Jezelf zijn, hoe doe je dat?
Jezelf zijn. Bij jezelf blijven. 'Zij is zo lekker zichzelf.' Je hoort het vaak en het lijkt iets te zijn wat je na zou moeten streven. Maar wat is het eigenlijk? Wanneer blijf je bij jezelf? Wanneer ben je jezelf? Als je alleen doet wat goed voelt? Als je doet wat je altijd doet? Als je voor jezelf kiest?
Maar wat is dan het verschil met egoïsme, met starheid, met altijd de bekende en veilige weg kiezen, of gewoon uit gemakzucht of luiheid iets (niet) doen?
Ik vind het erg lastig. Uiteraard probeer ik ook vanuit mijzelf te leven, maar regelmatig sta ik voor de vraag wat nu die zelf is. Ik heb een luie en gemakzuchtige kant, als ik alleen zou leven zou ik bijvoorbeeld zelden een warme maaltijd koken. Dat doe ik nu wel, maar is dat dan iets doen dat niet vanuit mijn zelf komt? Of juist omdat ik het doe wel?
Ik heb een paar opvallende kledingstukken, maar meestal draag ik hele gewone. Als ik dan zo'n excentriek ding pak, doe ik dan iets wat bij mijn zelf past, (anders had ik het toch niet?) of juist niet?
Ik doe werk dat heel goed bij me past, ik zou nooit wat anders willen doen, maar beperk ik mij zelf daar niet mee? Moet ik niet eens juist buiten mijn gebaande paadje kijken? Maar dat is dan toch iets dat niet bij mijn zelf past?
Mensen vinden vaak dat ik een eigen mening heb over dingen, maar tegelijk ben ik makkelijk te overtuigen als iemand iets anders vindt. Ik vind dat ik hiermee open sta voor andere meningen, en in staat ben dingen van veel kanten te bekijken, maar je zou het ook slapheid en niet-bij-jezelf-blijven kunnen noemen.
Hoe weet je nu of je iets doet/vindt vanuit jezelf? Voel je dat? En hoe voelt dat dan?
Emma
Zo is het maar net!
Tja
Tja, ik ken iemand die "Rebirthing" heeft gedaan. Sindsdien is ze ervan overtuigd dat ze in haar kleuterjaren is misbruikt. Ze is nooit meer dezelfde geworden. Moraal van het verhaal: kijk uit wat je doet, er kan van alles bovenkomen wat je helemaal niet wilt (of het nou waar gebeurd is of niet).
Om goed met jezelf in contact te komen heb ik goede ervaringen met haptonomie.
Voorzichtig zijn
Je hebt wel gelijk, Guinevere, als je zegt dat je best uitkijkt wat je doet. Ik denk dat het ook heel belangrijk is dat je bij een goede therapeut gaat, en wellicht zijn er ook een hoop kwakzalvers op de markt.
Maar het is wel degelijk zo dat dingen uit je (verre) verleden tot op vandaag een rol kunnen spelen, zonder dat je je daarvan bewust bent. Dit bewust maken en daar je les uit leren kan erg waardevol zijn, mits het op een veilige manier gebeurt.
Ik zou niet durven stellen dat sommige therapieën dan maar meteen als waardeloos moeten afgevoerd worden. Dat heb je trouwens ook in vb de klassieke geneeskunde: de ene arts kan voor jou super zijn en je echt helpen, je vriendin wil er misschien nooit meer gaan.
Daarom is het ook zo moeilijk om te weten wat voor jou nu echt goed zal werken, en daarmee zijn we weer bij de vraag van Julie. Rustig beginnen is niet verkeerd, een aantal boeken erover lezen enzo, en niet meteen een zware therapie als rebirthing kiezen. Gaandeweg zal je wel merken wat voor jou goed is en wat niet.
Yoga is misschien ook een goede manier? Maar daarmee heb ik zelf geen ervaring.
