Bang voor spinnen en/of muizen of juist niet?

Kakelot..

ik ben blij dat ik niet de enige ben die bang is voor ballonnen. En voor vuurwerk dus. Het zal wel aan de knal liggen .

Ok dan

mijn echt grootste irreële angst... overgeven! Ik kan werkelijk panisch worden als 1 van mijn kinderen zegt dat ie misselijk is. Ik denk dan gelijk, oh nee toch, straks moet ik ook nog overgeven?! Ik ben daar zo woest bang voor, raar he?
Sanneke*

Kakelot en thursday

Wat fijn dat ik herkenning vind voor mijn angst voor ballonnen, kakelot en Thursday Next! Het is bang zijn voor het schrikken. Een paar jaar geleden was het erger dan nu en ja hoor: een van mijn kinderen had een BALLONNENfeestje! Met een gigantische ballon ertussen (een meter minimaal) en heeeel veeeel losse ballonnen waar gillende rennende kinderen tussendoor sprongen. Brrrrr. En allemaal blije ontspannen ouders. Ik voelde me echt een uitzondering. Verder ben ik geen bang aangelegd persoon. Ja ook nog voor honden, niet voor de beesten zelf, maar....omdat ze soms onverwacht kunnen gaan blaffen en ik dan dus zo schrik!
Groeten Egel

Oh kiki

ja in een flinke bak met water, lekker laten zwemmen. ach arme muisjes, nee tuurlijk zou ik dat noooit doen. Ik ving ze in een posterkoker en dan hup met wc papier in bodempje maken, bakje water en paar kattenbrokjes erin.

Primavera

Op de wespen en de stinkkevers na klinkt jouw woonomgeving bijzonder interessant!

Cobi

ik vroeg mezelf dus laatst midden op de dag (ja echt!) af of het beter is als die hondendrol koud is ipv warm.

Of het dan minder vies aan voelt om dan zo'n drol te rapen, schrapend met je nagels over die betontegels waardoor het zakje kapot scheurt en je wat stront onder je nagels krijgt, en dat je dan nog helemaal dat takkeneind naar huis moet lopen om je handen heel lang te wassen maar dan moet je daarna ook nog aan je hand ruiken of de geur al weg is en dat is het dan natuurlijk niet dus dan nog maar langer wassen, nagels zo kort mogelijk knippen, oude tandenborstel uit het pedaalemmetje vissen, met dreft en daarna schuurmiddel die nagels boenen. En dan eindelijk na nog een snuffel aan die vinger.... pff gelukkig de strontlucht is weg.

bah goor, ik vind het zo walgelijk, hondenstront in de profielbandjes van de kinderwagen, goor ! Hondenstront in de profielschoentjes van mijn kinderen, hondenstront overal in de woonkamer omdat er stront in de profieltjes zitten.

En mijn dochter van 8,5 biechte laatst op dat het tuig (de buurtkindertjes, allemaal keurig opgevoed) vrolijk in de struikjes bij de kerk zitten te plassen en kakken omdat ze geen zin hebben om naar huis te lopen (verklaard ook de vieze onderbroeken) en dus kan het ook mensenstront zijn geweest....

POEP BAH
POEP BAH
POEP STRONT KAK BAH

kijk een verse poepluier kan ik wel waarderen, maar hondenstront, walgelijk.

kattenstront idem, maar de poezen hier en in de omgeving kiezen telkens het zelfde plekje in de tuin uit dus dat schep ik dan dagelijks weg, bovendien zijn die drolletjes kleiner en steviger dus dat schept wat makkelijk.

OH BAH.

Oh en ik vind

zwetende mensen ook soms zo vies. Ik was vandaag weer wat km aan het rennen op de band, naast mij kwam een man ook rennen, jemig wat een meur en hij was nog niet eens echt begonnen. Dus heb ik een andere loopband genomen.

Kots

Ook horror hier... Ik word er echt brakens ziek van

Vroeger had ik nog een man die zonder te verblikken of verblozen kots van zowel kinderen als hond weghaalde. De kinderen hebben in hun leven niet meer dan een paar keer gekotst, dat scheelt weer.

Huiver, brrr...!!!
Zelf kotsen vind ik ook verschrikkelijk. Details bespaar ik jullie. Maar ik ben liever een dag goed aan de dunne dan dat ik één keer over mijn nek moet gaan...

Oh bah ja kots

nou heb ik daar toch minder moeite mee dan hondenstront in huis en aan schoenen en kinderwagen.

ik sta wel eens in koude kattenkots. Ik ruim regelmatig kattenkots op. Ik heb de kots van mijn kinderen zo opgeruimd, ook de kots van mijn zus die wat te diep in het glaasje keek. En ook heb ik mijn eigen kots wel op geruimd. Ja de laatste keer kotste ik zo een hele pannenkoek met onfrisse brie eruit, zo in mijn villeroy en boch wastafel en toen verstopte de boel, toen moest ik midden in de nacht ook nog dat sifon opendraaien en tussen mijn eigen zwarte lange haarballen die brie kots eruit peuteren.

joh voor mijn geen warme brie pannenkoeken meer.

oh heerlijk dit, ik heb een lichte hang naar vieze verhalen, nee ik wil het niet weten, vertel mij alles, oh bah vertel nog meer.

Nog een bekentenis...

Onweer.

Al van kinds af aan ben ik doodsbenauwd voor onweer. Op afstand trek ik het nog wel, maar als het hard gaat rommelen of dichtbij komt, krijg ik het Spaans benauwd.

Ik woon langs hoogspanningsmasten en een paal met het luchtalarm aan de ene kant en een spoorlijn aan de andere kant, dus als er überhaupt al een kleine kans is dat het inslaat, slaat het geheid dichtbij mij in.

Ik ben in goed gezelschap. Jan Versteegt, de weerman (wat doet die tegenwoordig?) kwam er vroeger op de radio ook altijd eerlijk voor uit dat hij bij een close encounter of the 3rd kind "de schuilkelder in vluchtte".

Onweer is juist geweldig

als kind wachtte ik onweer af, en ook regen in mei en dan stond ik onder de garagedeur (die dan zo half open kon en dan kon je er mooi die regendruppel keihard op horen) en dan ging ik ook in de regen staan want er was een liedje "mei regen zorg dat ik groter wordt". En tijdens een flinke storm ging ik met een vriendinnetje expres het park in, vielen er allemaal bomen om, geweldig, ik herinner het mij super goed. Als het onweert ga ik ook graag hier in de erker op de grond liggen dan kan ik het mooi zien flitsen.

Nou ben ik super klein gebleven dus dat magische denken werkt echt niet. maar goed, keiharde regen, bliksem en storm, ja geweldig.

nee, mijn conclusie, ik ben eigenlijk nergens bang voor, behalve voor geesten en dode mensen die komen spoken. Ja heel raar heb ik mijn hele leven al. Als mijn man er niet is dan ben ik bang dat snachts opeens de zelfmoordoma van een paar huizen verderop opeens naast mijn bed staat om het laatste gesprek wat ik met haar had vlak voor haar zelfmoord af te komen keuvelen.... brrr enge films zoals met dat jongetje "i see dead people" zijn absoluut neit goed voor mijn wellbeing. Ik sleep dan 1 van mijn kinderen naar mijn bed, dan lig ik niet alleen als man in het buitenland zit.

Belle epoque

nou dat kots verhaal was toch minder erg dan mijn rotte muizen verhaal wat ik eerder ook een keer gezellig op oo compleet uit de doeken heb gedaan. Ja met zwiep met dat stokje, zo tegen de voorruit van mijn eerste gammele auto'tje met de ruitenwissers en maden en ruitenwisservloeistof die op was....

oh ja als er vraag naar is wil ik dat nog wel even in detail uitgebreid toelichten. Ja dat was eigenlijk nog veel goorder dan brie met haarbalkots. Het was die zomer heel erg met die dode muizen overal, toen we verhuisde vonden we nog een paar platte ingedroogde muizen onder het tapijt.... die hebben we dus maar niet mee verhuisd, haha

oh zalig, vieze verhalen. Iemand nog een heel smeuig vies verhaal ? ah please, iets scheten en poep blijft voor mijn kinderlijke niveau het ook altijd goed doen.

Manda

Ik heb nog een verrotte hagedis in de aanbieding. Ook heb ik eens per ongeluk met de luiken dichtdoen een geko geplet die ik er de volgende ochtend af kon schrapen.
Honden en katten kotsen wel eens en ook hebben ze wel eens een ongelukje met dun spul aan de andere kant. Het ergste is als je 's ochtends naar beneden komt en na de laatste tree je blote voet in iets nattigs zet wat daar niet zou moeten zijn. Ik ben er nog niet uit of een koude of warme brij dan het ergste is.
Kotsende en poepende kinderen zijn ook geen probleem. Terzo had reflux dus dat was constant een zure melk geur, terwijl Quinto juist begon te spugen toen hij vast voedsel kreeg. Hij werkte alles naar binnen want hem voorgezet werd of hij te pakken kreeg en spuugte ook alles weer uit. Bij voorkeur 's nachts in ons bed of in je haar als je hem oppakte.
Verder hebben we ook wel eens allemaal tegelijk buikgriep gehad. Ook leuk met 6 personen.
Balonnen doen me niets, clowns ook niet al hoewel il ze nooit leuk gevonden heb. Het heeft hier net zalig wat geonweert, dus ik hoop dat het wat afkoelt want ik drijf anders mijn bed uit.
Geesten en dode mensen ben ik ook al niet bang voor. Ik heb te vaak naast stervenden gezeten om dat als iets engs te zien. Bedoel je die film van die dode psychiater zonder dat hij dat wist die dat jongetje hielp die allerlei bloederige geesten zag? Geweldige film, il heb er van geboren.
Ik was vroeger altijd bang voor dat soort films omdat mijn fantasie dan met me op de loop ging. Ik was alleen mijn eigen angst zo zat dat ik toen expres allerlei horrorboeken en films op zocht en toen was de angst over.
Idem voor een opstekende fobie voor haaien als il in zee zwom. Goed informatief boek over haaien gekocht en ik was er overheen. Ik heb er gewoon de pest in om ergens bang voor te zijn en dus doe ik er vervolgens alles aan om die zo snel mogelijk te overwinnen door me ermee te confronteren.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Niet bang voor beesten.

Tenminste, dat panische, dat ken ik niet. Als kind was ik doodsbang voor spinnen maar dat is spontaan overgegaan. Ook ik heb liever geen wesp in de buurt en ik vind slangen niet schattig, muizen zijn vies, maar zelfs kakkerlakken kan ik zonder krijsneigingen voorbij zien lopen. Heb ik er eentje doodgetrapt dan verandert mijn gevoel, ik herken mezelf helemaal in het verhaal van Belle Époque: ik gruwel van dode dieren.

Oh heerlijk

We zijn van angsten overgestapt op gruwel!
Ik krijg niet gauw kokhals neigingen van poep of aanverwante zaken. Ook gefileerde vogels door katten binnengebracht ruim ik zonder blikken of blozen op. Er is echter één ding waar ik ECHT niet vrolijk van word: WARME KATTENKOTS! En dan echt zo'n plakkaat waar de brokken onverteerd in liggen. En die geur...... Gatverdamme!
En inderdaad 's ochtends in het halfdonker beneden komen en dan met je blote voeten, terwijl je nog niet echt wakker bent, in een plas kots gaan staan. Nou, dan ben je wel wakker hoor!

Niet bang

Ik ben niet bang voor dieren als spinnen en muizen. Ik kan soms wel schrikken als er plotseling iets voor mij beweegt, dan zie ik 'iets' en weet niet wat het is.
Poep en kots opruimen is niet het leukste karweitje maar daar heb ik geen problemen mee. Onweer vind ik mooi en intrigerend.
Toen de kinderen nog kleuters waren was er een project op school over insecten. Ze wilden, voorzien van een boterbakje, de tuin in om te kijken of ze nog iets konden vinden. Ik ging later kijken of ze nog iets hadden gevonden. Dat was het geval. Ze waren erg trots op de muizen die ze in hun boterbakje hadden gedaan. Ik wist dat de juf van de ene panisch was voor muizen en heb ze maar gezegd dat het niet zo een goed idee was.....

Vera

Ayanna

Naar beneden kijken als ik de trap afloop in de ochtend is mijn tweede natuur, sinds ik op een dode muis stapte...

Voor manda

Muis: op een dag hing er een stank in mijn woonkamer. Type stinkkaas. Ik had een wollen tapijt en dacht dat er misschien een kind melk over had gemorst. Dus zoeken naar de plek, snuffelend over het tapijt. Gevonden! Ik drukte mijn neus op het tapijt en snoof nog een keer diep. Ja, hier was het. Wel vreemd: een bobbel. Ik tilde het tapijt op en daar lag de dode muis wiens ontbindingsgassen ik zojuist had geinhaleerd...
Kots: zoveel, zo vaak. Zoon die als baby drie keer over mij heen kotste: links, rechts en midden. Zoon die over de rand van zijn bed kotste, een bed met diepe laden waar de kots lekker inliep, zodat ik 's nachts op mijn blote knietjes het bed kon ontmantelen en de zure prut eruit kon halen. Dochter die een heel parcours voor mij uitkotste. 's Nachts, waarom altijd 's nachts! En kattenbrokkenbrij die gisteren naast mijn strijkmand was uitgekotst (eh, door de kat dus) en natuurlijk hing er net een schone theedoek over de rand met het puntje in die kots zich vol te zuigen.
Poep: wij hebben een kat die dik is, dikke vacht heeft en alleen brokken kan verdragen. Eet ze iets verkeerds, krijgt ze dunne, kan er niet zo goed bij want ze is dus vrij fors en dan vind je wel eens hier en daar een poepklodder. En dan denk ik wel eens "wat ligt daar?" en raap zo'n indrogende klodder nietsvermoedend op.
Geesten: blij liet mijn dochter mij een filmpje zien op youtube van geestfoto's. Zij had er verder geen last van, maar mama wel! Vooral van deze: http://www.slightlywarped.com/crapfactory/ghastlyghostgallery/ghosts/wickedwitch.htm

Haha fio

Misschien kan ik je overtreffen.... Het ergste waar ik ooit ingestapt ben: de ingewanden van een eendenkuiken! Het snaveltje en een stukje poot lagen erbij maar die heb ik op een haar na gemist.

En clo

Dat is geen geest...dat is Diana Ross!!!

Roltrappen

Ik ben bang voor roltrappen. Ik ga er wel op (vaak is er geen alternatief en mijn kleuter is er natuurlijk gek op, dat zul je altijd zien), maar het zweet breekt me elke keer uit. Ik ben bang dat ik achterover val en heb de hele tijd het idee dat dat ook al een beetje aan het gebeuren is. Heel raar.
Ik ken ook iemand die bang is voor vlinders.
Ik houd zelf niet van insecten, zeker niet als ze steken. Bang voor muizen ben ik niet, maar grote spinnen mag mijn man weghalen. Die poten, brrr.
Geesten bestaan niet (in mijn realiteit) en haaien, slangen en andere uitheemse dieren kom ik eigenlijk nooit tegen buiten de dierentuin.
Onweer is schitterend.
Groetjes
Massi

Hahaha ja hè!

Maar ik vind het toch doodeng. The Witchtrials spreken toch al tot mijn verbeelding en deze foto zou op een polaroid die voor een smoelenboek werd genomen tevoorschijn zijn gekomen. Brrr.

Leer meer over polaroid camara's

Polaroid camara's zijn voortreffelijke apparaten om mensen de stuipen op het lijf te jagen of life een zogenaamd bewijs te geven voor het bestaan van geesten.
Iedereen die weet hoe zo'n camera werkt snapt gelijk dat het volstrekte onzin is dat een fotocamera iets onzichtbaars zou kunnen fotograferen.
Aan de andere kant is het wel zo dat als zo'n polaroid foto eenmaal ontwikkeld is dat de foto niet meer gebruikt kan worden om er overheen te fotograferen. Toch geesten? Welnee de truuk is om de foto na de eerste shot niet automatisch te laten ontwikkelen. Bij sommige polaroid camera's kan dat vrij makkelijk door het knopje na de eerste foto ingedrukt te houden zodat hij niet begint met het ontwikkelen van de foto. Terwijl je het knopje ingedrukt houdt zet je de camera uit (bijv. door hem dicht te klappen). Hierdoor vergeet de camera dat er nog een te ontwikkelende foto in zit en zal als je hem weer aanzet de volgende foto eroverheen nemen. Zie

http://www.youtube.com/watch?v=Ai7NgaMg6Pk
Geweldig succes bij spookfeestjes. Je neemt op deze manier een foto van een beetje vreemd persoon in een eerder moment. Op het feestje zelf laat je voor het maximale effect de foto door een ander maken tegen een geschikte achtergrond, zogenaamd om de fotocamera te proberen en voilà je hebt je geestenfoto en 95% van de deelnemers is prompt overtuigd van het bestaan van geesten. Succes verzekerd, behalve als er toevallig een techneut of polaroid-specialist aanwezig is die de truuk even uitlegt.
Groeten Primavera

Oh cobi

Vorig jaar vierde mijn zoon zijn feestje in de Speeldernis. Omdat het zo leuk was, wilde hij dit jaar precies hetzelfde. Een vriendin van mij ging mee om te rijden, de jongens waaieren onmiddellijk uit om te gaan spelen en wij kunnen drie uur onafgebroken kletsen en in de zon zitten. Relaxed feestje dus. Ware het niet dat vorig jaar een kleuter mee was die in zijn broek gepoept had. Uit schaamte durfde hij niks te zeggen, pas tegen de tijd dat we naar huis wilden gaan bleek hij van rug tot enkels onder de aangekoekte kak te zitten. Met in zijn onderbroek nog een smeuïge toegift. Omdat ik de 'gastvrouw' was, was aan mij de schone taak hem van de derrie te ontdoen. Helaas was er niets anders dan koud water en papieren handdoekjes voorhanden. Dit jaar waren er geen kleuters mee, we hadden het nog over het poepincident van vorig jaar en prijsden ons gelukkig dat het dit jaar geen poepruimen zou worden. Totdat een jongen van bijna 9 bleek diaree te hebben en het niet meer op kon houden. Toen moest ik die grote billen schoonmaken (hij is nogal groot voor zijn leeftijd). In dat kleine wc-hokje kon ik mijn kokhalsneigingen niet onderdrukken, wat was dat vies zeg. En zo sneu voor dat jongentje. Een babyluier verschonen van een kind dat niet de jouwe is gaat nog wel, maar hoe ouder kinderen worden, en vooral als ze niet van jouzelf zijn, hoe viezer het wordt.

skik

Ayanna

Bbrrr...laatst vond ik een muizenkontje met staart....kennelijk is de staart niet lekker...

Oh wat goor

oh dat met die koffie en die hagedis, oh heerlijk wat een goor verhaal. Die moet ik aan mijn man vertellen, die heeft een trauma van een dode muis in de pindakaas in zijn jeugd opgedaan, oh ja de walging op zijn gezicht even testen.

jammer, hij wilde het absoluut niet horen, "verpest nou niet mijn dag".

lol lekker op de kast ! Nou moet ik dat verhaal van die hagedis maar aan een gelijksoortig vriendinnetje vertellen, die kan dan lekker mee gruwelen.