Coach of training voor über-uitsteller: ikke
Beste mede-forummers,
Ik ben op zoek naar een oplossing, of in ieder geval een hulp voor mijn eeuwige uitstelgedrag. Wederom heb ik een zeer gestreste paar dagen achter de rug omdat ik niet vroeg genoeg begonnen was met een deelproject. Na twee dagen 14 uur werken is het op de rails en gaat het lukken, maar ik wil zoiets niet meer. Ik weet dat sommige mensen beter functioneren als ze laat beginnen omdat ze onder druk op hun best zijn, maar dat is niet mijn geval. Naarmate ik ouder word heb ik steeds meer moeite met stress, ik kan door dit soort problemen soms dagen achter elkaar maar 3 a 4 uur per nacht slapen, en mijn omgeving (vriend en zoon) heeft er ook last van. Om maar niet van mijn bloeddruk te praten.
Volgend jaar probeer ik een gedeelte van een nieuwe opleiding af te ronden (eerste graad) en blijf ik verantwoordelijk voor het bovengenoemde project.
Ik heb veel zelfhulp boeken gelezen over uitstelgedrag, ik pak het even aan en na een paar dagen/weken verval ik in oud gedrag. Het is niet voldoende. Ik wil een coach, een trainer, het mag wel iets kosten als het maar werkt. Ik weet niet of een psycholoog een oplossing kan bieden, misschien wel, maar ik zie het eigenlijk meer als een soort van sportschool met coach maar dan voor mijn geest. Wie heeft een idee en/of denkt mee? Het gekke is dat ik in mijn baan als docente en mentor goed in staat ben om mentorleerlingen te helpen plannen.
Sinilind
Idee
Aan een coach kan ik je niet helpen al zou je het eens bij Impuls kunnen proberen.
Jouw laatste zin intrigeert me. Waarom lukt het voor een leerling wel en voor jezelf niet? Zou het een idee zijn als je een plan opstelt voor een "leerling" uitsteller waarvan je weet dat hij/zij na een tijdje weer in het oude patroon vervalt. Met alle kennis die je hebt opgedaan zou je een oplossing moeten kunnen verzinnen daarvoor. En als je een doortimmert plan hebt pas je het op jezelf toe 
Veel succes. Ik ken het helaas maar al te goed.
Neem een stap terug
en kijk naar je wens om die opleiding te doen. Als het zó tegen je natuur in is om deze opleiding te kunnen doen, naast je gezin, je relatie en de baan die je hebt, is het het dan waard?
Is er een mogelijkheid om een gelijksoortige opleiding te doen op een lager niveau? De functies die je zult kunnen gaan bekleden, zijn dan een stapje lager, maar zou dat ook voldoening kunnen geven?
Dit speelt volgens mij al zolang je deze opleiding doet. Ik vind dat je jezelf niet zo moet kwellen.
bekend
Je verhaal klinkt voor mij heel herkenbaar. Zeker dat je prima kunt plannen voor een ander maar niet voor jezelf.
Ik zeg altijd: ik kan prima plannen, maar het uitvoeren is een ander verhaal.
Heb je al eens geanalyseerd waarom je uitstelt, of beter gezegd wat is de drempel om te beginnen?
Bij mij blijkt dat toch vaak dat de opdracht onduidelijk is, voor mij althans. Wat wordt er dan precies van mij verwacht.
Een andere reden kan zijn dat ik te onzeker ben of ik het wel kan.
Wat mij geholpen heeft zijn een coach gespecialiseerd in AD(H)D (er is sterk het vermoeden dat ik behebt ben met ADD) en een manager die mij wilde helpen het geheel onder controle te krijgen.
Mijn coach vond ik via http://www.adhd-nederland.nl/ ze hebben ook een vestiging bij jou in de buurt.
