Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Opa/oma herinneringen

Naar aanleiding van het draadje van Tonny, leek het me leuk om te horen wat jullie leukste herinneringen zijn van opa en oma.

Ik ging (toen ik nog op de basisschool zat) elke dinsdagmiddag eten bij mijn oma in het bejaardentehuis. Elke keer mijn favoriet: vis/aardappelen/bietjes of wortel met hollandaise saus. Ik rende altijd heen en terug om maar zo lang mogelijk bij oma te zijn. Het eten werd gedeeld en zo snel mogelijk opgegeten en dan gingen we kaarten. Eerst hoogsteblatten, later rummy en nog later klaverjassen. Toen ik weer naar school moest kreeg ik vaak nog een zuurtje voor in mijn mond en 1 in mijn hand.

Ik moet nog glimlachen als ik aan die tijd denk.

Ben benieuwd naar jullie verhalen.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Hmm

Mijn oma en opa waren echt heel oud (van 1898 en van 1900) en vooral oma ook in doen en laten, dus weinig opwindende herinneringen. Het rook er wel altijd naar petroleum en kruisbessen en op visite deden we (kleinkinderen) altijd het bordspel 'barricade'. Ik zag het laatst nog ergens in een speelgoedzaak liggen. Ziet er nog precies hetzelfde uit. Andere opa en oma zijn lang voor mijn geboorte overleden.

amk

amk

08-10-2009 om 14:48

Niet best

aan vaderskant niet van die beste herrineringen aan opa en oma. Aangezien hun van mening waren dat ik niet geboren had moeten worden.

Aan moederskant een leuke herinering aan mijn oma (ik denk dat opa al overleden was toen)
Als ik daar mocht blijven slapen dan gingen we frietjes halen bij de haven 's middags al en dan bakten we die 's avonds op in de koekenpan. Zo'n zwart geblakerd geval. Deden er extra veel zout op. En dan smullen maar.
Daarna naar bed in zo'n ijskoude twijfelaar met een lekkere warme kruik bij je voeten.

Poppy

Poppy

08-10-2009 om 14:55 Topicstarter

Nog iets

Mijn oma (van hierboven) was ook al oud, van 1904 ofzo. Mijn opa van die kant was al overleden.

Helaas heb ik van de opa/oma van mijn vader's kant helemaal geen leuke herinneringen, integendeel. Wel rook die opa sigaren en kreeg ik de sigarenbandjes.

reina

reina

08-10-2009 om 14:56

De mijne

Mijn ene oma was altijd in de weer, zelfs als ze een dagje bij ons kwam was ze aan het stoffen Toen ik een jaar of 3 was woonde ze een tijdje bij ons in, als ik dan op straat speelde met een vriendinnetje die mijn nagels wilde lakken ( mijn moeder had dat spul niet eens) begon ze hard tegen het raan te tikken, mocht niet, was niet netjes .
Mijn andere oma was een schat! Ze stierf t ejong, toen ze 65 was en had een hele rits zoons door wie ze, soms letterlijk, op handen gedragen werd. Het mensje was altijd vrolijk, ondanks de vele ernstige kwalen die ze had, maakte zich nergens druk om, ze genoot ervan als ze bij ons was of wij daar. Mijn mooiste herinnering is misschien wel dat oma en opa hand in hand in de kamer zaten toen wij binnenkwamen ( ze logeerden bij ons) en ze snel en verlegen hun handen losmaakten alsof we hen betrapt hadden ( zij was begin 60, hij begin 70)

Mamvantwee

Mamvantwee

08-10-2009 om 15:31

Positief en niet

De oma van mijn vaders kant leeft nog als enige, en dat is degene die mij nooit als kleinkind heeft behandeld. Ik zou haar niet missen.
Haar man, mijn opa, is al lang dood, maar was een schat. Helaas weinig goede herinneringen, juist door die oma.

Opa en oma van moeders kant zijn ook al sinds mijn 11e dood, en daarvoor had ik hen ook al 5 jaar niet gezien: familievetes...
Maar daar wel goede herinneringen, alleen weinig (ik was nog zo jong): samen boodschappen doen bij de groenteboer en dan kregen we altijd een tomatensticker, de srv-man die door de straat kwam, de afrikaantjes in de achtertuin, samen met mijn broer blijven logeren en wakker worden met een schaaltje snoepjes naast je bed...

Groet, Mamvantwee

Hilde

Hilde

08-10-2009 om 16:09

Geen oma, maar tante

Mijn moeder was de jongste van een hele bende en één van haar zussen was 17 jaar ouder. Aangezien mijn moeder al 36 was toen ik geboren werd, was die tante ook een soort oma voor mij.
In mijn herinnering gingen we als we naar de stad gingen "altijd" druiven kopen die we dan aan een kraantje wasten in een klein zijsteegje. Ik loop nog vaak door die winkelstraat. Het steegje is er nog, maar het kraantje heb ik nooit meer teruggevonden .....
Hilde

margje van dijk

margje van dijk

08-10-2009 om 17:46

Herinneringen

Mijn oma was van 1910. Ik logeerde vroeger wel bij hen. Het was een mooi mens maar ook erg apart en niet altijd even invoelend waar het kinderen betrof. Ik kan nu overal wel om lachen, ik heb haar in een goed plekje in mijn hart zitten, maar de herinneringen liegen er niet om:
- dat ik er logeerde en dat ze me een gebakje liet uitzoeken wat ik 's avonds zou krijgen. Die avond kwam het er niet meer van, want het was te laat. De volgende ochtend kwam ik uit bed en had ze het zelf maar opgegeten.
- dat we op bezoek kwamen en dat mijn zusjes en ik één glas kregen voor wat drinken. "Anders moet ik zo veel afwassen".
- dat we op bezoek kwamen en dat ze een schaaltje worst klaarmaakte voor mijn vader (haar zoon). Wij wilden ook wel wat. "Nee, dat is voor je vader, want van je moeder krijgt hij veel te weinig, hij is zo mager".
- dat ze pannenkoeken voor me ging bakken toen ik een keer kwam logeren, maar dat het faliekant mislukte, en dat we toen het mislukte deeg heerlijk hebben zitten opvreten samen. Toen ik dat thuis vertelde zei mijn vader dat hij nooit van z'n leven meegemaakt had dat ze ooit pannenkoeken had gebakken en dat ze het waarschijnlijk echt nog nooit gedaan had.
- dat ze klosjes garen had waar ze losse draadjes omheen wikkelde. Elk stukje draad werd bewaard, je gooide zelfs geen draadrestjes weg.
- dat ze 's avonds haar haarknotje afwikkelde en het er 's ochtends weer in draaide. Ze had maar een heel klein knotje, maar uitgewikkeld bleek dat wel een haarstreng van een meter lang te zijn of zo. Heel dun. Zo fragiel.
- dat ze 's ochtends haar jurk aan deed en dat ik dan zag dat ze een korset droeg onder die jurk, iets huidkleurigs. Doodeng vond ik dat om te zien. Maar zij geneerde zich niet voor mij, en dat ervaarde ik op dat moment wel als iets prettigs.
- dat ze een diner bestelde voor haar 85e verjaardag waar iedereen moest komen, en dat er veel te veel eten was. Wij konden het niet op. Maar zij kon dat niet aanzien, ze nam dus zelf nog drie porties van alles, "want het is al betaald!", en na het diner werd ze (dus) onwel en moest ze naar het ziekenhuis.

En zo kan ik doorgaan, nog een heel stuk negatiever, maar dat doe ik maar niet. Ik voel alleen maar liefde voor haar als ik aan haar terugdenk, terwijl ze eigenlijk best sekretige trekken had. Maar zo onbeschaamd dat het bijna slapstick wordt.

Mijn andere oma is een totaal ander verhaal, een veel meer invoelende, liefdevolle vrouw was dat. Maar de anecdotes zijn ook een stuk minder sappig.

Margje

Bastet

Bastet

08-10-2009 om 19:07

Van alles

Mijn oma van vaderskant maakte altijd bruine bonen,komkommer en ballen gehakt uit blik als ik mocht eten bij haar..We gaven haar vaak een stukje zeep kado,en toen ze was overleden,vonden we een la met heel veel stukjes zeep..En ze gebruikte altijd Oil of Olaz.
Mijn opa heb ik nooit gekend,helaas.
Mijn opa van moederskant maakte zelf klokken,en was hier altijd erg druk mee.Tekenen deed hij graag en kon hij goed.Hij is nu een krasse baas van 94,die nog zelfstandig woont en nog veel leest en kijkt over geschiedenis,politiek en religie.Mijn oma overleed een paar jaar geleden,zij nam me altijd mee naar de bakker voor een enorme grote verse eierkoek..
Bastet

Poppy

Poppy

08-10-2009 om 19:34 Topicstarter

Reina

Wat een prachtig verhaal. Jammergenoeg geen nog tot hun oren verliefde opas/omas hier.

Poppy

Poppy

08-10-2009 om 19:39 Topicstarter

Margje

Ik moest ook lachen om je voorbeelden maar kan me voorstellen dat het als kind niet zo fijn was!

Poppy

Poppy

08-10-2009 om 19:44 Topicstarter

En nog een paar

Mijn oma kwam een keer oppassen tussen de middag en maakte altijd heerlijke boterhammetjes hagelslag. Vers wit brood, dik boter, hagelslag en dan drukte ze het een beetje plat zodat de hagelslag bleef zitten. Heerlijk.

Daarentegen heeft ze het ook een keer gepresteerd om me een boterham pindakaas te geven, alleen ipv pindakaas had ze er dat goedje waarmee je satesaus maakt opgesmeerd.

Toen ze al echt oud was zag je dat ze de waarde van geld niet zo meer wist. Een verjaardag (ik was een tiener) gaf ze me een tientje - en vroeg toen om 5 gulden terug. Haha.

Oma heeft een tijdje staar gehad en is blind geweest. Tijdens mijn vakantie ben ik vrijwel elke dag naar haar toe geweest om haar te helpen met eten en voor te lezen.

Ze is trouwens ruim 10 jaar geleden overleden, net toen ik een jaar in het buitenland zat. Een keer belde ze me op in het buitenland, helemaal in de war over waar ik was en vroeg of ik langs kon komen. Heb toen wel een potje zitten huilen op de trap.

Poppy

Poppy

08-10-2009 om 19:49 Topicstarter

En van de andere kant

De niet leuke herinneringen:
- Ik was een jaar of 8 denk ik en zat met mijn vlechtjes te spelen. Oma vond het maar niets en zei dat als ik niet zou stoppen dan zou ze ze eraf knippen

- Ik was een jaar of 2 en opa/oma pastten op (de 1e en laatste keer) terwijl mijn ouders een weekend weg waren. Oma kon de buggy niet uitklappen en vond mij maar brutaal toen ik haar liet zien hoe het moest. Zo'n kind van 2 jaar dat je de les leest. Mijn broer moest ook zonder eten naar bed want hij kwam niet direct toen ze riep.

Kaaskopje

Kaaskopje

08-10-2009 om 20:50

Petal

Weet jij echt nog wat je op je tweede meegemaakt hebt?

Jacoline29

Jacoline29

08-10-2009 om 20:51

Vroeger

Kwam mijn ene oma altijd op woensdag lasagne eten.Haar man zat in een verpleeghuis.

Bij mijn andere opa en oma,als we daar waren,gingen we altijd kopertjes kijken,poezen verzorgen(15 stuks en allemaal een naam),domino spelen,koffie met warme melk drinken en met kerst altijd spulletjes tellen in de boom.hoeveel kerkjes,hoeveel gouden vogels.Ze hadden altijd een 4m hoge boom en 2 kleinere.Woonde ook in een heel groot huis aan het kostverloren(straat) in Zandvoort.Mijn opa was altijd sigaretten aan het maken,hij was vertegenwoordiger van beroep.
Dat was leuk.Die kopertjes keken we altijd met mijn oud tante,die woonde bij mijn opa en oma.Zij was de zus van oma.Toen zij overleed,was haar wens ook dat we haar niet overleden mochten zien,maar dat we haar moesten herinneren zoals ze levend was.Die herinnering zit er nog heel goed in.
Zucht dat waren nog eens leuke tijden.

Yta Chalne

Yta Chalne

08-10-2009 om 20:59

De oma's en de opa's

Van mijn ene oma herinner ik me heel goed haar begrafenis, ik was een kleuter. Heel erg verdrietig.
Van de andere oma: heel veel verhalen, ze was een begenadigd verteller, ze leerde ons rolschaatsen door heel hard te rennen met ons aan een touw achter haar aan, als we kwamen logeren stond er 's ochtends een glas tonic naast ons bed. Ze waren veel in de VS, en dan kregen we dozen opgestuurd met speelgoed, gebloemd beddengoed en tupperware, erg leuk vonden we dat.

Van een van mijn opa's (dominee) kan ik me vooral heel goed herinneren dat hij als we uit eten gingen luidkeels een lang gebed uitsprak. Wee je gebeente als je dat genant vond ("Want ik schaam mij het evangelie niet...") Wij vonden het meer dan genant, heel zo'n restaurant viel stil.
Van mijn andere opa herinner ik me de eindeloze verhalen, heldendaden. En de periode nadat mijn oma was overleden, waarin hij heel vaak kwam en dan doeloos uit het raam keek en tot niets kwam. En dat wij dat zó goed begrepen, zo klein als we waren.

Guinevere

Guinevere

08-10-2009 om 21:27

Hier

Hier heb ik geen oma-herinneringen, helaas heb ik nooit een oma gehad. Ik weet wel dat ik op mijn 8e een keer goed ziek was en toen compleet hysterisch heb liggen huilen, dat ik een oma wilde hebben.
Mijn opa's zaten allebei op een stoel te roken. Bij mijn ene opa kregen we een chocolaatje en bij de andere niks.
Inmiddels heb ik wel een semi-oma, de oma van mijn man leeft namelijk nog. Dus eindelijk weet ik een beetje hoe het is om er eentje te hebben. Ze is 97 en kan prachtige verhalen vertellen.
Mijn kinderen hebben helaas alleen maar één echte opa. Gelukkig zijn er een oudoom en oudtante die voor hun de opa/omarol invullen. Ik hoop dat ze later dan toch mooie opa/oma herinneringen zullen hebben.

Maylise

Maylise

08-10-2009 om 21:53

Veel

Mijn oma paste vroeger heel vaak op en ik heb dus veel herinneringen aan haar. Ze was voor mij heel speciaal en bijzonder. Mijn opa is overleden voer ik geboren werd.
We gingen altijd samen naar het park waar we meestal wel een ijsje kochten. Vaak gingen we ook samen de stad in bij een lunchroom wat eten of ergens koffie/limonade drinken met meestal een gebakje erbij.
Ook nam ze me vaak mee op bezoek bij haar vriendinnen (meestal weduwes net als mijn oma) wat ik meestal wel gezellig vond.
Ik kan me ook herinneren dat toen ik heel klein was ik altijd een middag dutje deed bij haar op de bank. Thuis sliep ik toen 's middags allang niet meer maar bij oma nog wel onder een rood/wit gestreepte deken.
Als ik bij haar logeerde keken we samen naar de televisie. Dat was toen nog een vrij recent fenomeen dus dolle pret. Oma dronk er advocaatje bij met slagroom (en ik kreeg de laatste hapjes).
Verder kreeg ik altijd een reep chocolade mee als ik wegging.
Ik mocht ook boodschappen doen bij het buurtwinkeltje.
Vaak gingen we samen langs alle middenstanders boodschappen doen en oma maakte overal een praatje.
We speelden ook spelletjes als domino.
Heel veel leuke herinneringen dus.

Mijn andere oma en opa zag ik minder vaak want die woonden ver weg. Ik logeerde wel regelmatig bij hun. Ze woonden op een boerderij en vaak waren mijn neefjes en nichtjes er ook. Dat was altijd heel leuk. Eindeloos spelen in de hooischuur, meerijden op de tractor, meehelpen met hooien en oogsten...
Oma speelde ook vaak spelletjes met ons. Ze was dol op spelletjes en aan het eind van de middag na de thee kwam ganzenbord etc. altijd te voorschijn.
Met opa gingen we altijd wandelen in het bos. Een keer in de week ging oma naar het dorp om boodschappen te doen en naar de markt te gaan en dan mochten we ook mee. Meestal gingen we dan ergens een broodje eten. Feest.

Ik heb wat dat betreft echt geboft met leuke grootouders.

Mijn kinderen hebben ook hele leuke oma's. Alleen mijn moeder leeft nog en daar komen ze nog steeds vaak. De moeder van mijn man was voor haar kleinkinderen ook erg lief.

Maylise

Kaaskopje

Kaaskopje

08-10-2009 om 21:57

Statige oma

Mijn oma was qua uiterlijk een échte oma. Stevige onderkin, opgestoken haar met een mooie speld en een langzame en statige manier van praten. Mijn oma was niet de biologische moeder van mijn moeder. Ooit was ze begonnen als huishoudster van mijn opa in de tijd dat hij als weduwnaar voor zijn kinderen moest zorgen en daar is een huwelijk uit voortgekomen. Ik hoorde wel verhalen over mijn oma dat ze best wat eigenaardigheden had, daar kon mijn moeder soms smakelijk een boekje over open doen, ik zelf heb daar niets van meegekregen.
We zagen mijn opa en oma niet zo vaak omdat wij in Noord Holland woonden (ik nog steeds) en zij in Overijssel. Dus als we daar waren brachten we er een groot deel van de dag door. Je kon merken dat ze erg haar best had gedaan op het eten. De beste aardappels waren gehaald. Over Opperdoezers kon ze helemaal lyrisch worden. Tijdens zo'n bezoek keek ik nogal belangstellend naar een plastic kangoeroe. Ze vroeg of ik het mooi vond en gaf hem aan mij. Ik vond dat zo lief. Ik weet nog dat ze een keer onze kant op kwam. Omdat er tussen het treinstation en ons huis toch zo'n 5 kilometer lag zou mijn vader haar van de trein halen. Maar wie stond er onaangekondigd voor de deur? Oma... Ze was maar komen lopen. Mijn oma is na de dood van mijn opa hertrouwd met een man die haar duidelijk lief had. Hij is eerder overleden dan mijn oma. Ze is als ik het goed heb overleden toen ze 89 was.
De moeder van mijn vader heb ik nooit gekend. Mijn vader was 19 toen zij overleed. Mijn opa was een knorrepot waar we eigenlijk liever niet heengingen. Ik weet nog wel dat ik er een paar keer ben geweest, eerst nog in zijn eigen huis en later in het bejaardentehuis (zo noemde je dat toen nog). Ook in het bejaardentehuis was er niks goed. Het personeel deed het niet goed en het gras voor zijn raam deugde bij wijze van spreken ook niet. Erg als iemand zo oud wordt. Deze opa is overleden toen ik net 9 jaar was.

tonny

tonny

08-10-2009 om 22:15

Bijzonder om te lezen, al deze verhalen...

maar ik kan er niets aan toevoegen.

Mijn oma's leefden al niet meer, de ene opa ook niet meer en de andere overleed toen ik bijna vier was. Wat ik van hem weet, is van de foto's.

tonny

Poppy

Poppy

09-10-2009 om 08:27 Topicstarter

Kaaskopje

Ja ik weet echt nog een paar dingen van toen ik heel klein was, maar alleen de dingen die echt indruk op me hebben gemaakt hoor. Dus 1 of 2 dingen (en helaas niet de leuke dingen).

Ik kan me echt nog herinneren dat ik als kind met poep heb zitten verven in mijn ledikant. En dat ik dan onder de arm naar de bijkeuken werd gedragen door mijn oma. Alleen (gelukkig) geen idee wat daar met me is gebeurd.

Poppy

Poppy

09-10-2009 om 08:31 Topicstarter

Prachtig

Ik vind het ook leuk om al die verhalen te lezen.

Jammergenoeg voor mijn zoon wonen al zijn opas/omas (en hij heeft er 6 vanwege scheiding van mijn ouders) allemaal op minstens 5 uur rijden. Voor mij was het juist de nabijheid en vaak zien van mijn oma waardoor we die speciale band hadden. Voor alle andere kleinkinderen zal zij een hele andere oma zijn geweest.

Maar goed, ze komen vaak een weekendje en dan doen we altijd leuke dingen. Als hij ouder is mag hij vast bij mijn schoonouders logeren en schoonmoeder doet altijd hele leuke dingen met de kleinkinderen.

Sancy

Sancy

09-10-2009 om 10:18

Weinig

Ik heb helaas maar weinig herinneringen aan mijn opa's en oma's.
Oma van vaderskant is overleden toen ik 11 was. Opa heeft daarna nog 7 jaar geleefd, maar ze waren beiden al oud. Ik herinner me hun 50ste huwelijksdag nog, opa kreeg van ieder kleinkind een sigaar en oma kreeg van ieder kleinkind een rode roos Ze woonden in een boerderijtje, mijn opa was hobbyboer en wij gingen iedere zondag lekker over het erf struinen. Ik herinner me hun 55ste trouwdag ook nog, bij die gelegenheid sliepen we allemaal bij hun. We lagen met ons hele gezin op zolder.
Mijn opa van moederskant overleed toen ik 1 jaar oud was. Mijn oma van moederskant werd 87 en overleed toen ik 23 was. Zij was in mijn ogen een deftige dame die in een kast van een huis woonde (6 slaapkamers) en wereldreizen maakte. Na iedere reis organiseerde ze een feestje en dan mochten alle kinderen en kleinkinderen een souvenier uitzoeken. Ze kon prachtige verhalen vertellen over die reizen, ze had veel humor en vertelde ook rustig haar blunders, zoals de keer dat ze in Australië 8 eieren wilde kopen maar "eight eggs" niet goed kon uitspreken, waardoor ze een fles Ajax (eejdzjeks in het Engels) in de handen gedrukt kreeg. Of de keer dat ze luxe wilde doen en vanuit het hotel met een taxi naar de trein wilde reizen. Het station bleek 100 meter van het hotel te liggen. Tijdens diezelfde treinreis (een rondreis door Australië) zei ze eens dat ze zo graag een foto van het landschap wilde maken; de conducteur stopte de trein toen speciaal voor haar
Afijn, die oma had echt prachtige verhalen en ik luisterde heel erg graag naar haar. Op haar 80ste wilde ze niet meer zo ver weg, ze vond zichzelf toen te oud worden. Maar gelukkig had ze nog heel veel foto-albums en bij iedere foto een verhaal. Zij was een indrukwekkend mens, in heel veel opzichten.

neteret mut

neteret mut

09-10-2009 om 10:21

Grappig

om verhalen te lezen van grootouders die dan zijn geboren in 1905 ofzo. Mijn vader was van 1910, mijn grootouders van 1865 (1934 overleden) en 1868 (1944 overl.), ben zelf van 1964. Van moederskant heb ik mijn grootmoeder eventjes gekend, toen ik 5 was is ze overleden.

Kaaskopje

Kaaskopje

09-10-2009 om 13:24

Ongelofelijk

Jouw grootouders komen dus echt nog uit een totaal andere tijd. Mijn oma kwam uit 1908 en vond het leuk dat ze ouder was dan koningin Juliana. Mijn ouders zijn in 1929 geboren. Familiewijs gezien zullen ze er niet nog 10 jaar bij mogen plakken, maar je weet niet wat het Zuideuropese zonnetje voor goeds doet.

tonny

tonny

09-10-2009 om 14:09

Negentiende eeuw

Mijn ene opa en oma waren van 1863 en 1882.
De andere opa en oma van 1879 en 1882.

Dat zijn toch jaartallen waar een mens anno 2009 geen beeld meer van heeft...

Diepe zucht.

Tonny

maan.

maan.

09-10-2009 om 19:15

Fiets

Als ik logeerde bij opa en oma gingen we altijd wel even op de fiets weg. Meestal naar de moeder van mijn oma maar soms ook winkelen of gewoon een blokje om.

Mijn oma fietst nog steeds, alleen pasgeleden buiten haar schuld enorm gevallen.. en omdat ze al dik in de tachtig is heeft het erg lang geduurd voordat ze daar weer bovenop was.. niet dat ze zich daardoor liet tegenhouden (wat de genezing niet echt bevorderd heeft).

In mijn geheugen woonden ze in een geweldige flat, lag een mooi stuk groen land achter. Was er altijd gezellig en knus.. achteraf was het eigenlijk niks meer dan een betonnen bunker na de oorlog snel neergezet (en tien jaar geleden snel platgegooid), tochtte als een tierelier en had een minibadkamertje.. toch was het een geweldig huis (vindt ook nog steeds mijn oma).

tonny

tonny

09-10-2009 om 21:41

1863

mijn opa is van 1863. Zijn zoon/mijn vader werd geboren in 1913. Ik in 1959.

Nee, 100, dat duurt nog even...

tonny

Jakiro

Jakiro

09-10-2009 om 23:37

Ach, mijn opa en oma...snik

Mijn ene opa en oma had ik niet zoveel mee (van mijn vaders kant) en heb ik weinig herinneringen aan, behlave het feit dat ze alleen spa lemon te drinken hadden. Lauw !!! Deze zijn overleden rond mijn 20e.
Mijn andere opa en oma waren bijna mijn alles en zijn 2 jaar geleden kort na elkaar overleden. Ik ben zo gelukkig dat ze nog alledrie mijn kinderen hebben gekend, dat ze zelfs nog oppasoudoma en oppasoudopa voor mijn oudste dochter zijn geweest.
Toon mijn Oma overleed hield ik een speech, gebaseerd op een log die ik plaatste toen ze op sterven lag, hierin staan allerlei herinneringen aan mijn oma:
Mijn oma, die zo lekker op je rug kon kriebelen als je bij haar op schoot klom. Spelend met het hangertje aan haar ketting, een hangertje met een ster en maan. Voor je uit starend, dromend bijna, met je duim in je mond, gingen haar handen liefdevol over je rug.

Mijn oma, wiens handen eigenlijk altijd bezig waren, met het haken van pannenlappen, tafelkleden, valletjes, kruikenzakken. Bezig met het breien van opa's grijze geitewollen sokken (met 4 pennen !). Druk doende met het schillen van veel te veel aardappelen, afhalen van de boontjes.

Die handen liggen al 5 jaar zo goed als stil, links helemaal en met alleen rechts kan je zo weinig uithalen, zelfs geen breiwerkje.

Mijn oma, een tweede moeder bijna, die altijd op mij en mijn broertje pastte als mijn ouders op zakenreis waren. Broertje en ik keken er al weken naar uit en die tijd ging altijd veel te snel voorbij.

Mijn oma die het écht begreep toen de cavia dood ging.

Mijn oma die samen met mijn opa een poppenhuis voor me maakte, hij het zaag-, schroef-, spijker- en schilderwerk. Zij de detailiste; met de gordijntjes, tafelkleedjes, poppenkleertjes,vloerkleedjes...

Mijn oma die haar vakantie af wilde zeggen omdat ze pas terug zou komen 1,5 week nadat ik uitgerekend was van mijn oudste. En de oudste die gewoon wachtte tot ze terug waren met geboren worden.

Mijn oma die zo trots op mijn broertje en mij was; We deden het toch maar, een hoge middelbare school afmaken, studeren, een goeie baan krijgen en een goede partner vinden.

Mijn oma die zo in de rats was toen ik zwanger was van de tweeling. Dat kleine meisje, haar kleindochtertje, het kind wat haar oma maakte; zwanger van een tweeling ? Haar dementie stopte even (kwam het mij over), tot alles goed bleek, toen kukelde ze weer keihard haar eigen geschiedenis in.

Mijn oma heb ik eigenlijk allang niet meer, maar ik herkende haar af en toe nog in dat lieve, soms recalcitrante, ouwe dametje in de elektrische rolstoel. (zonder handbediening, omdat men bang was dat ze zou gaan scheuren op de gang), maar die herkenning was meestal al genoeg.
Die herkenning is er ook bijna niet meer, maar wél de herinnering.

Die herinnering blijft, als de jongsten bij me op schoot zitten, zij met haar duim, hij met z'n speen. Voor zich uit starend, dromend bijna, spelend met het hangertje aan mijn ketting. Het hangertje met een ster en een maan, terwijl ik op hun rug kriebel.....

In de speech sprak ik nog uit dat ik eigenlijk hartstikke blij moest zijn, dat ik al 36 was en nu pas voor de allerlaatste keer "dag oma" hoefde te zeggen.

Ik mis ze nog steeds enorm, die aai over mijn bol, het belletje hoe het gaat, een sjaal die opeens met de post binnenkomt.
Jakiro

Kleindochter

Kleindochter

10-10-2009 om 18:12

Jakiro!

"Haar dementie stopte even (kwam het mij over), tot alles goed bleek, toen kukelde ze weer keihard haar eigen geschiedenis in."
Dat herken ik! Mijn oma was niet dement, maar kreeg een hersenbloeding op de dag dat ik was uitgerekend. Vanaf dat moment ging ze geestelijk in sneltreinvaart achteruit. Behalve als het om mij en mijn baby ging. Ze wist dat mijn baby allang geboren had moeten worden, terwijl ze geen idee had dat het haar verjaardag was. Ze was altijd wakker als wij er waren. Ze onthield dat mijn baby een meisje was. Terwijl ze dat bij haar drie ander kleinkinderen en achterkleinkinderen niet (meer) wist. Dat soort dingen. Blijkbaar was ze voor de hersenbloeding in gedachten zo met mij en mijn baby bezig dat dat erna bleef hangen.
En mijn zwager, die was ook speciaal. Mijn zusje, haar jongste kleinkind, had net een paar maanden verkering. En deze jongeman heeft blijkbaar ook indruk gemaakt, zoals we konden merken in de paar maanden dat ze nog leefde.

reina

reina

11-10-2009 om 10:10

Jakiro

mooi ...........

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.