Dochter al jaren met tegenzin naar school door klasgenoten

Hm ja

Dat ASS zat er aan te komen, ik dacht het uiteraard gedurende het lezen van je verhaal.
Het belangrijkste is dat je dochter zich veilig voelt en voldoende toegerust om naar school te gaan. Tegelijk is het heel belangrijk dat vooral haar leerlijn doorgaat.
Dat zou ik ook zo met haar bespreken en goed naar haar luisteren.
Zeker in deze coronatijd zou ik haar voorlopig thuis houden en haar helpen zoveel mogelijk door te gaan met schoolwerk maar dan thuis. De coordinatie door school kun je haar mee helpen.
Ik weet niet hoe het met jou dochter toegaat maar het plannen en organiseren kan voor veel pubers een dingetje zijn maar voor een kind met een ASS nog veel meer.
En hopelijk heeft ze hulp, al is het van lotgenoten, bij het exploreren van haar autisme.
Het kan zinvol zijn om een diagnose te hebben van een ASS omdat je dan iets eenvoudiger toegang hebt tot speciaal onderwijs of enige assistentie op regulier onderwijs, bijvoorbeeld door onderwijsconsulenten in te schakelen. Die overigens tegenwoordig een wachtlijst hebben zoveel hebben ze te doen.
Maar kies vooral de kortste weg voor je dochter, voor haar veiligheid en welzijn maar niet ten kosten van het leren, houdt dat ook vooral omhoog en laat dat doorgaan. Daar kan ze veel zelfvertrouwen en zelfstandigheid mee bereiken. Het zou zonde zijn om te verdwalen in een conflict met school.

Pesten

Ik hoorde ooit de directeur van de basisschool van dochter hardop overwegen: 'ze wordt toch niet zo heel erg gepest'.
Dat is namelijk bijna altijd het lot van kinderen met een ASS op de meeste reguliere scholen: ze zijn een makkelijk slachtoffer van uitsluiting en pesten omdat ze vaak ook niet begrijpen wat ze sociaal gemist hebben of even uit de toon, en wie nu eigenlijk het goed met ze voor heeft en wie niet.
Daardoor kunnen ze ook een vreemd beeld krijgen van de werkelijkheid en zelf ook slecht gedrag aanleren omdat ze zien dat andere kinderen er succes mee hebben.

Dus ja, er lijkt me zeker werk aan de winkel. Vooral samen met je dochter.

Bespreken

Hebben jullie deze problemen van dochter ooit op school besproken? Ze lijkt zich absoluut onveilig te voelen op school en ik kan me helemaal voorstellen dat ze nu, na een periode van thuiswerken echt niet meer naar school wil. Er moet echt iets veranderen. Wat hebben jullie gedaan na die werkweek? Zijn deze ervaringen van je dochter met school gedeeld? Want deze lijken me echt traumatisch. Ik had haar op zo'n manier echt niet mee laten gaan.
Als het haar al gaat helpen dat ze met 1 vriendin in de klas komt, moet dat toch een mogelijkheid zijn. Klassen uit elkaar halen om groepjes te doorbreken vind ik echt onzin. Heel raar beleid van een school.
Ga snel met school in gesprek, nu al voordat er weer gestart wordt. Geef aan dat je dochter niet meer naar school wil en dat er echt hulp nodig is.
Heeft ze een diagnose ASS en zo ja, weet school dit? Is er een zorgcoordinator met wie dit besproken kan worden?
Laat je dochter in ieder geval niet langer aanmodderen. Houd haar thuis zolang er geen goede oplossing is gevonden.

@Tango

Vorig jaar hebben we met de mentor gesproken over de situatie in de klas, voor en na de werkweek. Voor de werkweek hebben we met haar erbij een gesprek gehad. Er werd toen van alles beloofd, dat ze kon bellen, dat ze naar huis kon gaan wanneer ze wou, dat ze er altijd voor zouden zorgen dat ze in de groep betrokken werd en dat ze aan activiteiten niet mee hoefde te doen. Omdat het heel oprecht klonk en wij onze dochter ook liever niet iets laten missen. Niks mocht toen ze er uiteindelijk was. Na de werkweek hebben we uiteraard gelijk een gesprek aangevraagd. We hebben toen nog een keer met de mentor gesproken, die ons doodleuk kwam vertellen dat het kamp misschien niet zo leuk was, maar dat het nou eenmaal een werkweek was en dat het doel was om te leren, en niet om zoveel lol te maken. Het was jammer, maar het was al gebeurd, dus konden ze er niets meer aan doen. We gingen er kokend van woede weg, maar we konden er eigenlijk niks meer aan doen, zoals de mentor zei. Wat wel raar was, was dat er niks over de toekomst werd gezegd, en wij gewoon weg werden gestuurd. Het groepjesbeleid vind ik ook een hele rare, vorig jaar heeft de mentor van 3 vriendinnen hen een lijstje laten invullen met wie ze in de klas wilden, maar de mentor had dit niet mogen doen van de coördinator en dus had ze valse hoop gekregen, omdat haar vriendinnen dit aan haar hadden verteld. Ze was tot de nieuwe klassen werden bekend gemaakt erg enthousiast, maar dat bleek een teleurstelling. Ze heeft geen diagnose ASS, maar we (man, dochter en ik) willen haar graag testen. De zorgcoordinator hier is geen fijne vrouw, daar zijn we al in de 1e op afgestapt. We denken haar thuis te laten tot in ieder geval de zomervakantie. Ook omdat haar zelfvertrouwen best wel is beschadigd door al deze klassen.

Dit is een school die niet doet wat ze beloven. Dat voorspelt niet veel goeds.
Als al duidelijk is dat ze overgaat dan zou ik overwegen om de problemen met de schoolgang van je dochter pas volgend jaar aan de orde te stellen.
Als de boeken binnen zijn. Zodat je dochter in elk geval thuis door kan leren.

@Mariet & @AnneJ

@Mariet
Om deze redenen hebben we haar ook tot nu nog niet laten testen, want wat schieten we er nu mee op? Maar nu dochter al een paar jaar op deze school zit, hebben we steeds meer door dat er voor kinderen met een label eigenlijk veel meer ruimte is. Dit is dan niet alleen tijdsverlenging (waar het bij dochter ook niet uitmaakt, gegeven het feit dat ze bijna nooit in tijdnood komt). Maar bijvoorbeeld ook sneller de mogelijkheid om naar huis te gaan indien overprikkeld. Ze heeft inderdaad veel vriendinnen (ik was er tot de 1e van overtuigd dat ze autisme had, zat ook aan mans kant in de familie), bijna al deze meiden hebben ook een vorm van autisme ( 1 niet, zij heeft wel een heel rustig, stil karakter). Aan dochter naar een andere klas zetten hebben we zeker over nagedacht en zelfs met de school besproken. Zij waren van mening dat het juist voor dochter heel goed was om met anderen te leren samenwerken en dat ze daarom ook voor dit beleid hebben gekozen. We hebben nog niet geëist dat ze in een andere klas terecht moest komen, omdat het aan het begin echt beter leek te gaan. Toch werd ze weer "de loner" zoals ze dat zelf noemt. Van school wisselen wil ze zelf niet, omdat haar vriendinnen hier wel zitten en ze de vakken hier leuk vindt. Gisteren kregen we te horen dat ze dit jaar nog maar 3/4 dagen naar school moest, om haar daarvoor thuis te laten, ik zal het aan haar vragen, omdat ik echt wil doen wat zij ook wil.

@AnneJ

Dochter wil echt niet van school wisselen, omdat ze dan gewoon in een andere klas komt zonder vriendinnen, terwijl ze op deze school nog wel dichtbij zijn en ze bij ze kan zijn in de pauze.

Merle

Mariet

Je aannames over autisme vind ik van weinig inzicht getuigen in wat het nou echt is en hoe het kan helpen om te weten waarin hoe jij de wereld ervaart nou zo anders is dan in hoe anderen hem ervaren. Opmerkingen als "het is maar een label" en "het brengt je niks" zijn te algemeen om voor iedereen waar te zijn. Dit zeg ik als moeder van een zoon met ASS (die aanvoerder is van een selectie-voetbalteam, zou je ook niet direct verwachten) met een paar goede vrienden die hem accepteren voor hoe hij is. En ik zeg het als docent en mentor van een klas met 6 leerlingen met ASS, die allemaal erg veel baat hebben bij een aanpak die rekening houdt met hoe zijn in elkaar steken. Je kunt zeggen "dat geldt voor iedereen" en dat is ook zo, maar het geldt voor mensen met ASS wel sterker.

Overigens zou ik ook niet op dit moment laten testen, want het directe probleem is niet dat het meisje al of niet ASS heeft, maar dat de school niet goed omgaat met de sociale dynamiek in die klas en weinig oog heeft voor het belang van individuele leerlingen. Ik hield haar gewoon thuis (desnoods is ze de komende vier weken continu "verkouden") en ging in de tussentijd met de school in gesprek over de ernst van haar situatie. Overigens gaat de dynamiek volgend jaar volledig veranderen omdat er profielen en dus clusters komen. Hopelijk zit ze dan in een wat betere situatie. Op termijn zou ik zeker wel laten testen.

@AlisonH

Het is inderdaad vrij waarschijnlijk dat dochter dan in een leukere (voor haar dan) klas terecht komt, omdat haar vriendinnen allemaal hetzelfde profiel kiezen, omdat daar hun interesses liggen. Omdat dochter er nu geen baat meer bij heeft om van klas te wisselen (ze heeft nog maar 4 schooldagen), zijn wij geneigd haar thuis te laten. Dochter ziet dit ook als de beste optie. We hebben al een mail gestuurd om het verzoek in te dienen haar echt met haar vriendinnen te laten. Nu maar hopen dat ze hierop ingaan...

Merle

"verkouden"

zou inderdaad mijn optie zijn. Er wordt nu toch niet gecontroleerd. Mijn dochter is eind 5e klas uitgevallen en heeft zojuist gewoon eindexamen gedaan. Sommige kinderen hebben weinig begeleiding nodig en zijn thuis beter af.

Om haar op deze school terug te laten komen zou ik echt eisen dat ze bij haar vriendinnen komt. Bij mijn kinderen op school zit een jongen waarbij je direct merkt dat hij autistisch is, maar hij zit in de pauze bij een groepje gelijkgestemden uit de hele school en een daarvan zit naast hem in de klas. Die vriend is niet autistisch maar heeft een autistisch broertje, ideaal dus voor de "vertaling". Deze jongen heeft echt een superfijne tijd gehad op school. Vrienden betekenen meer dan welke ondersteuning ook. Ondersteuning is meer voor moeilijkheden met de structurering van de leerstof, en die heeft jouw kind niet. En dan nog is de "ondersteuning" vaak niet meer dan extra tijd bij een toets, wat jouw dochter ook niet nodig heeft. Laat die diagnose dus maar even zitten, daar gaat ze niks aan hebben.

Het kan zijn dat school maar en bepaald aantal "zorgenkinderen" per klas wil hebben. In het geval van jouw dochter zou dat idioot zijn, omdat ze geen steun nodig heeft (behalve van haar vriendinnen). Dat argument kun je dus onderuit halen.

Kan

Kan prima dat de crisis over is als dochter in de klas komt met gelijkgestemden.
Het hoeft niet. Het onbegrip van school en leerkrachten kan naar de achtergrond verdwijnen, het kan ook een terugkerend probleem zijn.
Je neemt het zoals het komt en je gaat voor veiligheid, welzijn maar ook de leerlijn van je dochter.
Mijn dochter trok in de onderbouw naar de meisjes van de autismeklas. Ze hadden bijvoorbeeld samen gymnastiek daardoor kende ze hen.
Door spontaan gedoe van de staatssecretaris kon ze ineens niet naar het beoogde speciaal onderwijs. Moest het maar eerst proberen op het voortgezet. Dus deden we haar naar de school waar haar broer in de autismeklas zat.
Hoe vaak ze heeft moeten horen: je gaat met die klas om maar je bent niet autistisch! Gelukkig had ze het eerste jaar goede mentoren.
Het tweede jaar dus niet, Die mentor maakte het dochter heel erg moeilijk, dus dat werd het brandende huis waarop je schijnt te moeten wachten voor er wel begeleiding en enigszins begrip en onderwijsaanpassing kan volgen.
Hier ook vrienden, veel gelijkgestemden.

Voordelen

Uiteraard zul je moeten afwegen wat je er aan hebt. Je hebt medisch vooronderzoek nodig als je een rijbewijs wil halen. Maar je bent weer niet verplicht om het te melden bij aanmelding voor vervolgonderwijs.
Je kunt nog wel zelf met je dochter haar karakter exploreren, lees eens wat op dit terrein, je dochter kan ook zelf op zoek als ze de term autisme heeft gehoord om te zien of het bij haar past.
Het kan echter nuttig worden als er meer schooluitval volgt. Dus houdt het in de gaten. Zoek vooral vrijgevestigde hulpverlening en zorg dat je daar al mee op de hoogte bent. Voor je klem komt te zitten tussen school, leerplicht en de veiligheid, het welzijn en de leerlijn van je dochter. Met een diagnose traject houdt je ook school en instanties meer of minder op afstand. En je hebt steun in een lastige tijd.
Met een diagnose heb je makkelijker toegang tot onderwijsconsulenten.
Dus ik zou me wel wat orienteren op mogelijkheden. Bij voorkeur niet bij een hulpverleningsconglomeraat.

Je kunt jezelf ook informeren bij de NVA en Autisme Centraal. Of de website van Tony Attwood. Het is vaak handig als je op de, niet meer in de DSM gegeven, diagnose Syndroom van Asperger zoekt.

Mariet

Ik ben het met je eens dat een diagnose op dit moment het acute probleem niet op zou lossen. Maar dat vind ik echt wat anders dan dit heel algemeen stellen.
Overigens kun je ook zonder diagnose al wel, zoals ook AnneJ zegt, kijken welke dingen je herkent en wat daar voor advies over wordt gegeven. Omdat ASS niet over gaat, is het zaak om je leven zo in te richten dat je zo min mogelijk last hebt van de nadelen en zo veel mogelijk baat bij de voordelen.
Als er inderdaad meer schooluitval komt zitten er echt wel voordelen aan een diagnose. Als ik bij mij op school kijk wordt er bijvoorbeeld veel minder snel de leerplichtambtenaar gehaald bij een leerling met autisme die verzuimt. Verder is er meer begeleiding en wordt er bij klassenindeling meer rekening mee gehouden. Overigens is nog maar de vraag of de laatste twee dingen op elke school zo zijn.

Dochter blijft thuis

Beste forumleden,

Dochter, man en ik hebben besloten haar thuis te houden, in ieder geval tot de zomervakantie. Dit weerhoudt het er echter niet van dat ze nog wel opdrachten moet doen, met klasgenoten. Dochter heeft al aan al deze docenten (5 in totaal, 3 echt grote opdracht, 2 kleintjes) gevraagd of ze dit alleen mag doen of zelfs met haar vriendinnen in andere klassen mag. Aardrijkskunde en geschiedenis docenten hebben al duidelijk gezegd dat dit niet mocht en aardrijkskunde docente heeft haar zelfs verteld dat "nog nooit zo een zeurende leerling heeft gehad". Dochter is gelijk de les uitgegaan en is ook niet van plan nog met deze docente te praten.
Ik houd mijn hart vast.

Merle

Klasgenoten

Hopelijk lukt het je dochter om de opdrachten alleen te maken.
Dan zou ik ze inleveren met de opmerking dat de klasgenoten de reden zijn dat dochter niet meer naar school kan en niet meer buitengesloten en gepest kan worden. Dat is haar voor nu teveel geworden. En dan gaat ze toch zo goed mogelijk door.

Verder wil ik je heel veel sterkte wensen. Het kan energie vreten. Zo jammer. En zo jammer dat er dan zo weinig begrip en medewerking van school komt. Maar het is niet anders. Je kunt het zo goed mogelijk bemiddelen, zomogelijk ook met hulpverleners of met onderwijsconsulenten.

Overigens in Amsterdam heb je ook onderwijsconsumenten.
Dat is voor alle leerlingen en hun ouders, niet alleen voor kinderen met vastgestelde diagnose of al langdurig (relatief/ziekte)verzuim.

https://www.onderwijsconsument.nl/over-oco/

En uiteraard staat het je ook vrij om steun te zoeken binnen het samenwerkingsverband van deze school. Vaak hebben ze wel een projectcoordinator of een of andere aanjagerfunctionaris die zich bezighoudt met het voorkomen en bestrijden van thuiszitten. En anders zitten die mensen wel bij de gemeente, de wethouder onderwijs weet er vast meer van.
Die mensen kunnen soms echt wat voor je betekenen.

Helaas, zie rapport, is duidelijk geworden dat het beleid rondom Passend Onderwijs, onderwijs voor elk kind zonodig bvk met aanpassingen in het reguliere onderwijs, mislukt is.

Maar nogmaals veel sterkte gewenst voor jou en je dochter. Houd je kalm en ga rustig verder.

AlisonH

Je schrijft zelf al dat je er rekening mee houdt dat niet iedere school goed omgaat met zo'n label.
Nou, geloof me maar dat niet iedere school dat doet.
Helaas ervaring hier.
De voordelen hebben we nooit gehad (leerplicht stond onmiddellijk op de stoep bijv) maar de nadelen wel. School kan bijv wel denken dat er goede ass-begeleiding geboden worden maar helaas is niet elke zogenaamde ass-begeleiding ook daadwerkelijk goede (ass-) begeleiding.
Baadt het niet dan schaadt het niet gaat helaas hierin niet (altijd) op.

AnneJ, je snapt toch ook wel (zoals ik je ken hier dat ev gevolgen van een psychiatrische diagnose (zo wordt het nu nog gezien, helaas wat mij betreft) volledig politiek gekleurd zijn? Morgen kan alles anders zijn.

Mariet

Ik werk zelf op een school met een heel goed leerlingzorgbeleid, en mijn zoon zit op een soortgelijke school. Dat kleurt natuurlijk wel je beeld. Als zo’n diagnose alleen maar ellende oplevert kun je hem beter niet hebben.

Mariet

"AnneJ, je snapt toch ook wel (zoals ik je ken hier dat ev gevolgen van een psychiatrische diagnose (zo wordt het nu nog gezien, helaas wat mij betreft) volledig politiek gekleurd zijn? Morgen kan alles anders zijn."

Ik snap je denk ik niet zo goed. Zie ik iets niet?

Uiteraard is 'autisme' an sich een karakter, een natuurlijke biologische variatie. Tijdig opgemerkt is daar met respect voor de variatie in de opvoeding veel onheil te voorkomen. Doe je dat niet dan doemt de 'psychiatrische diagnose' op. Die wat mij betreft vooral gaat over de gevolgen van het onbegrip en het gebrek aan passende ondersteuning en onderwijs door ouders, omgeving, hulpverlening en school.
Je bent pyschiatrisch als je je lijdt onder je manier van zijn.
Die bij autisme voor een belangrijk deel voortkomt uit de reactie van andere mensen en de samenleving op mensen en kinderen met autisme.
Enerzijds blijft autisme als 'karakter' altijd aanwezig. En daarmee aanpassingen in het functioneren ook. Anderzijds kan 'autisme' als psychiatrische diagnose weer verdwijnen zoals een depressie verdwijnt en niet meer opspeelt. Het blijft mogelijk een kwetsbaarheid maar je lijdt er niet meer onder.

@AnneJ

Helaas, docenten hebben zowat allemaal gezegd dat ze het toch echt samen moet doen. Dochter heeft hierop gevraagd waarom dat dan niet mag, omdat ze dit zeer vreemd vond, omdat een paar van die opdrachten niet bijster groot waren. Ze zou er misschien iets langer over doen, maar dat heeft ze er graag voor over. Docenten snappen het punt nog stééds niet: "Het is maar een opdrachtje, ieder kan toch gewoon de helft doen?". Dochter zit de opdrachten nu alleen te maken, zonder dit tegen de docenten te zeggen. "Hadden ze maar niet zo dom moeten zijn, niet iedereen wil toch samenwerken, waarom moet ik altijd met het grootste deel van de klas meedoen?" zegt ze hier zelf over. Er zitten nog 1-3 andere kinderen in de klas die het volkomen met haar eens zijn, deze mensen en dochter hebben afgesproken dat ze dit jaar niets van samenwerkingsopdrachten gaan accepteren, om een statement te maken. Misschien niet voor zichzelf, maar wel voor leerlingen die de komende jaren bij deze docenten komen. We gaan het rustig aan doen. Van mij hoeft ze verplichte samenwerkingsopdrachten niet te doen, gegeven dat deze opdrachten makkelijk alleen gedaan kunnen worden. Ik wil jullie nogmaals heel erg bedanken voor het ondersteunen van dochter en de rest van het gezin.

Merle

Merle

Als docente en mentor op een VO school vind ik de houding van de school van je dochter echt FOUT. Een docente zou nooit zoiets mogen zeggen (nog nooit zo'n zeurende leerling gehad, pardon...?) Als een gesprek niets oplevert (met mentor EN teamleider erbij maar misschien wel ZONDER je dochter want je wil haar beschermen van zo veel onnozelheid) is een andere school misschien toch wel het overwegen waard. Wil je dochter nog zo 3 jaar doorgaan met dat soort ellende waar niets aan gedaan wordt?
Een diagnose kan wel betekenen dat ze jullie serieuzer nemen maar kan ook zijn dat deze school gewoon niet zo goed weet hoe ze moeten reageren.
Ik wens je veel sterkte
Sini

Merle

Eens met Sinilind, zo'n opmerking kan echt niet! Je mag het denken (al snap je er dan dus niks van) en je mag het tegen je collega's zeggen (al snap je het dan nog steeds niet) maar je zegt het niet tegen zo'n meisje!
Sommige leerlingen volgen niet precies het paadje, omdat dat minder bij ze past. Dan ga je met zo'n leerling in gesprek en je gaat kijken of je het kunt oplossen. Wat mij betreft zijn er dan twee smaken: je hebt een goede reden waarom het wel samen moet en die leg je dan uit aan de leerling. Of je hebt geen goede reden, en dan sta je toe dat er alleen gewerkt wordt. En je vraagt door: waarom is dat samenwerken binnen de klas zo'n probleem? Leerlingen "zeuren" over het algemeen niet voor niks, daar is een reden voor. Een beetje docent wil die reden weten.

Samenwerken

Op de school van onze zoon hadden ze heel veel samenwerk opdrachten, zoon vond dat vreselijk en raakte er erg van in de stress, niet eens omdat er niemand met hem wou samenwerken of omdat hij de mede leerlingen niet aardig vond, maar vooral om alle communicatie eromheen en de spanning of iedereen wel deed wat afgesproken was. Afgelopen jaar had school een (in hun ogen) prachtig project bedacht: 8 weken werken aan een opdracht voor meerdere vakken, met vier personen en aan het begin van elke week kregen ze een nieuw stukje van het project met opdrachten. Zoon was vol goede moed begonnen aan het nieuwe schooljaar, maar dit was een drama voor hem. Het jaar ervoor afgebroken vanwege een depressie, de diagnose ASS gekregen, waardoor veel problemen te herleiden waren. Hij is door deze opdracht en uiteraard nog meer dingen weer depressief geraakt en niet meer naar school geweest. Toen wij dit uitlegden aan de zorgmedewerker, de mentor en de orthopedagoog, vonden zowel de mentor en de zorgmedewerker dit maar vreemd, hij kon toch gewoon zijn best doen om er wat van te maken? De orthopedagoog heeft hen toen uitgebreid en duidelijk uitgelegd dat samenwerken voor de meeste leerlingen met ASS heel veel stress geeft en dat onze zoon ook zeker niet de enige is die er zo mee omgaat. We hebben daarna excuses van de beide heren gekregen, ze wisten dit echt niet. Verder helpen ze ons en onze zoon heel erg goed, dus dat ze het niet wisten kan gebeuren, is dus niet altijd onwil, maar kan ook onkunde zijn.
Wel knap van jouw dochter dat ze samen met andere leerlingen een statement wil gaan maken, hoop dat het voor haar en voor een ieder die haar opvolgt zal helpen.

@Sinilind, @AlisonH en @Assa

Dochter wil niet van de school af. Haar argument is dat haar vriendinnen hier zitten en dat als ze weggaat het nog moeilijker gaat krijgen met vriendinnen en ze dan nog dieper in een dal komt. Ook heeft dochter ook de docenten niet meer die haar dwingen samen te werken. Ze wou bijvoorbeeld Duits of Frans kiezen, omdat ze het allebei erg leuke talen vond. Ze heeft echter voor beide vakken erg veel samenwerkings- en presentatieopdrachten gekregen. Ook had ze vorig jaar een docente die haar had beschuldigd van afkijken bij een klasgenootje en dat haar ook verteld. Dochter zat namelijk achter een klasgenootje dat altijd negens haalde. Nu moet ik er wel even bijleggen dat dochter zelf ook negens haalde. Dochter was tijdens de toets naar de lerares gegaan om te melden dat ze een woord niet hoefde te leren. De lerares zei hierop dat ze dit gewoon moest weten en stuurde haar terug. Toen ze het blaadje met het goede woord inleverde, "moest ze wel afgekeken hebben bij I."

@Assa
Dochter heeft precies dezelfde reactie als ze moet samenwerken. Ze heeft dan depressieve klachten, die ze normaal nooit heeft. Wij hebben aan het begin van het schooljaar de docenten gevraagd of ze er alsjeblieft rekening mee wilden houden dat dochter zo min mogelijk samen kon werken, omdat ze hier bijzonder gestresst van wordt. Wat een verschrikkelijk plan, 8 weken samenwerken. Voor heel wat leerlingen leuk, maar zeker niet nodig. En als het niet nodig is, moet je dat zeker niet aandoen aan kinderen die dat, om wat voor reden dan ook, absoluut niet willen.
Hopelijk wordt er in de toekomst wat beter nagedacht over samenwerken...

Merle

reactie

Ik snap heel goed dat je dochter niet naar een andere school wil. En de kans bestaat dat ze, met goede verwachtingen, op een andere school nog negatievere ervaringen zal opdoen.

Wat ik dan weer niet begrijp is waar de school niet meedenkt met je dochter. Zij heeft moeite met de groepsopdrachten en geeft dit aan waarna ze voor zeur wordt uitgemaakt.
Misschien kan een docent individueel niet helpen maar is er dan niet iemand op school aanspreekbaar die wel je dochter kan helpen?

Waarom komt de school eigenlijk zelf niet met hulp voor je dochter?

@Petra

De docenten van dochter die deze opdrachten geven vinden dat ze leerlingen geen "andere behandelingen" moeten geven. We zijn hier al mee naar mentor en afdelingsleider gestapt en die waren het helemaal met deze docenten eens. Ze willen volgens dochter niet te veel van dit soort gevallen krijgen.

Merle

Merle

Hier op school ook veel samenwerkopdrachten. Dochter heeft ontdekt dat ze met jongens beter samen kan werken dan met meisjes. "Ze doen gewoon wat ze moeten doen. En als ze het toch een keer niet doen, kan ik er iets van zeggen zonder dat ze meteen beledigd zijn", aldus dochter.
Zou dat voor jouw dochter ook een optie kunnen zijn?

Als ik lees hoe niet alleen de vakdocenten, maar ook de mentor en de afdelingsleider van de school van jouw dochter erin zitten, zou ik misschien toch eens op een andere school gaan praten. Praten betekent niet direct switchen. Schoolwisselingen pakken volgens mij vaak goed uit.

Als de vriendinnen van je dochter hetzelfde profiel kiezen, is de kans trouwens best aanwezig dat ze in dezelfde klas komen, zeker bij een aantal vakken. Maar de school blijft wel de school. Jammer dat de mentor niet wat meer voor je dochter in de bres springt.

Ik zou haar dit schooljaar sowieso maar thuishouden. Als ze er goed voor staat en overgaat, zou ik eventueel ook nog wel een paar onvoldoendes voor samenwerkopdrachten incasseren zonder er op school al teveel heisa over te maken. Het lijkt een beetje op vechten tegen de bierkaai.

@Zeetakje

Dochter zegt dat het voor haar geen verschil maakt. De meisjes in deze klas zijn toevallig vervelend volgens haar, maar samenwerken met jongens gaat ook niet bepaald soepel. Dit schooljaar blijft ze sowieso thuis. De laatste dagen is dochter zich ook steeds meer in andere scholen gaan verdiepen en wil nu graag naar een vrij kleine school (500 ll). Dochter wil, ook al zou ze nu met haar vriendinnen in de klas komen, toch niet op deze school blijven. Ze voelt zich "genaaid" in alle opzichten: slecht rooster, te veel samenwerkingsopdrachten en gewoon school die niet luistert naar haar verzoeken. We hebben over 2 weken een bezoek aan de school, dan kunnen we even kijken of ze zich daar misschien fijner zou voelen.

Merle