Naam veranderen, wat betekent dat?
In vrij korte tijd hebben in mijn omgeving twee vrouwen hun voornaam veranderd door er een 'a' achter te zetten. Dus Marleen wordt Marlena en Marian wordt Marianna. Ze hebben allebei een soort spirituele retraite doorgemaakt waarover ze niet willen praten en hebben dus nu een a achter hun naam. Compleet met nieuwe mailadressen en zo. Heeft iemand enig idee wat het betekent? Ik vind het trouwens erg moeilijk wennen, om iemand ineens Marlena te noemen als je haar al meer dan 40 jaar Marleen noemt.
.....
Ik krijg met al die a's visioenen van bullebak die met een zwaar Haags accent staat te blaffen.
Maar serieus,ik geloof niet dat ik na 40 jaar nog even een naam switch kan maken,waarschijnlijk vergist iedereen zich regelmatig in hun omgeving.
Wow
Wat een reacties!
De acht glazen wijn methode sla ik even over, ik heb met geen van beiden zo'n klik dat ik mijn drank aan hen wil verspillen. Die theorie van het vrouwelijke benadrukken zou maar zo eens kunnen kloppen, hoewel ik geen rode klodders achter hun oren heb zien kleven 
Mijn moeder heet officieel Margaretha en dat werd vroeger afgekort tot Greetje. Toen ze volwassen was geworden, wilde ze het veranderen naar Margreet. Ze heet inmiddels dus al zo'n 50 jaar Margreet, maar er zijn nog steeds mensen die haar Greetje noemen. Ik zal heus wel wennen aan Marlena en Marianna, geef me nog even 50 jaar en ik zeg het altijd goed. Mijn eigen naam eindigt op een e, als ik er een a van maak ben ik net een Zweedse filmster. Ik zal er eens over denken. Hoewel ik van mezelf al best heel vrouwelijk ben!
Stoepa Krijta Divina
Omgekeerd
Mijn moeders voornaam eindigt met een ..e maar werd door iedereen altijd hardnekkig met een ..a genoemd, zodat ze zichzelf ook zo noemt (kwam ik pas later achter, dat ze dus met een ..e heet, veel mooier eigenlijk), maar dit terzijde.
Waarschijnlijk denken die dames dat ze zo gelukkiger worden. Anderen gaan verhuizen. Of scheiden. Of carrièreswitchen.
Hilarisch
Hebben wij even pech.
Alle vier de vrouwen in ons gezin, inclusief aangetrouwd, hebben geen A aan het eind en het zou ook heel malloot klinken om het wel te doen.
Maar ik snap best dat het je bezighoudt Stoepkrijt, alle lolligheden op een stokje. 'k Heb echter geen flauw idee.
Jaaa
Het is vast primaaaa met mijn feminien karmaaaa, maarjaaaa, ik heb dan ook een naam uit Indiaaaa.
Groetja van Maya
Wil de echte rat n u opstaan?
Dat rattenverhaal komt uit 1984 van George Orwell. Dusseh... wat nou furious en leentjebuur en fantasie of geschiedvervalsing.
Who gives a shit eigenlijk?
Groet,
Miriam Lavell
Tonny, jouw naam
Ik had vroeger een vriendin met een zusje waarvan de naam met een Y begon en eindigde met een A. Een naam die in het namenboekje voorkomt
Pfoei, maar hoe zou je dan reageren bij iemand
die een geslachtsverandering ondergaat en daarbij ook de naam aanpast? Krijgen we dan ook zo'n draadje?
Even serieus, het zou mij geen bal uitmaken, als iemand dat nou graag wil? Ik denk dat ik mij regelmatig zou verspreken, dat dan weer wel.
Verder heb ik wel eens gelezen dat meisjesnamen eindigend op een klinker, als zacht, open, hulpeloos worden opgevat, terwijl namen eindigend op een medeklinker veel krachtiger en minder hulpeloos overkomen. Dus in die zin snap ik de trend naar -a op het eind niet. Doe mij maar een krachtige naam.
Wat dat dan weer zegt over Italiaanse mannen met namen eindigend op een -a...
mirreke (in het echte leven eindigend op een klinker )
Geslachtsverandering
vind ik toch van een andere orde. Dat doe je niet even na een retraite, over het algemeen. Daarbij vergeleken is een voornaamsverandering toch meer een gril. Aan een overstap van man naar vrouw en v.v. gaan vaak jaren van twijfel en therapie en behandelingen vooraf. Ik ken een voorheen-man, die ik als puberjongen leerde kennen. En ja, het blijkt inderdaad moeilijk om de switch te maken in mijn hoofd, hij (daar ga ik al) staat nog steeds als Piet in mijn gedachten, terwijl zij al tijden Pieternella heet/is. Maar spotten zou ik er niet snel mee.
Er zijn hier al vaker topics geweest over vrouwen van zekere leeftijd die hun haar kortknippen en rood verven en kekke brillen kopen en felle kleurtjes gaan dragen. In die trant past zo'n retraite met naamsverandering ook. Uitgelezen voer voor spotternijen, tot we zelf die neiging gaan voelen... Je weet tenslotte maar nooit. 
Niemand hier die weet wat voor bril ik heb, toch?
Krina
Ook gedaan
ik heb mijn naam ook veranderd van iets wat op een y eindigde naar iets wat op een a eindigt.
Reden, ik vond de nieuwe naam mooier, en dat is mijn doopnaam, de 'oorspronkelijke naam' was m'n roepnaam.
Had verder niets met midlife crisis, retraite of jezelf vinden te maken. Ik was 4!
Overigens kom ik bijna 30 jaar later nogsteeds mensen tegen waarbij de switch nogsteeds niet helemaal aan is gekomen. Maar dat zijn dan wel mensen die ik maar sporadisch zie.
Ik denk toch
Een gevalletje midlife crisis. Nou, geef mij dan maar een motor...
Carmena.
Helemaal goed
Oooh, mijn echte voornamen zitten helemaal goed, vijf A's in totaal! Valt niet meer aan te verbeteren.
Heb onlangs ook wel een verandering in mijn naam aangebracht, maar dat was meer omdat mijn dagelijkse naam toch echt wel erg kinderlijk begon te klinken en niet meer paste bij mijn postuur. Ik ben eruit gegroeid, zeg maar 
Angie, oeps, A aan de verkeerde kant!
Geslachtsverandering
Ik heb ook een vriendin die vroeger een vriend was. Toen hij vertelde dat hij een vrouw wilde worden, vielen er ineens veel dingen op z'n plek. Ik had al vaak gedacht dat hij misschien homo was, hoewel hij getrouwd was.
Ik heb het proces van redelijk dichtbij meegemaakt en toen hij een vrouw was geworden, kon ik zonder enig probleem overstappen op haar nieuwe naam. Nooit meer vergist. Voor mij is ze nu ook echt een vrouw, ik denk er bijna nooit meer aan dat ze een man is geweest (nou ja, nu dan even). Dat vind ik toch anders dan een vrouw die gewoon hetzelfde blijft maar ineens anders heet.
Een kennis van mij had een dochter gekregen die ze twee namen had gegeven. Roepnaam was de eerste naam. Na twee jaar vond ze de tweede naam toch leuker en moesten we het kind allemaal bij die naam gaan noemen. Vermoeiend hoor.
Hmm, dat laatste vind ik wel weer raar
want een kindje dat twee jaar lang bij een bepaalde naam is genoemd héét toch zo, van binnen dan. Dat lijkt mij dan weer slecht voor zo'n kind, als je moeder je ineens heel anders gaat noemen.
Maar als iemand om wat voor reden dan ook ineens anders genoemd wil worden, ach, nogmaals daar zou ik niet mee zitten.
Nog een vraag...
Hoe zou dat dan toch werken als je vanachter al heet met een A? Als het principe is 'nieuwe identiteit, nieuwe naam' dan wordt het toch lastig. Of zou het dan bijvoorbeeld Terpae zijn?
Al een a..
Als je gewone naam al op een a eindigt, komt er vast een -na of -naja achter? Terpanaja of zo... 
))
Of ita: Terpita. Maar dat is dan weer eigenlijk een verkleining, dus daar gaat je oer-vrouwelijkheid. Misschien kunnen we iets verzinnen om ervoor te zetten? Oerterpa? Materpa? Vrouwterpa? Krachtterpa?
Lol
Ja, wat een ideeen, ik ga er eens goed voor zitten, vooral die oerterpa spreekt me wel aan
Terpmetklinker,
In jouw geval zou ik het houden op Terp. Klinkt wel heel aards en oer.
Mijn doopnaam eindigt op een a. Omdat ik dat nogal verheven en deftig vond klinken, heb ik eigenhandig de a er af gehaald. En nu heb ik een hele stoere, ouderwetse Fries/Groningse naam.
Bellefleur
hee hoi,
Ik kan me nog herinneren dat we jouw naam uitspraken met tsje op het eind
Groetjes....
Ha marieke!
Ja dat klopt. Dat moest van mij. Ik heb het tot aan de Havo examenklas volgehouden. En toen moest iedereen het plotseling anders doen... Dat had niks te maken met een diep spiritueel besef. Wel met het besef dat als ik er nu niets aan deed, ik altijd een kleintje zou blijven. Heeft niets geholpen trouwens. Alles goed bij jullie?