Dochter wordt getest en ik heb buikpijn
Dochter wordt volgende week getest. Na een lange tijd van twijfel doen we het wel of niet, hebben we de knoop doorgehakt om wel te gaan testen op dyslexie. School ziet de noodzaak niet direct. Wij zien een voldoende intelligente dochter die halverwege groep 2 is begonnen met lezen, met AVI 1 is overgegaan naar groep 4. Ze heeft RT gehad en ook thuis is er altijd veel gelezen.
We konden heel snel terecht omdat er een afspraak af werd gezegd. Net gisteren bleek dochter nu (eind groep 4) AVI 4 te beheersen. Twijfel! Is het niet overdreven om haar nu te testen? Het testbureau vindt (natuurlijk!) dat er wel reden is om te testen. Het LVS gaf aan dat het leerrendement voor rekenen 100% is, voor spelling iets van 75% en lezen 67%. Objectief gezien is er dus wel wat aan de hand.
Maar ik... ik heb buikpijn. Waarschijnlijk tot de uitslag van de test binnen is. Ik ben bang dat er uit komt dat er helemaal niks uitkomt (dat kan natuurlijk niet eens) of dat er uit komt dat wij er helemaal naast hebben gezeten (eigenlijk maakt dat geen donder uit, want we testen juist omdat we een professioneel oordeel willen). Er wordt een breed onderzoek afgenomen, dus niet alleen dyslexieonderzoek. Maar ik wordt nú helemaal wiebelig, heeft ze misschien ADD? Die kenmerken (wiebelig, slecht concentreren, snel afgeleid, vergeetachtig, etc) zijn ook wel op haar van toepassing.
Herkenbaar? Nog maar een goede week tot aan de test.
Niet druk maken
Natuurlijk is het spannend, zo'n test, en je bent benieuwd naar de uitslag.
Al zou er niets uit de test komen, dan is wel alle twijfel weggenomen. En met de uitslag van de test kun jij (en school) ook gericht aan de slag.
Ik vind het erg goed dat je je zoon nu laat testen, stel dat daar dyslexie uit komt, dan heeft je zoon daar in dit vroege stadium heel veel aan.
En niet zo twijfelen; aan jouw intuitie valt niet te tornen.
Succes met de uitslag!
Maakt niet uit, en?
Maakt het voor je kind en voor jou iets uit als er "iets" uit die testen komt? Want of het nou dyslexie is, ADD, ABCDE, het blijft gewoon hetzelfde kind. Alleen kun je dan proberen gerichter op de problematiek in te gaan.
Guinevere
"Maakt het voor je kind en voor jou iets uit als er "iets" uit die testen komt?"
Nee, dat is het kromme. Eigenlijk hoop je natuurlijk dat er iets uitkomt zodat je die problemen gericht kunt aanpakken. Ik ben juist een beetje bang dat er 'niets' uitkomt. Al dat gedoe voor niets. Maar ik realiseer me ook wel dat dat niet kan. 'Iets' moet zijn achterstand verklaren: dyslexie, minder slim dan we inschatten, etc. En ergens is de angst dat er iets heel anders uitkomt dan wij - leken - vermoeden. Kortom, een emotionele janboel die rationeel gezien, nergens op slaat.
