Wanneer word je een mevrouw?
Gisteren ging de telefoon en nam ik op met mijn voornaam en achternaam, gewoon zoals altijd. Toen werd er aan de telefoon gevraagd naar mevrouw huppeldepup, ik dus. Later had ik het daarover met mijn moeder, die vertelde dat ze vanaf het moment dat ze trouwde, 19 jaar was ze, de telefoon opnam met mevrouw. Ik ben nu 46 en neem gewoon nog op met m'n voor- en achternaam. Is dat nou gek? Wordt het tijd dat ik een mevrouw word?
Grappig
Ik constateer dat de meesten ermee omgaan zoals ik doe. Wel je voornaam met of zonder achternaam noemen, maar op een gegeven moment wel verwachten dat men je aanspreekt met mevrouw en u tot ze toestemming krijgen om te tutoyeren.
Op zakelijk gebied vind ik dat de 'regels' hetzelfde zijn. en als je wat meer afstand wilt creëren, of te amicaal gedrag wilt voorkomen, hou je het lekker bij u en mevrouw als je je daarmee op je gemak voelt.
Voorrnamelijk
Ik neem altijd op met mijn voornaam, zowel thuis als op kantoor. Ik werk in een redelijk informele branche, waarin de meeste bellers ook tutoyeren. De oudere bellers vragen wel eens mijn achternaam, maar over het algemeen blijft het bij de voornaam.
Ik benader degenen die niet tutoyeren echter niet met je en jij, ik pas me dan wel aan.
Ik voel me geen mevrouw, al ontkom ik er niet aan zo genoemd te worden (ben toch alweer een half jaar 40 haha). Maar laatst zei een man "jongedame" en dat vond ik toch wel weer schattig 
Zelfde achternaam, zelfde stem
Mijn broer neemt altijd de telefoon op met zijn achternaam, zijn zoon doet dat inmiddels ook, neef is nu 23 en heeft bijna dezelfde stem als zijn vader! Ik weet dus nu niet meer wie ik aan de telefoon heb: mijn broer of mijn neef! Laat mij dan maar de telefoon aannemen met voor- en achternaam en ik laat het mevrouw weg, ze horen toch wel aan me dat ik geen man ben! Trouwens: diegenen die nog op het vaste nummer bellen zijn op 1 hand te tellen, in ieder geval de geblokkeerde nummers: dat zijn meestal de verkopers; ik heb dan altijd de neiging om alleen maar 'ja' te zeggen!
1ennest
"Ik weet dus nu niet meer wie ik aan de telefoon heb: mijn broer of mijn neef! Laat mij dan maar de telefoon aannemen met voor- en achternaam "
Bij mijn broer hielp ook dat niet, want die deelt zijn voornaam met zijn (en mijn) vader. Ik vind hun stemmen overigens niet op elkaar lijken (mijn vader en mijn oom destijds wel, dat was bijna griezelig). Maar zakelijke contacten van mijn vader die van buiten belden waren toch altijd in verwarring als mijn broer hun verhaal onderbrak met "ik denk eigenlijk dat u mijn vader moet hebben""
Groeten,
Temet
Nou soms, heel soms
krijg ik wel eens iemand aan de lijn die een beetje een onzijdige naam heeft en stemgeluid dat niet eenduidig als mannelijk of vrouwelijk is aan te merken.
Dat is dan altijd wel een beetje spitsroeden lopen, tijdens zo'n telefoongesprek....
Dus soms is mevrouw dan toch ook best handig. Alleen zo jammer dat die mensen dan niet van zichzelf weten.