Reflectief momentje...wat vonden jullie van 2012?
Voor mij was het een ultiem verrassend jaar. Vorig jaar was ik nog TBM, met niet meer dan vage plannen om 'weer eens iets te gaan doen'. Eind januari riep ik zomaar opeens 'joehoe' toen er tijdens een ouderavond van mijn VO-kind zorgen werd gevraagd of er toevallig nog iemand in de zaal zat met een eerstegraads bevoegdheid natuurkunde. 2 weken later zat ik achterin een klas te gluren, en nog een maand later liep ik een zomaar onderhands geregelde uitprobeer-stage. Nog 2 maanden later was ik inval-docent op de school van mijn oudste, en net voor de zomervakantie heb ik 4 sollicitaties de deur uitgedaan, en het leukste aanbod aangenomen. Want ik kon kiezen. Hoe is het mogelijk. Ik ben 47, had een gat van maar liefst 10 jaar in mijn cv, en op die paar maanden inval na nadanoppes ervaring in het onderwijs. En nu ben ik sinds september echt aan het werk, en wat heb ik een lol! Ik voel me als een vis in het water. En wat combineert het fijn. En wat is het heerlijk een werkster te hebben. En alle schoolvakanties vrij.
Had iemand mij vorig jaar om deze tijd gevraagd wat 2012 voor mij in het verschiet zou hebben...dit had ik echt niet kunnen bedenken!
Ja. 2012 gaat voor mij in de boeken als een mooi jaar. Behalve 'gewoon doorgaan' heb ik weinig wensen voor 2013.
En jullie?
Ingrid
Menselijk
Wat een menselijk draadje is dit. Mooi, droevig, somber, optimistisch, blijmakend en meelevend. Dit hebben we volgens mij nog niet eerder zo gedaan. Dus Ingrid, je had dit niet verwacht misschien, maar jij gaf de aanzet tot dit bijzondere draadje. Het lijkt me een goed idee als we bij de volgende jaarwisseling weer laten horen hoe het ons vergaan is.
Moeilijk
Ik vind het moeilijk om terug te kijken op afgelopen jaar, ik kijk liever niet om maar vooruit. Het was vooral een eerste jaar dat het werkelijk wat begon te wennen, de toestand van ons jongste kind. Maar helaas werd het twee keer weer even pijnlijk duidelijk werd dat er niks zeker is. Wel kreeg ik het voor elkaar dat hij nu op een betere plek zit (school) en ik hoop dat hij daar volgend jaar mag blijven. Verder hoop ik vooral dat we allemaal gezond blijven. En ik wil nu echt proberen mijn eigen plannen ten uitvoer te brengen, mijn eigen plek te gaan veroveren, want dat is er de laatste jaren wat bij ingeschoten.
Dubbel
Ik vind het wat lastig om een heel jaar samen te vatten, dan kijk ik alleen naar de hoogtepunten of dieptepunten, wegen wat het zwaarst weegt. En dan negeer ik dus automatisch al die kleine dingetjes, zoveel om van te genieten. Maar misschien zijn het wel die kleine dingetjes die mijn jaar maakten. Klein nichtje op schoot, spelen met kleine neefjes, 's avonds genieten van het series kijken met mijn grote dochters, zoon die mij plots voorbij gegroeid is, etc.
De laatste fase van mijn studie was erg zwaar, de blijdschap over mijn diploma erg groot, het opnieuw mijn leven invulling moeten geven valt me vies tegen.
En nu weer opnieuw een heel jaar te vullen, daar moet ik nog even moed voor verzamelen.
Annoniempje,
Wat erg voor je, wat vreselijk zoveel verdriet iemand kan meemaken in zo'n korte tijd.
Ik weet niet wat te zeggen maar ik hoop dat 2013 een jaar wordt met af en toe weer wat lichtpuntjes en steun van lieve mensen om je heen..
groet oregano
Ja hoe vat je een jaar samen...
Als ik alle verhalen zo lees, is het moeilijk om het jaar hier bij ons samen te vatten.
Maylise, wat lijkt me dat ook moeilijk om in de omstandigheden te leven waar jij mee te maken hebt. Wij zien het alleen voorbij komen op TV...en wat hebben wij het dan goed hier denk ik dan. Sterkte en ik hoop dat het allemaal toch beter zal worden in 2013.
Kaaskopje, wat fijn gezegd: samen een hecht gezin zijn na alle ellende die jullie hebben meegemaakt.
En Shonagh, gecondoleerd, mooie dood, maar toch verdrietig en gemis...
Hier is het een ander jaar dan de jaren ervoor geweest, ik ben gaan samenwonen met mijn vriend na 7 jaar latten. We hebben nog steeds geen groter huis gekocht omdat dat wat wij zoeken hier in de buurt niet te koop komt, behalve het huis was in febr voor onze neus is verkocht. Het is wennen, sfeer hier thuis is meestal fijn, met mijn puberdachter gaat het heel goed, zowel op school, als thuis. Altijd vrolijk, veel vrienden, verstandig, goed aanspreekbaar en gezellig om dingen samen te doen.
Vakntie was geen succes door vriendin van dochter die mee was na Portugal, was een uitputtingsslag, maar ook door mij eigen behoefte aan verbinden, het goed hebben samen, alles in harmonie willen. Maar ik schoot regelmatig zo uit mijn slof en dacht erover om te stoppen met mijn vriend. Zo labiel af en toe en onevenwichtig, gevoel van : it that all there is. Dus ook overgangsgedoe, weemoed, melancholie. Zus zwanger en ik nooit meer, zou het zo graag nog een keer meemaken. Maar dat zijn zulke kleine zaken als ik verhalen van jullie lees. Ik heb het eigenlijk heel goed, een fijn (maar te klein
huis, fijne lieve vriend en dochter, leuke baan. ed.
Beide een goede baan, geen financiele zorgen, ik weet hoe erg dat op je kan drukken ook door mijn werk, dus ik snap heel goed dat dat vreselijk is voor de mensen hier waar dat wel zo is...
Alleen nu aan het eind vh jaar ineens toch weer iets met mijn nek en uitstralende pijn in rechterarm wardoor ik nu al 4 weken thuis ben, oa door de medicatie (morfine) waardoor ik niet mag/kan/wil rijden. Maar goed het is niet iets heel gevaarlijks of ernstigs, dus ook dat valt dan wel mee als ik de ernstige ziektes hoor van sommigen van jullie.
Ach ik denk dat 2013 alleen maar beter kan worden, we zijn nog steeds samen, relatie heeft het overleefd , gaan een geregistreerd partnerschap regelen, en ik ben bezig met haptotherapie om te leren wat beter om te gaan met mijn overgangsstemmingengedoe.
Ik hoop dat we het komend jaar verder gezond blijven en ook de mensen die mij dierbaar zijn. In juni is er een goede vriendin van mij overleden en dat was heel verdrietig.....In 3 weken tijd (vanaf opname en diagnose)was het gebeurd.
En ik hoop dat we het komend jaar het huis zullen vinden waar we naar op zoek zijn, zodat we beide ook een eigen ruimte hebben.
Ik hoop dat mij zus een gezonde baby krijgt.
Ik wens jullie allemaal veel goeds,lichtpuntjes en geluk voor 2013!
Groet Oregano
Belachelijk en beschamend goed
Het gaat belachelijk en beschamend goed. Allebei een goede baan met flinke promotie, drie leuke en gezonde kinderen, balans tussen werk en prive, prachtig huis, uropa, eigenlijk alles kunnen doen, ouders gezond, weinig tot geen zorgen.
Het gaat zo belachelijk goed dat ik iedere dag bang ben dat het omslaat. Zoals bij broer waarbij kind plotseling zware epilepsie kreeg, zoals bij vriendin die werd geconfronteerd met vreemdgaande man (jongste kind was 2 weken oud!), andere vriendin gescheiden met drie kinderen in klein flatje, vroeger buurmeisje is 43 en ongeneeslijk ziek.
Soms gaat het zo
Niet schamen
Even anders, je hoeft je helemaal niet te schamen. Ik hoop juist dat je kunt genieten van alles wat je hebt en dat je angst nooit bewaarheid zal worden. Wel een heel begrijpelijk gevoel, het idee dat het ooit wel moet omslaan, zeker als je om je heen kijkt en ziet hoe anderen worstelen met grote problemen. Maar dat hoeft niet zo te zijn. En als het zo is, zullen er mensen voor jou klaarstaan zoals jij dat nu voor anderen doet.