Blijven zitten. Jaar erop dan wél gemotiveerd ?

Doorgaan

Emmawee, ik ben het met je eens, het zou nu gewoon eigenlijk erg overdreven zijn om over te stappen. Jullie beginnen erover, maar hier thuis wordt het niet genoemd. Teken dat zoon daar absoluut niet mee bezig is. En wij dus ook niet.
Tenzij hij er zelf over zou beginnen en een duidelijk plan voor ogen heeft, dan kunnen we daar naar kijken. Maar vooralsnog is het doorwerken in de hoop toch over te gaan of in elk geval een bespreekgeval zijn. Zolang zoon vanaf nu een stijgende lijn in de cijfers laat zien, al is het slechts tienden waardoor er langzaamaan een tekort wordt weggewerkt, geeft dat school ook vertrouwen denk ik. Dat ie hard nodig kan hebben mócht hij een bespreekgeval worden.

En klopt hoor, ook hier zeggen docenten dat er wel meer jongens slecht voor staan, is niks uitzonderlijks. Maar er is wel verschil hoe de ene puber het uiteindelijk oppakt t.o.v. de andere puber als het in feite 5-voor-12 is en er toch echt iets moet gebeuren. Er zijn er genoeg die nu hard aan het werk zijn en de tips van de mentor aanpakken en écht gaan leren i.p.v. maar aan te modderen.

Helaas

maakt onze school er wel een drama van en lijkt onze zoon echt ziek van school te worden.

Ondertussen wil hij ook niet weg van school (het is immers vertrouwd en hij heeft een fijne vriendengroep). Ik voel me klem zitten.

AnneJ, dat is wat ik ook denk. Onze leert makkelijk (als hij zich ervoor kan inzetten), dus ik vermoed dat het MBO voor hem te weinig uitdagend zou zijn.

Maar wij zijn echt aan het zoeken naar iets wat voor hem minder als een gevangenis zou voelen...

andere insteek

'Ik kan me gewoon niet voorstellen dat andere ouders met vergelijkbare luie pubers dat vrolijk van een afstandje zitten te bekijken. Dat moet je toch frustreren ?'
Evenzo, ik ben er altijd van uit gegaan, dat er in het hoofd van een puber ontzettend veel gebeurt, heel veel verwarrende veranderingen, heel veel moeilijk op te lossen toestanden, zoals de ontdekking van seksualiteit, de impact van sociale kontakten, het besef dat er een volwassen leven aan komt, en dat niet willen, maar ook wel, jeugddromen die onrealistisch blijken te zijn, maar wat is dan wel realistisch etc.
Als ik het zo opschrijf lijken het nog bespreekbare vraagstukken, maar zo doet het zich niet voor. Het is gewoon chaos en het is een chaos die en kind zelf uit moet zoeken. Dat er ondertussen dan ook nog 'gewone' dingen zijn zoals school, de een an dat erbij hebben, maar sommige (veel) kinderen eigenlijk niet.
Die chaos in het oofd komt vanzelf tot rust. Het kan zijn dat het een jaar school extra kost, maar de vraag is echt of dat erg is. Ik vond het belangrijkste dat hij/zij 'eruit' kwam, dus dat uit de chaos langzamerhand voor het kind zelf het beeld oprijst van een toekomst en een leven waarvan het kind zelf denkt dat hij/zij het aankan en ervoor wil gaan.
Het beeld van de ontwikkeling van een vlinder is daarom niet verkeerd: eerst is er de rups, daarna komt de cocon en dat wordt dan de vlinder. de cocon moet je niet gaan verstoren, niet bewerken met een mes. Maar wel heel zorgvuldig kijken of alle omstandigheden gunstig zijn, zodat zich in de cocon een vlinder kan groeien.
Het is dan ook geen kwestie van loslaten of schop onder de kont. Maar meer een kwestie van zorgvuldig en waakzaam toezien en zorg dragen voor de omstandigheden. Als het verkeerd dreigt te gaan kun je in eerste instantie alleen maar waarschuwen en kijken of het kind het daarna zelf op kan en wil lossen. Als er grenzen overschreden worden kun je die grenzen duidelijk aangeven, maar die grenzen liggen niet bij elke duikeling die een kind maakt. Zodra er nog reparatie mogelijk is (een jaar blijven zitten bijvoorbeeld) volstaan de waarschuwingen aan het kind.

Dan zit je als ouder niet vrolijk van een afstandje te kijken, je kijkt dan met enige zorg van een afstandje, maar wel met een basis van vertrouwen in je kind: dit kind in zijn/haar cocon, zal zeker weten de problemen die hij/zij tegenkomt in het leven (waaronder een jaar doubleren) aankunnen en zal straks echt zijn/haar eigen weg weten te vinden.

Ik zou de gesprekken met mentoren etc. schrappen. Scheelt iedereen frustraties. En er is meer in het leven van het kind dan school alleen.

Tsjor

Mirreke

'Mijn zoon is helemaal niet tegen leren, dat kan hij juist goed, maar hij kan niet overweg met kinderachtige maatregelen, docenten die niet doen wat ze zeggen of niet zeggen wat ze doen, en docenten die niet kunnen lesgeven.'

Ik vrees dat hij dan op het MBO geen beter schoolklimaat gaat vinden. Mijn tweede zoon is in elk geval hierom afgeknapt op het MBO. Mijn dochter heeft zich door middel van volharding en blik op eigen toekomst doorheen geworsteld.

Uit eigen directe ervaring ken ik in elk geval één hele goede MBO-opleiding, die niet leidt aan dit euvel. Maar ik ken er dus twee een negatief schoolklimaat hebben. Het verschil zit in het verantwoordelijke team: is dat in de kern een hecht team, mogelijk met ervaring erin, wat zich echt verantwoordelijk weet voor een opleiding, dan gaat het goed.

'Mijn andere zoon die op dezelfde school zit heeft voor zichzelf besloten dat hij zijn mond niet opentrekt.' Helaas is dit de beste tactiek: ogen op je eigen doel en verder alles maar langs je heen laten glijden.

Maar verschillende perspectieven zijn altijd goed. Er is nooit één weg naar de toekomst (sommige mensen denken dat dat alleen HBO/universiteit kan zijn en anders niet) , er zijn altijd meerdere mogelijkheden.

Tsjor

Herkenbaar

Dag Evenzo,
Het is ontzettend herkenbaar, ik heb ieder jaar zo' n groepje. Saaaaaaaai niet gemotiveerd en al blij met een 6. En dat wordt een 4.
Ik adviseer altijd afstromen naar 4Mavo, je vermijd dat hij alsnog van school gaat zonder diploma en in de drama dat vavo heet (meestal) terecht komt. Daarnaast legt hij een basis aan in 4M dat hem.in staat stelt om 4H en 5H makkelijker aan te kunnen. Als mentor zou ik het nu al met hem bespreken, en misschien dat jullie het ook nu al moeten overwegen.
Succes
Sini

Mwah

Ja, ook dat. Hij leert heus wel wat, gaat gelukkig niet pas de laatste dag aan het werk zoals ik ook weleens hoor. Maar vindt het algauw prima. En denkt dat een zesje er wel in moet zitten, maar dat wordt dan toch vaak (en soms flink) lager dan hij inschat.
Terwijl er voor sommige onderdelen (bijv. een verslag oid) echt meer in moet zitten dan een krap zesje, maar hij kan het er niet voor opbrengen. Terwijl dat soort punten met wat meer inzet en moeite hem juist effe wat omhoog kunnen helpen en het verschil tussen wel/geen compensatiepunt voor een vak kunnen zijn. Maar ja, boeit niet.
Zo stond hij een 6.4 voor een vak, haalt nu net aan een 6 voor een verslag en zakt weer 0.2.
Zó zonde vind ik dat. Nét even meer moeite doen (bv door mij laten nakijken, iets meer aan lay-out en originaliteit doen etc), en ietsje hoger scoren en je hebt een compensatiepunt te pakken (en dan zien vast te houden). Zucht.

Mentor heeft wel een keer doubleren laten vallen maar niet afstromen naar mavo-4. Dat zou ik zelf ook niet direct zien zitten trouwens, want dan heb je ook weer vakken die je moet inhalen qua stof heb ik begrepen: en dus wéér een berg ‘moeten’. Dat zie ik ook niet gebeuren dat ie dat dan wél gaat doen (ja, ook minimaal).
Maar we zullen zien hoe hij er na periode 2 voor staat en wat de mentor dan zegt.

Over loslaten: ik kon het niet

Heel veel herkenbaarheid in veel postings. Voor onze zoon was school ook een gevangenis, iets wat moet, saai was, kinderachtig en ga zo nog maar even verder. Zijn motivatie was heel laag om het vmbo te volbrengen. Hij snapte nog net dat hij moest en dat het diploma halen het enige doel was.
Ik kon hem niet loslaten. Dan deed hij echt niks tot hoogstens weinig. Ook voor de extra punten, te behalen met boekbesprekingen ed, was hij hoogstens lauw te maken. Dus hielp ik hem met alles. Met alles! Zijn boekbesprekingen ed keek ik nog even met hem door en wees aan waar hij nog wel een extra puntje uit kon halen. Overhoren, samen samenvattingen maken. En nu klinkt het alsof dat allemaal moeiteloos en zonder strijd ging maar dat was niet zo. Maar toch was daar altijd dat hele kleine beetje bereidheid om mij te laten helpen. En toen kwam zijn examen en slaagde hij met de hoogste examenpunten van de klas, nienand begreep er iets van. Daarna voelde hij zich bevrijdt, dat zal ook dat laatste zetje hebben gegeven voor zijn examen.
Hij heeft het zichzelf niet meer aangedaan om weer hele dagen in de schoolbanken te gaan zitten en is een MBO BBL opleiding gaan doen. Daar was hij op zijn plaats, weg uit de gevangenis die school heet. Hij werd weer blij en gezellig en intussen is hij zover dat hij een vaste baan heeft en daarmee heel blij is.

Ik begrijp dat je niks hebt aan die toevoeging bbl omdat je zoon een hele andere route gaat lopen maar ik wil, in zoons geval, wel aangeven dat hij hoogstwaarschijnlijk niks afgemaakt zou hebben als ik hem niet achter zijn vodden had gezeten.

Wat altijd als belangrijkste voorop is blijven staan: een goede band blijven behouden met mijn zoon

Hulp

Ik bied zó vaak hulp aan: overhoren, woordjes schrijven dat hij kan invullen, over ‘n verslag/presentatie heen kijken, stof samen doornemen, samen oefenen voor een mondeling. Maar vindt zoon allemaal niet nodig.
En ik herhaal alleen regelmatig dat ie aan het werk moet en bied hulp zoals genoemd aan, maar meer niet. Dat vind ik genoeg achter de vodden aan zitten. En is nog veel te veel volgens mijn man. Die houdt gewoon stijf zijn mond dicht, vraagt nog net hoe de schooldag is geweest en meer niet: is er zo klaar mee. Lekker laten uitzoeken, vindt hij. Ik ben meegaander en kan ook moeilijker loslaten en zou het graag anders zien. Vind het zo zonde van zijn capaciteiten.

Maar zoon dwingen doe ik niet meer. Zo komt ie thuis, na school 2 uurtjes bijbaan gewerkt en gegeten. Dus daarna aan het werk lijkt me. Maar nee hoor: hij had 1 tussenuur op school en daar geleerd. Dus klaar voor vandaag. On-be-grijpe-lijk. En de toetsweek begint komende week....
Vroeger had ik em naar boven gedwongen, nu doe ik dat niet meer. Hij doet toch niks. Of staat alsnog na een halfuur beneden. Dus na een aansporing heb ik het erbij gelaten. Maar oh, wat doet het me verdriet (laat ik niet merken). Dat je nog de noodzaak niet ziet bij de komende toetsweek goede cijfers te halen om wat tekorten weg te werken. En dat je dat niet redt met wéér 5.5-6 scoren die 4x meetelt. Dat schiet niet op.

Wat een vreselijk advies

Sinilid “ Ik adviseer altijd afstromen naar 4Mavo, je vermijd dat hij alsnog van school gaat zonder diploma”

Wat een ontzettend slecht advies.

Afstromen van 4 havo naar 4 mavo = zittenblijven (het vierde jaar over doen). Een mavo diploma is net zoveel waard als een overgangsbewijs naar havo 4 en dat heeft ie al. De kans dat dat diploma behaald wordt door een puber die het gehad heeft met school, is bijzonder klein. Want hoewel mavo theoretisch makkelijker is, moet je juist wel de specifieke lesjes (uit dat boek met die bewoordingen) geleerd hebben en het maakwerk gedaan hebben. Dat is veel werk voor een puber die geen zin meer heeft.
Tijd om te wennen aan de nieuwe school is er ook niet, want het is een examenjaar. Dat is onverbiddelijk vanaf het 1e cijfer dat wordt uitgedeeld.

Sini “ en in de drama dat vavo heet (meestal) terecht komt.“
En waarom precies vind je vavo een drama? Vooral ook een groter drama dan mavo of havo over doen?

Sini “ Daarnaast legt hij een basis aan in 4M dat hem.in staat stelt om 4H en 5H makkelijker aan te kunnen. ”
Oke, dus van 4H, naar 4M, vervolgens weer 4H (dus 3 jaar over het 4e jaar doen) en dan 5H. Waarom vind je dat logisch? Los daarvan is het op heel veel scholen helemaal niet mogelijk om van 4M naar havo door te stromen.
De meeste scholen vinden helemaal niet dat 4M een goede basis is voor 4H en 5H.

Voor de leerling zelf is de kortste weg naar het einde van het schoolleed om van 4 havo naar MBO 2 door te stromen. Het diploma is met weinig doen en zelfs gecombineerd met werken (BBL) in 2 jaar te halen, levert een SK (dus uitkeringsrechten) en toegang tot MBO4 op. Het diploma geeft op de arbeidsmarkt een betere positie dan een havo diploma.

Keuzes maken

Evenzo, ik vind dat je je dubbel opstelt.

Je wilt dat hij havo afmaakt (als ouder wil je niet dat je kind afstroomt naar mbo, vind je). Hij vindt dat minder belangrijk, maar jij wel.
Vervolgens wil je ook nog dat hij het werk dat die havo voor hem betekent, op jouw manier verricht. Met beperkte hulp, want je man vindt elke hulp teveel. Die vindt dat je zoon het zelf uit moet zoeken.

Tja.

Je moet kiezen: Of je laat hem alleen zijn gang gaan en zijn verantwoordelijkheid nemen. Dan prijs je hem elke keer als hij dat doet, ook als zijn besluit luidt dat hij naar het mbo gaat.

Of je sleept hem door dat havo diploma heen zoals Aji gedaan heeft. Vergeet dan ook niet dat je hem moet prijzen elke keer als hij een voldoende haalt. Niet zeuren over een zes dus. Niet ook nog zevens en achten willen.

Met 3 Havo overgangsbewijs kun je direct naar MBO4

waarom zou je dan eerst MBO2 doen?

Sini

Mag een leerling bij jouw op school zonder belemmeringen van 4 Mavo naar 4 Havo? Als dat zo is: top! Als het niet zo is, is het advies wel misleidend. Hier op school moet elk CSE cijfer minimaal een 7 zijn om naar de Havo te mogen. ELK cijfer, dus geen gemiddelde!! Gevolg is dat er nauwelijks kinderen van 4 Mavo naar 4 Havo doorstromen.

Als die regel geschrapt zou worden zou ik het advies naar 4 Mavo gaan geen probleem vinden.

Voor TO: hier een zoon in 3 Havo, afkomstig van het VWO, en totaal niet gemotiveerd. Met duwen en trekken loodsen wij hem door elk schooljaar heen. Als ik hem loslaat, haalt hij niks, dus dat is geen optie.

evenzo

je moet hem beschermen voor de willekeur van de school, het kan zomaar zijn dat hij wel wil maar dat zij hem gaan dwingen af te stromen.
leer hem strategisch te denken hierin en help hem daarmee.
en waarom denk je dat nu kunt zeggen dat hij straks geen hbo aan kan?
dat kind is nog zo in ontwikkeling, je moet niets uitsluiten maar helpen op dit niveau wat nu nodig is en wat jij kan bieden.
je invloed reikt niet verder én je hebt geen glazen bol. Zijn volledige wereld bestaat uit puber/hormonen, niet uit toekomstplannen.
gr Angela

Wellicht

Ik zeg toch ook “wellicht” geen hbo doen, daarmee zeg ik toch in feite ook dat dat een optie kán zijn om voor dat pad te kiezen. Zoals ik er nu over denk lijkt me dat beter passend voor hem. Omdat hij qua zelfstandigheid nog niet zover is (dat geven docenten ook aan, dat zijn zelfstandig te wensen overlaat). Maar hij kan zich uiteraard nog ontwikkelen en dat hij alsnog havo afrondt en toch hbo wil gaan doen. Ook prima. Er kán in 1.5-2 jaar nog best wat gebeuren.

nee

er ZAL heel veel gebeuren, ook daarna nog. Dus duw hem niet in hokjes maar regel dat hij zoveel mogelijk ruimte krijgt om zijn 'hokje' te vinden. Doe niet mee aan die ratrace of determinatie.
gr Angela

De kortste weg

Lente “ Lente
Met 3 Havo overgangsbewijs kun je direct naar MBO4
waarom zou je dan eerst MBO2 doen?”

De kortste weg naar niet meer naar school hoeven is een MBO2 diploma halen.
Nog eens: vanuit de leerling die niet meer naar school wil, is de kortste weg naar MBO2 gaan.

Dat levert overigens geen verlies op want als kind onderweg het licht ziet en toch nog MBO3 of 4 wil doen, dan krijgt ie korting op het cursusprogramma.

Hoe dan ook: als je een puber aan de gang wil krijgen, dan moet je mee denken. NIet tegen denken. Ook niet als je daar schijnbaar allerlei verstandige argumenten voor hebt.

Jij hebt een ander uitgangspunt dan TS

Ik snap je reactie op Sinilind. Mij lijkt afstromen naar Mavo 4 ook een fout advies.

Maar jouw advies over MBO2 vind ik te kort door de bocht:

"Voor de leerling zelf is de kortste weg naar het einde van het schoolleed om van 4 havo naar MBO 2 door te stromen. Het diploma is met weinig doen en zelfs gecombineerd met werken (BBL) in 2 jaar te halen, levert een SK (dus uitkeringsrechten) en toegang tot MBO4 op. Het diploma geeft op de arbeidsmarkt een betere positie dan een havo diploma."

Je zegt hier zelf dat MBO 2 toegang geeft tot MBO4, terwijl in dit geval de toegang al mogelijk is. Jouw advies klopt hier niet.

Daarna formuleer je het in jouw reactie naar mij anders. Nu noem je als voordeel de korting op het cursusprogramma. Lijkt me geen grote plus. MBO2 lijkt me niet erg motiverend voor een leerling met HAVO-capaciteiten.

De belangrijkste plus die jij noemt is dat de weg via MBO2 de kortste weg is naar niet meer naar school hoeven. Geschikt voor leerlingen die niets meer willen, in ieder geval niets dat op school lijkt.

In geval van TS lees ik niet dat zoon absoluut niets meer wil. Daarnaast, zodra zoon 18 is, heeft hij geen leerplicht meer. Hij komt alleen niet in aanmerking voor een uitkering omdat hij geen startkwalifictie heeft. En in aanmerking komen voor een uitkering, lijkt me geen goede reden om MBO2 te gaan doen.

Voordeel van MBO2

Het is de kortste route: kind begint, vindt het supergemakkelijk in het eerste jaar, en het tweede jaar is al een examenjaar.
MBO4 is 4 jaar, dat is een veel langere periode om te overzien.
Bovenden is MBO gebaseerd op een beroepskeuze. Als je na 2 jaar ontdekt dat dat beroep je niet ligt, of dat je helemaal niet wil beginnen met werken, maar wil studeren, dan heb je nog voldoende mogelijkheden om te wisselen. Met MBO 4 ben je 4 jaar verder, en dus al minimaal 20, dat maakt de keuze voor een ander beroep (en andere MBO-4) of toch iets anders, zoals HAVO of VAVO moeilijker.

Tsjor

Blijven zitten

Ondanks de bezwaren van Mirjam Lavell zou ik de optie 'blijven zitten in 4 HAVO' voor een best denkbare oplossing houden.
Of dat zijn motivatie terug zal geven, dat kun je niet voorspellen, evenmin met alle andere opties die genoemd zijn. Wanneer ziet een puber het licht?
Het kan best zijn dat de insteek van vader niet zo slecht is: niet teveel helpen, maar verwachten dat hij aan het werk gaat en daar geïrriteerd over zijn als hij dat niet doet.
Of je kiest de weg van Aji, dan duik jij in zijn schoolwerk.
Persoonlijk zou ik dat laatste niet doen. Ik vind niet dat er zoveel mis is met een jaar blijven zitten, zeker niet bij jongens. De puberontwikkeling van jongens loopt wat trager dan bij meisjes, dus ik vind het niet erg dat zij ook een jaar later pas beginnen aan de vereisten rond zelfstandigheid etc. En ook niet dat ze er wat langer over doen om hun eigen weg te vinden.
Mijn broers en zus die HAVO hebben gedaan, zijn allemaal in 4 HAVO blijven zitten. Maar toen was het nog niet zo'n drama. Nu, met het nieuwe studiefinancieringsstelsel heeft het onmiddellijk ook financiële gevolgen. Dat is een nadeel.
Hij is niet lui. Naast zijn studie werkt hij blijkbaar. Maar naast school en werk wil hij ook nog iets anders in het leven meemaken. En daarin moet hij de balans nog vinden.

Tsjor

Grappig toch

Een startkwalificatie is bedoeld om jongeren een positie te geven op de arbeidsmarkt, terwijl heel veel jongeren al werken. Nee, vakkenvullen is niet het meest ge-ambieerde baantje, dat snap ik ook wel. Maar de arbeidsmarkt vaart er wel bij. En ze doen daar iets belangrijks op, wat school niet kan leren: werkervaring.
Nog een optie voor evenzo: hoeveel verdient je kind per maand? Geef hem dat geld in ruil voor huiswerk maken in plaats van werken. Is een andere invulling van prioriteiten.

Tsjor

Je zeurt

Lente, je vergeet te vermelden dat ik dat mooie tekstje over de kortste weg naar het einde van het schoolleed heb geplaatst in een bericht op reactie van Sinilid.
Die context is wat ruimer en algemener dan de situatie van TS. Vooral ook wat professioneler. Afwegingen over duur (naar school gaan kost geld), kostenrisico’s (mbo2 is zonder lening) en uitkeringsrechten horen daar bij. Die hoef jij niet belangrijk te vinden, maar voor de meeste mensen zijn dat soort afwegingen wel van belang. Ze zijn er alleen niet van op de hoogte. De schoolmentor heeft hier een belangrijke rol.

Lente “ Daarna formuleer je het in jouw reactie naar mij anders. Nu noem je als voordeel de korting op het cursusprogramma”
Dat komt omdat het een reactie naar jou is. De context is iets verschoven. Begrijp je wel? Die mededeling hoef ik niet toe te voegen aan een reactie aan Sini, want die weet dat. Die is leerkracht.

Lente “ MBO2 lijkt me niet erg motiverend voor een leerling met HAVO-capaciteiten.”
Hier ligt de kern van het probleem van TS. Zij heeft ook allemaal ideeën over mbo in combinatie met havo capaciteiten. Daar zit een enorme blokkade en juist daarom maakt ze zich nu zo druk over haar zoon die dat havo misschien niet waar zal kunnen maken.

Ik zou zeggen: ga eens kijken.
Wist je dat je via mbo2 stratenmaken, weg en waterbouw ingenieur kan worden?
Ik ken er een. Met een iq van150+. Via gymnasium naar mbo2 en verder.

“Het probleem” van de zoon van TS is een gebrek aan zelfstandigheid. Het gezeur van zijn moeder over zijn schoolresultaten gaat hem niet helpen. Meer zelfstandigheid wel. Werkend leren kan een oplossing zijn. Met je collega’s je werk organiseren, door je collega’s aangesproken worden, dat kan allemaal beter werken dan de inspanningen van moeder (zeker als vader zich er principieel buiten houdt).

Er zijn ook particuliere mbo’s voor wie vreest besmet te raken met zweetgeur van het gewone volk en wie zich verder niet druk hoeft te maken over schoolkosten of uitkeringsrechten.

Samen blijven zitten

Als deze jongen met een groep vrienden in 4 HAVO blijft zitten, kan dat wel degelijk motiverend werken. Als groep wil je dan bij elkaar blijven en als groep is 2 keer blijven zitten meestal geen optie. Eenmaal in het examenjaar wil niemand zakken.

Voorbereiden

Tsjor” Ondanks de bezwaren van Mirjam Lavell zou ik de optie 'blijven zitten in 4 HAVO' voor een best denkbare oplossing houden.”
Ik ook, zie mijn reactie #5
Je bent wel afhankelijk van de school. Scholen vinden zittenblijven niks en ze willen niet graag meewerken aan Vavo (dat moeten zij betalen als de leerling nog geen 18 is)

Ik zou ondertussen niet wachten tot het einde van het schooljaar met het zoeken naar een alternatief. TS doet voorkomen alsof het helemaal duidelijk is dat kind zal blijven zitten. Zoon denkt dat misschien ook wel. Dat kan onderdeel zijn van zijn verlies van aandacht.

Als de trajecten duidelijker zijn dan kan hem dat motiveren om een betere keuze te maken. Daarbij moet je dan niet negatief gaan doen over MBO, want dat is een reële keuze die heel motiverend kan zijn.

Reactie

Even wat reacties.

Het is helemaal niet zo dat zoon absoluut niet naar school wil. Hij vindt het er best gezellig, hangen en gamen met vrienden in de pauzes, chillen bij de supermarkt in tussenuren. Hij is elke ochtend ruim op tijd de de deur uit, wil niet te laat zijn en nog even met vrienden snel potje gamen/kletsen. Nee hoor, gelukkig geen gesleur hier elke ochtend dat ie naar school móet. Nooit geweest ook. Echter: eenmaal thuis aan schoolse taken beginnen zoekt ie niet. Ja wat maakwerk doen is niet zo erg maar die stof stampen is het euvel.
Van school gaan komt niet in hem op en is geen issue. Gebeurt ook niet in zijn omgeving en komt dus niet in hem op. Er staan meer klasgenoten er slecht voor, dus ik denk inderdaad dat hij doubleren niet eens echt erg zou vinden. Dat vooruitzicht beschouwen als reden voor verlies van aandacht is het ook niet, want zijn slechte werkhouding was ook voorgaande jaren een probleem. Hij is gewoon laks en makkelijk en denkt overal te licht over. Leert voor een 6 maar wordt een 4 en geen stappen extra willen zetten (dus meer wiskunde oefenen, taalwoordenschat onderhouden en blijven herhalen en vooruit leren, leesteksten maken etc) is allemaal teveel werk.
Hij werkt alleen vrijdagavond en wat extra in vakanties dus daar kan het niet aan liggen. Anders hangt ie vrijdagavond op de bank en gaat ie echt niet leren hoor. Dus van die paar uurtjes werken op vrijdagavond, daar hangt wel/niet doubleren niet van af, lijkt me.

@Tsjor: ik snap deze opmerking van je niet, kun je die uitleggen: “Nu, met het nieuwe studiefinancieringsstelsel heeft het onmiddellijk ook financiële gevolgen. Dat is een nadeel”.
Waarom heeft doubleren gevolgen voor het leenstelsel? Dat je een jaar minder lang kunt lenen bedoel je?

Je zou bijles kunnen overwegen, als je zoon dat ziet zitten

Bijvoorbeeld elke week twee uur om de vakken door te nemen waar hij zich niet toe kan zetten.
Kies dan een jonge student die hem kan laten zien dat na het VO studeren een stuk leuker is.

Bijles

Heeft ie al ! Er komt inderdaad elke week een studente aan huis. En dat vindt hij wel fijn 1:1 doornemen. Echter, als zij zegt ‘je zou dit of dat nog extra kunnen oefenen ter voorbereiding of om nog es extra de moeilijke dingen door te nemen’ knikt zoonlief braaf ja en amen en that’s it. En doet het niet. Want geen zin in.
Dus afgelopen keer tegen haar gezegd dat zij hem dat gewoon als huiswerk voor de volgende keer op moet geven zodat ze het dan samen kunnen doornemen.
En als zoonlief dan bromt dat het zoveel is, zegt zij doodleuk dat het helemaal niet veel is, op ‘n vervolgopleiding mocht je willen dat je zo weinig kreeg. En daarbij: je hebt een hele week de tijd, zei ze. Hahaha.
Ik moet er dan stiekem wel een beetje om lachen, zij zegt precies zoals het ook gewoon is. Niet zeuren, aan het werk. En ze doet het met een reden, nl. omdat sommige onderdelen dan toch nog moeilijk zijn of er niet goed genoeg inzitten.
Dus zoon zucht en steunt dan, maar schrijft het wel op.