Begin en einde van de maaltijd
Vriendjes van zonen vinden het raar dat we na een gezamenlijk maaltijd op elkaar wachten, dan goede bekomst zeggen en dan pas opstaan van tafel. Wij zijn dat zo gewend en vinden er niks vremmds aan. Gewoon netjes op elkaar wachten en afsluiten. Overigens beginnen we de maaltijd met gebed, maar dat is natuurlijk ook heel persoonlijk. Nu vraag ik me af, beginnen en eindigen jullie op één of ander wijze samen de maaltijd of ploft iedereen neer en gaat hoe het uitkomt? Puur nieuwsgierigheid vanwege de reacties van vriendjes.
(overigens dat afsluiten varieert nogal: moge het u zeer wel bekomen (beatrix-accent), verzadig en verkwikt en aanmerkelijk aangedikt, zo dat was lekker, iedereen lekker gegeten? etc.)
Begin duidelijk, eind minder
Bij ons is er stiekem een heel ritueel ingeslopen.
Ik geeft meestal van te voren door hoe laat ik verwacht dat het eten ongeveer klaar is (18.00/18.30 etc). Dan geef ik 10 minuten van te voren een seintje dat we over 10 min gaan eten. Voor de kinderen een teken dat ze handen moeten gaan wassen, voor manlief teken dat de tafel gedekt moet worden.
Aan tafel gaan we pas opscheppen na een welgemeend 'eet smakelijk', en we gaan pas van tafel als iedereen klaar is. Bij dat laatste weet ik overigens niet hoe we dat afgesproken hebben, er wordt niets gezegd, niets gedaan, maar het is voor iedereen volkomen duidelijk wanneer het wel en niet mag (je mag nl wel weg als jongste weer eens ontzettend loopt te treuzelen of als pa en ma nog aan het natafelen zijn). Weet niet hoe maar de kinderen weten het feiloos
Voldaan en dismissed
Als de kinderen klaar zijn met eten zeggen ze "ik ben voldaan". Ik heb zo'n hekel aan ik zit vol of zo. Als iedereen voldaan heeft gezegd, zeg ik dismissed, geen idee waarom. Gek hè, dat ik iets zeg terwijl ik niet eens weet wanneer ik daarmee begonnen ben en waarom ik het zeg.
Tussendoor gaat er niemand van tafel, iedereen wacht met eten tot iedereen zit. Praten mag, maar niet met volle mond, geen armen op tafel (tot je polsen, nee dit zijn je polsen, dat zijn je ellebogen, we hangen niet in de kroeg), geen gesmak of zo.
Bekomst...
Wij zeiden vroeger thuis altijd "goede bekomst". Mijn ouders zijn gereformeerd (gewoon, geen zwarte kousen) en komen beide uit Groningen. Bij man thuis zeggen ze altijd "bekome het je", hervormd en uit het westen (Vlaardingen).
Hoe
is de taakverdeling bij jullie qua corrigeren van tafelmanieren? Ik merk dat ik daar wat meer oog voor heb dan manlief. Die heeft honger en zit eerst heerlijk te eten en bedenkt dan dat er nog meer mensen aan tafel zitten ;-(. Ik zie eerder dat glazen dreigen om te vangen of dat er met handen wordt gegeten of erg gesmakt wordt.
Eten doen we samen
en tot iedereen klaar is (tenzij met kerst of zo...)
Kreten
Van huis uit werd er gebeden en na 'eet smakelijk' mochten we beginnen. Na het eten werd er gedankt en 'dat het u wel mogen bekomen.' Ook 'goede bekomst' inderdaad werd later gezegd. In mijn gezin is het bidden eraf en zeggen we 'eet lekker' en 'kommetje' als we klaar zijn. Zoonlief heeft af en toe voorkeur voor 'dat het maar goed mag zakken'. We eten samen en staan ook pas op als iedereen klaar is. Soms als er heel erg getreuzeld wordt gaan we vast afruimen.
Na afloop niks
Na afloop zeggen wij eigenlijk niks. Als iedereen zijn toetje opheeft dan zeg ik meestal dat ze op mogen staan. Soms vragen ze zelf of ze op mogen staan als ze klaar zijn met eten. Ze weten dat ze moeten wachten tot iedereen uitgegeten is dus meestal gaat dat min of meer automatisch.
Na het hoofdgerecht vraag ik altijd aan de kinderen of ze nog een hapje willen of niet. Als iedereen dan nee zegt dan ruimen we gezamenlijk de tafel af en gaan dan weer aan tafel zitten voor het nagerecht.
Mijn man en ik letten allebei op tafelmanieren en dat vinden we ook allebei belangrijk.
Gespreksonderwerpen
Wij hebben niet veel regels, maar je mag echt niet gaan eten voordat iedereen aan tafel zit. Bij mijn schoonouders geldt die regel niet en ik erger me eraan dat de helft van de familie al zit te eten terwijl schoonmoeder nog heen en weer loopt met schalen en pannen en glazen en bestek. Wat een gebrek aan respect voor de kok!
We eindigen een beetje onduidelijk. Dochter zegt: klaar! of: mag ik van tafel? Of ik zeg: zullen we afruimen? Mijn broer zei vroeger: smakelijk zakken. Zo, dat vond ik vies!
Wat ik ook heel vies vind is als mensen tijdens het eten gaan praten over onsmakelijke dingen. Mijn moeder zei een keer tijdens een fijn soepje: "Ik heb vanochtend het putje schoongemaakt." Dat was al genoeg om mijn eetlust te bederven. Hetzelfde met opmerkingen als: "Ik was vanochtend toch misselijk joh." Om maar te zwijgen van echt onsmakelijke zaken die dan ook nog eens ondubbelzinnig benoemd worden. Alsjeblieft, niet tijdens mijn maaltijd. Het klinkt vast heel kleinzielig van mij, maar mijn fantasie slaat dan direct aan het combineren van die opmerking met wat er op mijn bord ligt. Dus een bepaald soort gespreksonderwerpen is bij ons ook verboden aan tafel.