Het heeft de keunigin behaagd...?
Even mijn gedachten van me afschrijven, wie weet kunnen jullie me verklaren waarom/over ik me zo druk maak?
Waar gaat het om? Al zolang ik me herinner, vind ik die lintjesregen, rond koninginnedag, dikke onzin, puur protecollair gedoe en ik vind absoluut niet dat de ´waardering´ of de behaagzucht van de koningin er ook maar iets mee te maken heeft. Dus: ik wil nooit of te nimmer zo´n lintje.
Jaren geleden kreeg schoonpa zo´n ding en waarom, omdat hij zoveel jaar bij de overheid had gewerkt (!!)
Nu komt het, mijn ouders doen ook veel vrijwilligerswerk, zijn sociaal erg actief en nu heeft mijn zus het plan opgevat hen voor te dragen voor een lintje..
Alles in mij gaat in de ´hakken in het zandstand´ want als ik iets niet de waardering uit vind drukken, dan is het dat lintje.
Ik vind dat waardering WELGEMEEND uitgesproken kan worden, al dan niet begeleid van een blommetje of andere snuisterij. Nu moet er voor die toekenning van alles uitgezocht worden, welk jaar deed de een dit en de ander dat en meer van dat soort ongein. Ik doe er niet aan mee, het voelt voor mij als een schertsvertoning, dus ik wil daar geen onderdeel van zijn.
Volgens mijn zus zouden mijn ouders het wel waarderen (ik weet het niet)..Bij schoonpa zijn we niet bij de uitreiking geweest, omdat het zo indruiste tegen mijn gevoel. Wat vinden jullie?
Zelf denk ik ´waarom kan ik me er niet overheen zetten, als mijn ouders het nou zouden waarderen´ maar aan de andere kant borrelt en bruist er gigantische tegenzin in me op.
Marjanne, wilhelmusje
Tja, zulke eerbetonen belanden altijd in de kast of zo. Dat is ook zo met sportmedailles en andere insignes, gouden platen, noem maar op. Het gaat om de lol die je hebt aan de activiteit zélf, maar omdat je erin uitblinkt, krijg je iets speciaals.
Ik denk dat geen sporter zegt 'hm laat die beker maar zitten, het gaat mij om de fun.'
Dat er mensen zijn die je graag een door de gemeenschap gedragen eerbetoon zou gunnen, bij wie dat er nooit van komt - dat ben ik helemaal met je eens.
Maar ja, het leven is niet eerlijk. Als je bij alle wedstrijden ondanks veel inzet, afzien en trainen altijd vierde wordt, kom je nooit op het podium.
Reden temeer om als naaste vrienden/familie mee te leven!
Gallifrey
Natuurlijk kun je ergens prinipieel helemaal tegen zijn en dan niet gaan, maar ik vind jouw voorbeeld (een illegaal feest waar anderen last van hebben) wel iets heel anders dan een officieel lintje krijgen 
Protocol en echt weigeren
Ik denk dat het bij mij wringt omdat het mij meer zou gaan om persoonlijke waardering. Als er iemand te water raakt en ik zou diegene kunnen, en weten te, redden, dan zou ik blij zijn met een persoonlijk bedankje en niet blij met een officieel bedankje (bijv. bij de burgemeester verschijnen) want daarvoor doe ik het niet (en ik zou ook niet naar het gemeentehuis gaan, ik bedank (natuurlijk wel vriendelijk).
Protocol is voor mij ook al de voorschriftjes die voortvloeien uit het krijgen, en met name, het dragen van dat lintje (http://www.lintjes.nl/civiele_orden/dragen/draagvolgorde.html)Wat ik dan ook vreemd vind is dat het lintje weer terug moet als iemand overlijdt, hoezo is die waardering dan ineens over en uit? Ja, je mag het houden, maar dan moet je betalen als nabestaande(http://www.lintjes.nl/faq/index.html)Nou ja, het veroorzaakt bij mij allemaal jeuk, als ik op die site rondsnuffel.
En Kaaskopje, ik zou een lintje echt weigeren, maar de kans dat ik er eentje krijg (of dat iemand me aanmeldt) is bijzonder klein omdat ik dat in mijn omgeving wel duidelijk heb gemaakt 
Mijn vader zei altijd ik weiger:
als het alleen voor zoveel jaar dit of dat is. En toen werd hij voorgedragen voor 20 jaar raadslidmaatschap en belde de burgemeester mij... dat er een lintje kwam.
Lintje was de standaard. Gemeente had hoger ingezet maar dat was niet verleend..... Uiteindelijk ben ik naar pa gegaan en heb hem gezegd hoe de vlag er bij hing.
En toen bleek weigeren niet zo eenvoudig:
1: er kregen meer mensen een lintje waarvan wij wisten dat er er heel erg blij mee zouden zijn. Het voelde als respectloos naar hen om te weigeren
2de aanvraag voor een hogere orde was aangevraagd door de burgemeester waar mijn vader het erg vaak mee aan de stok had. En voelde als een groot blijk van waardering ook al was het niet gelukt
3Zijn moeder was er zo verguld mee..
Einde van het liedje. Als er iets bijzonders is draagt hij dat knoopsgat ding dat er bij zit ook nog. Voor oma zegt-ie ...Ze is al acht jaar dood...
Mijk