Blijven zitten. Jaar erop dan wél gemotiveerd ?

Tja

"Máár; ik vind eerst een middelbareschool-diploma wel normaal, voordat hij naar het MBO gaat.'

Toch he... Het overgangsbewijs naar Havo 4 staat gelijk aan een VMBO-Tdiploma. Beide zijn geen startkwalificatie maar toch vind jij dat een Mavodiploma meer waard is dan nu zonder diploma naar MBO4. Mijn inziens zit je daar verkeerd. Mocht jouw zoon een MBO4 vinden wat helemaal naar zijn zin is én hij moet blijven zitten over een half jaar dan zou ik daar nog maar eens goed over nadenken. Je zit er nu al zeer negatief bovenop en dat dan vanaf nu nog 2,5 jaar om hem door die Havo te krijgen.... Veel succes.

School

Voel je vooral niet vervelend naar school en mentor dat hij de dingen niet oppakt. Dat zijn ze wel gewend, de gemiddelde 4-havo mentor heeft deze gesprekkenreeks al veel vaker gevoerd. Ik ben zelf ook mentor (VWO3) en bij mij is het ook al weer begonnen: periode 1 onvoldoende, beterschap beloven en afspraken maken, periode 2 nog steeds onvoldoende, en dan de eindsprint, waarbij sommigen het wel halen en anderen niet. Hoort er allemaal bij.
Wat ik wel mee wil geven is dat er twee soorten oudergesprek zijn op school: het gesprek waarbij de ouders (met het kind erbij) alleen maar focussen op wat er slecht gaat en de rampen die er dreigen, en het gesprek waarbij ouders de tegenvallende schoolresultaten zien als iets wat erbij hoort en op zoek gaan naar oplossingen. Dat tweede werkt beter en voelt in ieder geval veel beter voor het kind.
Natuurlijk is het frustrerend als er niet uit komt wat er naar jouw gevoel wel inzit. Maar de realiteit is dat het er op dit moment niet in zit. Cognitief wel, maar de randvoorwaarden zijn niet in orde.

Add

Misschien add? Loslaten kan ook betekenen dat je van een afstand gaat kijken, probeert je zorgen te parkeren (en doemscenario's) en nuchter te bekijken of je een patroon ziet, een groei of juist een negatieve spiraal. Probeer te besluiten of het een ontwikkeling is die positief genoeg is en zijn eigen 'pad' is.
Als je na een tijdje het knagende gevoel krijgt of houdt dat hij wellicht toch tegen belemmeringen aanloopt die hem boven het hoofd groeien dan kun je op dat punt met elkaar gaan praten.

Gr Angela

Andere ouders

Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar wat ik doe is uitstralen dat ik denk dat ze (ja, twee van zulke exemplaren) het kunnen, ik stimuleer om kritisch naar zichzelf te kijken, maar niet door preken. Bij een onvoldoende zeg ik jammer joh, had je dat verwacht? En soms ontstaat er dan zomaar een opening voor een goed gesprekje, waarbij ik vragen stel en hulp aanbiedt.

Ook al doen ze stoer en onverschillig, ik weet dat als ik negatief of paniekerig doe, dat zij dan het vertrouwen in zichzelf verliezen en het niets doen alleen erger wordt. Dus als ik moedeloos of gefrustreerd raak dan verberg ik dat en ga ik wandelen of fietsen of zo. Om dan weer fijn positief terug te komen (of ik doe alsof).

Ooit

Dank Alison, zo zal het inderdaad bij anderen op school ook vast zo gaan. Maar ik voel me een soort van schuldig ofzo, dat school en de mentor hun best doen om het tij te keren en hulp te bieden, terwijl kindlief braaf meeknikt maar uiteindelijk niet meewerkt. Het voelt als een soort falen ofzo van mij als ouder, dat het me niet lukt om samen met school die gemotiveerdheid naar boven te krijgen. En ik merk dat de mentor ook wat terughoudender wordt en vast ook denkt “kansloos” dit, zo voelt het. En ik begrijp dat wel.

Trivial, nu al naar mbo gaat echt niet gebeuren. Dat wil hij zelf ook niet. Hij wil toch proberen de havo af te ronden. En dan “gun” ik hem om eventueel te doubleren mocht het inderdaad niet meer haalbaar zijn dit jaar. Die kans kan ik hem niet ontnemen en wil ik ook niet. Voor hetzelfde geld werkt precies dát nu juist goed voor hem: herhaling van de stof en hopelijk meer rijpe hersencellen en dat het inzicht komt.

Pennestreek, dat is goed geformuleerd: het komt er nú niet uit. Mijn angst is natuurlijk dat het er ook later ook niet uitkomt, maar daar moet ik op leren vertrouwen dat dat wel zo is.
Maar een verziekte relatie met mijn zoon nee joh. We hebben een sterke band en hij komt vaak knuffelen en zegt uit zichzelf dat ie van me houdt (zo lief).

Herkenbaarheid

Dochter doet voor de tweede keer 4 mavo. Na een hoopgevende start kwamen al snel weer de onvoldoendes.
Wéér een gesprek met de mentor gehad, waarbij de mentor preekt en ik vooral aan haar vraag wat ze nodig heeft om haar doel te bereiken.
Huiswerkbegeleiding heeft ze gehad, maar ze weet leuk te kletsen, gaat alsnog de eerste keer met de hakken over de sloot naar jaar 3 en blijft dus vervolgens zitten. Hier ga ik niet meer mijn geld aan doneren.
Magister bekijk ik niet meer, ik wil het gewoon niet weten en als ze wel een voldoende haalt, dan meldt ze het wel.
Jammere aan dit hele verhaal is dat je zonder mavo-diploma bij mbo op niveau 1 moet beginnen en ik denk niet dat ze daar blij van wordt. Ook dit is bekend bij dochter, ze zinspeelde al op de vavo.

Ze is nu af en toe weer aan het leren, hopelijk genoeg om het jaar te halen.
Terwijl ik dit schrijf komt er een vraag bovendrijven: mag school bepalen dat je niet mee mag doen aan het centraal examen, als je er te slecht voor staat na de schoolexamens? Of heb je altijd het recht om examen te doen?

Ellende

Wat een ellende Juline. Lijkt me vreselijk om aan te moeten zien. Hoe ga jij daarmee om? Wordt je vaak boos op je dochter als je ze weer niks ziet doen? Want gesprekken voeren halen niks uit, net als hier.
En hoe slecht staat ze er nu voor dan? Echt tekorten of wel onvoldoendes tussendoor maar staat ze nog net genoeg?

Boos worden helpt niet

Ik weet niet of Juline dat al weer, maar aangezien je vraagstelling erop wijst dat je het niet gehoord hebt; boos worden helpt niet.

Loslaten is niet leuk of makkelijk. Ja, als het goed gaat. Dan kun je tevreden met je opvoeding gaan zitten loslaten. Als je kind het echter niet laat zien, dus bepaalde capaciteiten gewoon nog mist, dan is het moeilijk en lastig.

Maar met boos worden en huilen en dreigen en commanderen drijf je de puber alleen maar van je weg. En doet hij het nog niet want (vul maar in welke oorzaak dan ook)

Vraag je dan ook eens af wat jouw gesprekken zijn. Is dat luisteren naar wat hij nodig heeft? Is dat hem laten nadenken?
Of is het vooral mama die oreert over havo moet en telefoon is slecht en een kind die maar snel ja en amen knikt omdat hij dat vreselijk vindt en rust in huis wil? Twee mensen die niet naar elkaar luisteren maar vooral hun ding willen doen; moeders mopperen en kind terug naar wat hij deed? Dan heb je daar misschien een handvat waar jij iets kunt veranderen dat hem helpt. Misschien. En soms is er gewoon tijd nodig.

Maar dan helpt het ook niet als in de tussentijd mama een boevrouw is geworden waar hij bang van is.

Evenzo

Ik word erg droevig van jouw berichten over je zoon. Ik denk dat je zoon dit heel goed aanvoelt. Is dat wat je zou willen? Dat je zoon weet dat jij hem ziet als een luie nietsnut?

En over Juline, uit haar bericht spreekt een heel andere benadering. Zij heeft geen zin in al dat gepreek,

Ga eens bekijken met je zoon wat hij zelf vindt dat hij nodig heeft. Misschien is de schoolse benadering niks voor hem en ziet hij het nut niet in van school (in deze vorm).

Ik ben zelf eerlijk gezegd heel opgelucht geworden door dit draadje, heb namelijk een zoon in dezelfde situatie.

Zijn klachten: ze hebben nogal wat docenten die niet kunnen lesgeven, die maar door en door praten terwijl ze de stof niet begrijpelijk maken. Verder hebben ze in vorige jaren veel stof gemist. Maandenlang bv. geen wiskundedocent gehad, terwijl de gemiste stof nooit is ingehaald. Ze krijgen nu constant preken van de huidige docent dat ze dingen niet weten die ze nooit hebben gehad.
Enfin er zijn nog wat redenen dat school en hij niet lekker matchen, en ik zag het somber in. Maar er blijkt dus een escape te zijn: het mbo. Ik ga er eens met hem naartoe. Wie weet ziet hij een leuke opleiding...

Waar het mij om gaat, is dat mijn kind goed in zijn vel zit, en niet de hele dag door negatief wordt gespiegeld, dat hij niet de hele dag door de boodschap krijgt dat hij niet voldoet en dat het leven bovendien oninspirerend is (hij heeft een hartgrondige hekel aan school). Wel enkele zeer goede cijfers, dus het is niet dat hij niet kan leren of dat het er niet uit komt, maar hij past er gewoon niet, heeft een grote behoefte aan onafhankelijkheid. Aan meer volwassen benaderd worden.

En ja, ik snap dat het soms slikken is als ouder. Ik ben zelf juist van het leren en studeren. Ik zou het zelf ook echt jammer vinden, vooral ook vanwege de algemene ontwikkeling (geschiedenis, CKV, literatuur) maar als het kind in een andere setting gelukkiger is, wie ben ik dan om dat tegen te houden.

Voor mij iig iets om te gaan onderzoeken.

Juline

Over je vraag over uitsluiten van het examen op basis van slechte cijfers zegt de onderwijsinspectie het volgende:

'Wanneer mag uitsluiten van een examen niet?

Een school mag een leerling niet uitsluiten van het centraal examen of terugtrekken in de volgende gevallen:

als de leerling slechte resultaten heeft behaald, terwijl hij wel het volledige pta heeft afgerond
op basis van voorwaardelijke bevordering (bijvoorbeeld na zomerschool) naar het laatste leerjaar. Voorwaardelijke toelating tot het laatste leerjaar is niet toegestaan ( artikel 12, tweede lid, van het Inrichtingsbesluit WVO)

Anders gezegd: Als een leerling is toegelaten tot het laatste jaar, stelt de directeur de leerling in de gelegenheid een eindexamen af te leggen (artikel 29, eerste lid, WVO en artikel 2, eerste lid, van het Eindexamenbesluit VO).
De drie regels die genoemd zijn onder ‘Wanneer mag uitsluiten van het examen wel?’ blijven echter onverkort van toepassing.'

Het hele artikel vind je hier:

https://www.onderwijsinspectie.nl/onderwerpen/examen-voortgezet-onderwijs/regels-uitsluiting-examens

MBO

Mijn zoon zit nu dus op MBO-4, wel na het behalen van zijn TL-diploma.
Maar om te zeggen dat hij nu het licht heeft gezien? Hij vindt de lessen niet goed, de dagen te lang, de school te ver (wel 9 km fietsen jaja). Komt dus vrijwel elke dag een uur te laat op school en voert thuis wederom geen klap uit. Niks gehoord van de LPA (wat ik dus volgende week op het oudergesprek ga aankaarten).
Ik weet niet meer wat ik er mee moet. Maar ik ga niet mijn geld overboord blijven gooien als hij er met de pet naar gooit. Bij zittenblijven mag hij zelf de portemonnee gaan trekken voor de schoolkosten.

Uh Pirata

Maar je zoon heeft toch een diagnose?
Heeft hij voldoende/gepaste hulp?

klopt

Dat klopt Diaan, maar hij wilde vanaf nu diagnoseloos door het leven. En op zich zou dat moeten kunnen, zo is hij ook uiteindelijk door het VMBO gekomen. Maar dat opstaan.... Het is geen onmacht van hem volgens mij, maar een fout puberritme.
Op zijn stage/werk mag hij laat beginnen en daar gaat het als een speer.

mirreke

Ja, want het MBO is ook niet opeens hééél anders. Afhankelijk van de richting. Ik denk dat als hij bakker wil worden, dat het dan opeens heel leuk kan zijn. Maar de economische richting die mijn zoon doet.... dat is gewoon weer hele dagen in de les zitten met een stapel boeken.

Pffff

Waarom wordt daar toch niets mee gedaan?
Al zolang bekend dat dit ritme funest is voor pubers! En toch blijft er maar stug aan vast gehouden worden.
Zo worden ze toch ook niet zelfstandig, hier zijn wij nog hard nodig ze wakker te krijgen...
Ik weet niet wat jij bedoelt met fout puber ritme, maar sinds dochter flink pubert gaat haar lichtje aan om 22.00 uur 's avonds en ondanks al haar discipline valt daar niet tegenop te vechten.

fout puber ritme

Zijn foute ritme bestaat uit naar bed gaan om half 2, en er pas om 12 uur uit willen komen.. :-p
Klopt, dat starten om half 9 is heeeeel moeilijk voor sommigen. School adviseerde een emmer water, maar ik ben toch niet gek.

Heel interessant

Zoon kan een beroepsinteressetest en een gesprek krijgen bij het MBO en dan zou hij idd eens kunnen meelopen om sfeer te proeven en een idee te krijgen van de lessen.

Voor ons is het vooral fijn om te weten dat er meer mogelijk is dan zittenblijven en slikken of stikken op school en allerlei onplezierige en vooral onzinnige (ook in mijn optiek) maatregelen. Ik merk een duidelijk verschil in aanpak tussen de tijd dat mijn oudste op de middelbare zat en mijn jongste nu (8 jaar verschil ongeveer)... Het klimaat lijkt steeds repressiever te worden, gevoed door de drang vanuit de overheid om het spijbelen terug te dringen.

Mijn zoon is helemaal niet tegen leren, dat kan hij juist goed, maar hij kan niet overweg met kinderachtige maatregelen, docenten die niet doen wat ze zeggen of niet zeggen wat ze doen, en docenten die niet kunnen lesgeven.

Mijn andere zoon die op dezelfde school zit heeft voor zichzelf besloten dat hij zijn mond niet opentrekt. Bovendien heeft hij heel goede ondersteuning bij de studievaardigheden gehad. Daarin zijn ze bij jongste enorm tekortgeschoten, hij had in de twee brugjaren een slechte mentor die hier totaal geen aandacht aan heeft besteed.

Diploma

Jullie doen nu net of ik de hele dag loop te donderen en te preken. Dat is niet zo.
Maar ik heb wel es een keer er flink om gehuild ja, dat zal ik niet ontkennen. En terwijl ik me gisteren rot zat te ergeren dat hij op de bank hing met telefoon, heb ik niets gezegd en hem vanochtend veel succes voor de toetst gewenst met een dikke kus en dat ik duim voor een mooi cijfer. En gisteren aangeboden tot overhoren maar wilde hij niet. Magister zit ook allang niet meer op mijn telefoon.

Maar ik voel wel met Pirata mee, het gevoel dat je niet meer weet wat je moet doen. Dat maakt je als ouder machteloos en verdrietig. En loslaten, ja dat zeggen vaak de mensen waarbij het kind het wel goed doet. Die hoef je niet aan te sturen en te bewegen tot schoolwerk. Makkelijk praten denk ik dan altijd.
Maar hoe je je als ouder moet opstellen als het niet goed gaat, is veel moeilijker. Enerzijds moet je toch loslaten, anderzijds wil je gewoon niet dat door niksdoen en pubergedrag er geen diploma wordt gehaald.

Als het pad van mijn zoon nu toch een mbo wordt ipv hbo is dat een ander pad dan ik in eerste instantie voor ogen had. Want meestal ga je na havo een hbo-opleiding doen. Maar ik zie vooral een kind dat daar nu niet gelukkig zal worden, denk ik. Maar hey, als hij wél havo afrond en zélf toch naar een hbo-opleiding wil die hij interessant vindt, hou ik dat niet tegen en mag hij dat gaan proberen. Híj moet het doen en iets kiezen dat hem leuk lijkt en verder in wil. Daar ben ik altijd duidelijk over geweest. En leuk werk is zo belangrijk dus kies een richting waar je blij van wordt. Dat zal ik nooit opleggen.
Maar mocht dat toch een mbo-opleiding worden dan kan ik me daar helemaal in vinden. Dan gaat hij die kant op en kan later een hbo altijd alsnog als hij dat wil, en ik denk zelfs dat mbo-hbo een betere route is dan havo-hbo voor sommige kinderen. Zijn geluk staat voorop en dat vertel ik hem ook, net als dat ik altijd van hem hou.

evenzo

Het is niet zo dat ik je niet snap. Want ik ben net zo aan het zoeken en net zo aan het worstelen als jij. Maar ik heb wel besloten dat ik de relatie met mijn kind belangrijker vind. Ik wil niet constant zitten vitten of teleurgesteld zijn en dat moeten verbergen.

Ik kwam erachter dat als ik ruzie heb met zoon dit uitsluitend te maken heeft met school. En dat is het voor mij niet waard.

Als dan blijkt dat er meerdere routes zijn die naar Rome leiden, dan is dat (voor mij en zoon althans) alleen maar fijn.

Onderzoek - Zittenblijven in de lagere school

Voor een klein onderzoekje ben ik op zoek naar ouder(s) van een kind dat is blijven zitten in het lager onderwijs, die even de tijd wilt/willen nemen om enkele vragen te beantwoorden. Het invullen van deze enquête neemt een tiental minuten in beslag. Als je mensen kent die hiervoor in aanmerking komen, gelieve hen deze link te bezorgen. Alvast bedankt!

https://docs.google.com/forms/d/1EGa-A2jKRv1uxNbV-4oPq8M_mXQuMfhRFgA7c8pZ0vY/edit?fbclid=IwAR2HMHjGXYj91GdrUNwTxcCFnDVIPUuHCvQYDKbNUYANbfd0shMOy1C3uZI#responses

Ander pad

Mijn zoon is ook een ander pad aan het bewandelen dan ik had bedacht / gehoopt. Hij is ook lief, gezellig en niet dom, maar hij gaat voor 'goed genoeg', overschat zichzelf, onderschat de lesstof en komt een heel eind maar niet altijd ver genoeg. Alles om hem heen is leuker en interessanter dan dat wat 'moet'. Aantekeningen maken, agenda bijhouden, grote opdrachten over de tijd verdelen, het lukt hem allemaal (nog) niet.

En dit alles speelt ook nu hij een MBO-opleiding doet waar hij met veel enthousiasme naar toe gaat. Gelukkig kijken ze daar nog een beetje door de onvoldoendes heen en zien ze iemand die wil en 'het' wel in zich heeft. Hopelijk gaan er de komende periode alsnog een aantal kwartjes bij hem vallen. Bij mij vallen ze wel.

Want ja, toch is loslaten het toverwoord. Blijft hij zitten? Zorg er dan voor dat híj blijft zitten en niet jij. Kortom, bemoei je er niet mee, tenzij hij je hulp vraagt. Of vraag hooguit of je hem kunt helpen, maar laat hem zelf nadenken. Wil hij een MBO-opleiding gaan doen? Laat je principes varen en laat hem ervoor zorgen dat hij goed geïnformeerd zijn eigen afwegingen kan maken. Een MBO-opleiding is niet per se makkelijk, integendeel. En er zijn grote onderlinge kwaliteitsverschillen. Maar het kán ervoor zorgen dat school meer als zinvol wordt ervaren. Het kan bovendien leiden tot een waardevol diploma waarmee je aan het werk kunt. (Beter dan een HAVO-diploma).

Als hij blijft zitten ondanks al jouw betrokkenheid en wijze raad, lijkt me de kans heel groot dat hij de tweede keer 4 HAVO niet meer motivatie zal hebben. Dat worden spannende tijden. Dat zie je nu al terecht aankomen, denk ik.

Als hij vanaf nu een echte keuze heeft zonder tegen jouw bezwaren te moeten opboksen, wat kiest hij dan?
Toch alles op alles zetten om dit jaar te halen, ofwel een MBO-opleiding kiezen, ofwel blijven zitten, ofwel de VAVO? Laat hem in gesprek gaan met een decaan of studiebegeleider op school. En blijf / ga vooral ook zelf met hem in gesprek, maar geef hem het stuur in handen. Zijn leven, zijn keuzes.

Moet alles alleen maar makkelijk en leuk zijn? Nee. Maar (geestelijk) gezond de puberteit doorkomen is veel waard en na die tijd zijn er nog steeds legio mogelijkheden.

Mijn zoon heeft trouwens veel gehad aan het boek 'de edele kunst van niet giving a f*ck'. En ik vond het zelf ook een zinvol boek om gelezen te hebben.
Misschien iets voor de Sint?

Ik word niet boos

Boos worden helpt niet, dus dat doe ik niet (meer). Vorig jaar hadden we nog wel eens ruzie als ik zei dat ze thuis moest blijven om te leren, ipv te hangen met vrienden. Maar goed, dan was ze wel thuis, maar leerde uiteraard niet.

Bedankt Mirreke, voor de link.
Volgens mij heeft school er een handje van om leerlingen geen examen te laten doen als ze er slecht voor staan. Leuk voor hun resultaten, maar daar ga ik niet mee akkoord.

We hebben nog even, dus wie weet gaat ze haar leven beteren en gaan de cijfers omhoog. Ik blijf hoop houden. Ik hoop dat ze op een gegeven moment op een opleiding terecht komt waar ze merkt dat leren ook leuk kan zijn.

Wat mogelijk is, althans op het ROC in onze stad

is een beroepsinteressetest, daarna een gesprek en dan kun je kijken of er enkele opleidingen tussen zitten die aansluiten bij de interesse. Vervolgens mag er ook worden meegelopen met de daadwerkelijke opleiding...
Dat kan dus ook als je in 4 havo zit.

En inderdaad een kind dat is overgegaan van 3 havo naar 4 havo is 'toelaatbaar' op het MBO. Nadeel is wel, dat als de opleiding niks wordt, je dan dus ook geen diploma hebt...

Juline, je hoeft alleen maar de link te sturen naar die pagina van de inspectie, het lijkt me dat ze een leerling dan echt niet zullen tegenhouden. Waar je wel voor moet uitkijken is dat scholen geneigd zijn om een kind in bv. 4 havo te laten zittenblijven als ze twijfels hebben over het examen. Zo kunnen ze ook hun examencijfers opkrikken.

Emmawee

Emmawee, jouw eerste alinea is exact zoals het hier ook gaat!
Overschat zichzelf bijna altijd, denkt het te kennen (maar laat zich niet overhoren ter toetsing) en dénkt een 6,5-7 gehaald te hebben en dan is het toch weer dik onvoldoende. Om moedeloos te worden.
Tegenwoordig vraag ik niet eens meer wat zijn inschatting qua cijfer is, want hij zit er vrijwel altijd flink naast. Ik hoor het wel wat het geworden is.

Nogmaals: nu overstappen naar een MBO is geen sprake van. Hoewel het met een overgangsbewijs 3-4 havo wél mag, dat weet ik. Maar dat wil hij (nog) niet, zegt hij zelf.
Dus ik hoop het beste ervan dit jaar en anders wordt het een jaartje doubleren. Tenzij school geen vertrouwen er meer in heeft en hem van school stuurt richting MBO. Maar dat mag school niet verplichten volgens mij. En daarbij: dan zou hij altijd nog naar een andere school kunnen overstappen om daar 4-havo te gaan doen.

Uitstapje MBO

Mijn dochter is na 3 maanden weer gestopt met het MBO. Het was een te grote chaos, te drukke klassen, te slecht georganiseerd aanbod van het schoolwerk.
Het was ook veel te eenvoudig. Ze had binnen de kortste keren het huiswerk van het hele jaar af voor een bepaald vak. Ze was ook nog steeds ziekelijk van de Pfeiffer.
Toch heeft ze er in die korte tijd heel veel geleerd en is een stuk zelfstandiger geworden. Ze had zelfs de ouderavond georganiseerd en zelfs geregeld dat het in een apart gebouw kon plaatsvinden waar een lift was omdat anders een aantal ouders, waaronder ikzelf, een hele hoop trappen naar de bovenste verdieping zouden moeten lopen.
En inmiddels heeft die korte MBO tijd, het was wel een van haar interesses, haar ook geholpen bij het vinden van haar leuke zaterdagbaan. Mocht ze nu verder gaan met studeren dan heeft ze er al een prima zaterdagbaan bij.
Ze solliciteert ook nog elders, 1 dag is niet genoeg, een ook dan past die korte MBO tijd heel goed bij de banen waar ze op solliciteert.
Ze heeft er ook nog het gereedschap van bewaard en kent een aantal softwarepakketten.
Dus nee, het is niet voor niets geweest en geen weggegooid geld.
Overal vind je wat. En daarna ging de HAVO toch ineens een stuk beter en is ze zelfs geslaagd!
Ik hoop voor haar dat ze er nog een baantje bij vind dit jaar, ze is druk brieven aan het schrijven en aan het solliciteren, of proefdraaien, maar verder is het prima dat ze aan het rond kijken is naar opleidingen. Ook weer via via kent ze mensen die een bepaalde opleiding doen waar ze een dagje mee mag lopen.

Nee niet nu

Dat snap ik wel. Vind ik eerlijk gezegd ook wel een beetje paniekvoetbal. Tenzij je zoon opeens helemaal zou weten wat hij wil en daarvoor wil gaan. Dan zou het iets zijn met ijzer smeden als het heet is. Maar anders vind ik het zwaar overtrokken en lijkt het me ook niet echt effectief.

Ik bedoelde het meer aan het eind van dit schooljaar, mocht hij dan een opleiding weten. 'Zomaar' een MBO-opleiding kiezen, omdat de HAVO niet leuk is, lijkt me tamelijk kansloos. Maar aan de andere kant: de route van 4 HAVO naar het MBO blokkeren omdat het jou niet aanstaat, lijkt mij ook zeer onverstandig.

Overigens vonden en vinden weinig leraren het gedrag van mijn zoon erg uitzonderlijk. Wat wij horen: "Een kwestie van rijping", "puberend brein", "ADD-kenmerken... maar dat hebben bijna al die jongens wel" etc. Niks om je t.a.v. school voor te schamen. Ga anders zelf eens in gesprek met school over wat zij nog van jou / ouders in het algemeen verwachten.