Suffe actie
Vroeger waren er nog wel eens blunderdraadjes, en na wat ik vandaag meemaakte vond ik het daar wel weer tijd voor 
Ik was vandaag in de buurt van de Veluwe, landelijk gebied, voor een crematie. De borrel na de plechtigheid was in een nabijgelegen restaurant. Ik had de navigatie aangezet en het was niet al te ver. Helaas bleek de route via onverharde boerenpaden, met kuilen van wel een halve meter diep en enorme plassen. Ik had wel ergens het gevoel dat dit niet kon kloppen, mijn arme Hyundaaitje is meerdere malen bijna omgevallen, en volgens mij heb ik ook een deel fietspad gehad. Best eng af en toe.
Toen ik na mijn barre tocht tussen de koeien door bij het restaurant aankwam zat de rest al aan zijn tweede koffie. Niemand had dezelfde landelijke route hoeven afleggen. Dus ik keek nog eens goed naar de instellingen in mijn navigatie, die bleek op 'te voet' te staan, ipv met de auto. Dat is dus niet handig op het platteland.
Wie heeft iets nog stommers gedaan?
Ik ben nog simpeler/suffer geweest
In de tijd dat een papieren kaart nog normaal was, moest ik voor mijn werk in Maastricht zijn. “S morgens om 6:00 moest ik daar beginnen en in overleg met mijn werkgever mocht ik toen een pensionnetje nemen zodat ik daar op tijd kon zijn. (Ik woonde toen in den helder en om om 6:00 te kunnen beginnen moest ik toen om 02:00 vertrekken...)
Ik de dag ervoor dus richting Maastricht gereden. Ik had netjes de route opgeschreven (grote wegen) en toen ik Maastricht binnen kwam moest ik op zoek naar mijn pension. Die was alleen niet te vinden. Ik moest de tweede rechts, dan links, dan weer rechts en ga zo maar door.
Ik kwam dus overal terecht, behalve in de woonwijk waar ik moest zijn. En wat bleek achteraf.... Ik had de kaart verkeerd liggen. Noord was zuid, en zuid was noord...... Tja, dan kun je lang zoeken 
Was ik daar eerder achter gekomen dan had me dat 1 1/2 uur gescheeld
O ja
Jaren geleden, voor het gsm-tijdperk,was ik met mijn man op Ibiza. We hadden een appartementje ergens in het noorden en wilden op een dag ook Ibiza-stad wel eens bekijken. We huurden een scooter en met het idee dat het eiland niet zo heel groot is en we het vast snel zouden vinden gingen we gewoon maar op pad. Op zoek naar een bordje wat Ibiza zou aanwijzen.
Ik denk dat het wel twee uur en heel veel rondjes rijden heeft geduurt voordat we erachter kwamen dat we naar Eifissa moesten
niet van mezelf
Geen blunder van mezelf, maar ik was er wel bij betrokken. Een paar weken geleden ging ik met mijn gezin naar de film. Mijn dochter zat naast me, we zaten in een soort love-seat. Plotseling stond er een vrouw naast ons, type fleecetrui en bergschoenen, die op luide toon zei dat ze op haar plekje wilde gaan zitten. Ik, beetje verbaasd, zei dat dat kon. Maar haar plekje bleek onze love-seat te zijn. Nog steeds op luide toon (de hele bioscoop kon meegenieten) zei ze dat ze had gereserveerd via internet en dat wij op haar plek zaten. Ik stelde voor dat we dan even naar de balie zouden gaan, om het op te lossen. Dat viel niet in goede aarde. Dus ik samen met ietwat geschrokken dochter naar de balie. Omdat het druk was, duurde het even voor we aan de beurt waren. De bioscoopmedewerkster gaf aan dat het niet kon kloppen en dat wij op de goede plek zaten. Ze liep even mee. De dame in kwestie had het zich gemakkelijk gemaakt op ons plekje en haar hele wezen schreeuwde uit: mij krijgen ze hier niet weg!
De bioscoopmedewerkster was uitermate beleefd en vroeg of de vrouw zeker wist dat ze op de goede plek zat. Weer kwam de hele riedel van gereserveerd via internet. Bioscoopmedewerkster vroeg of ze het kaartje even mocht zien. Dat mocht. Bioscoopmedewerkster tegen mevrouw: mevrouw, ik zie dat u heeft gereserveerd. Maar dit kaartje is voor zondag, en het is nu zaterdag. Loopt u even mee?
Mevrouw met staart tussen de benen af, onder gelach van iedereen die dankzij de luide stem had mee genoten van de hele scene.
haha Phryne
Ik vind hem erg grappig en het zou mij ook zo kunnen overkomen (sterker nog, nu ik eens nadenk, ik had ooit samen met mijn man zoiets, denk met een bruiloft, dat we helemaal door het bos werden geleid en bij aankomst iedereen er al lang en breed bleek te zijn! Heb nooit geweten hoe dit kwam (we gaven de navigatie de schuld) maar misschien hadden wij hem ook wel verkeerd staan!)
Kan nu even niet op een 'suffe actie' van mezelf komen, maar zodra ik er een weet kom ik terug!
Och ja, die navigatie
Ik vind het nog steeds wel heel suf en word er nog aan herinnerd doordat de auto eruit ziet alsof we door de modder hebben gereden (wat wel klopt natuurlijk). Binnenkort maar even langs de wasstraat.
Met de navigatie heb ik wel vaker gedoe gehad, maar dat was dan niet mijn schuld. Er zijn in het Westland dorpen zonder eigen aanduiding in Google Maps, en sommige van die dorpen hebben dan bijv allemaal een 'Kerkstraat'. Tja, dan moet je ook maar net het geluk hebben dat je bij de juiste staat. En laatst moest ik naar de 'Industrieweg' in een bepaalde plaats. De navigatie wilde mij steeds naar het noorden sturen terwijl ik zeker wist dat ik zuidelijk moest. Bleek ik de verkeerde woonplaats te hebben aangeklikt.
Verder ben ik heel normaal en zelfredzaam
Twee Valkenburgs in Nederland
Ik weet inmiddels, samen met mijn vriendinnen dat er twee Valkenburgs in Nederland zijn. Wij zouden met zijn drietjes naar een weekendje in Valkenburg (L) gaan maar we reden naar de andere (ingetypt in de navigatie, alleen de naam, geen postcode) tot mijn vriendin ineens zei "nog steeds Amsterdam op de verkeersborden, dat is toch vreemd?" Maar ja, zet ons drieën in de auto en we gaan meteen druk kletsen over van alles en nog wat en de reis is nogal ondergeschikt.
Schamend hebben we de navigatie opnieuw ingesteld en toen kwamen we er uiteraard wel
Natuurlijk zouden we het nooit aan iemand verklappen, wat we trouwens alle drie wel meteen hebben gedaan
Marian
Ach, ik heb ook wel eens van een marechaussee gehoord dat hij (als begeleiding, zakelijk dus) iemand bij het vliegveld Valkenburg op moesten gaan halen. Die stond wel in Limburg. 
Oh wat erg
Die twee Valkenburgs, daar zit ook nog 200 km tussen, dan ben je wel even onderweg.
oh oh, die navigatie...!
Het volgende verhaal heb ik door de jaren heen van maar liefst drie verschillende personen gehoord. Het speelt allemaal af in de beginjaren van de tomtom.
De betreffende personen waren op vakantie geweest in Spanje en Zuid Frankrijk en reden op de tomtom terug naar huis. Op een gegeven moment werden ze middenin Parijs neergezet door die Tomtom, inclusief de heksenketel van de Champs-Élysées! Geloof me, daar wil je niet staan met je deukvrije gezinswagen met caravan of met je camper!
Wat bleek? Deze drie personen hadden "kortste route" ingesteld. Niet wetend dat "kortste route" qua kilometers de kortste route was, maar niet echt de meest praktische route...! 
Mijn kinderen en ik hebben van dat gegeven later gretig gebruik gemaakt in onze vakanties. We reden zo'n 40-50 km van ons vakantieverblijf en zetten toen de terugtocht in via de "kortste route". Uren onderweg, de prachtigste boerenlandweggetjes gezien, soms spannend (drassige bospaden), maar altijd verrassend!
Navigatie deel 2
Honfleur is een prachtig stadje in Normandië met nauwe bochten en smalle straatjes. Mijn navigatie raakte het spoor helemaal bijster want de straatjes lagen zo dicht op elkaar dat de GPS steeds dacht dat we een straat verderop zaten...
Op dat moment miste ik een ouderwetse papieren plattegrond...
neem eerste afslag
'neem de eerste afslag', moest ik toch echt niet hebben onderweg van Rotterdam naar Groningen,
'neem de eerste afslag', nou echt niet, we zitten net op de snelweg.
'neem de eerste afslag', nieuwe tomtom, wat zou er nou zijn?
'neem de eerste afslag' goh die tijd dat we aankomen is best wel laat, zo lang doen we er toch nooit over?
'neem de eerste afslag' nou we rijden gewoon wel door we weten de weg tenslotte.
stond het ding op fietsen...... En zelfs de tomtom snapt dat je dat niet mag op een snelweg.
Internet geen verbinding mogelijk
En dan ergens bij een Duitse baustelle moeten omrijden door allerlei weilanden en dorpen. Mooi hoor, google, ipad, telefoons, tomtom, we hadden echt álles, behalve een kaart )
Wat voel je je dan dom zeg.
Man had
Ooit de route naar de Franse camping uitgezocht en ingetypt op de navigatie. Ik dacht nog...ik dacht dat we verder naar rechts in Frankrijk zaten? Maar ja.....hoj had alles van te voren gedaan dus zou wel goed wezen. Met 2kinderen een veel langere reis dan we dachten eindelijk op bestemming.....eeehh....een boerenerf? Waar is dan de glijbaan,die zou je toch moeten zien? Nou nee dus,want we zaten in de verkeerde provincie, nog 1,5 uur te gaan.
Richtingsgevoel van een amoebe
Ik dus. En elke aanwijzing op een navigatiesysteem ervaar ik als een strikvraag met meerdere antwoorden die mogelijk zijn.
Eindelijk toch een navigatiesysteem aangeschaft, maar ik vertrouw mezelf nog niet eens, dus laat "bekakte Claire" die alles verkeerd uitspreekt. Maakt van de AA een ah, slikt de EU in en heeft een spraakgebrek; ze slist ook nog eens. Ik verdenk haar van een borrel teveel.
Claire heeft de gewoonte opgevat om nadat ze me een rotonde opgestuurd heeft, daarna te zwijgen, of de kaart te bevriezen.
Of te spreken over 60 meter als het nog 200 meter is, of te spreken over 200 meter als ik al af had moeten slaan.
Ook geeft ze naar 1 adres steeds een andere route, dus dat leer ik ook niet uit mijn hoofd. Ben al op 5 verschillende manieren bij mijn dochters nieuwe huis aangekomen.
Of als ik met oefenen aankom op het mijn eigen adres (het is een wonder!), dan te zeggen: adres bereikt aan rechterzijde, sla na 200 meter rechtsaf.
Bereikt is bereikt zou je denken en mijn huis staat echt links.
Zo moest ik dan laatst ergens zijn en Claire wilde weer eens niet, dus na een pittige scheldpartij van mijn kant de eerste beste agent aangesproken en de goede man heeft mij de laatste kilometers begeleid.
Dan voel je je toch wel de kneus van de dag.
Zuidelijk halfrond
Ik heb een keer voor werk een paar maanden in Nieuw Zeeland gezeten. Na twee nachten in een hotel werd ik gehuisvest in een vakantiehuisje vlakbij het werk, aan het strand. Ik kwam daar eind van de middag aan, en moest gelijk de volgende dag gaan werken. Het was zomer, dus ik wilde zorgen dat het huis niet al te warm zou worden en deed dus aan de zonkant de gordijnen dicht. Nou ja, aan de zuidkant. De zon kwam natuurlijk netjes in het oosten op, en ging in het westen weer onder. En overdag zat ik op het werk. Pas in het weekend kreeg ik door waarom het huis toch zo warm werd... de zon stond overdag in het noorden natuurlijk.