Schaam me voor onze financiële situatie
We wonen in een kast van een huis, hebben 2 auto's voor de deur, en tot voor 5 jaar geleden gingen we 2x per jaar op vakantie, kocht ik wat wilde aan kleding en schoenen, en gingen we regelmatig uit. Nu zitten we alweer een tijdje in de crisis en het bedrijf van mijn man gaat daar in mee. Banken eisen vervroegde aflossing van zakelijk kredieten, de belasting is coulanter dan de bank. Deurwaarders aan de deur, ik had het nog nooit meegemaakt. Verhuizen is met deze huizenmarkt geen optie. Onze wekelijkse boodschappen heb ik qua uitgaven met bijna 3/4 weten te verminderen. Kleding voor de kinderen koop ik bij de Zeeman, zelf koop ik niets meer, ook in in de uitverkoop bij H&M. Man heeft nieuwe schoenen nodig, en moet daar deze winter echt wat aan doen. Maar eigenlijk hebben we zelfs daar nu geen geld meer voor. Ik loop nog steeds met mijn hoofd hoog, maar binnenin ben ik boos, verdrietig, bang. Man kwam gisteravond thuis met de mededeling dat als hij geen krediet meer kon regelen en als de belasting niet langer uitstel geeft, hij de stekker eruit trekt. Dan zijn we weer een jaar verder met alle dingen die bij een eventueel faillissement komen kijken. Qua werk, zegt hij, komt hij heus wel aan de bak, misschien als zzp-er. Maar op een gegeven moment kan die broekriem gewoon niet meer verder aangetrokken worden, lijkt het. We willen dolgraag ons huis kwijt, dat is echt een blok aan ons been. Maar we kunnen alleen met dik verlies verkopen: het huis van de buren staat al 3 jaar te koop. Mijn burn-out heb ik overleefd, de cursus mindfulness heeft enorm geholpen, ook nu nog. We redden het heus wel allemaal, maar wanneer stopt het nou een keer? Hoe lang moeten we hier nog mee door ? Ik zou zó graag weer een keertje, al is het met de kinderen naar de Mac willen gaan. Zó graag weer een keertje naar de film.
Naar buiten toe weten sommige vrienden en familie wel ongeveer hoe het zit, maar lang niet alles. Omdat we wel eens een luxe vakantie hebben gehad, ben ik daar aan de ene kant heel blij mee: die kunnen ze ons niet meer afnemen. Maar aan de andere kant denk ik regelmatig dat we dat toch niet hadden moeten doen, dat had nu weer gescheeld. Of niet? Ik weet het niet, ik wil het niet meer weten. De stapels rekeningen liggen hier naast de pc, ik durf er niet meer naar te kijken. Er zit een snelheidsovertreding tussen, ook nog.. dat is echt zonde van het geld. Maar ook alle herinneringen en aanmaningen waar extra administratie en incasso kosten bovenop komen, zo zonde van het geld. Ik had graag alle rekeningen direct betaald, als het kon. Maar dat kon niet altijd, waardoor herinneringen en aanmaningen volgden. Man vertelde me over de financiën van zijn bedrijf, waardoor ik weer een week lang niet kon slapen. Man is toen mij -uit bescherming- niets meer gaan vertellen, maar die onzekerheid en onduidelijkheid maakte mij weer erg onrustig. Altijd reden voor ruzie dus, dat stomme geld. Na de mindfulness cursus kan ik wat meer aan, en is man me weer wat meer gaan vertellen. Gisteravond dus, dat misschien de stekker eruit ging. Over een maand dan al. Faillissement, ook nog nooit mee te maken gehad.
Aan wie kan ik zoiets vertellen? Echt niet aan mijn familie die in het Gooi wonen. Of aan mijn vriendinnen, of collega's. Die hebben het wel allemaal goed voor elkaar. Oja, pensioen, ook zoiets: dat is er niet meer. Die heeft man opgenomen om schulden af te betalen. Spaarloon van mij ook. Spaarrekeningen zijn leeg. Dubbeltjes omdraaien, we doen dat echt. Nooit gedacht. Echt nooit.
Merel
Oeps, ik dacht dat die ook allang gesloten was...! Ja, daar heb ik als klein meisje nog rondgescharreld, die is daar dus lánger dan 30 jaar 
Hetzelfde schuitje
Beste Poorgirl,
wij zitten in hetzelfde schuitje. Hier ook groot huis, gekocht in betere tijden met een behoorlijke aflossing. Mijn man was zzp-er en werd ziek. Ik heb heel lang de schijn opgehouden en met rekken en strekken zoveel mogelijk betaald maar op een gegeven moment was het gewoon op. Letterlijk in de zin van steeds minder inkomsten en figuurlijk omdat ik de stress gewoon niet meer trek. Mijn draad staat in Werk, geld en recht trouwens.
Hoe dan ook, ik heb het tegen mijn moeder en zusje verteld. Dat levert in praktische zin niet veel op maar wel wat morele steun en dat is fijn.
Wij hebben de stap genomen om naar de gemeentelijk Kredietbank te stappen. Ik heb daar enorm tegen op gezien maar het was gewoon onvermijdbaar. Ik heb geprobeerd me daar heel zakelijk op te stellen. Net alsof het niet over mij ging maar over iemand waar ik de zaken voor deed. Ik kreeg ook geen verhoor over hoe het allemaal zo kwam of verwijten dat ik zoveel schuld heb. Achteraf gezien viel het eigenlijk mee.
Praktisch gezien heb ik de volgende tips: schrijf je zo snel mogelijk in bij de diverse woningbouwverenigingen. Kost wel geld maar als het helemaal mis gaat en je raakt je huis kwijt zal dat een hele goede investering blijken te zijn. Met een beetje geluk kun je nog wat wachtjaren opbouwen.
Verder ben ik naar het plaatselijk maatschappelijk werk gestapt. Ik had mazzel en trof een hele fijne vrouw. Ik kan bij haar mijn verhaal kwijt, ze heeft tips voor me en kan me helpen met praktische zaken.
Ook heb ik, zoals hierboven ook al iemand schreef, mijn administratie eens doorgevlooid. Ik had heel veel abonnementen en overtollige verzekeringen. Een doorlopende reisverzekering bijvoorbeeld terwijl we toch geen geld meer hebben om met vakantie te gaan. Trouwens, de verzekeringen die je hebt kunnen vaak goedkoper. Scheelt weer een paar tientjes per jaar. Het komt gewoon neer op alles strippen tot je alleen het broodnodige overhoudt.
En het wordt er ook niet beter op. Stel je maar in op hele moeilijke jaren met veel gedoe en stress. Daarom is het wel heel belangrijk dat je probeert zo goed mogelijk voor jezelf te zorgen. Zorg voor voldoende rust, goed vers eten (kan ook met een laag budget) en genoeg ontspanning. Probeer niet 's nachts te piekeren maar stel een piekeruurtje in waarin je onbeperkt mag piekeren en desnoods huilen. En daarna weer de schouders er onder en stug doorgaan.
Heel veel sterkte gewenst.
Selectief
Wij wonen in een klein dorp. Dus toen ik eenmaal "uit de kast" kwam, wist het hele dorp het in no-time. Selectief open kaart spelen deed ik niet aan. Stelde iemand mij een vraag dan gaf ik eerlijk antwoord en afhankelijk van de reactie vertelde ik meer of minder. Praktische steun: m'n zus, een goede vriend. Maar ook een vrouw die ik vaag kende, iemand uit de straat e.a. Het varieerde van handige weetjes, een tijdelijke baan, vacature-tips tot een enorme berg prachtige kleding. Het zijn zeer welkome druppels op een roodgloeiende plaat. Gelukkig sliep ik goed, ik was en ben een kei in nu even niet, dat zie ik morgen dan wel. Een dag tegelijk.
Ster in verkopen en kopen op marktplaats
als eerste, beide auto's verkopen, 13e maand wel pakken en een 2e hands fiets van marktplaats plukken voor nog geen 100 euro. Doe niet zo moeilijk, die auto;s moeten eruit ook al komt het minder 'lekker aanrijden' het is verstandig.
Makelaars laten komen voor taxatie. Eventueel als het met verhuur meer oplevert het verhuren.
gewoon open kaart is toch gewoon open kaart ? Ik zeg sowieso heel vaak dat ik alles zo duur vind, luiers, clubjes, goede kleding., vakantie, auto, boodschappen etc. Dat ik te weinig verdien nu en dat het pas weer lekker ruim wordt als ik meer werk krijg zeg ik ook. Echt hoor, ik zie het overal om mij heen, mensen die best goed verdienen (2, 3 of meer modaal per jaar) die een keer niet op zomervakantie gaan omdat er nog iets verbouwd moet worden of een auto gerepareerd.
dames en herenkleding doen weinig indd op marktplaats, tenzij je nog een rekje King Louie hebt, die paar dingen die ik nog van KL had was ik heel snel kwijt. Zo werkt het, je verkoopt alleen de spullen die nu 'in' zijn.
Ik heb afgelopen 2 maanden weer voor 700 euro verkocht, ok er zat een bugaboo bij die 435 opleverde, ook 2 kinderjassen (5 en 25 euro), 2 ledikantjes (115 euro), kinderkleding 30 euro, een luisterboek 5, 2 spelletjes 40, loopfietsje 25, playmobil set 40. En zo verkoop ik van alles van de kinderen. Ooit toen ik net moeder werd heb ik een klein handeltje erin gehad, zocht ik faillisements partijtjes of ik kocht vanuit Amerika positiekleding (toen had je in NL weinig leuke positiekleding). Ik heb voor meer dan 10.000 euro verkocht in 2 jaar geloof ik en mijn dochter liep gratis in nieuwe dure merkkleding. Nu is die markt ingestort, want iedereen verkoopt van alles en nog wat op marktplaats en ebay. Maar goede merkspullen verkopen nog steeds, stel een vraagprijs in die 25% hoger ligt dan je het voor wil verkopen, het bod wat op 75% van de vraagprijs binnen komt accepteer je, dan verkoop je het voor de helft van de vraagprijs, zo werkt het.
Ik koop veel op marktplaats en verkoop het dan meestal weer voor dezelfde prijs of meer. Nu ik weer een kleintje heb en het weer dichtslibt hier in huis ben ik dus weer regelmatig spullen aan het verkopen, ik vind het een leuke hobby. Boeken bij de Slegte inleveren hoorde ik laatst ook van iemand, ik zal dat eens gaan uitzoeken.
Oh er lag vandaag een garage-sale briefje in de brievenbus, van mensen paar straten verderop. Leuke foto erop, merk kleding, speelgoed etc. Geen idee hoe of wat er achter zit maar zoiets kan jij ook organiseren, en dan het hele huis door voor alles wat je kan missen als je marktplaats toch niet zo ziet zitten.
Manda (ot)
Boeken kun je ook 2ehands verkopen op bol.com!
Manda (ot)
Wow 435 voor een Bugaboo? Ik ben mijn tweedehands bugaboo uit 2003 met heel stevig onderhandelen voor 195 kwijtgeraakt...
En gloednieuwe kinderjas 0 biedingen.
Geheel ot liora
sorry voor de draadvervuiling ! die bugaboo was uit 2009, nieuw gekocht dus voor de jongste, de voetenzak heb ik los verkocht voor 60, de bugaboo met alle accessoires voor 375.
Boeken
kun je proberen in te leveren bij de Slegte maar heeft weinig zin heb ik ondervonden. Alleen als ze nu ook nieuw in alle boekhandels liggen en ze er als nieuw uitzien, nemen ze ze in en dan nog maar voor ong 1 euro per stuk.Ik had 2 grote shoppers vol mee genomen en ze kozen er in totaal 5 boeken uit om over te nemen. Met Bol heb ik geen ervaring om zelf te verkopen, daar kopen heb ik wel gedaan ( zou nog mooier zijn als ze ook daar naar hte buitenland versturen, of zou dat veranderd zijn)
Ik denk dat het heel erg afhankelijk is wát voor boeken je verkoopt. De populaire boeken doen het volgens mij prima (ik was in geen tijd van Harry Potter en wat chicklit af!). Maar de minder bekende of populaire boeken schieten niet echt op.
Inmiddels heb ik mijn account, na verschillende keren verlengen, laten verlopen en wat ik nog over heb, breng ik binnenkort naar de kringloop.
Maar als je het niet probeert, zal je het nooit weten dus: gewoon proberen!
Belle ot
Alle beetjes helpen, ik verkoop soms een maand niks en dan ineens gaat het weer hard, en echt niet de alleen de populaire boeken. Het zijn steeds slechts een paar euro's, maar in drie jaar tijd heb ik toch voor 400 euro verkocht.
Fio
Wow, dat zijn nog eens bedragen, alles bij elkaar! Voor zoveel geld had ik echt niet online staan! Een stuk of 10-15 titels waarvan volgens mij de helft is verkocht, meer was echt niet.
Een maand
Poor girl, als ik het goed begrijp wordt het komende maand erg spannend.
Je schrijft: 'Mooie tip van jou vond ik dat man zich niet alleen voelt staan - ik doe mijn best. Man had verteld dat hij mij de afgelopen 3 jaar heeft 'ontzien' daarin, en vorige week zei ik tegen hem dat ik 'wel weer wat aan kon' na mijn burn-out. Ik heb hem vanmorgen in tranen gevraagd dat graag weer te vergeten! Ik kan het helemaal nog niet zo stoer aan..'
Ik hoop toch dat je stoer genoeg bent om een eerlijk gesprek met je maan aan te gaan. Wat kunnen jullie nog doen, komende maand? Helpt het als je zelf meer gaat werken en meer gaat verdienen, waardoor je wellicht belastingschuld of bedrijfskrediet in elk geval een klein beetje terug kunt betalen? Heb je zicht op hoe groot de schulden zijn en in hoeverre je daarbij kunt helpen? Kortom, wat kun je doen komende maand? En wat betekent het als het faillissement wordt uitgesproken?
Tsjor
Belle ot
Ik heb er gemiddeld 20 te koop staan, er komt eens wat bij en ik verkoop eens wat, steeds vrij lage bedragen. Maar alles bij elkaar tikt het toch aan,hoor!
De schaamte voorbij
Je begon dit draadje met dat je je schaamt.
Ik zie in je reacties dat je die schaamte nog niet voorbij bent. Je probeert eigenlijk nog steeds vast te houden aan het leven dat je kende. Heel begrijpelijk overigens.
Maar als de nood werkelijk zo hoog is als je beschrijft, dan is het ontzettend belangrijk om echt alles los te laten. De schaamte voorbij. Je hebt al stappen gezet: ik denk dat de Zeeman binnenstappen een heel moeilijke geweest is. De auto's eruit doen, maakt het helemaal zichtbaar voor de omgeving.
Misschien helpt het om eens te kijken naar het Kenschema. Dat zegt iets over het herkennen, het erkennen, het bekennen van je probleem. Uiteindelijk moet je naar aanvaarden en acties nemen. Dit is heel moeilijk, want hoewel je het vast nooit zo bedacht hebt, zie je jezelf toch als iemand met een bepaalde status. Die status is aan gruzelementen, maar diep van binnen probleem je het nog bijeen te houden.
Hoe eerder je begint met bekennen, hoe sneller je ook naar de echte oplossingen kunt. Je moet de schaamte voorbij en dat is inderdaad heel moeilijk. Life as you know it, is helaas voorbij. Maar dat betekent niet dat het het einde van de wereld is. Dat zie je uit de reacties van mensen die dit ook meegemaakt hebben.
Heel veel sterkte en succes. Probeer hier te blijven reageren. Je bent niet alleen.
Poorgirls
Hoe gaat het, ik ben benieuwd!
Hoe is het nu?
Hoe is het met PoorGirl verder gegaan? En met de anderen in deze draad? We hadden toen in 2011 niet kunnen weten dat de kranten nu bol staan van dit soort verhalen. En wordt het nu beter of nog slechter?
Ik...
Ik weet niet of Gooise vrouwen anders zijn. Maar wij hebben het goed maar zien om ons heen ook dat scheidingen in combi met huis onder water en/of werkloos worden echt heel vervelend zijn. Ik zou er veel bewondering voor hebben als je dat zonder veel omhaal aangeeft. Jullie werken hard, hebben veel pech dat het nu zo tegen zit. Ik heb een vriendin die in ongeveer dezelfde positie zit: man verliefd op iemand anders, huis onder water en zij probeert haar koppie boven water te houden. Ze maakt er weinig woorden aan vuil maar ik zou jullie meenemen naar de Mac, film, wat groter verjaardagscadeau geven, overgebleven kerstpakket, zak goede tweedehandskleding geven. Dat is geen moeite en een groot plezier. Ook om je te laten zien dat je er niet alleen voor staat.
Als vriendinnen of familie je na deze mededeling je met de kont aankijken dan zijn ze geen knip voor de neus waard. Maar ik geloof echt niet dat dat gaat gebeuren. Enne, als het voor hen echt zo belangrijk is dat jouw dochter in merkkleding loopt dan hadden ze alvast gezien dat dat leuke nieuwe shirtje van de Wibra geen merkje heeft...
De andere kant is dat je pochend en patserig door het leven gaat. We hebben hier ook een buurman, geen nagel om z'n kont te krabben, teert op geld van hardwerkende schoonouders en een blabla dat er uit z'n mond komt ... Iedereen in loondienst vindt hij maar een loser en hij gaat iedere vrijdagmorgen op de golfclub netwerken terwijl de rest op zo'n suf kantoor zit. Dat de buurvrouw naar de directeur moet omdat bijdrage kamp niet betaald kan worden, vertelt hij er niet bij. Zo sneu en dan vertik ik wel om te helpen, al heb ik het buurmeisje wel eens meegenomen naar film.
Maar dit proef ik echt niet in jullie verhaal.