Hoe lang mag een column zijn?
Op dit forum zitten veel welbespraakte, enigszins belezen mensen dus stel ik gewoon hier maar de vraag in plaats van een account aan te maken op een schrijversforum. Al jaren schrijf ik stukjes voor een advertentieblad op A5-formaat en probeer professionele kwaliteit aan te leveren. Een collega schrijft in dat blad een column (dat staat er ook boven) en die is al maanden steevast te lang, dan staat er "lees verder op blz. x". Ik vind het niet kunnen, een column van meer dan een bladzijde, dat hoort toch niet? Op een bladzijde passen meer dan 800 woorden dus ruimte zat, zou ik zeggen. De uitgever doet er niets aan dus ik heb de stoute schoenen aangetrokken en heb er een mail aan gewaagd. Hij vindt het onzin en is nu boos op me. Terecht?
Kort gezegd:
Je hebt gelijk, maar tenzij het blad of de uitgeverij van jou is, is het niet jouw taak noch jouw zaak om daar iets van te zeggen.
Dat zou op mij bazig, bedisselend en een tikkeltje arrogant overkomen.
belachelijk!
Dat jij je daarmee bemoeit!
Een mail
Heb je nou echt een mail gestuurd naar de redactie over de stukjes van je eigen collega? Oh. Dat is echt not done. Als ik die collega zou zijn, zou ik zo boos op je zijn.
Waarom vraag je het niet aan je collega. Misschien wil hij of zij graag van die langere stukken schrijven. Verder is het jouw probleem niet. Het is niet jouw blad.
Oei
Naast -voor streekgenoten langs 
- een landelijke krant krijg ik ook altijd het regionale dagblad van de buren. Het kwaliteitsverschil tussen de columnisten van beide periodieken is al opvallend. Die in het suffertje zijn helemaal bedroevend.
Maar als je ervan baalt dat jouw naam aan dergelijk amateurisme verbonden is, dan kun je beter een pseudoniem gebruiken (Suzanne Vermeer is er groot mee geworden) dan zo'n matennaaierige actie uit te halen. Daar maak je je niet geliefd mee.
Waarom ergert het je zo ?
Ben het met je eens dat een column die op een andere pagina vervolgd moet worden, eenvoudigweg te lang is. Maar wat maakt jou dat uit ? Jij schrijf je eigen stukjes en bent verantwoordelijk voor wat je inzendt. Niet voor de rest. Dus niet mee bemoeien.
Faux pas dus
Mijn informatie was niet volledig, zie ik nu, dat krijg je als je je teksten niet overleest. Het was geen mail naar de redactie maar naar hemzelf, inderdaad om hem niet publiekelijk te schande te zetten. Iets dergelijks heb ik ook in de mail laten doorschemeren. Verzachtende omstandigheden zijn dat de uitgever geen conflicten wil met deze dominante, narcistische, pedante figuur die niet tegen kritiek kan maar om zakelijke redenen wel plaats in het blad heeft. En ik vond dat iemand het moest zeggen. Een gesprek is ook geen optie want mijn pogingen tot (vriendelijke, ongevaarlijke) conversatie met deze man komen neer op monologen van zijn kant. Dat hij boos op me is, vind ik niet eens zo erg maar los van de vraag of ik het handig heb aangepakt, een column van meer dan een bladzijde, dar kan toch niet?
Dergelijke karaktereigenschappen
- dan had je vast gerekend op de kwaaie reactie die je kreeg.
Laat die man lekker zijn te lange columns produceren, jij houdt op ze te lezen ( en vast velen met jou)
Tja
Ik begrijp niet zo goed waar je je precies druk om maakt?
300-500 woorden
Volgens Arie Kok van Studio Momik. Kernachtige korte zinnen en houd het persoonlijk, lees ik daar.
Molla
Uit je reactie maak ik op dat je denkt dat er misschien meer achter zit. Dat klopt, deze man vindt zichzelf een geweldige schrijver terwijl er zeer veel op zijn teksten af te dingen valt. Te lang, te saai, moeizaam geformuleerd, heeft nog nooit van "schrijven is schrappen" gehoord, spelfouten in buitenlandse woorden en noem maar op. Hij heeft ook in eigen beheer een informatief boek met tips en weetjes uitgegeven van meer dan 600 bladzijden. Zonder inhoudsopgave! Totaal geen zelfkritiek, hij vindt zichzelf geweldig. Jaloezie? Nee, want ik krijg voor mijn teksten betaald en hij niet. Mede daarom zegt degene die het blad uitgeeft er niets van want een gegeven paard... Ondertussen moet ik toezien hoe een advertentiemagazine dat best goed is in zijn soort door hem dreigt af te glijden tot het niveau van een klassiek sufferdje. Enfin, jullie hebben gelijk, kopij inleveren en me verder nergens mee bemoeien. Zo'n anonieme brainstorm helpt me om het allemaal weer in perspectief te zien. Waarvoor dank.
Advies
Ik snap je ergernis wel en ja, een column van meer dan 800 woorden is erg lang. Maar ik ben het met je eens dat je je er niet mee moet bemoeien.
Ik ben zelf ook broodschrijfster en een van mijn vaste opdrachtgevers is een organisatie waar ik ook een soort informele adviesfunctie heb, maar in de eerste plaats ben ik tekstschrijver. Als ik dan plannen hoor waarvan ik denk 'oh nee doe dat nou niet', dan moet ik me soms ook even achter de oren krabben: hoort dit bij communicatie ja of nee, willen ze op dit punt wel of geen ongevraagd advies van mij? Soms ligt het echt ver buiten mijn taakgebied en eerlijk gezegd is het dan ook heerlijk om het los te laten: het is mijn organisatie niet. Ze huren mij in als tekstschrijver en ze zijn blij met alles wat ik voor ze produceer. Punt.
Te lang
Los van de perikelen met je arrogante collega: ja, ik vind een column die op een volgende bladzijde doorgaat te lang. Ik kan me voorstellen dat je je er groen en geel aan ergert.
Maar het was niet verstandig er hem op aan te spreken nee.
Overigens was er enige jaren geleden een soort wedstrijd in de volkskrant voor columnschrijvers. Het was bijzonder boeiend om te zien hoe de inzendingen werden beoordeeld en wat er allemaal aan verbeterd kon worden. Zo ik al vage gedachten had om mijn talenten eens in die richting verder te exploreren ben ik er toch maar vanaf gestapt. Het is echt beremoeilijk volgens mij, een goede column schrijven.
Niet jouw taak
Een column is idealiter zo'n 400-500 woorden, heb ik altijd geleerd. Maar het is de taak van de (eind)redactie om de column passend te maken of de schrijver aan te manen om kortere stukjes te schrijven. Als de redactie het goed genoeg vindt, leg het dan naast je neer.