Stel jij je lichaam ter beschikking van de wetenschap?

Wat mooi, minet

Dat vind ik toch wel mooi.

Ken hem al maar...

maar ik blijf het een prachtig gedicht vinden

Ayla

Ik heb eerder al jouw relaas gelezen, maar gisteravond schoot me toch nog een vraag te binnen. Ik kan me goed voorstellen dat (het gros van) de medisch studenten met eerbied en respect werken met de lichamen die ter beschikking gesteld zijn. Maar zijn er ook protocollen voor, hoe je dat in de praktijk kunt doen? Met name vraag ik mij af of het gelaat bedekt is als het lichaam op de tafel ligt, en of telkens alleen het te bestuderen lichaamsdeel bloot ligt en de rest afgedekt blijft.
Misschien is mijn vraag voor sommigen een beetje macaber, maar dat is mijn geest ook soms.

Sancy

Ten eerste ik kan alleen voor onze Universiteit spreken en niet voor de andere. Bij ons is het regel dat niemand de snijzaal in mag zonder een introductie. Dat geldt voor studenten en dan geldt voor werknemers. Toen ik dus hier kwam werken heb ik dus eerst een intro moeten meelopen voordat ik de snijzaal op mocht. In die introductie wordt benadrukt dat het belangrijk is om met respect met de lichamen om te gaan. Er zich bewust van te zijn dat dit mensen waren die hier voor gekozen hebben om andere te helpen. Als er een lichaam op de snijzaal ligt is alleen het gedeelte onbedekt waar de student mee bezig is. Alleen tijdens de introductie worden volledige lichamen onbedekt neergelegd. Vooral gezichten worden meestal toegedekt omdat dat voor studenten nogal confronterend kan zijn. Telefoons, radio’s, mp’3 spelers zijn allemaal verboden in de snijzaal, dat wordt gezien als respectloos. Iemand schreef eerder dat er ook bakken zijn met lichaamsonderdelen en dat klopt, ik zie echter dat er wel met respect mee wordt omgegaan. Er is een hele administratie omheen en die wordt zorgvuldig bijgehouden. Ik moet zeggen dat ik het ook nogal luguber vond in het begin en als ik iemand vertel waar ik werk dan beginnen de meeste al te huiveren. Maar ik vind de gedachte erachter mooi en ik heb respect voor de mensen die hiervoor kiezen.
Ik weet niet of ik zelf hiervoor zou kiezen, niet nu omdat ik mijn kinderen een plek gun waar ze naar toe kunnen gaan om te rouwen. Maar misschien als ik ouder ben en mijn kinderen volwassen zijn wel. Ik heb hier geleerd om het lichaam te zien als een omhulsel wat niets meer heeft van de mens die het was.

Helder

dank je Ayla!

Ayla

Ook namens ons bedankt voor de uitleg! Wij houden wel van details en willen graag alles weten
Dit trouwens tot grote verbazing van de heren die mijn schoonmoeder kwamen ophalen. Meestal willen nabestaanden volgens hun niets/nauwelijks iets weten over wat er met het lichaam gaat gebeuren.

Minet

gecondoleerd met het overlijden van je schoonmoeder. Bedankt voor het overtypen van de tekst van de condoleancekaart. Erg mooi en treffend. Het raakt me.

liefs van Purk

Tante

Toen mijn alleenstaande tante overleed, heeft zij ook haar lichaam ter beschikking van de wetenschap gesteld. Haar lichaam werd inderdaad ook na twee uur al opgehaald. Ik was onder de indruk toen van het respect en de waardigheid waarmee dat toen gedaan werd.Zelfs voor de auto werd vooruit gelopen, heel waardig. Maar goed....het was het enige respectvolle dat nog gedaan werd waar wij, familie, bij waren. Ik vond het zelf een bijzondere, maar vreemde gewaarwording dat iemand sterft en er dan ook zo boempats helemaal niet meer is.

Ik heb er wel alle vertrouwen in dat door de universiteit respectvol en zorgvuldig met haar lichaam om zal worden gegaan.

groetjes van Purk

p.s. ik vond het trouwens ook erg verhelderend hoe mijn kinderen met deze situatie omgingen. Die hadden er eigenlijk geen enkel probleem mee. Tijdens de herdenkingsbijeenkomst vonden ze het niet vreemd dat het lichaam van mijn tante er niet was. Ze begrepen goed waarom mijn tante haar lichaam had afgestaan en hadden daar eigenlijk geen naar beeld bij, volgens mij.