Zie er tegenop om weer te werken
Ik werk in het onderwijs en heb nu dus vakantie. Over 2 weken moet ik weer beginnen, maar ik heb er nu al buikpijn van. Er moest bezuinigd worden en dat betekent voor mij dat ik geen eigen groep meer krijg maar hier en daar een dagje ga lesgeven. En daar heb ik zo geen zin in! Ik heb er over gesproken op school en iedereen snapt mijn frustratie, maar er kan niks aan gedaan worden. Maar zoals ik me nu voel....echt niet leuk. Ik heb er echt slapeloze nachten van. Ik merk dat ik echt niet naar school wil! Maar wat nu? Ontslag nemen wil ik niet, want dan ben ik alles kwijt: inkomen, sociale contacten, daginvulling etc. Ik spreek mezelf ook steeds streng toe: kom op, misschien is het maar voor een jaar en niet zo zaniken en er het beste van maken. Maar dat werkt toch niet blijkt. Want in mijn slaap ben ik er mee bezig en word ik dus niet uitgerust wakker. Ik merk dat ik ook weinig zin heb om iets te ondernemen. Kortom ik zit in een dip. Ben ook op zoek naar iets om te gaan doen na de vakantie waar ik wel mijn hele ziel en zaligheid in kwijt kan. Maar wat? Opleiding en cursussen vallen of op mijn werkdagen of op onmogelijke tijden (ik heb 3 kinderen).
Wat zouden jullie doen?
Eerst een kans geven?
Je gaat straks heel anders werken en daar zie je tegenop. Maar zou je het niet eerst een kans geven? Misschien pakt het wel veel beter uit dan je had gehoopt? Zeg tegen jezelf: stoppen kan altijd nog. Eerst probeer je het, bevalt het echt niet ,dan ga je met de directiepraten, en als het werkelijk niet uit te houden is, dan ga je op zoek naar iets anders. Niet je baan opzeggen voordat je iets nieuws hebt hoor!
Maria
Probeer
het nog even van je af te zetten, want zo begin je na je vakantie ook niet positief en uitgerust.
KUn je niet proberen te bedenk wat de voordelen ervan zouden kunnen zijn? Minder verantwoordelijkheid voor een eigen groep. meer tijd voor algemenere klussen?
Voordeel
Wat ik van mijn zus heb gehoord als groot voordeel van invaldocent zijn, is dat je eigenlijk nooit wat hoeft voor te bereiden. Dus eigenlijk minder werk in totaal.
Ik zou wel kijken voor wat handige tips om een klas zo snel mogelijk te settelen.
Kun je het niet zien als een uitdaging waar je heel wat van kunt leren?
Watnu?
Ik snap je heel goed, ben geen leerkracht, maar lijkt mij echt niet leuk. Heb je niks aan, maar het vak leerkracht (bs) is op dit moment een onzeker bestaan. Jammer. Maar wat de anderen zeggen: probeer positief er in te gaan, wellicht is het juist leuk. Succes!
Bibi
Tja...
Tja, piepen dat je iets in je baan niet leuk vindt, vind ik in deze tijden behoorlijk gemiep. Wees blij dat je überhaupt nog een baan hebt.
Okee, dat klinkt wat bot, maar misschien moet je dat gewoon heel sterk in gedachten houden. Sowieso biedt het de mogelijkheid om je in de picture te spelen, te onderzoeken welke groep je het leukst vindt, etc.
Energie verspillen aan dingen die je niet kunt veranderen is zinloos. Besteed je energie liever aan zaken die je wel kunt veranderen.
Watnu?
Probeer sowieso nog een week van je vakantie te genieten. Je hebt er echt niks aan om nu al depressief te worden over een situatie die twee weken verder ligt. Ontspan je! In de laatste week van je vakantie zul je misschien al een keer naar school toe moeten en vanaf dan zou ik proberen het toch maar over je heen te laten komen.
Het gevaar van vakantie is dat je volop tijd hebt om te bedenken wat je niet leuk vindt aan je werk. Als je aan het werk bent, accepteer je net even makkelijker dat je gewoon door moet, ook al is het niet zo leuk. Jij ziet het nu dus uitvergroot waardoor de drempel om weer te beginnen eigenlijk onrealistisch hoog lijkt. Mijn advies is daarom: probeer het pessimisme over de nieuwe situatie tóch om te zetten naar "blik oneindig en er het beste van maken". De kans is groot dat je over een maand eigenlijk best tevreden bent met de nieuwe situatie.
Chippie
Dat je tegenwoordig blij mag zijn met je baan, dat vind ik ook, maar daarom hoef je nog niet de hele tijd jubelend alles maar gezellig te vinden. Ik kan er eigenlijk steeds minder goed tegen als mensen afgekapt worden met 'wees blij dat je nog werk hebt!' Dat is zo waar en niet te ontkennen, dat je dat eigenlijk niet meer hoeft te zeggen. Soms heeft iemand het even nodig om zijn ongenoegen te spuien. Dat lucht op en kan ervoor zorgen dat het rotgevoel niet groter en groter wordt. Ik merk het op mijn werk ook. Eigenlijk is het op mijn werk momenteel geen pretje wat de vooruitzichten betreft en hoe er tegenwoordig met het personeel wordt omgegaan. Wij kunnen er als collega's samen over praten. Gedeelde smart is halve smart, het helpt toch. Watnu? gebruikt OO om dat ongenoegen aan te pakken en dat lijkt mij prima.
Dat vind ik echt onzin chippie
Dat is niet alleen bot, maar ook een open deur en een dooddoener bovendien. Natuurlijk is het in deze tijd mooi als je nog een baan hebt, en is het ook goed je dat te realiseren. Maar dat betekent niet dat het in zo'n baan alleen maar fijn is en dat je niet gewoon in een moeilijke situatie kunt terechtkomen. En de situatie van watnu gaat volgens mij ook verder dan 'iets niet leuk vinden' en daarover piepen. De band met een 'eigen klas' is voor heel veel leerkrachten essentieel. Valt dat weg, dan is dat echt n aderlating voor degenen die dat vinden. Als je weet dat je iets moet gaan doen (iig blijkbaar een werkjaar lang) dat je niet wilt/je niet ligt dan kan dat lastig en zelfs zwaar zijn. Dat een boel mensen mss geen baan meer hebben maakt namelijk niet dat werk je ineens wel ligt. Er is in mijn ogen niets mis met erkennen van wat moeilijk is.
Je hebt wel gelijk als je zegt dat het weinig zin heeft energie te besteden aan dingen die je niet kunt veranderen.
Watnu, wat ik aan tips voor je heb is niet veel anders dan proberen nu in het moment van nu te leven (het is nu nog vakantie en pas daarna komt dat schooljaar), te kijken of er behalve nadelen misschien ook voordelen/kansen kunnen zijn (is al genoemd: weinig voorbereiding, uitvinden welke groep je het meest ligt, laten zien wat je goed kunt) en proberen te gaan met de gedachte dat t gaat om 1 schooljaar afzien en dat daarna de kaarten weer anders kunnen liggen.
Iig sterkte ermee!
Aagje
Begrijp het wel
Ik zou "hier en daar een dagje lesgeven" erg vaag vinden. Is er niet iets wat je als extra taak kunt doen? Ondersteunen van kinderen die extra hulp nodig hebben, of juist extra uitdaging. Of muziekles of Engels of gymnastiek of ICT. Waar is op school behoefte aan? Wat vind jij leuk? Misschien kan je de contactpersoon worden voor de Ouderraad, of het organiseren van feesten op je nemen. Of kan je helpen bij de administratie Probeer naast het invalwerk een leuke vaste taak te krijgen. Misschien aangevuld met een cursus.
Ik begrijp dat het niet leuk is, ik zou er ook niet blij van worden. Maar probeer er wat van te maken!
Ik ook
Twee jaar terug begon mijn werkplek steeds meer als een gevangenis te voelen. Werd ik ineens gebeld door een andere werkgever of ik daar wilde komen werken. Net de uitdaging die ik nodig had.
Dus........misschien komt er vanzelf weer iets beters op je pad. Misschien al in de eerste week dat je werkt, heb je helemaal voor nix zitten piekeren in je vakantie!
Dus nu genieten van je vakantie (en snel een beetje 
)en vertrouw erop dat het goed komt want dat komt het.
Vliegende keep op school
Kan me voorstellen dat dit je niets lijkt, als je jaren (parttime) een eigen groep hebt gehad. Doe er je voordeel mee dat je de school kent en dat je veel kinderen/ouders kent. Probeer er plezier in te scheppen dat je geen eindverantwoordelijkheid meer hebt en zet je in om van elke dag dat je aanwezig bent een plezierige dat te maken. Onderhandel met de collega in wiens groep je werkt over de vakken die op deze dag op het rooster staan. Misschien kun je een specialisatie kiezen en vooral die vakken geven in de verschillende groepen.
Verder ben ik het met Kaaskopje (toch?) eens dat het in de praktijk van elke dag vaak anders aanvoelt dan wanneer je er vanuit de vakantiesituatie tegenaan kijkt. Laat je niet ontmoedigen en focus op de positieve punten.
Wees blij dat je nog werk hebt
Ik heb aangegeven dat Watnu? dat goed voor zich moet houden. Dat is geen dooddoener van mijn kant, maar iets voor haar om vast te houden. Het alternatief, geen werk, is nog slechter. En ja, in deze tijden zijn er velen die in die situatie zitten.
En nee, ik geloof lang niet altijd in 'gedeelde smart'. Het trekt mensen juist vaak naar beneden door mee te gaan in de negatieve spiraal. Heeft Watnu? er wat aan dat we het allemaal heel zuur vinden en we met haar mee sippen. Relativering (het kan nog veel erger) en een stukje positiviteit (nieuwe kansen) brengen haar veel verder. Er zitten ook voordelen aan deze nieuwe situatie. Maar het is ook een uitgelezen mogelijkheid om uit te kijken naar een nieuwe uitdaging. In mijn leven heb ik een aantal keren meegemaakt dat het einde van iets ook het begin was van iets veel mooiers.
Trouwens, ik vind het heel bijzonder om het juist uit jouw mond te horen. En dat bedoel ik als compliment. Jij zit in een werksituatie waarvoor ik mijn petje afneem. Het lijkt me niet het leukste werk, je hebt veel meer in je, het wordt niet heel erg goed betaald en het is een sector die niet al te netjes met personeel omgaat inderdaad, etc. En toch zeur je niet. Chapeau.
Leuk werk
Mijn werk wordt goed betaald, ik ben een autoriteit op mijn vakgebied en ik word over het algemeen gewaardeerd. Is mijn werk leuk? Nou, nee. Het kost me erg veel van mijn energie en ik moet voortdurend bijsturen om zowel externe omstandigheden en mijn eigen kennis, kunde en prestaties op dit nivo te houden. "Leuk" is het misschien een uurtje in de maand, het is gewoon werk. Mensen springen niet altijd even zorgvuldig met me om, collega's roddelen en belazeren elkaar, de koffie is niet te drinken en het tocht. Aan de andere kant, mijn moeder ging de huishouding in bij een vreemd gezin toen ze veertien was....
Ooit heb ik gepoogd van mijn hobby mijn werk te maken, met als voorspelbaar resultaat dat hobby ook niet leuk meer was.
Misschien moeten we accepteren dat werken werken is en dat we voor het leuk iets anders doen.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Mwah
Ik geloof in deze ook niet zozeer in gedeelde smart, maar wel in erkenning van iets dat beroerd is. Ik heb ook helemaal niet de indruk dat dat mensen in een negatieve spiraal brengt, want erkenning is iets anders dan meehuilen. Sterker nog, door meteen alles te relativeren probeer je dingen weg te relativeren en door meteen aan te geven dat de ander er iets positiefs uit moet halen, neem je iemands gevoel niet serieus.
Natuurlijk is het fijn als je nog wel werk hebt, zeker in deze tijd. En natuurlijk is het goed, zelfs noodzakelijk, om te zoeken naar wat er wel goed aan is. Dat helpt je om staande te blijven. Maar dat betekent niet dat je niet in je maag kunt zitten/het moeilijk kunt vinden als de dingen heel anders lopen dan je graag zou willen.
Verder snap ik heel goed dat werk niet altijd leuk kan zijn. Alles heeft z'n negatieve kanten. Maar het lijkt me wel akelig als je je werk niet leuk vindt. Voor veel mensen beslaat werk een groot deel van het leven. Als ik het grote geheel met tegenzin zou doen, zou ik dat heel zwaar vinden. En gauw zoeken naar mogelijkheden om iets te gaan doen dat ik wel met enig plezier zou doen. Maar goed, ik heb makkelijk praten: ik heb mooi werk, dat ik heel graag doe. Natuurlijk ook met dingen die ik niet leuk/zwaar vind, maar al met al een goed evenwicht.
Aagje
Aagje
Als ik het grote geheel met tegenzin zou doen, zou ik dat heel zwaar vinden. En gauw zoeken naar mogelijkheden om iets te gaan doen dat ik wel met enig plezier zou doen. ===
We waren afgelopen week al zappend bij omroep Max blijven hangen en daar ging het over 50-plussers die zonder werk zaten. Het blijkt in de praktijk toch weer dat maar een heel klein deel van de 50/60-plussers nog aan een geschikte baan kan komen. Iets leuks zoeken is op deze leeftijd nog amper aan de orde. Je mag blij zijn met alles waar ze je nog voor aan willen nemen.
Ik hoor steeds vaker zorgelijke geluiden op ons werk. Geen idee of ons bedrijf genoeg opdrachten kan blijven binnenslepen om het hoofd boven water te kunnen houden. Ik moet er echt niet aan denken om nu, 50+, werkloos te raken. Zolang ons bedrijf 'het nog doet', draai ik mijn uurtjes. Ander werk zoek ik niet, om de doodeenvoudige reden dat ik op mijn leeftijd en met de halve verantwoordelijkheid over de gezinsinkomsten niet het risico kan nemen van tijdelijke contracten. De kans dat ik weer een vast contract krijg is verschrikkelijk klein. Naar leuker werk zoeken is dus geen kwestie van dat ik dat niet wil, maar ik durf het niet meer. Er hangt teveel vanaf. Maar ik kan aftellen! Nog maar 16 jaar:-p
Chippie
Als collega's onder elkaar kan 'gedeelde smart' wel werken. We peppen elkaar ook wel eens op vanuit die 'smart'. Het is niet altijd leuk en wie weten dan beter dan de collega's?
Aanvankelijk leek de sfeer op ons werk anders dan bij andere cc's, maar na een wissel bij de leiding, is die sfeer totaal om zeep geholpen en de wijze waarop met het personeel wordt omgegaan is er inderdaad ook niet op vooruitgegaan. En daar klagen wij ook wel eens over hoor. Man en ik doen dat thuis ook wel eens tegen elkaar. Lekker even briezen, zoals we dat normaal tegenover andere collega's niet doen.
Op het werk maken we er gewoon het beste van.
Kaaskopje
Ik weet heel goed dat t bij 50+ erg moeilijk is om opnieuw werk te vinden. Ik zie dat helaas ook van heel dichtbij en vind dat ook een zeer slechte ontwikkeling. Mijn reactie wat dat betreft was vooral 'n reactie op de posting van Cersei, die stelde dat we mss in het algemeen maar eens moeten accepteren dat werk niet leuk hoeft te zijn. Er zijn situaties waarbij dat zeker het geval zal zijn, maar in z'n algemeenheid vind ik het prima om ernaar te streven dat werk ook leuk (of mooi, bevredigend etc) kan zijn, omdat t toch een heel deel van iemands leven beslaat.
Als ik naar mezelf kijk: ik werk 32 uur per week, het lijkt me vreselijk om al die uren iets te doen dat ik echt niet leuk vind. Mijn uitspraak 'dat ik gauw zou zoeken naar mogelijkheden om iets te gaan doen dat ik wel met enig plezier doe' gaat er niet van uit dat ik dan gegarandeerd succes zou hebben hoor. Integendeel zelfs: ik ben wel hoog opgeleid, schijn ook wel aardig goed te zijn in mijn vak (niet zoals Cersei die aangeeft n autoriteit op haar/zijn vakgebied te zijn), maar ik zit wel in een vakgebied dat onder druk staat en te lijden heeft onder bezuinigingen. Dus of dat zou lukken is n tweede, maar het uitgangspunt is voor mij wel dat t prima is ernaar te streven dat werk ook leuk is.
Sterkte met de onzekere vooruitzichten op jullie werk. Het lijkt me niet gemakkelijk in die onzekerheid te zitten.
Aagje
Omdenken
Misschien wordt dit wel jouw leukste jaar. Denk je eens in:
1 Geen dag meer voorspelbaar
2 Geen verantwoordelijkheid meer voor een groep
3 Handen en hoofd vrij om nieuwe dingen te bedenken
4 klussen oppakken om het team te onlasten zodat je voor iedereen onmisbaar wordt
5 Meer tijd en aandacht om met alle kinderen van de school contact te maken
6 kans om je bij de directie meer in de kijker te spelen met talenten en vaardigheden di tot nu toe niet uit de verf kwamen
7 Vul het lijstje zelf aan...
Maw: gebruik je energie, maak van je frustratie creatief gebruik, door te bedenken waar je nu pas de kans voor krijgt waar je eerder geen tijd voor had. Zorg dat alle docenten en leerlingen ernaar uitkijken dat als jij straks 'even' hun groep mag doen.
Die juf Watnu, die wordt het snoepje van de week!
War nu
Ik doe dit ook. Al een aantal jaar. Het is wel te doen hoor, je hebt het minder druk. Ik ken alle kinderen van de hele school, geef muziek, kinderen vinden het altijd leuk als ik kom. Geen rapporten en oudergesprekken! Qua taken doe ik wel gewoon mee, en ik doe de dingen waar mijn collega's niet zo goed in zijn. Er zijn zeker nadelen en een eigen klas geeft meer voldoening, ik gebruik deze periode ook om extra cursussen te doen. Succes, geef het tijd je kunt altijd nog wat anders!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Een mens lijdt dikwijls het meest van het lijden dat hij vreest
Een mens lijdt dikwijls het meest van het lijden dat hij vreest.
Misschien dat het inderdaad zo erg is als je je voorstelt, misschien dat het wel mee valt. Maar probeer je nu niet druk te maken om dingen die je straks 'misschien' niet leuk vindt. Ga het eerst ervaren. Als het dan tegen valt is het dan tijd om actie te ondernemen.
Jullie hebben gelijk!
Natuurlijk hebben jullie allemaal gelijk in wat jullie schrijven. Ik moet ook blij zijn dat ik nog een baan heb en ook dat werken niet altijd leuk is. Maar bij mij is het ook eigenlijk mijn hobby en ik heb dus nu het gevoel dat ik mijn hobby niet meer kan uitoefenen. Ik heb geen eigen klas meer en daar baal ik gewoon van. Naast mijn werkdagen was ik thuis vaak nog bezig met het voorbereiden van projecten en lessen. Dat valt allemaal weg. Ik moet me gaan aanpassen aan collega's. Zij bepalen de manier van werken en de thema's. Ik kom mijn ding doen en dan ga ik weer. Ik kom wel in vaste groepen te werken overigens, maar dan steeds maar 1 dag. Dus aan het einde van de dag zeg ik nu: tot volgende week en niet tot morgen. Ik ben geen type om in te vallen. Ik mis dan het contact het meest. Met ouders, met kinderen etc. Juist alles wat er bij een groep komt kijken vind ik leuk: dus ook oudergesprekken, vergaderingen etc. Dat valt allemaal weg. Natuurlijk zie ik ook de voordelen wel in: meer thuis, minder verantwoordelijkheid. Alleen nu kan ik daar nog niet de lol van inzien. Mijn hobby is me ontnomen en ik moet dus een nieuwe invulling gaan geven aan mijn vrije tijd. Op dit moment zie ik nog niet wat dat zou kunnen worden.
Ik hoop dat er snel iets op mijn pad komt. Ik probeer het nu nog even los te laten en nog even van de vakantie te genieten.
Project op schoolniveau?
Is er niets waar je op schoolniceau je tanden in kan zetten? Een projectweek coordineren, de bieb herinrichten, school verkeersveilig maken... zoiets? Of is al het extra werk ook al vergeven?
Mijk
