Bang dat je kind te hard moet werken
Laatst sprak ik een moeder van een teamgenootje. Ik vroeg welke richting haar dochter ging doen (zat brugklas havo/vwo), het meisje ging havo doen. Ja ze kon naar het vwo hoor (moet je minimaal een 7 gemiddeld staan), maar ze hadden toch voor havo gekozen. Want ja anders moest ze zo hard werken en ze moest ook nog leuke dingen kunnen doen en later kon ze altijd nog door stromen. De moeder was zo overtuigd, dat ik maar "ja" en "oh" heb gezegd, het gaat mij verder ook niet aan natuurlijk. Maar ik vind dat toch zo zonde, waarom niet gewoon proberen en als het niet gaat afstromen naar de havo? Las nu ook weer een hele discussie op het viva forum, kind kon naar vwo maar voldeed net aan de eisen en moest er heel hard voor werken. Gelijk kwamen er allemaal reacties dat je toch ook een sociaal leven moest hebben en dat het ook niet fijn was als het kind zo hard moest werken, dat havo veel beter zou zijn en dan kon het altijd nog naar het vwo. Uiteindelijk bleek dat harde werken 1 a 1,5 uur per dag te zijn.
Wat mij verbaast zijn 2 dingen, dat ouders bij voorbaat al zo bang zijn dat het kind zo hard moet werken. En ten tweede dat nog zo hardnekkig het beeld bestaat dat je gewoon kunt doorstromen na de havo naar het vwo (of van vmbo-t naar havo), blijkbaar weet bijna niemand dat dat tegenwoordig niet meer zo werkt als vroeger en dat scholen daarvoor allerlei blokkades op werpen. Zien jullie dit ook in jullie omgeving? Of ga je zelf ook voor safe?
Yura
Ik kijk inderdaad naar mijn eigen schooltijd, dus ik neem de zeeen terug
.
Loes
Hoog op de tenen of laag op je sloffen
Gezinscultuur beslist het niveau
Het klopt, Nolly, dat ouders het niveau beslissen. Niet zozeer dat zij de keuze persoonlijk maken voor hun kind, maar zij bepalen de gezinscultuur waarin het kind opgroeit. Hun visie bepaalt voor een groot deel wat het kind als 'normaal' gaat vinden of dat nou juist panisch zijn dat voor het hoog op de tenen laten lopen of daarintegen eerder doemscenario's zien bij het laag op de sloffen laten slenteren is.
Kennelijk hebben wij een andere gezinscultuur, want ik snap helemaal niets van jouw wens om je dochter liever op een lager niveau te hebben. Ze kan het toch? Als ze nou 2 keer was blijven zitten en een derde keer riskeerde ondanks hard werken, dan zou ik me het voor kunnen stellen, maar alleen om zogenaamde vriendschappen? Nee, echt niet. Vrienden die afhaken omdat iemand hard studeert ipv lol te trappen zijn mijn inziens geen echte vrienden. Voor mij zijn dat dezelfde soort vrienden die aanmoedigen om vooral niet teveel je best te doen op school, want als 'nerd' val je uit de toon en no way dat ik mijn dochter zou aanmoedigen om het om die reden maar bij zesjes en zeventjes te laten zitten en zo haar toekomstige carriere negatief beinvloeden vanwege 'vriendschap'.
Bovendien zou je dochter dan in de 3 maanden durende zomervakantie tijd zat hebben om weer in die vriendschappen te investeren.
Ik zie het probleem precies andersom dan jij en denk niet dat hard werken op school vriendschap belemmert, maar dat sommige voor mij verkeerde vriendschappen het harde werken op school belemmeren. Mijn dochter die goed is op school laat haar vriendinnnen die wat meer moeite hebben niet links liggen, maar spreekt juist af om samen te studeren en ze te helpen met hun zwakke vakken. Dat moeten ze dan wel willen natuurlijk, want degenen die geen zin hebben om moeite te doen en vervolgens klagen dat het allemaal zo zwaar is daar kan ze ook niks mee.
Je bent niet de enige die er zo over denkt. Ik heb bijvoorbeeld met stomme verbazing het keuzeproces van de vriendin en buurmeisje van mijn dochter gadegeslagen. Ze zijn bijna even oud, maar zit een jaar lager, omdat haar moeder haar liever safe heeft laten doorkleuteren, omdat ze bang was dat het kind anders op haar tenen zou moeten lopen. Toen ook zij voor het vervolgonderwijs moest kiezen was ze aanvankelijk geinteresseerd in het gymnasium waar mijn dochter inmiddels op zat en het ontzettend naar haar zin heeft. Dat leek me helemaal geen vreemde keus gezien haar interesses en bovendien had ze betere cijfers dan dat mijn dochter het jaar ervoor had. Uiteindelijk heeft ze echter toch voor een soort HAVO gekozen omdat daar de meeste van haar vriendinnen heen gingen en haar moeder bang was dat het gymnasium toch wel hard werken zou zijn.
Mijn man en ik vinden dat eigenlijk verspilling van talent. Maar misschien hebben ze wel gelijk en wordt ze daar gelukkiger van. Per slot van rekening wonen we in dezelfde soort huizen en hebben we ongeveer hetzelfde te besteden, terwijl wij hoogopgeleid en zij middelbaar opgeleid zijn. Om het geld hoef je het dus niet te doen. Het grote verschil is dat zij leren als iets noodzakelijks zien om ergens te komen, terwijl wij het meer zien als iets wat ook leuk is om te doen en zorgt voor voldoening. Hierdoor wordt de tijd die met leren doorgebracht wordt voor hen tijd die je af moet trekken van de tijd die je kunt besteden aan iets wat je werkelijk leuk vind en voor ons het juist tijd is voor zelfontplooiing die je optelt bij de vrije tijd.
Vergelijk het met het verschil tussen iemand die van lezen houdt en iemand die dat niet doet. Voor die laatste is leestijd verloren tijd die van de vrije tijd af gaat, maar iets wat nou eenmaal moet voor school, terwijl de eerste juist in die vrije tijd ook lekker een boek pakt, gewoon omdat ze dat leuk vindt.
Nolly
In Spanje doet dus iedereen een aan Havo-niveau gelijkwaardige middelbare school in vier jaar? En er is geen lager niveau?
skik
Primavera
Ik heb drie kinderen die leren op drie niveaus. Dus het gezinscultuurdingetje gaat hier niet helemaal op. De middelste leert onder zijn niveau omdat wij in zijn geval inderdaad vinden dat op zijn tenen lopen niet in zijn belang is. Hij gedijt beter op lager niveau, en zijn talenten liggen elders. Zijn broer daarentegen leert heel veel en goed op HBO , en zusje kan misschien wel vwo gaan doen. En jij kunt leren zien als iets leuks etc, mijn middelste haat school vanaf dag 1 op de kleuterschool. Wat jij vindt, hoeft niet te gelden voor je kind, hoezeer je dat ook voordraagt en voorleeft.
Mooi nolly (over onderwijs in spanje)
Nee skik. In spanje doet iedereen een 4 jarige vo school. Middenschool eigenlijk. Dat betekent ook dat leerlingen van alle niveaus (vmbo tot en met vwo) die school verlaten.
Er is uitstroom in twee richtingen mogelijk: beroepsonderwijs (mbo) en voorbereidend wetenschappelijk onderwijs (Titulo de Bachiller). Havo bestaat niet echt. Hbo ook niet.
zie http://www.nuffic.nl/bestanden/documenten/diplomawaardering/landenmodules/landenmodule-spanje.pdf
Nolly, ik denk dat je onbedoeld precies onderschrijft wat ik al eerder aangaf. Het gaat helemaal niet over 'niveau' maar over tijd. Er zijn ouders die vinden dat het vo (het onderwijs) kinderen veel te veel in beslag neemt.
Jij vindt dat kennelijk ook voor jouw dochter.
Ik weet niet welke Spaanse school jouw dochter doet. Het is mogelijk dat ze er eentje doet die alleen maar leerlingen op Titulo de Bachiller wil afleveren (dat is voorbereidend wetenschappelijk onderwijs en dus vergelijkbaar met havo of vwo). Is het een particuliere school?
Of gaat het gewoon om een cultuurverschil: die Spanjaarden vinden dat schoolkinderen hard moeten werken, Hollands welvaren denkt daar vaak een beetje anders over (laat het kind toch kind zijn).
Groet,
Miriam Lavell
Verschil tussen 'vwo tenzij' en 'vwo alleen als'
Fiorucci, ik heb geschreven dat het voor een groot deel door de gezinscultuur wordt bepaald, niet dat dat absoluut opging. Er is een groot verschil in het idee dat een kind natuurlijk naar het VWO gaat, tenzij het er echt niet inzit of de redenatie dat een kind naar het VWO gaat alleen als dat niet teveel tijd en moeite gaat kosten. Statistisch gezien koemen bij dezelfde intelligentie veel meer kinderen uit de eerste groep op het VWO terecht dan uit de tweede.
Hoeveel tijd en moeite als teveel wordt beschouwd is ook weer een cultuurdingetje. Niet allleen binnen de verschillende gezinnen, maar ook binnen de verschillende landen. Mijn dochter heeft een chinese penvriendin en wat wij in Europa als veel beschouden, wordt daar als een lachertje gezien. Tot 12 uur opblijven en om 6 uur weer op om je studieobjectieven te halen is daar normaal en op vakantie gaan natuurlijk studieboeken mee en wordt studietijd ingepland.
Ook bepaald de cultuur wat je normaal vindt als schoolsysteem. In Nederland vinden we het normaal dat kinderen tot groep 8 naar school gaan en aan de hand van bepaalde testen wordt voorspeld hoe ze het in andere vakken gaan doen en aan de hand daarvan al vrij vroeg in niveau's onderverdeeld worden.
De meeste Italianen waaraan ik het uitleg vinden het een idioot systeem. Hoe kan je nou voorspellingen doen over een schoolsysteem wat die kinderen nog nooit gehad hebben? Laat ze eerst maar eens kennismaken met het VO-systeem van verschillende vakken en leraren in een soort verlengde brugklas voor alle niveaus (Middenschool) en vervolgens mogen ze zelf kiezen wat voor een vervolgschool ze willen doen (advies is niet bindend). Groep 8 vinden zij weer veel te lang voor een basisschool, omdat ze hier na groep 7 naar de middenschool gaan en 'daar echt wel aan toe zijn'.
Ook spanjaarden zijn kennelijk van mening dat vroeg in niveau's onderverdelen geen geweldige resultaten geeft aangezien ze in de jaren 90 veranderingen hebben aangeberacht waardoor deze keuze van 13 naar 16 jaar is verplaatst. Leeftijd waarop ook de leerplicht afloopt. Misschien vinden Spanjaarden juist het italiaanse systeem vreemd omdat de leerplicht welliswaar met 16 jaar afloopt, maar je dan vaak halverwege een VO school zit, terwijl hun systeem ervoor zorgt dat een kind met 16 tenminste iets afgerond heeft.
Huiswerk is ook al weer cultuurbepaald. In Nederland wordt huiswerk op de basisschool als zielig gezien om een kind mee te belasten. Hier in Italië als iets wat erbij hoort en wat je in staat stelt om minder uren op school te zitten en een deel van de stof in je eigen tempo met individuele hulp van je gezinsleden of ingehuurde student thuis te maken op het moment dat je dat het beste schikt. Je kan toch niet alles van de juf af laten hangen? Je zult maar een slechtere treffen. Terwijl in Nederland schoolse kennis juist bij uitstek als taak van de juf en niet als taak van de ouders wordt gezien en huiswerk wat opgegeven wordt moeten kinderen zelf kunnen.
Primavera
Dat heb je goed verwoord vind ik en geeft goed weer hoe het in elkaar zit. Wat daarbij ook mee speelt is dat docenten ook van mening zijn dat kinderen niet te hard moeten werken. Hoe vaak hoor je niet in groep 8, de juf/meester denkt dat vwo erin zit, maar dan zou Pietje wel erg op de tenen moeten lopen, dus ze geven een havo/vwo advies. En ook de middelbare school doet dit. Een bekende van mij zat in brugklas vmbo-t, maar deed het erg goed dus mocht mee doen met een soort plusgroep die eventueel op kon stromen naar havo niveau. Hij deed het erg goed, maar voor de havo-toetsen werden aan de ouders noch cijfers noch eisen mee gedeeld en de laatste dag voor de vakantie kregen de ouders te horen dat de vergadering had besloten dat het toch vmbo-t zou worden, omdat hij anders "teveel op de tenen moest lopen". "Op de tenen lopen" is een erg gevleugelde uitdrukking in onderwijsland heb ik de indruk en is iets wat je dus als ouder ten allen tijde moet vermijden, dus daarom liever voorzichtig. Overigens had het betreffend kind zijn boeken het hele jaar nauwelijks open gehad, dus hoe ze bij die beeldvorming kwamen? Ik zou als moeder op hoge poten naar school zijn gegaan en een nadere uitleg hebben gevraagd, maar niet alle ouders zijn zo assertief en die nemen gewoon aan wat de docent zegt.
@miriam (spaans systeem)
Nee, echt Havo bestaat hier niet. Ik bedoelde er eigenlijk meer mee, dat als wij ooit terug zouden gaan naar NL, dan zouden wij de diploma's van de kinderen moeten laten omzetten naar nederlands stelsel. En dan zou je dus het diploma van de Havo krijgen. (andersom hebben wij dat voor mijn man in spanje moeten doen; dat werd dus van Havo naar 4ESO)
Ja ik vind inderdaad dat school (en voornamelijk het huiswerk) veel tijd in beslag neemt voor m'n dochter. M'n zoon had daar geen last van; die fietste zo door die 4jaar heen en is nu voor het eerst blijven zitten in de 6e(bachillerato)
Zoon had genoeg vrije tijd al die jaren.
Voor m'n dochter die dus hetzelfde niveau doet, is het wel te veel.
Ik vind het echt niet erg dat er tijd aan school besteed moet worden, maar als je ziet dat je kind écht haast geen vrije tijd heeft, dan is het te hoog.
En dan heb je natuurlijk de vraag wanneer hebben ze te weinig tijd. Mijn dochter heeft regelmatig gehad dat ze ca 9uur naar bed moest en dat ze om half 9 nog steeds bezig was om te leren en te maken. En als je in het weekend niet kan afspreken met vrienden omdat je nog moet leren en daar heel veel tijd in moet stoppen om een zesje te halen, dan vind ik dat dus te veel. (gelukkig ging het het laatste jaar iets makkelijker)
Ze zitten gewoon op een openbare spaanse school.
Ik heb niet het idee dat deze school vooral bachiller wil afleveren. Heb vaak het idee dat veel leraren niet zo heel erg betrokken zijn bij de leerlingen (velen werken hier maar een jaartje en mogen ze volgend jaar iets dichter bij huis werken)
Ik weet niet of het een cultuurverschil is. Er zitten veel buitenlanders op, maar het beleid is natuurlijk wel spaans.
Denk wel dat het niveau wat hoger is dan in NL. In de 3eklas lagere school, moesten ze hier al allerlei botten en spieren van het menselijk lichaam leren, wat ik pas op de opleiding Ziekenverzorgster heb geleerd!
Verder denk ik dat het bij mijn dochter voornamelijk is dat zij heel veel tijd nodig heeft om dingen te onthouden, dus stampen, stampen en nog eens stampen.
@nolly - school in spanje
Dochter heeft de eerste 3 maanden van dit schooljaar in Spanje - of beter gezegd Catalunya - doorgebracht.
Zij merkte dat haar klasgenoten (en zeker degenen die bachilerato zouden gaan doen) veel tijd aan huiswerk werkten. De meest vakken vond ze erg makkelijk (maar ze zat hier ook al in 5 VWO terwijl ze daar in 4 ESO geplaatst werd vanwege haar leeftijd.)
Hoge cijfers halen was geen probleem, behalve dan voor Catalaans en Spaans - maar ze gaf wel aan dat het nivo verschil per vak enorm was. Terwijl Engels en Frans voor haar gevoel op 2e klas nivo zaten, vond ze bv biologie veel meeer 4 VWO nivo. Wiskunde was simpel - maar scheikunde was weer lastiger in vergelijking. Kortom ze vond het nivo erg wisselend per vak - Havo is wat dat betreft dus een gunstige omzetting.
Zij had overigens veel vrije tijd - school begon om 8 uur en eindigde rond 14 uur zodat ze thuis kon lunchen. Ze was heel blij met de lange vrije middag - naast huiswerk, Catalaans leren en met haar gastbroertjes/zusje spelen had ze ook nog volop tijd voor sporten. (en dat is hier in Nederland wel eens passen en meten. )
@ipacarai
Zal ook vast per leerling anders zijn.
Vind het wel knap van je dochter dat ze zo'n overstap zo makkelijk kon maken (zeker op haar leeftijd) Je moet het toch maar allemaal snappen wat er in het spaans uitgelegd wordt.
Zal ook best kunnen hoor dat het per vak verschillend is.
Merk inderdaad dat het engels hier heel laag niveau is, wiskunde is op school van m'n dochter voor mijn gevoel juist weer hoger en biologie ook. Andere vakken weet ik niet zo.
