Zijn mannen niet graag opa?
Het valt mij op dat mannen het niet graag over hun kleinkinderen hebben. Ik heb het nu over collega's en kennissen. Bij vrouwen hoef je maar te vragen hoe het met de kleinkinderen gaat en dan worden er trots hele verhalen verteld. Mannen beginnen meteen over iets anders, ik durf er niet meer naar te vragen.
In mijn werk omgeving en kennissenkring zijn veel 'jonge' opa's en het valt mij gewoon op! Hebben jullie dezelfde ervaring en wat zou de reden kunnen zijn?
nee, niet herkenbaar
hier collega's die net opa zijn en die een foto van kleinkind(eren) als screensaver hebben, die altijd willen vertellen over hun kleinkinderen en gloeien van trots als je zegt dat het zulke schattige kinderen zijn. Dus nee, totaal niet herkenbaar.
geen herkenning
mijn wederhelft is enthousiaster opa dan ik oma ben. Dat staat buiten kijf.
Maar ik denk niet dat hij veel met anderen over zijn kleinkinderen praat of foto's showt. Ik ook niet trouwens.
Ik voel me er altijd nogal ongemakkelijk als mensen (m/v) steeds maar over hun fantástische kleinkinderen praten.
geen herkenning
Hier was opa was razend trots toen zijn kleindochter (mijn dochter dus) hem kwam bezoeken in het ziekenhuis. Hij zei tegen alle verpleegsters wie ze was, en dat ze hem zo'n mooie knuffelbeer had gegeven.
Ook op kantoor herken ik het niet. Teamleiders met foto's van hun kleinzoon op het bureau, mannelijke collega's die vrij nemen om een lang weekend met de kleinkinderen naar de caravan o.i.d. te gaan. Geen enkele herkenning dus.
Hier
Mijn man vindt het zeker heel leuk om opa te zijn maar hij is absoluut niet iemand om allerlei verhalen over de kleinkinderen te vertellen tegenover kennissen/collega's. Ik zie het ook niet zo voor me dat hij foto's van de kleinkinderen laat zien aan anderen. Hij heeft die niet eens bij zich. Als je hem zou vragen naar de kleinkinderen zou hij ook iets zeggen van ja, leuk, alles goed en dan overgaan op een ander onderwerp.
Overigens ik ben dol op mijn kleinkinderen maar het is ook niet mijn grootste onderwerp van gesprek. Het zijn nog maar baby's. Ze zijn hartstikke lief en schattig natuurlijk maar verhalen over baby's zijn natuurlijk 0,0 interessant voor iedereen buiten de directe familie. Daarnaast herken ik dat gevoel wel van Tonny. Ik heb ook niet zo veel met enthousiaste verhalen over andermans kleinkinderen, vind ik toch heel anders dan enthousiaste verhalen over eigen kinderen.
foto's (tikkie ot)
Ik werk op een klein kantoor met een ongeveer gelijke m/v verdeling. Het viel mij op een gegeven moment op dat de mannen allemaal een foto van hun kind(eren) hadden staan of hangen of als screensaver gebruikten, de vrouwen niet.
Terug naar het onderwerp: mijn ouders werken niet meer, maar ik weet wel zeker dat mijn vader een razendenthousiaste opa is. En ik vermoed dat hij dat op zijn werk ook zou hebben uitgedragen, als hij nog gewerkt had.
Groeten,
Temet
Hier
Vanaf het moment dat mijn vader opa is, loopt hij naast zijn schoenen. Hij heeft het altijd over zijn kleinkinderen tegen alles en iedereen. Foto's laat hij alleen zien aan een select groepje mensen.
Mijn schoonvader is ook enthousiast. Hij werkt samen met de coach van mijn zoon en de coach doet hem geen groter plezier dan maandagochtend in de kantine te vertellen hoe goed zijn team het afgelopen zaterdag deed. Dat geeft mijn schoonvader dan de gelegenheid om iedereen in de kantine nog maar eens te vertellen dat zijn kleinzoon in dat team zit, die het zo enorm goed gedaan heeft afgelopen zaterdag.
hier
op het werk een drietal kersverse opa's van een aantal kleinkinderen. Ze praten er graag over, laten foto's zien en genieten zichtbaar van de complimenten van andere werknemers over hoe mooi de kleinkinderen zijn. Eentje zei zelfs dat hij expres gaat wandelen of een non-boodschap gaat doen in de hoop dat de mensen in de kinderwagen kijken en hem naar de baby vragen.
Ik vind het fantastisch en kijk uit naar de tijd dat ik zelf misschien oma zou mogen worden.
Oh en 1 opa trakteerde op broodjes gehaktbal, want dat was weer eens iets anders aldus de opa 
De oma's in mijn omgeving zijn iets meer behouden, tenzij er iets groots is (positief of negatief).
Hier mijn vader en schoonvader
Ik vind ze als opa nogal tegenvallen.
Mijn schoonvader kan niet tegen rommel, zelfs niet in andermans huis, dus kinderen vind hij gewoon niet leuk. Hij doet ook vaak bozig als we bij elkaar zijn. Zeker als er geknoeid wordt of zo.
Mijn vader is erg teleurgesteld dat hij alleen maar kleindochters heeft. Hij was al niet zo blij met alleen maar dochters, maar toen de jongste (mijn jongste) was geboren moest hij echt even slikken. Hij hoopte dat ik nog een kind zou willen (nog kans op een kleinzoon) maar daarmee moest ik hem teleurstellen.
En ik vind het erg jammer. En al zijn kleindochters zijn ook nog eens echte meide-meisjes met jurkjes en haarfrutsels.
Gelukkig wel trotse oma's, die iedere prestatie van ieder kleinkind dik opblazen. Wat soms nogal gênant is.
Buurvrouw van schoonmoeder dacht dat mijn dochter een echte topsporter was, omdat ze op selectie zit. Maar erg hoog niveau is dat niet. Ze vroeg aan mij hoe dat nou was een topsportend kind. Hihi.
Geen herkenning
Het is niet dat mijn vader overloopt van trots en de hele wereld zijn kleinkinderen even geweldig moeten vinden, maar hij is zeer zeker de fanatieke van de 2 (oma versus ops). Mijn moeder praat idd graag met haar vriendinnen over de kleinkinderen, maar is meer de opvoedkundige afdeling , maar mijn vader bijvoorbeeld komt naar elke tenniswedstrijd van oudste zoon kijken en verteld na de oppasdag toch echt vol enthousiasme wat ZIJN kleinzoon wel allemaal niet al kan zeggen. Mijn moeder en ik lachen daar stiekum vaak om, want wij zien wel in dat dat helemaal niet zo bijzonder is, maar hij vind het heeeeel wat 
hier ook gelukkig
Mijn vader was een zeer betrokken opa. Samen met oma paste hij op in al onze gezinnen voor een tijdje, een dag of als het noodzakelijk was. Kleinkinderen gingen logeren bij opa en oma. Ze gingen kamperen met kleinkinderen terwijl de volwassenen aan het werk waren. Mijn vader ging zelfs mee als begeleider van schoolactiviteiten, naar het museum of het concertgebouw.
Mijn moeder mopperde weleens dat hij nu dingen deed met zijn kleinkinderen waar hij vroeger geen tijd voor had en ook nog eens 2 linkerhanden.
Ik weet het natuurlijk niet van alle collega's maar er zijn divers collega's die opa zijn en trots op hun kleinkinderen en graag praten over de vorderingen klein en groot en foto's en de hele rataplan.
Het is natuurlijk wel gegroeit, de betrokkenheid van vaders en opa's bij hun kleine en grotere kinderen.
Maar niet iedereen zal dat leuk vinden. Wij zijn niet allemaal hetzelfde.