Corvee weigering, wat moet ik hier mee?
Ik vond net de volgende mail in mijn mailbox (X is mijn zoon en 16 jaar oud):
"Ik heb zojuist geprobeerd u telefonisch te bereiken, maar dat is vooralsnog niet gelukt. Ik benader u met het volgende.
Vandaag is X tegen twee uur corvee aangelopen en hij weigert hier al op voorhand aan mee te werken. Zo kort mogelijk de situatie.
X is gevraagd tijdens de pauze een tweetal zaken even van de grond te rapen en in de prullebak te deponeren. Eén papiertje was van zijn koek afkomstig, het andere was niet van hem. Hij pakte alleen zijn eigen papiertje op en weigerde het ander ook even in de prullebak te doen. Hierop vraagt de conciërge aan X om even met hem mee te lopen, want het weigeren levert hem in principe 1 uur corvee op (je hebt de aanwijzingen mbt het afval van het personeel op te volgen). Dit weigerde hij, hij wilde zijn sigaret oproken. Een weigering om medewerking te verlenen levert een verdubbeling op van het corvee.
Ik heb X en de conciërge hier naderhand over gesproken. X zegt 'Ik ben geen schoonmaker en dus ruim ik het niet op, daar is de corveeploeg toch voor'. Ik heb hem gewezen op het feit dat we natuurlijk liever geen corveeploeg zouden hebben, maar dat die helaas nodig is. Ik heb aangegeven dat we iedereen aanspreken op afval als dat nodig is, hierbij kunnen we niet altijd precies vaststellen wie wat gedaan heeft. We vragen ieders medewerking in het zo schoon mogelijk houden van onze school. Ik heb hem ook gezegd dat hij thuis waarschijnlijk ook wel eens iets van hemzelf en een ander moet opruimen en dat hij dan niet alleen zijn eigen deel opruimt.
X geeft aan niet te zullen meewerken aan de twee corvee-uren die zijn afgesproken op maandag en dinsdag as. Ik heb hem gewezen op de consequenties van eventueel wijgeren (extra uren terugkomen en bij blijvend weigeren wellicht schorsing). Gelet op de manier van spreken die X tijdens de gesprekken gebruikt heb ik hem nadrukkelijk ook op deze consequenties gewezen. Hij heeft bij mij de indruk gewekt ook de gevolgen van weigeren geheel 'aan zijn laars te gaan lappen'.
Ik zal proberen u nogmaals telefonisch te benaderen, maar dan bent u hiermee op de hoogte van hetgeen er vandaag gebeurd is."
Uiteraard heb ik X erop aangesproken. Hij blijft ook bij mij bij z'n weigering. Hij is nu ook boos op mij omdat ik achter school sta (ik vind dat zoon best even dat papiertje had kunnen oppakken) en dat had hij niet verwacht.
Maar ik weet nu even niet wat ik hiermee aan moet, en hoop op advies!
Niets
Ik denk niet dat je iets moet, datgene wat ik zou doen, je zoon er op aanspreken en zeggen dat je het eens bent met de school, heb je gedaan. Ik denk ook niet dat er meer verwacht wordt. Ik erger me ook rot aan jongeren die vertikken hun zooi op te ruimen. Soms doe ik het heel demonstratief zelf, dat werkt vaak nog het beste....
Meer weten
Mariken, heb jij je zoon zo opgevoed? Heeft hij zich eerder zo gedragen ten aanzien van opruimen of schoonmaken, of schoonmakers? Herken je zijn houding, of schrik je je een hoedje?
Ik zou veronderstellen dat er meer achter de weigering zit. Ik zou dat proberen te achterhalen. Is hij altijd de pineut? Wordt hij daar al voor uitgemaakt? Voelt hij zich diep beledigd door iets of iemand en wie of wat is dat dan? Bestaat er zo'n sfeer op die school? Worden corveërs voor jan doedel uitgemaakt?
Je moet wel even contact opnemen met die conciërge. Die conciërge moet ervan overtuigd worden dat zoon dit niet van thuis meekrijgt en dat je je best doet om het probleem met zoon op te lossen.
Groet,
Miriam lavell
Uit de hand gelopen
Dit klinkt als een mug en een kanon en iets onnozels dat geheel uit de hand loopt. Geschorst worden omdat je buiten het papiertje dat je zelf hebt laten vallen niet ook dat van een ander wilt oprapen is volkomen buiten proportie,. Maar misschien loopt jouw zoon al maanden de conciërge te tergen, of is de conciërge aan de rand van een burn out. Er kunnen duizenden redenen zijn voor dit absurde verloop van klein voorval.
Ik zou het verhaal van school en dat van je zoon willen horen en naast elkaar leggen en kijken of je er enige redelijkheid in kunt brengen. Mocht dit niet lukken (en je zoon een super brave puber is, die net als de concierge het verdomd de zooi van aso's op te ruimen) dan is dit een wijze les voor je zoon dat er hele sneue volwassenen bestaan en dat het hoog tijd is om met een diploma dit dictatoriale instituut te verlaten
Pubers en afval
Ik heb jaren op een HBO lesgegeven en heb me daar meerdere keren enorm verbaasd over de combinatie pubers & afval. Ik gaf bijvoorbeeld hoorcollege van 11-13 uur. Ik kan me heel goed voorstellen dat die opgeschoten jongens in die tijd enorme honger krijgen, dus als ze rustig een boterham uit hun tas haalden en die opaten, had ik er geen bezwaar tegen. Maar negen van de tien keer bleef het plastic zakje waarin die boterham was vervoerd, op de tafel liggen. Als de les was afgelopen keek ik dus altijd rond en vroeg aan de eter of hij zijn zakje/flesje/blikje even wilde opruimen. Antwoorden: "Is niet van mij", "Daar hebben we toch schoonmakers voor", "Waarom moet IK dat doen?", en de ergste: "Ja, maar HIJ laat ook zijn troep liggen". En dat waren allemaal best leuke, slimme en opgevoede kinderen. In de open ruimtes stonden tafels, waaraan de studenten in groepjes konden werken of overleggen. Bij iedere tafel stond zo'n afvalbak met een blauwe zak erin. Waren de studenten klaar, dan bleef er steevast afval op de tafels staan, terwijl één zwiep met een arm de boel had opgeruimd. Ik heb wel eens belangstellend, niet veroordelend gevraagd waarom ze dat niet deden. Verrassend genoeg wilden ze allemaal niet 'het Otje' zijn dat de troep opruimt, of (en op die term heb ik meteen de doodstraf gezet) de opruim-turk. Daarom lieten ze het maar staan, al waren ze niet zo opgevoed.
Ik heb toen de popi's en de leiders uit de groep gepikt en ze in een groepje gezet dat als studieopdracht (met studiepunten en al) kreeg om iets aan het afvalprobleem te doen. Studiepunten werden uiteraard pas verstrekt als het probleem verminderde. Het bleek dat ze daar ook uiterst creatief mee waren, ze kwamen met leuke oplossingen. Het heeft niet blijvend tot een oplossing geleid, maar in ieder geval was er bewustwording.
Pubers vinden het heel belangrijk wat anderen van ze vinden en zeker in een volle kantine moet je een puber niet proberen te dwingen tot iets. De concierge had beter kunnen zeggen dat X hem een enorm plezier zou doen als hij dat andere papiertje ook even wilde oprapen. Aan de andere kant snap ik ook wel dat als je een puber eenmaal iets hebt gevraagd om te doen, dat je voet bij stuk houdt, anders is je gezag helemaal naar de maan. Van beide kanten niet handig, zou ik zeggen.
Moeder van X, ik zou proberen uit te vinden waarom je zoon zo per se dat papiertje niet wilde oprapen. Is het antwoord "nou, gewoon", dan zou ik het lekker door school laten oplossen. Is hij inderdaad bang het Otje te zijn, dan is een gesprek misschien wel op z'n plaats.
Stokpaardje
Kom ik weer eens met mijn stokpaardje: Ross Green! Ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Hij heeft een goeie website: livesinthebalance.org meen ik. Heel informatief, hoe je kunt omgaan met 'probleemgedrag'/conflicten. Lijkt me uitgelezen voor deze situatie. (Ook heel leerzaam voor school, zo te horen 
)
Otje en doorvragen
is gewoon de afkorting van opruim-Turk (inderdaad naar woord...).
Ik ben het helemaal met je beschrijving eens trouwens, in een volle kantine wil niemand afgaan. Wellicht is het heel denigrerend gevraagd, of bestaat er een voorgeschiedenis van iets wat tussen beide heren speelt.
Maar hoe dan ook vind ik het wel van de zotte dat om het weigeren van het oprapen van andermans papiertje (speelt hier ook, grrr, erg vermoeiend, hoe vaak ik ook uitleg dat het vooral om het geheel gaat, en niet om de details van een enkeling), er ineens al over schorsing gesproken is.
Ik zou als ik jou was Mariken, toch even bij X doorvragen, en indien nodig het met school oppakken.
Mirreke (o.t.)
Ohhh, het kwartje valt nu pas... Ik dacht dat Otje net zoiets was als Willempie, gekke Henkie of Sjonnie & Anita... Jeetje, ik voel me ineens wel oud
Ha ha stoepkrijt 
Ik vermoedde het al, maar wist het niet zeker Wel goed van je hoe je dat destijds bij de dames en heren pubers hebt aangekaart. Tja, en tuurlijk is dat tijdelijk, eigenlijk moet zoiets elk jaar opnieuw een zwengel krijgen.
Ik merk idd ook dat veel afhangt van hoe je het brengt (thuis ook...).
Nou, je weet nog niet of ze wel gelijk hebben
ik denk dat eea heel erg af kan hangen van de voorgeschiedenis.
Dat je je eigen zooi opruimt lijkt me logisch. En dat je ook niet vies hoeft te zijn van het opruimen van andermans zooi lijkt me ook logisch. Maar misschien speelt er meer...
De toon
Als de opdracht werd gegeven in een volle gang en/of kantine en op een zeer autoritaire toon, had ik op die leeftijd ook nee gezegd. En nu ook wel, eigenlijk...
Toch ben ik redelijk goed terecht gekomen, al zeg ik het zelf (ja, ik doe ook vrijwilligerswerk, haha - maar dat heb ik wel zelf uitgekozen).
Bedankt
voor jullie reacties. Ik heb zoon nog een paar keer aangesproken en langzaam aan kwam er weer wat gezond verstand boven. Er is geen voorgeschiedenis met de conciërge en zoon voelt zich zeker niet te goed om een papiertje op te rapen. Hij helpt thuis goed mee en is nooit te beroerd om iets te doen.
Ik denk dan ook dat het de situatie op dat moment was. Hij heeft nu in ieder geval begrepen dat de keuze die hij gemaakt heeft niet de juiste was. Hij heeft vandaag z'n eerste uur corvee erop zitten en zal deze week z'n tweede uur krijgen. Hopelijk maakt hij de volgende keer wel de juiste keuze!
