Mama en papa [hoe noem je jezelf en je partner?]

Bastet

Hier precies hetzelfde. Maar.. mijn oma noemde mijn opa wel vaak 'papa' (ongetwijfeld een overblijfsel, want hij was mijn opa, niet mijn papa en ik heb dat nooit raar gevonden. Volgens mij is het toch heus vooral waar je aan gewend bent. Zo vind ik 'ma' heel afstandelijk klinken, maar legers mensen zeggen 'ma' en 'pa', zonder daarmee een afstandelijke relatie met hun ouders te hebben

Starry

Dat heb ik nou ook. Ma en Pa klinkt zo akelig afstandelijk, dat ik werkelijk hoop dat mijn kinderen ons nooit zo gaan aanspreken.
Bij andere kinderen spreek ik overigens altijd van "je vader" en "je moeder", nooit van "je mamma". Mamma is mijn aanspreektitel. Ik ben ook niet de mamma van Marietje, maar de moeder van.

Genista en bastet

@Genista: Ik kan me niet voorstellen dat ze dat gaan doen, wanneer jij ze daar niet mee opvoedt
@Bastet: Ik vraag me af of het misschien iets 'ouderwets' is... Zo heb ik ook het idee dat de titels 'tante' en 'oom' beginnen uit te sterven. Het idee dat mijn kinderen mijn broer 'oom' zouden noemen... Ik word trouwens zelf ook alleen tante genoemd om me eens flink in de maling te nemen, maar dat heeft ook met mijn naam te maken.
En dat terwijl ik vroeger zelfs vrienden en vriendinnen van mijn ouders beoomde en betantende. Maar ik dwaal af (sorry).

En bij ons

Onze dochter is nog geen drie, dus makkelijk genoeg hier: ga papa maar een kusje geven, wil je met mama mee naar de speeltuin? Onderling zeg ik vaak 'liefie' tegen mijn man, nets als Kiki. Ik gebruik ook vaak 'lifinu', wat in het Berbers 'mijn leven' betekent en een geliefd kooswoordje is. Dochter kent onze voornamen en vindt het heel grappig als we die tegen elkaar gebruiken. Nog grappiger vindt ze het als ik 'paps' tegen haar opa zeg, dan komt ze niet meer bij.
Groetjes
Massi
PS: Dochter leert hier nog doodgewoon oom en tante zeggen tegen alle ooms en tantes.

Massi nissa

Mijn man noemt mij vaak "mijn leven"maar dan in het arabisch (Hayati, spelling zal wel weer niet correct zijn). Ik noem hem nooit zo Ik ben minder aardig denk ik dan maar.

Oom/tante

Bij ons in de familie wordt de aanspreekvorm oom of tante nooit gebruikt ( ik wel tegen mijn ooms en tantes, maar onze kinderen en die van mijn broers en zussen zeggen het nooit). Ik kan worden voorgesteld als 'Dit is Reina, ze is mijn tante', maar ze zeggen nooit tante Reina. Ik hoor trouwens vrienden ook nooit oom en tante genoemd worden.

Nog meer lieve naampjes plus ooms/tantes

Onze dochter is met haar Marokkaanse ooms en tantes de klos, ze moet namelijk onthouden welke oom een broer van papa is (azizi) of een broer van mama (geri) of een aangetrouwde oom (geri), een zus van papa (anti), een zus van mama (chatsje) of een aangetrouwde tante (lala).
Mijn man noemt dochter en mij 'mijn leven', 'mijn hart', 'mijn nieren' en 'mijn honing'. Een beetje anatomische kennis kan geen kwaad bij een Noord-Afrikaanse relatie .
Groetjes
Massi
PS: Maylise, die spelling klopt volgens mij wel, heb 'm wel eens gezien op fora en chatsites.

Romantisch hoor massi

Da's nog eens wat anders dan 'lief' . Al vind ik dat persoonlijk ook meer dan prima. Dat met al die soorten ooms en tantes lijkt me dan weer zwaar ingewikkeld, maar alles went denk ik? Als een kind al die ome Jannen en tante Marietjes uit elkaar kan houden dan lukt dit vast ook wel op de duur.

Hier noemen de kinders ons gewoon papa en mama, wij zeggen dat over elkaar ook als we het tegen de kinderen hebben (vraag maar even aan papa). En als ik bv. op mijn werk dochter bel zeg ik ook gewoon 'met mama', ik zie niet waarom dat niet zou kunnen.
Voor de grap willen de kinderen ons nog wel eens bij de voornaam noemen of een zelf verzonnen 'koos'naampje. Dat laatste doet oudste graag, vooral omdat ze weet dat ik het helemaal geen leuk naampje vind
Mijn schoonouders noem(de) ik bij hun voornaam, mijn man deed dat trouwens bij zijn vader ook altijd. Zijn moeder dan weer niet, daar zegt hij meestal ma tegen.
Mijn eigen ouders zijn voor mij nooit anders geweest dan papa en mama, en later pap en mam. Mijn man noemde hen pa en ma, bij de voornaam noemen zouden ze nooit hebben toegestaan.
Onze kinderen noemden hun opa's en oma's bij de voornaam + opa/oma, dus opa Jan en oma Mies, opa Kees en oma Truus (zo he(et)ten ze niet overigens). De 2e vrouw van de ene opa is dan weer omie. Allemaal eretitels
Tante en oom wordt ook in onze familie amper meer gezegd. Ik doe het zelf tegen mijn tantes en ooms nog wel, maar mijn man heeft het nooit gedaan in zijn familie, en ik en de kinderen dus ook niet, ook niet tegen de broer en zussen van man en mij. Mijn eigen peettante probeert haar tante-titel geloof ik langzaam maar zeker een beetje af te schaffen, voorlopig nog met weinig succes bij mij . Voor mij klinkt het niet echt, alleen haar voornaam zonder tante ervoor. Als compromis zeg ik nu vaak Peetje tegen haar . Dat vindt ze wel leuk geloof ik. Mijn peetoom noem ik plagend oompje en daar gaat hij altijd van humhumgrinniken

Gewoon bij de naam

Als ik het over mijn man heb tegen de kinderen, noem ik meestal gewoon zijn naam. Hij is mijn papa toch niet???

Massi

Oh geweldig dat ik de spelling goed had. Wat knap dat jij arabische fora kan lezen. Ik versta wel redelijk arabisch maar spreken/lezen/schrijven is echt heel beroerd. Ik wil het ooit nog eens goed leren. Maar dat roep ik al jaren dus of het er ooit van komt....

Maylise

Massi (ook ot)

Oh ok. Het klonk wel heel goed. Chatten in het arabisch en zo

Jij bent dus druk bezig Tamazight te leren? Of is het net als ik dat doe iets wat je je voorneemt en vervolgens eindeloos uitstelt?

Je schoonouders vinden het vast wel heel lief dat je pogingen doet om ze in hun taal aan te spreken.

Ik zou ook heel graag vloeiend Arabisch willen spreken. Hoewel blijkbaar niet graag genoeg om er echt energie in te steken op dit moment. Ik ben te lui

Ik spreek wel wat simpele woordjes en kan het redelijk verstaan. Althans dialecten die dichtbij het MSA staan. In de Maghreb bijvoorbeeld versta ik niks behalve als ze literair Arabisch kunnen spreken. Gelukkig kan je daar je weer in je Frans redden.

Misschien kom ik ooit zo ver dat ik in het Arabisch kan chatten maar zie het nog niet gebeuren.

Maylise

Nou, druk bezig (sorry, ot)

Nee hoor, ik doe er niet veel moeite voor. Er zijn ook geen boeken of CD's om het van te leren, Tamazight is een grotendeels ongeschreven taal. Ik leer nu weer wat nieuwe woorden omdat man en dochter het samen spreken, en elke vakantie in Marokko leer ik in rap tempo van alles om het vervolgens weer half te vergeten. Als ik daar zes maanden zou gaan wonen, sprak ik het goed. Denk ik. Het gekke is, dat ik andere talen veel sneller oppik. Ik heb nooit Spaans geleerd, maar kan me toch aardig redden als ik mijn schoonzus spreek (met wie ik geen andere taal gemeen heb). Spaans lijkt toch verdacht veel op Frans en Latijn. Tamazight lijkt nergens op (hihi).
Groetjes
Massi