De wereldreis van bloeme (lpa's zijn het met me eens)

Nuancering

In 2009 is tegen het niet verlenen van verlof door een lpa beroep aangetekend. (Zaaknummer: 08/300 BESLU ) In dat beroep is ook (naast andere) art. 11e aangevoerd als argument.
Hoewel uiteindelijk dat artikel helemaal geen rol speelt, doet de rechter er wel een boekje over open. Hij heeft diep gegraven, tot in 1900 (!) en uiteindelijk vindt hij:
"Het is het hoofd van de school, de leerplichtambtenaar en de rechter niet toegestaan een inhoudelijke toets aan te leggen, en het gewicht van plichten voortvloeiend uit godsdienst of levensovertuiging te beoordelen. Dit betekent echter niet dat niet mag en moet worden beoordeeld of hetgeen waarvan wordt kennisgegeven is te duiden als plicht in vorenbedoelde zin. Niet elke gewenste deelname aan bijeenkomsten of activiteiten op godsdienstige of levensbeschouwelijke grondslag is vanzelfsprekend aan te merken als een plicht als hiervoor bedoeld. Een andere uitleg zou een beoordeling, en onderzoek naar mogelijk misbruik, nagenoeg onmogelijk maken."
Vooral dat laatste zinnetje is een uitvlucht die rechters in eerste aanleg vaak gebruiken. Het is een rare insteek, zeker in deze zaak en in het licht van de vergelijkingen met kamerteksten uit 1900. Toen was er geen schoolplicht. Wat er toen ook bedoeld is, het kan niet het effect beoogd hebben dat het vandaag heeft, dat burgers helemaal niet op missie konden naar waar ook, want ze mochten huisonderwijs geven.
Vooral ook: deze zaak verzoekt om verlof (terwijl dat voor 11e niet nodig is). Verlof hoeft niet (nooit) te worden verleend.
Het wordt anders als je je gewoon aan de lpw houdt, niks verzoekt, slechts de kennisgeving afgeeft.
Hoewel dat waarschijnlijk wel tot vervolging zal leiden en de rechter misschien ook wel in eerste instantie schuld zal uitspreken met de bekende uitvlucht (zie boven).
Maar in hoger beroep zie ik de uitvlucht stranden. Op internet zijn bewijzen te vinden van vrijstelling voor de tocht naar mekka. Die duurt ook geen twee dagen. Er is alles voor te zeggen dat de wetgever zelfs in 1900 al rekening heeft gehouden met veel langduriger verlof horend bij 11 e. Kortom: het argument van de rechter faalt
Bovendien is de vraag in zo'n zaak niet of verlof gerechtvaardigd is, maar of de burger de wet zo had kunnen begrijpen. En als zelfs de leerplichtambtenaren 'm zo begrijpen, waarom zou een burger dat dan niet mogen?
De lpa's hebben een oplossing bedacht, staat ook op die pagina 3.
"Voorgesteld wordt een ministeriële richtlijn te treffen waaruit kan worden opgemaakt ten hoogste hoeveel dagen vrijstelling voor welke situatie in de regel van toepassing zijn. Aan de hand van deze regeling kan de ouder zelf bepalen wat zijn rechten zijn en dit vervolgens aan het hoofd van de school melden. Deze melding geschiedt schriftelijk in de vorm van een kennisgeving. Er wordt in beginsel geen besluit op genomen. Hiervoor ontbreekt vaak de tijd. Het hoofd van de school of onderwijsinstelling bepaalt aan de hand van de richtlijn of er sprake is van een terecht beroep op vrijstelling en meldt dit vervolgens aan de leerplichtambtenaar. Is er sprake van een onterecht beroep, dan volgt handhaving. "
Voor die oplossing is niet gekozen en dat gaat er ook niet komen natuurlijk. Het zou alsnog betekenen dat het schoolhoofd een godsdienst moet gaan beoordelen, of dat een richtlijn er iets over zal moeten zeggen.
Onze oplossing uit het draadje van Bloeme was toch een betere: verbindt aan de verlof dat langer dan x dagen duurt de verplichting om samen met de school onderwijs te blijven verzorgen (zoals Bloeme gedaan heeft) op een door de school te controleren manier.
Dat betekent bijvoorbeeld regelmatig contact tussen leerling en school. Via internet, of gewoon een telefoon.
Het zou zo heerlijk zijn als leerplicht over leren zou gaan.
Maar ook dat lijkt een levensbeschouwelijke kwestie
Groet,
Miriam Lavell

Vraag aan juristen

Rechters en lpa's beroepen zich voor de uitleg van 'gewichtig' en bovendien voor het aantal dagen dat voor zo'n gebeurtenis verlof verleend kan worden, op een circulair uit 1982.
Het bovengenoemde vonnis meldt:"Uit de circulaire van de Minister van Onderwijs en Wetenschappen van 15 november 1982, C 820 399 betreffende de wet - welke dateert van voor de wetswijziging van 1 augustus 1994, maar die nog betekenis heeft voor de herziene wet - blijkt, dat het begrip "(andere) gewichtige omstandigheden" restrictief moet worden uitgelegd."
Maar als je in wetten.nl zoekt naar alles wat met leerplicht te maken heeft, dan komt deze circulaire niet tevoorschijn. Ook de wettechnische informatie meldt de circulaire niet.
Waarom wordt die circulaire nog steeds als van toepassing geacht?
Groet,
Miriam Lavell

Rommeltje

Ik ben in de naieve veronderstelling dat je als burger op zijn minst na moet kunnen trekken wat er zoal geldend is. Het antwoord op de vraag 'waar staat dat'?
Vandaag ga je daarvoor naar wetten.nl en dis je de wettechnische informatie op. Daar vind je wat er allemaal geldt, inclusief circulaires. En als die ene er niet bij staat, niet eens een verwijstitel, hoe moet je daar dan nog chocola van maken?
Ik heb het idee dat alle oude teksten er met de haren bijgesleept worden om de huidige praktijk van lpa's maar goed te praten. Maar het staat nogal ver af van (wettechnische) informatie die ouders kunnen verzamelen.
Groet,
Miriam Lavell