Druk sociaal leven?
Bewust een vraagteken. Ik vind namelijk van niet.
Eergisteren op de chat vertelde ik dat ik gekeken had of een teamsport leuk zou zijn voor mijn dochter. Ze zit nu op theater en sinds kort is skiën ontdekt als nieuwe sport (nu zomerstop: dat begint in het najaar weer). Ze skeelert zich de hele zomer suf en sinds deze week is ze aan het oefenen met haar eenwieler. Kortom: ze amuseert zich opperbest, maar vriendinnetjes zitten op een teamsport en dat leek haar misschien ook wel wat.
Maar ik ontdekte dat ik dan 20 zaterdagen per jaar vast zou zitten met wedstrijden. 20 weekenden die niet meer vrij indeelbaar zijn. Geen spontane acties meer in te plannen.
Volgens een van de chatters (die hier vast nog wel gaat reageren) viel 20 keer per jaar best mee. En dat er dan genoeg overblijft voor spontane acties.
Ik vertelde toen dat wij al 30 weekenden per jaar feestjes van familie, vrienden en bekenden hebben of anderzins iets plannen (samen motorrijden, theaterbezoek of zo), dus dat 20 weekenden per jaar vastzitten met teamsportactiviteiten mij echt niets lijkt.
En toen hoorde ik dat 30 feestjes hebben erg veel is. En dan te bedenken dat wij dit juist erg weinig vinden, want vóór we kinderen hadden was het veel drukker.
Nu ben ik nieuwsgierig geworden. Kijk, wij zijn niet van plan iets te veranderen. Wij vinden ons sociaal leven namelijk precies goed. De kinderen vinden het ook prima zo. Maar ik ben nieuwsgierig. Zijn wij nu zulke uitzonderingen? Of vinden andere mensen het wel prettig als ze elke weekend een afspraak hebben? Of zijn wij zo zeldzaam dat we ons weekend niet te vol willen boeken? Of hebben wij gewoon niets voor onze kinderen over?
Tihama
Tihama en roosje
Roosje: Ja, sinds kort doe ik medische fitness. En dat vind ik me toch een bezoeking Verschrikkelijk. Als ik het hele programma goed doe, ben ik ruim 2 uur bezig. Als ik het wat sneller doe is het nog anderhalf uur. En dat word ik geacht 1 keer onder begeleiding en 1 keer nog zelf extra te doen per week. Die tweede keer schiet er bij mij vrijwel altijd bij in, dus dat is al heel jammer, maar het kost me echt te veel tijd.
Maar goed, hier zie je meteen het verschil: voor al mijn ge-zing zet ik moeiteloos fluitend alles opzij. En voor sporten zucht ik alles bij elkaar. Dus het is ook maar net waar je hart ligt hoe belastend je iets ervaart.
En Tihama: die '30 feestjes per jaar' zien er ineens totáál anders uit nu je het op deze manier onder elkaar zet. Ik denk dat wij allemaal wel zo'n beetje op zo'n schema uitkomen, maar we willen het liever niet in een hard getal per jaar uitgedrukt zien. Het voelt veel zwaarder als je 30 feestjes per jaar hebt, dan als je gewoon af en toe naar een familie- of vriendenfeestje gaat.
Ik voel me nu trouwens wel nog veel sterker afwijken van wat jij lekker vindt, want nou heb ik al precies zoveel feestjes als jij, maar we hebben óók nog teamsport op zaterdagochtend, en óók hebben we geen hulp in huis, dus ik poets het huis ook nog tussendoor. (Waar jij ongeveer elke meeting voor pleit, dat mensen die 4 dagen werken dat toch anders zouden moeten inrichten, en wat ik dan altijd een heel aannemelijk verhaal vind.) En nu ben ik ook nog een moestuin gestart. En nóg heb ik het gevoel dat ik bijna elk weekend thuis wat rondhang en verder niks. Eerlijk waar.
Margje
Roosje
Ja, ik sportte altijd op zaterdag maar sinds zoon meespeelt met de wedstrijdjes van hockey op zaterdagmorgen valt mijn sport in het water. Man werkt ook weekenden en vaak komt het voor dat ik met een peuter van 3 op zaterdag ochtend langs de lijn loop. Ook de uitwedstrijden gaat èen van ons mee en de ander blijft bij kind 2.
Maar mijn sport is ook op dinsdag en ook op vrijdag sport ik meestal.
En de weekenden hier staan op zaterdag in het teken van sport en verder wat aanrommelen. En ook geen verplichtingen. En op zondag gaan we naar de kerk en daarna naar het bos, of naar oma, of gewoon luieren thuis.
Een feest is voor mij iets waar we met z'n 4 en voor in de auto moeten stappen, hele dag en avond weg en oppas voor de hond regelen. En dat hebben we misschien 10 keer per jaar.
Ja hoor (sport)
dat doen man en ik ook. We lopen allebei hard, en dat kan altijd. Ik loop zelf meestal 's ochtends vroeg, dat interfereert met helemaal niks. En na een feestje ga ik gewoon een dagje later. 3 keer in de week, dus 4 reservedagen. Lukt altijd.
En we golfen. Dat kost veeel meer tijd. Maar wij kunnen zelf los als de kinderen les hebben. En verder kun jke altijd gaan wanneer je tijd of zin hebt. Onder schooltijd (jaja, luxepaardje ben ik he tihama!) of 's avonds na het eten. In het weekend. Desnoods om 6 uur 's morgens op een mooie zomerochtend (heerlijk! de zon zien opkomen, en de hazen springen links en rechts weg, een golfbaan is nooit 'dicht') of desnoods in juni 's avonds tot 11 uur. Wel flexibel dus, maar dat valt weg tegen het feit dat je er met 2 of 3 uurtjes per week niet bent. Als je echt wat wilt moet het MEER.
Maar voor ons valt dat in de categorie 'feestje'...dus niet erg.
Ingrid
Lijstjes
"Maar goed, hier zie je meteen het verschil: voor al mijn ge-zing zet ik moeiteloos fluitend alles opzij. En voor sporten zucht ik alles bij elkaar. Dus het is ook maar net waar je hart ligt hoe belastend je iets ervaart."
Inderdaad. En mijn hart ligt niet bij het opstarten van een teamsport, waar mijn dochter zelf nooit over begonnen is
Dat lijstje van mij beschouw ik overigens niet als belastend. Ik vind het wel grappig dat jij ook aanneemt dat iedereen wel zo'n lijstje heeft. Dat nam ik dus ook aan tot ik op de chat iets anders hoorde.
Iets anders: zijn mijn man en ik nu de enige die er in het weekend echt van genieten dat die wekker niet gaat? Dat je gewoon 's avonds laat na kinderbedtijd (onze oudste gaat in het weekend om 23 uur naar bed) nog een film kunt kijken (of andere leuke dingen doen zonder dat je de volgende dag gestraft wordt door de wekker?
Tihama
Tihama
Nu zijn de zaterdagen zalig, opstaan wanneer je wil. Vorig jaar nog hadden er 3 kinderen muziekles op zaterdagochtend en ging de wekker om 8 uur. Daar was ik niet echt blij mee
Hier
OOk wel 30 feestjes of meer per jaar, en als ik op iedere uitnodiging ja zou zeggen nog wel veel meer. Maar wij kiezen ervoor om gewoon niet overal meer naar toe te gaan, het is niet bij te houden al die verjaardagen.
Onze zoons sporten ook op zaterdag, meestal gaan een van ons wel mee naar een toernooi, maar neit altijd.
dan rijden ze gewoon met iemand anders mee. Onze heren zitten op rugby en de wedstrijden zijn vaak een eindje rijden. Soms gaan we allemaal mee en maken we er een dagje van. Ik vind het vaak wel gezellig hoor, zo'n dagje rugby: vertrek rond 9 uur en meestal rond 3 a 4 uur weer thuis.
feestjes zijn over het algemeen op vrijdag of zaterdag avond, en gelegenheden MET kinderen op zondag, soms op zaterdag middag en dan kiezen we wat we het leuks vinden.
Ik voel me iig nooit verplicht, als we niet kunnen, kunnen we niet.
Bovendien vinden wij het ook nog eens leuk om zelf feestjes te geven.
Groet, Polly
Maar pelle
vind je het nu dus NIET meer veel? Want deze hele draad is ontstaan om jij zei dat het zo ontzettend veel was. Ik heb idd later gerekend en ook bij ons worden de nodige feestjes samengevoegd, waardoor het geen 30 pure verjaardagen meer zijn.
En je hebt gelijk: het langs de lijn staan en rijden voor 'de club' heeft bij mij beslist geen prioriteit, hoewel ik er zeker van ben dat ik best zou genieten van het kijken naar mijn sportend kind. Dat doe ik nu namelijk ook bij het solosporten.
Tihama
Roosje
Wij sporten zelf. 1 à 2 langdurende wedstrijden in de maand. Leuk en gezellig. Die gaan echt voor op feestjes.
Verjaardagen overigens 5-7x per jaar.
Pelle
Aha. Nee, wij hebben niet elk weekend iets, maar met een teamsport erbij dus wel. En dat wil ik niet.
Tihama
Sport
Ik moet nu ook twee keer per week naar de sportschool om te herstellen van bekkeninstabiliteit, en daar kijk ik niet echt naar uit. Daar doe ik ook geen sociale contacten op, zeg hooguit gedag tegen mensen die ik daar vaker zie.
Maar de training en wedstrijden met mijn hockeyteam zijn heel anders. Dat is altijd erg gezellig, net zo gezellig als een feestje Inclusief hapjes en drankjes achteraf, en kinderen en partners zijn er ook vaak bij.
Maar natuurlijk!
Tihama: "Iets anders: zijn mijn man en ik nu de enige die er in het weekend echt van genieten dat die wekker niet gaat? Dat je gewoon \'s avonds laat na kinderbedtijd (onze oudste gaat in het weekend om 23 uur naar bed) nog een film kunt kijken (of andere leuke dingen doen zonder dat je de volgende dag gestraft wordt door de wekker? "
Natúurlijk geniet ik daar ook van! Sterker nog, door co-ouderschap heb ik deze plezierige momenten niet alleen in weekenden maar ook wel door de week als ik niet hoef te werken. Zalig 
Ik lach me trouwens een kriek om de reacties. Ik ken Tihama van de chat en heb dus een redelijke kijk op haar sociale leven. En als ik dan reacties lees waarin staat: "waarom vind je het een probleem?" dan denk ik: Tihama kent geen problemen, die ziet alleen uitdagingen 
Oh ja
Tihama: "Iets anders: zijn mijn man en ik nu de enige die er in het weekend echt van genieten dat die wekker niet gaat? Dat je gewoon 's avonds laat na kinderbedtijd (onze oudste gaat in het weekend om 23 uur naar bed) nog een film kunt kijken (of andere leuke dingen doen zonder dat je de volgende dag gestraft wordt door de wekker? "
Oh wat zou ik graag willen uitslapen in het weekend! Helaas begint de dag hier voor de jongste meestal al om 6 uur. Kan niet wachten tot hij ook gaat inzien dat slapen best lekker kan zijn
Zelfs wij
Wij gaan ook rustig om 11 uur 's avonds nog een film kijken. En wij kunnen bijna elke zondag uitslapen.
Op zaterdag nog niet, want dan moet jongste om 9 uur hockeyen. Maar, geheimpje: dat gaat veranderen! Middelste (3 jaar ouder) hockeyt al een stuk later. Oudste hoeft nooit voor half 11 te verschijnen. Kortom, over een paar jaar is ook dat verleden tijd. Dan kunnen die kinderen helemaal zelf hun eigen teamsport begeleiden, en wij kunnen weer lekker uitslapen, of met de benen op tafel en een kop koffie erbij het Volkskrant magazine lezen. Of zo.
Margje
Luie ouders
We zijn maar luie ouders. Zoon voetbalt en het voetbalveld was vlakbij en daar kon hij als 8-jarige al zelf naar toe. Manlief reed wel eens bij een uitwedstrijd maar voetballen doet zoon zelf. Af en toe komen we wel eens heel even kijken. Volgend jaar voetbalt zoon bij de C en heeft op wedstrijdzaterdag een heel relaxte ochtend (misschien wel handig bij pubers) maar de zaterdag is weg. Voor ons niet want wij hoeven met hem geen rekening meer te houden. Dochter snorkelt op zaterdag om half elf en dat is ook relaxt. Ze gaat op wedstrijdzwemmen en dat is al om 8.00. Ze zet haar eigen wekker maar en zorgt zelf dat ze op tijd in het water ligt. Wij slapen uit.
De kinderen waren nog heel klein of ze mochten om 8 uur al naar beneden om tv te kijken en niet veel later maakten ze ook al hun eigen brood klaar als ze honger hadden omdat wij, als luie ouders, wilden uitslapen.
Vera*: jouw verhaal is mijn verhaal..
Zelf ben ik ook een luie moeder en hou van uitslapen in het weekend. Zoon gaat zelf naar voetbaltrainingen en -wedstrijden (ook C) op de fiets. Ik hoef voor hem niet meer op te staan.. ik ben erg blij dat die zaterdagochtenden waarbij ik bibberend langs de lijn hem moest aanmoedigen voorbij zijn! En balen als wij voor niets daar kwamen omdat men op het laatst de wedstrijd heeft afgelast! En dan had ik ook een dochter die ik zelf naar zwemlessen moest brengen..pfff..!
Ook brood klaarmaken, etc. deden ze ook zelf als mama wilde uitslapen.
Ik keek er heel lang naar uit dat ze groot genoeg ewaren dat ze het zelf konden doen en nu is het al zover.
Uitslapen
Niks zo fijn als een ochtend zonder wekker! Op zaterdag is dat helaas zelden het geval: de kinderen hebben (nu nog) op zaterdagochtend zwemles en zelf werk ik elke zaterdag. Voor ons is de zondag dus de enige dag dat er niks 'moet'. Nou ja, hier en daar een feestje dan 
Maar toen de oudste een paar jaar terug deel ging nemen aan zwemwedstrijden waren we opeens regelmatig die zondagmiddag kwijt. Die wedstrijden waren vaak buiten de woonplaats en als je er niet heel erg op tijd bij was om een lift te regelen, kon je zelf gaan rijden. En daar baalden we toch wel heel erg van. Dus toen bleek dat ze er zelf eigenlijk ook 9 van de 10 keer met een mopperhoofd heen ging, hebben we haar snel uit het wedstrijdschema laten schrappen (eenmaal daar vond ze het dan wel weer leuk, maar pfffff wat is dat saai en wat duurt het lang, zo'n hele middag wachten in een ander zwembad, op een dag dat er in het dorp of de stad aldaar natuurlijk ook niks te beleven valt).
Sindsdien is het weer lekker relaxt en gaan er hier zondagen voorbij dat niemand z'n pyjama uit komt. Zalig .
Binnenkort ben ik trouwens op zaterdag de enige die er nog vroeg uit moet, want dan verhuizen de zaterdagzwemlessen naar vrijdagavond. Wij zijn daar niet zo blij mee eigenlijk, het past namelijk absoluut niet in onze werktijden. Dat wordt weer even flink brainstormen, want om ze nou om de week niet naar zwemles te laten gaan, is ook weer zo wat. En op de oudste na zijn ze nog te klein om er zelf heen te gaan.
Bij nieuwe activiteiten kijken we ook altijd: past het in het schema van het hele gezin (we hebben nu, net als iemand in dit draadje al eerder schreef, een goed evenwicht) én: zitten er geen verdere verplichtingen aan vast. Ik vind alles best, maar ik ga niet voor de clubs van mijn kinderen kantinediensten draaien of iets dergelijks. Het is hun club en niet de mijne... Dat is vast heel erg lui, maar zoiets is voor mij een reden om ze niet op die bepaalde club te laten gaan.