zo stressvol voor een kat als vies zijn, en dat was ze. We hebben haar toen met heel veel verdriet in laten slapen. Ze was bijna 20 en had dit zeker niet verdiend. Maar we waren wel bij dat we haar toch die ene kans gegeven hebben waarna we toch nog ruim 2 jaar van haar hebben mogen genieten zonder dat zij daar zelf last van had. Veel sterkte met beslissen.
MamaE schreef op 20-01-2024 om 16:14:
Na acht jaar zal het beest in kwestie wel op de een of andere wijze het loodje hebben gelegd denk ik zo.
Nou ja wat stom, echt zonde van de tijd dat ik mijn hele verhaal getypt heb
Och, altijd leuk die oude draadjes. Ik kwam nog een reactie tegen van mijn oude (n) ick. De kat met de hartkwaal waar ik over schreef is inmiddels bijna 12. Dat terwijl de dierenarts hem ooit een levensverwachting van 2,5 had gegeven. Het gaat prima met hem, maar we houden er nog steeds rekening mee dat hij ieder moment dood kan neervallen. Ik moet zeggen dat hij weinig kwaaltjes heeft, wel eens een blaasontsteking gehad en een ontstoken oog, maar dat is te overzien.
MMcGonagall schreef op 21-01-2024 om 11:34:
Och, altijd leuk die oude draadjes. Ik kwam nog een reactie tegen van mijn oude (n) ick. De kat met de hartkwaal waar ik over schreef is inmiddels bijna 12. Dat terwijl de dierenarts hem ooit een levensverwachting van 2,5 had gegeven. Het gaat prima met hem, maar we houden er nog steeds rekening mee dat hij ieder moment dood kan neervallen. Ik moet zeggen dat hij weinig kwaaltjes heeft, wel eens een blaasontsteking gehad en een ontstoken oog, maar dat is te overzien.
Onze kat had ook een hartkwaal, HCM. Onze dierenarts schilderde ook dat beeld van plots zomaar dood neervallen. Ik vond dat wel een mooie dood voor de kat, gewoon vrolijk leven en dan, poef, is het over. Voor ons als baasjes is dat natuurlijk veel vervelender (weet ik uit ervaring).
Uiteindelijk is de kat 15 geworden, we hebben hem recent moeten laten inslapen. We hebben hem vanaf een jaar of 10 wel medicatie gegeven ivm zijn hart - hij bleek daar erg makkelijk in (als ik het deed). Laatste paar jaren viel hij steeds erg af. Dierenarts wilde dat ook onderzoeken, maar realiseerde zich ook dat die onderzoeken weinig soelaas zouden bieden: opereren kon niet ivm zijn hart. Kat was levenslustig, dus gewoon lekker zijn gang laten gaan. Uiteindelijk bleek hij een tumor in zijn bek te hebben - toen was het besluit snel genomen.
