Ergernissen
Nav het hondenpoepdraadje van hierboven ging ik opeens met heel andere ogen mijn hond uitlaten en keek wat me allemaal nog meer ergerde dan alleen die poep, ook om te kijken of er nog ergerlijke dingen zijn en ik heb me dus geergerd aan het volgende: een ondergrondse container die na een oud en nieuwweekend niet geleegd is (gebeurt normaal op maandag) en al het afval dat ernaast staat. Al het vuurwerk dat niet is opgeruimd, gelukkig eet mijn hond inmiddels niet meer alles op, maar toen hij een pup was at hij alles op. De brievenbus die nu nog steeds niet is terug gehangen, ik dacht het uitlaten te kunnen combineren met een brief posten, maar nu zit die brief nog in mijn jaszak en moet ik naar het volgende dorp naar een postagentschap.
Heeft verder nog iemand zich geergerd? Behalve aan de hondenpoep dan, die heeft al een draadje.
Cobi
zo kun je dat inderdaad zien, maar aangezien ik verder niet zoveel ergernissen heb, en dit er wel echt 1 is, heb ik hem hier neergezet. Misschien heb je gelijk, misschien zou ik het op een ander moment anders hebben geformuleerd, nu staat het er zo.
Ik heb het bewust hier neergezet, en niet het draadje waar het over gaat vervuild.
Daarbij heb ik er bij de vorige Wie is de mol-serie met Pelle al over gesproken (niet op het forum), niet alleen ik maar met mij een aantal anderen, en heeft ze niets met deze andere visies gedaan. Haar goed recht, maar dan voel ik me niet gehinderd om er hier iets van te zeggen.
Nog even over die pindakaas en winkelmandje....bekentenis 
Ik leer ook weer hier van de ergernissen van anderen 
Ik doe deze 2 dingen nl ook wel eens, nooit bij nagedacht, kwestie van haast. Nooit geen kwaad van ingezien...Meestal breng ik het artikel wel weer op de plek terug maar niet altijd moet ik bekennen Behalve als het koelprodukten betreft dan wel altijd.
En dat mandje kwak ik er ook wel eens schuin in als het druk is.
Dus hierbij beloof ik dat ik deze dingen niet meer zal doen ))
Zelazny
Zelazny: "Als ik dat lees, vraag ik me meteen af wie jij dan wel bent dat de wereld zich aan jouw criteria moet houden ... Wellicht hebben jij en je vader gewoon de vekeerde verwachtingen van hoeveel 'last' je mag hebben van je omgeving, en op hoeveel levensruimte je 'recht' hebt. Als je dat ego-probleempje wat kleiner kunt maken, is de irritatie ook meteen een stuk kleiner. Die wordt namelijk bepaald door de gedachten die jij hebt over de situatie."
Eens, op een punt na. Ik houd erg van mijn privacy en erger me dood als de kinderen van de buren door MIJN tuin denderen en dingen slopen. Vind ik nergens voor nodig. In openbare ruimtes en bij anderen thuis slik ik mijn ergernissen wel in, maar MIJN terrein is MIJN levensruimte, die anderen niet zomaar mogen innemen. Net als voortdurend belletjetrekken als ik zit te werken en de bel niet kan uitzetten omdat ik op een pakje zit te wachten. Donder op uit mijn tuin, ga lekker ergens anders lawaai maken. Helaas denken de ouders van die kinderen er anders over. Het zijn immers maar kinderen. En ook daar erger ik me aan. Word ik met rust gelaten op mijn eigen terrein, dan kan ik daarbuiten ook veel meer hebben.
Wie deelt deze ergernis
Als ik op straat loop heb ik mijn tas altijd schuin om linkerschouder. Tas zelf hangt dus op rechterheup. En ik kan er dan niet tegen als zoon rechts van me loopt, naast de tas dus. Als hij links loopt is het beter in balans.
Liora
Troep in bladen
van de week kreeg ik op mijn werk een hele stapel vakbladen. Ieder blad was gesealed en bij alle bladen die ik openmaakte zat wel een of andere kaart, een folder of een flyer ingestopt. Daar erger ik me aan. Meestal gaat het ongezien de papierbak in, papierverspilling wat mij betreft. Ook in bladen die ik thuis lees (Margriet, Quest, Psychologie enz): overal komt wel een kaart, een theezakje in een nieuwe smaak of een bon om abonnee te worden uit zeilen. Het beinvloedt mijn leven verder niet hoor 
Tja jessica
dat is simpelweg het verschil in karakter en misschien ook opvoeding. Je hebt mensen die altijd het glas half vol zien en mensen die het glas halfleeg zien.
Ik heb een kennis die onverstoorbaar gelukkig is. Hij zelf zegt dat het ook komt omdat hij gelooft in God en verder is het iemand die makkelijk in de omgang is, veel vrienden heeft, een meer dan prachtige carriere heeft en gewoon overal kansen ziet en overal van geniet.
Ik zelf ben een pessimist, regelmatig in een dip zit, veel terugkijkt in het verleden, alleen maar aan het plannen is, de negatieve kanten benadrukt en mij dus regelmatig stoor aan alles wat niet perfect is. En dat terwijl ik een heel goed leven heb. Dus vandaar dat ik afgelopen jaar hier aan ben gaan werken en ik het lukt steeds beter van alles wat wel goed is en gelukt is te genieten en ook vaker dingen kan laten gaan, van mijzelf laat afglijden.
Ik moet dan ook denken aan Antony Kamerling die zelf zei dat hij last had van zijn denken en alles had maar toch niet gelukkig was, zo ben ik dus ook alleen niet zo erg.
Manda rijn (ot)
Ik herken dat zo wat je schrijft en ik heb er steeds meer last van. Mag ik vragen hoe jij ermee aan de slag bent gegaan?
De dood van Antony Kamerling heeft mij ook geraakt, maar toch wil ik juist helemaal niet dood, ik wil juist zo graag meer genieten en tevreden zijn...en inderdaad meer van me af laten glijden. Alleen dat denken steeds dat zit me zo in de weg...Ik denk dat als ik me minder aan mezelf zou ergeren ik me ook minder aan anderen zou ergeren.
Oregano
ik was mij hier al een aantal jaar bewust van, en dat bleef dan zo hangen. Het is ook iets wat je niet zomaar oplost ofzo, ik ben er ook nog lang niet maar ik zie nu wel en andere optie.
Ik heb een mindfullness boek gekocht, ik kon daar wel wat mee. Verder kort in therapie geweest, blijkbaar is het iets van een angststoornis, ik had er niet heel veel aan maar wel werd ik er weer van bewust dat het echt in mijn eigen hoofd en beleving zit, dat je dingen ook anders kan beleven. Wat zijn realistische gedachten en wat niet, kan zou wel een realistische gedachte zijn ? dat soort oefeningen hielpen wel. En verder heb ik net een online cursus positief opvoeden gedaan waar het ook draait om het benadrukken van positieve dingen, daar langer bij stil te staan, positieve dingen en gedragingen benoemen is heel cliche maar werkt als je dit dagelijks doet zeker wel.
Het is dus echt een kwestie van anders leren nadenken, even jezelf zien vanaf een afstand als je teveel aan het doormalen bent, klopt het nog wel hoe ik denk op dit moment ? Stil staan, van jezelf ook mogen denken wat je wil maar ook weten dat het anders kan.
Oh en
ik heb laatste maanden van het jaar een intensieve training gevolgd in een vakgebied waar ik nauwelijks kennis in had dacht ik. Ikw as ook zwaar geintimideerd door mijn medekandidaten, partners in grote kantoren, hoogvliegers met meerdere eigen bedrijven etc. Ik heb mezelf dus ook heel negatief en onzeker neergezet de eerste weken, dit viel mensen op die zeiden dan dat ik mij druk maaktte om niets en daar aan wat moest doen.
Na een aantal weken merktte ik zelf ook dat ik best veel zinnigs te melden had, de enige was die altijd kwam, die altijd alles las en bronnen erbij zocht en als enige proactief was door zelf vooraf al input te schrijven wat zeer gewaardeerd werd door de organisaties die meededen. En dus deed ik helemaal niet onder voor alle vreselijk succesvolle andere kandidaten, met titels en enorme cv's.
Een flinke eyeopener was dat, als ik wat meer geloof in mijn eigen intelligentie en andere goede eigenschappen en kwalificaties kom ik misschien nog ver dacht ik. En inmiddels zit ik qua werk ook weer leuk, heb kansen gecreeerd en er zijn nu wat dingen gelukt.
Ja ik heb goed aan mezelf gewerkt afgelopen jaar en ben wat onzekerheid en zelfhaat kwijt geraakt. Verder denk ik ook dat de bevalling van de oudste en het zware traject naar de 2e veel heeft gedaan bij mij, dat ik dingen niet goed verwerkt heb en dat de negatieve input in mijn jeugd ook een en ander heeft versterkt. Maar het is dus mogelijk jezelf wel meer te gunnen dan het negateive gemaal in dat hoofd de hele dag, het is vooral heel erg zonde, dat is mijn conclusie want je kan er dus ook wat nieuws en goeds uit halen.
Pet pieves
Na tien uur dienst erger ik me soms aan ouders die denken dat ik een oplossing heb voor een kind dat "niet wil". Als arts op een drukke SEH vind ik dat een ziek kind even niets te willen heeft en dus paracetamol _moet_ slikken en water _moet_ drinken. Nog meer erger ik me dan aan mezelf dat ik zo ongeduldig ben en dan ben ik blij dat ik stapels omkoopmateriaal heb!
Mariel (net zeven dagen achter elkaar gewerkt en gelukkig alle zieke kinderen beter zien worden)
Manda rijn, bedankt (ot)
voor je openhartige antwoord.
Veel herkenning, vooral ook dat altijd mezlef onderwaarderen en denken dat je iets niet kunt, anderen het altijd beter doen en kunnen...
Ik heb wat doelen gesteld voor dit jaar, zo wil ik iets met mindfulness gaan doen en heb me aangemeld voor hapnotherapie, kijken of dat iets is.Ik wil niet zoveel meer met 'praten'.Ik heb al wel dingen gedaan in het verleden, weet wel hoe het zit (zelf de ret training gegeven, dus weet voor anderen de irrationele gedachtes goed te doorgronden maar voor mezelf lijken ze vaak wel waar..en daar ben ik me dan ook wel weer van bewust )(het is in dit opzicht ook een groot nadeel zelf hulpverlener te zijn vind ik).
Succes verder met je ontwikkeling! Wat een mooie ervaring voor je met die training, gefeliciteerd!
Oregano
het lijkt mij inderdaad moeilijk als je zelf in de hulpverlening te zitten. Een ander aan horen is totaal anders dan jezelf te coachen.
Leuk dat je verder gaat met mindfulness, ik heb nu het boek gelezen en een workshop gedaan, ik vind veel er van ook zweverig en geitenwollensokken/close harmony en daar hou ik niet van maar ik haal er dus uit wat ik wel 'acceptabel' vind 
Ik zelf wil als ik weer wat tijd heb ook nog een andere therapeut, het nog een kans te geven misschien is hapno ook wel wat voor mij.
Ik sprak gisteren een goede vriend, totaal ander persoonlijkheid dan ik. Hij zegt dat hij opmerkingen van anderen gewoon niet snel persoonlijk neemt, dat alles wel een reden heeft maar niet alles direct begrepen of beoordeeld hoeft te worden want dan blijf je bezig (ja precies ik blij constant bezig !!). Die man is zen van zichzelf zonder ooit van mindfulness gehoord te hebben. Hij zei nog tegen mij "het is het proces, het proces en niet het eindresultaat" boedhhistischer kan niet.
Dus ik was weer even helemaal ontward van mijn brei aan denksels en hatelijkheden en kon opeens ook weer zien dat mijn oudste iets heel schattigs deed en dat de straat haaks op die van ons er helemaal niet zo grauw uit zag en eigenlijk dus niet verwaarloosd wordt door die toch niet zo achterlijke winkeliers daar.