"broederliefde"

Gisteren weer een discussie aan de tafel tussen broer en broertje(9 en 11). Broer vertelt dat zijn plezier op school wordt vergalt door broertje. Broertje werpt tegen dat broer er ook wel wat van kan. Beide broers kunnen op school niet met elkaar overweg. Een voorbeeld: broertje spant samen met klasgenootjes om broer uit zijn tent te lokken. Broer probeer het te negeren, maar broertje weet precies hoe hij zijn broer moet aanpakken, uiteindelijk barst de bom en broer gaat vervolgens vol in op broertje. Broertje huilt ach en wee, is zo zielig en uiteindelijk kan broer naar de directeur voor een preek. Ander voorval: broer loopt langs broertje en stoot hard tegen hem aan, zodat broertje lelijk op de grond valt. Broertje gaat naar de pleinwacht en broer vertelt de pleinwacht vervolgens dat broertje zelf gestruikeld is en hem de schuld in de schoenen wil schuiven. Broertje boos, broer boos: ruzie. En zo kan ik nog wel legio voorvallen opnoemen. Ik word aangesproken door de leerkrachten over de omgang van beide broers met elkaar in de pauzes en tijdens de overblijf. Ik probeer oplossingen te bedenken: het gezamelijk naar school lopen, werkt soms niet, dus ze lopen apart van elkaar. Ik heb met de leerkrachten afgesproken dat er niet één straf krijgt als er iets voorvalt, maar dat beide broers dan straf krijgen. Maar hiermee doorbreek ik niet hun gedrag.
Natuurlijk praten we er over met hen, maar niks lijkt door te dringen, broers blijven naar elkaar wijzen en verwijten naar elkaar vliegen om onze oren. Dat het plezieriger is als je "normaal" met elkaar omgaat, dat zien ze niet.
Thuis kunnen ze over het algemeen wel met elkaar overweg. Alleen zodra er anderen in het spel komen, is het hommeles. Ik word er zo moe van. Ik zie zelf niet waar dit gedrag, naar elkaar toe, vandaan komt, dus ik weet ook niet hoe ik dit kan oplossen. Herkent iemand dit, komt het nog goed?