Een kind heeft recht op 2 ouders

Spam?

Of er was ergens nog een projectpotje bij jeugdzorg.
'Recht op 2 ouders' volgt meer dan 164 instellingen op het gebied van de jeugdzorg.
Grove versimpeling van een lastig onderwerp.

Viva ook gespamd

http://forum.viva.nl/forum/list_message/16705852

Op het forum weten ze er wel raad mee:

"Ja ik heb ook recht op 2 ouders. Jammer dan dus, dat die van mij beiden al zijn overleden...."

"Mijn kind heeft geeneens een vader."

beetje flauw

Er staat duidelijk dat het over scheiden gaat, niet over overlijden.

Verder geef ik er geen mening over.

Ouderverstoting

Volgens mij is het heel duidelijk dat het hier over ouderverstoting gaat. Gelukkig heb ik hier totaal geen ervaring mee.

vechtscheiding

Ik denk dat ze doelen op vechtscheidingen waarin 1 van de ouders de omgang frustreert, manipuleert of tegenwerkt.

tja

Ik wou dat er eens aandacht kwam voor de ouders die met angst en beven hun kind naar de andere ouder moeten laten gaan terwijl ze weten dat die ouder niet goed bezig is. Door bijvoorbeeld verslavingen, maar ook psychische problemen, of een nieuwe liefde die niet zo leuk is tegen jullie kinderen.
Ik heb helaas in die situatie gezeten, heb mijn kinderen bijna tien jaar lang in een situatie gezien bij de andere ouder die niet fijn was. Verwaarlozing, vervuiling, woede-uitbarstingen... Je staat machteloos. Je kunt een kind niet zomaar bij de andere ouder weghouden en als je er hulp voor zoekt, ben je "die ouder die een vechtscheiding wil".

Mijn kinderen zijn nu respectievelijk puber en jongvolwassen en hebben met die andere ouder gebroken na het zoveelste incident. En nu is er een beerput opengegaan die ze al die jaren voor me hebben verborgen. Ze hebben me niets verteld, om me niet ongerust te maken, maar ook omdat ze bang waren dat ik hen niet wilde geloven. We hebben avonden lang met elkaar gepraat, ik heb hen verteld dat ik het wel geloofde want ik had het zelf ook meegemaakt. Eerst waren ze boos op me dat ik hen niet tegen de andere ouder had beschermd, daarna begrepen ze wel dat ik geen keuze had.
Dankzij goede begeleiding zijn we er doorheen gekomen.

Ik had hen dit graag willen besparen, maar stond met mijn rug tegen de muur. Elk kind geeft immers recht op twee ouders. Al richt één van die ouders nog zoveel schade aan.

Rechtop2ouders

Er is toch juist steeds meer aandacht voor dit soort situaties. Het is toch juist steeds minder makkelijk om als ouder het kind het recht op omgang met de andere ouder te ontzeggen. Er zijn juist rechtszaken geweest waarbij het kind aan de andere ouder werd toegewezen juist door manipulatie van de andere ouder. Dus wie wil je nou precies wakker schudden? Om hoeveel gevallen gaat het? Hoe weet je eigenlijk dat het onterecht is?

En hoe zie je het eigenlijk voor je. Vader weigert kind naar moeder te laten gaan. Dan komt de politie of zo om het kind met geweld mee te nemen?? Of gaat Bureau jeugdzorg daar dan wel even voor zorgen (wij weten allemaal hoe succesvol dat kan verlopen).

Ik heb het idee dat dit soort zaken wel degelijk aandacht krijgen maar dat de oplossing helemaal niet zo eenvoudig is (en zeker niet met een Facebookpagina of petitie valt op te lossen).

Nou inderdaad

Het klinkt inderdaad alsof je pas komt kijken en alsof je alle veranderingen van de afgelopen 15 jaar hebt gemist.
Het ontduiken van bezoekregelingen is helemaal niet makkelijk en wordt bovendien zwaar bestraft. Het kan zelfs leiden tot ontzetting uit de ouderlijke macht.
Daar geldt wel een voorwaarde: de benadeelde ouder moet wel klagen. Naar de rechter dus. Pas dan gaat dat treintje rijden. Doet die ouder niks, dan gebeurt er niks. Er is geen bezoekregelingpolitie die uit zichzelf controles uitvoert.

Overigens is het aantal vechtscheidingen juist alleen maar toegenomen. Vroeger, tot een jaar of 15 geleden, had het voor een benadeelde ouder niet zoveel zin om naar een rechter te gaan om nakoming van een bezoekregeling te eisen.

reactie

Om te beginnen: nee, ik ben niet gekwetst door je bericht. Maar ik wil het toch kwijt. Ik neem jouw verhaal serieus, maar ik heb mijn verhaal, en ik ben niet de enige alleenstaande ouder die door de wet wordt gedwongen de kinderen naar een ouder te sturen waar ze niet veilig zijn of goed verzorgd worden. Er zijn nog ergere versies. Denk aan seksueel misbruik, denk aan blootstelling aan geweld, drugsgebruik of dronkenschap.

Ik ken (gelukkig) ook verhalen van ouders die wél het recht aan hun kant kregen. En terecht. Want inderdaad, er zijn lelijke vechtscheidingen. Uit wraak, of uit verdriet, het kan van alles zijn, maar het is verschrikkelijk, de verhalen die ik af en toe lees of hoor. Over de rug van de kinderen, vaak ook met geld (alimentatie) als inzet. Het kind niet meer "meegeven" als het een keer een paar verkeerde sokken aan heeft gehad. Voor de duidelijkheid: de verwaarlozing van mijn ex ging wel wat verder dan een paar verkeerde sokken of een vlek op een shirt. Ik ken meerdere vaders die het kind kregen toegewezen toen moeder wilde verhuizen, zodat het kind in de vertrouwde omgeving kon blijven. Ik ken ook moeders die een serieuze boete en dreiging van onder toezicht stelling kregen omdat ze bij wijze van papa straffen het kind niet naar hem toe wilden laten gaan.

Er is dus echt hoop, het is allang niet meer zo dat vaders automatisch rechteloos zijn! Sterker nog, ik heb het vermoeden dat het een beetje de andere kant aan het doorslaan is ten koste van de moeder en de kinderen.

Daarom hoop ik ook dat er een oplossing gaat komen voor ouders (in de praktijk toch meest moeders) die elke keer opnieuw met angst en beven hun kind verplicht naar die andere ouder moeten sturen, en geen poot hebben om op te staan. Want ik weet na jaren dat mijn situatie niet uniek is. We staan machteloos, worden neergezet als overbezorgde moeders en vechtscheidings(h)exen én worden verantwoordelijk gesteld voor de problemen die onze kinderen hierdoor oplopen. Ik heb nog geluk gehad omdat mijn ex nogal openbaar door de mand viel. Voor veel gezinnen als die van mij houdt de nachtmerrie helaas nooit op.

Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe! En vooral gerechtigheid!

naieviteit

Gaat je alleen niet helpen. En het inschakelen van overheidsinstanties en het vragen om 'ingrijpende maatregelen' ook niet. Kon nog weleens erg tegenvallen. Zodra instanties zich met de vechtscheiding gaan bemoeien escaleert de zaak verder. Dus ik zou als eerste maar eens uitzoeken hoe het er nu aan toegaat voor je dalijk voorop de website van een CJG staat die je binnenhaalt vanwege je optimistische en bruikbare activisme.
Dat is niet strafbaar maar het helpt ook niet, en misschien helpt het wel van de wal in de sloot.

co ouder

Quate (Als je aan de andere kant staat, sta je machteloos. (Meestal vaders). Aangezien het kind ingeschreven staat bij de moeder, heeft deze de touwtjes in handen. Het is zo oneerlijk en het geeft een heel machteloos gevoel.)

En wat als de vaders je commanderen hoe en wanneer wel of niet? Alleen als het hem uitkomt en verder niet. En door wisselende diensten geen echte co ouderschap mogelijk.

Vroeger had ik een hekel aan de vrouwen die hun kind gebruikten tegen de vaders. Nu snap ik dat steeds beter. Steeds maar afwachten of je kind wel of niet mag gaan. En als je er boos op reageert ook nog te horen krijgen dat je ook normaal kunt praten. Ik krijg ook steeds meer de neiging om de papa overal buiten te houden en indien je op de dag zelf te horen krijgt dat je kind naar papa mag hun gewoon thuis te houden.

Zie het liever heel heel anders maar dat is niet mogelijk door werk.

Dat hele standpunt..

...van ene kind dat recht heeft op twee ouders, heeft de jeugd van mijn kinderen volledig verziekt.

Ik ben vanwege geweld tegen mijn kinderen en mijzelf gevlucht. We hadden niets meer, mijn kinderen en ik. Maar wat waren we gelukkig. Totdat mijn ex-man de instanties ontdekte en daar de geslagen hond uit ging hangen. Iedereen vond dat de kinderen recht hadden op contact. En iedereen maakte zich er hard voor. Tegen elke prijs. De kinderen telden niet meer. Ze scheten letterlijk in hun broek van angst als ze erheen moesten, konden bij terugkeer wekenlang niet meer praten en durfden niet meer te slapen. Niemand wilde het horen. De veroordeling van mijn ex deed er niet toe en neiuw geweld werd afgedaan als zou ik het hebben uitgelokt. 'Tja, vader vecht voor zijn kinderen,'was het dan. Dat had ik kunnen begrijpen als het geweld tegen mij gericht was, maar tegen de kinderen?....Nee, mijn schuld. Ik kreeg dwangsommen die ik moest betalen omdat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen ze te laten gaan, werd aansprakelijk gesteld voor zijn schulden en hij procedeerde me kapot. Met als gevolg dat mijn kinderen in echte armoede zijn opgegroeid en ik financieel nog steeds achter de feiten aanhol. Mijn kinderen konden bij geen enkele behandelaar terecht, want hij gaf geen toestemming. Uiteindelijk kwamen de instanties met de uithuisplaatsing om medewerking af te dwingen....horror. Maar ja, een kind heeft recht op twee ouders.....

Met al mijn goede bedoelingen en de capaciteiten die ik absoluut als ouder heb, hebben mijn kinderen een snertjeugd gehad. Dat was te voorkomen geweest als dit standpunt niet zo rucksichtlos achterna was gehobbeld.

O ja, mijn ex zette zich inderdaad neer als de liefhebbende vader die van zijn ex geen omgang mocht. Het type dus, waar jij het voor opneemt. Pas op, je weet nooit wat je in het vat hebt. Heel dat gedoe over huiselijk geweld en al die programma's zijn wat mij betreft zinloos, als je niet eens je kinderen kunt beschermen.

Dat is het probleem

met dit soort zaken.

Er wordt te weinig gedaan aan waarheidsvinding. Er wordt niet gekeken naar leugens en aan de andere kant de feiten.

Ik blijf erbij dat een kind RECHT heeft op twee ouders. Een recht dus, geen plicht. Ik vind namelijk ook dat wij als volwassenen en zeker de instanties die met scheidingszaken te maken hebben de PLICHT hebben om te kijken naar de feiten en daarbij ook de PLICHT om echt naar de kinderen te luisteren.

Dit is niet altijd makkelijk. Er zijn genoeg volwassenen die zich een meester kunnen noemen in het manipuleren. Ze weten precies de goede antwoorden te geven aan instanties en weten ook de kinderen vaak zo te manipuleren dat die het verhaal dat ze vertellen beamen. Dat soort personen maakt het zoeken naar de waarheid moeilijker.

beetje ot

Ik heb een heel mooi boek gelezen: vlucht uit het land van de vrijheid.
Het is een aanrader voor iedereen en niet alleen voor de mensen die vinden dat een kind recht heeft op twee ouders.
Ik heb het boek in een ruk uitgelezen terwijl ik het onderwerp in het begin maar zozo vond gaat het boek heel erg veel over dat wat een vader zijn kinderen aandoet.

Eens

Ik zit nu zelf in een situatie dat mijn relatie verbroken is. Ik ben het er volledig mee eens dat je in het welzijn van het kind moet denken. Gek genoeg ben ik ook helemaal niet boos, nog wraakzuchtig. Wel erg verdrietig aangezien de vader van mijn kind dreigde onze dochter bij mij weg te halen etc. Hij heeft zelf al 6 maanden geen moment naar haar omgekeken. Nog steeds wil ik dat onze dochter haar vader ziet, mits er duidelijke afspraken zijn die zwart op wit staan aangezien hij heeft laten blijken dat hij onbetrouwbaar is in het maken van afspraken als wij het onderling doen. Ik geloof zeker dat hij voor haar wil zorgen maar hij heeft nog niet de capiciteit om dit te kunnen doen. Ik zorg al 6 maanden voor haar. Ik heb hem geprobeerd te helpen toen wij nog samen waren om de zorg en verantwoordelijkheid op te bouwen maar dit deed hij niet. Na meerdere pogingen om onze relatie te laten slagen ben ik eruit gestapt. Nu komen we op het punt van mediation. Na een akkoord trok hij zich ineens terug maar nu wil hij toch. Ik hoop dat hij zijn boosheid even kan parkeren en reeel kan gaan kijken naar de situatie. Alleen zijn beleveniswereld is anders dan dat van ieder ander. Dus ik ben benieuwd en hoop dat we zonder juridische procedures hieruit kunnen komen. Ik heb zelf ook een bericht geplaatst op het forum "echtscheiding en erna". Hier heb ik hele harde berichten op gekregen. Gelukkig zijn sommige mensen toch iets minder oordelend en vragen wat eraan voorafgegaan is. Het is een hele lastige kwestie waar je niet zomaar maar over kan oordelen. Er spelen verschillende factoren mee. Maar om hierop terug te komen, ja, het mooist is als een kindje 2 ouders heeft die van haar of hem houden en kunnen ondersteunen in de ontwikkeling.

Een kind heeft twee ouders nodig!

Een kind heeft twee ouders nodig!
http://jeaniezmind.blogspot.nl/2015/08/nino-ft-joshua-newton-het-is-mijn-baby.html?m=1

Hi Allemaal, 

Ik heb een blog en hoop dat jullie de tijd willen nemen om een kijkje te nemen. http://jeaniezmind.blogspot.nl/?m=1
Het gaat over gelijke rechten vader/moeder. Het word tijd dat de ogen geopend worden het is toch belachelijk dat moeders maar alles kunnen maken? Een goede moeder denkt aan het belang van het kind en een kind heeft een vader en een moeder nodig! Waarom heeft een moeder meer rechten dan een vader? Waarom moet een vader na erkenning apart nog gezamenlijk gezag aanvragen met toestemming van moeder? Het word tijd dat vaders bij erkenning ook automatisch het gezag moeten krijgen ipv via de rechter met advocaten omdat moeder weigert!

Ik ben een vrouw en ik geloof in gelijkheid er zullen vast meer vrouwen zijn die er zo over denken dus ik roep alle moeders van vaders op om te reageren op deze blog want wij kunnen het verschil maken! Uiteraard mogen vaders ook reageren  
Help ook de vaders in deze strijd en laat jullie zonen zien dat gelijkheid echt bestaat voor man en vrouw!

Wie maakt het verschil??

Nieuwe poging?

https://www.facebook.com/Rechtop2ouders

Ik denk wel eens dat sommige mensen zo tegen zichzelf zijn.

tja

Weet je ik heb het vlakbij mij gezien. De moeder was heel dominant naar de vader toe, echt heel dominant ik heb telefoongesprekken gehoord tussen hun 2. Het was volgens mij een kwestie van tijd voor de vader de kracht zou hebben een goed weerwoord te geven. Dat moment is op een gegeven moment gekomen. Vader was overigens ziek en werkte niet, en moeder werkte (ook voor vaders ziekte) 4 dagen in de week, vader kon ondanks zijn ziekte wel voor de (schoolgaande) kinderen zorgen.

Toen de scheiding kwam hoorde ik alleen nog maar het verhaal van moeder. Vader hield volgens haar de kinderen bij haar weg. Maar wat ik begreep is dat de kinderen om het weekend naar haar mochten van de vader. Zij wilde de kinderen 50/50 en dat begreep ik ook. Maar ik moet zeggen ik had de regeling van vaders beter gevonden. Immers in de week dat de kinderen bij moeder was hadden ze naar de naschoolse opvang gemoeten, iets wat bij pa totaal niet nodig was. Ma werkt een uur van huis, totaal niet ideaal dus. En ik begrijp ook wel dat pa er niet op zit te wachten iedere week alleen maar op schooldagen de kinderen te hebben en de weekenden waar ze leuke dingen kunnen gaan doen de kinderen kwijt te zijn.

Maar goed het meeste wat ik begreep was gewoon wat ma lekker op fb knalt zo zonde! En iedere keer als ze haar kinderen ziet roept ze "o ze genoten zo van de regelmaat en het fijn bij mij zijn" ja zou ik ook roepen.

En...

Een oproepje op facebook plaatsen helpt hoe?

Gelijke rechen?

Zullen we eerst eens beginnen met dezelfde (zorg)taken en verplichingen voordat we gaan brullen over gelijke rechten?

Waar ik zo moe van wordt is het brullen over gelijke rechten. Ik zou willen dat er ook zo'n energie gestopt werd in het vervullen van dezelfde zorgtaken en verplichingen. En dat niet alleen na de scheiding, maar vanaf de geboorte van het kind.

Rechten krijg je niet gratis en voor niets, nee, die moet je opbouwen.

En Sweet, ik heb je pagina gezien. Ik kon alleen de nuance niet vinden. Niet alle moeders zijn krengen die hun ex-partner niets gunnen, en niet alle mannen zijn zielig.
Er zijn ook grijstinten in het leven.

daar gaan we weer...

Een kind heeft recht op 2 ouders. Vertel dat even aan de vader van mijn kinderen, die met de noorderzon is vertrokken en mij met de lusten en vooral de lasten achter liet. Waarschijnlijk in zijn nieuwe leven verhalen vertelt over dat hij de kinderen niet meer ziet en vervolgens een betekenisvolle stilte laat vallen. M.b.t. de diefstal van de spaarbankboekjes en de eindeloze variaties aan bedrog in alle soorten en maten richting ons gezin zal hij waarschijnlijk een selektief geheugen hebben. Maar goed, ik neem wél mijn verantwoordelijkheid en ben noodgedwongen vader en moeder tegelijk. Telt dat ook als twee ouders?

Ouderverstoting dus. Wat dacht je van kinderverstoting? Gewoon spoorloos verdwijnen nadat je zoveel mogelijk van je kinderen hebt geprobeerd te jatten? Je kinderen volkomen verbijsterd en overstuur achter laten? Je ex te laten opdraaien voor de gevolgen van je mislukte leven?

(en ja, er zijn ook foute moeders die hun ex voor de kinderen laat opdraaien, dit vermeld ik er even bij voor de volledigheid).

Misschien kunnen ouders zoals ik, Emine en nog veel meer betrokkenen (m/v) onze krachten eens bundelen en de mensen wakker schudden, want het is godallemachtig zwaar om én volledig alleen voor de zorg van je kind(eren) te moeten staan én kostwinner te moeten zijn én een huishouden te draaien, niet zelden ook nog eens op te draaien voor de puinhopen die de verdwenen ouder heeft achtergelaten, terwijl je uit redelijk betrouwbare bron hoort dat de vader van je kinderen weer bij een vrouw schijnt te zijn ingetrokken maar dit niet heeft doorgegeven aan de GBA want stel je voor dat het LBIO de achterstallige alimentatie voor je kinderen komt innen...

Wel eens geprobeerd een kind met een verdwenen ouder aanvullende studiefinanciering te laten krijgen? Een medische behandeling te laten ondergaan waar die verdwenen ander toestemming voor moet geven? Inschrijven op een andere school? Je mag telkens weer opnieuw dat rotverhaal vertellen.

Een kind heeft recht op twee ouders, ja. Maar sommigen (zowel mannen als vrouwen) verdienen de titel "ouder" niet. En als kind ben je dan beter af met één ouder, al loopt die op zijn of haar tandvlees.

Graag ook dáár eens aandacht voor. Want dit kan iedereen overkomen, ook als je dacht keurig getrouwd te zijn.

It takes a village to raise a child

Een kind heeft recht op twee ouders, iedereen heeft recht op een kind. Maar of je het allemaal krijgt (inclusief geluk) is een tweede. Een kind heeft in ieder geval recht op liefde en aandacht en gezien worden. Er zijn genoeg voorbeelden van kinderen die dat wel kregen van buren of leraren of wie dan ook. Twee ouders is vaak niet genoeg. Eén ouder ook niet. Ik vind het een loze kreet.

Elk kind heeft

recht op een liefdevolle omgeving en het liefste met beide ouders. Naast de ouders zijn er heel veel andere belangrijke personen in het leven van een kind, zoals leerkrachten, maar ook ooms/tantes/opas/omas enzovoort.

Ja, natuurlijk heeft een kind recht op twee ouders. Helaas is onze maatschappij niet zo ingericht dat iedereen zijn rechten kan verzilveren.

vind ook dat ieder kind recht heeft op 2 ouders.

Ben nu 6 mnd van mijn vrouw af en sinds 2mnd gescheiden.
onze kinderen zien hun moeder zelden of nooit.
ex-vrouw is inmiddels hertrouwd met een man wwarvan ze voor het trouwen wist dat de kinderen hem een vervelende man vinden.
maar toch heeft ze doorgezet om met deze man te trouwen.
onze kinderen meisje 12 , jongen 14 willen niet bij hun moeder zijn als haar man aanwezig is.
wij hebben een co-ouderschap wat er op papier perfect uitziet , maar er komt niets van terecht.
en ik offer al mijn tijd op om er te zijn voor mijn kinderen.
dat wil zeggen een baan van 40 uur per week , het huishouden van een vierkamer-koopwoning en de verzorging van 2 pubers.
ik ben uitgeput , maar zie geen verbetering in de situatie.
dus zal er aan moeten wennen.

Sterkte David

Het wordt beter. Zorg goed voor jezelf en kijk waar je kinderen kunnen meehelpen.
Nu heb je het een aantal jaren heel druk, maar later ga je het missen.