Dochter zit in een 'moeilijke' klas..wat verwachten van school en wat kunnen we zelf doen?
Mijn oudste dochter wordt in de herfst 10 jaar en zit dan in groep 7. Zij heeft een klas met 20 jongens en 10 meisjes. In de klas heerst veel onrust. Er zijn een aantal jongens die vaak de les verstoren, veel jongens zijn erg druk. Ook is er veel meidenvenijn. Er zijn daarnaast veel kinderen van school gegaan en weer bij gekomen. Kortom: onrustig.
Dochter voelt zich niet altijd veilig op school. We kunnen altijd met school praten en die pakken dingen ook snel op. Incidenten worden met dochter en betreffende klasgenoten besproken. We doen ons best, ook samen met school, om oudste zelfredzamer te maken in dit opzicht. Ze is twee jaar terug van school gewisseld, o.a. vanwege gebrekkige aansluiting. Ze is een zachtaardig, rustig en serieus meisje dat graag hard werkt in de klas, hetgeen niet altijd lukt als er onrust is. Hier baalt ze van. Gelukkig voelt zij zich gezien en gehoord door school en wij merken dit als ouders ook. Dochter krijgt meer zelfvertrouwen en wordt assertiever.
De school weet dat dit een klas is met een gebruiksaanwijzing en zet veel in om de sfeer goed te houden. Ze kijken naar welke leerkracht past bij de klas (iemand die consequent is, training heeft op het gebied van 'probleemgedrag' en die ook opbouwend en positief ingesteld is). Er komt een project aan waar de klas gezamenlijk aan gaat werken - het gaat dan niet om de prestatie maar om het samen iets leuks doen, als groep. Er is altijd ruimte voor een mailtje of praatje als iets niet lekker loopt.
Toen mijn dochter compleet overstuur en boos uit school kwam na een incident (klasgenoot gooide zonder aanleiding een voorwerp tegen haar kin aan), heb ik ook contact gehad met de directeur hierover en die nam mijn zorgen heel serieus.
Wat ik alleen zo opmerkelijk vind, als ik hierover praat met anderen, is dat mensen om me heen vaak zeggen dat de klas gehusseld moet worden met de andere groep 7. Dat dit in hun ervaring goed heeft gewerkt in een eigen situatie met een 'moeilijke' klas. Maar onze school doet dat dus niet. Mijn vraag is: wat zijn jullie ervaringen met moeilijke klassen; wat heeft de school gedaan om de sfeer in de klas te verbeteren en hoe heeft je kind leren omgaan met de moeilijkheden in de klas? Wat is fair en wat kun je wel en niet verwachten van school? Wat kan ik zelf als ouder doen, naast het luisteren naar mijn dochter en haar helpen assertiever en zelfredzamer te worden?
Paar dingen
Met mijn dochter ging ik altijd direct, of anders de volgende ochtend, mee de klas in om samen een probleem te bespreken.
Mijn dochter had ook een SOVA/TOMtraining waar de juf ook aan meedeed zodat ze wat meer zicht op dochter kreeg en haar problemen beter leerde zien.
Klassen mengen is hier ook weleens door de school voorgesteld, echter in alle parallelklassen zaten kinderen met verstorend moeilijk gedrag en er kwam dan bovendien een klas bij die door afwezigheid van de leerkracht totaal uit het lood geslagen was.
Toen hebben we een kleinere school gezocht met een klas met veel minder leerlingen. Dat was toevallig een zwakke school die weer op de weg omhoog ging met extra inzet.
In overleg met de leerplichtambtenaar. Het was een school van hetzelfde bestuur en men heeft daar toen mee ingestemd.
Dat scheelde wel wat.
Een vriendin heeft haar zoon, geen speciaal onderwijs, uiteindelijk van school laten veranderen naar een rustiger school. Maar je moet dat uiteraard wel zien uit te vinden.
Soms is het ook mogelijk dat een kind rustig apart werkt, dat kan ook nog een oplossing zijn?
Dat was hier echter ook geen oplossing. Rustige werkplekken waren op de gang en daar werden ook kinderen neergezet die straf hadden. Die verdenking wilde dochter niet hebben. Daarnaast speelden daar ook de kleuters, dus rust, wat voor haar nodig was had je daar niet met stoute kinderen en drukke kleuters.
Maar als er een echt rustige werkplek is op school, bijvoorbeeld bij een concierge of secretariaat of zo, kan het helpen om even tot jezelf te komen.
@ Anne J
Bedankt voor je reactie.
Bij ons op school krijgen alle groepen 5 een SOVA training aangeboden. Ik vergat het te vermelden. Er is ook een plan om de SOVA training te herhalen. De ib-er had het er ook over om de groep meiden apart te nemen en samen een training te laten volgen. Ik ga hier zeker naar vragen in het nieuwe schooljaar.
Dochter werkt nu vaak met een koptelefoon op. Dit helpt wel iets, maar lang niet altijd. Bovendien vindt ze het ook vervelend dat ze zo van de rest van de klas is afgesneden. Lastig dus voor haar.
Er wordt op de gang gewerkt door meerdere kinderen. Dochter maakt vooral zelfstandig pluswerk op de gang. Er wordt ook op de computer gewerkt. Juist op deze momenten, zonder toezicht, is het extra onrustig. Misschien is een plek bij de conciërge o.i.d. voor haar wel een goede optie.
Dochter heeft het, buiten de onrust in de klas, onwijs naar haar zin op deze school. En een tweetal meiden in de klas waar ze graag mee speelt/afspreekt. Buiten taal en rekenen wordt er ook veel aan muziek, beeldende vorming en toneel gedaan. Dochter is al van school gewisseld en daarvoor op de oude school een locatiewissel - ze heeft in 3 jaar tijd 3 verschillende klassen gehad. Dit gaf veel onrust, ze wil ook niet meer wisselen. Dus nog een schoolwissel is iets wat we nu niet als optie zien. Gebrekkige aansluiting was niet het enige dat speelde bij de beslissing om van school te wisselen, ook bepaalde specifieke leerbehoeften die ze op de huidige school goed tegemoet kunnen komen.
Mantra123
Misschien moet je jezelf er toch niets meer van terugtrekken.
De school van je kind is voor heel veel dingen een goede school. Kind is er blij mee. Nog twee jaar. Bovendien beschrijf je het alsof je kind een speciaal (plus-)traject volgt. Dat lijkt haar al een beetje een uitzonderingspositie te geven en dat is in een groep leeftijdsgenootjes geen gemakkelijke positie.
Je gaf aan dat je kind aansluiting miste, maar nu heeft ze in elk geval enkele vriendinnetjes. Ze zal nog moeten leren, dat ze in haar omgeving niet alleen maar aardige kinderen heeft die aardig met haar omgaan. Er zijn ook kinderen die wel eens wat vervelends doen en daar kan ze dan ook iets van zeggen.
Ik blijf een beetje hangen op het incident, dat iemand iets naar haar gooide en dat dat tegen haar kin aan kwam. Vervolgens ben jij als ouder gaan praten daarover. Ik denk dat je je bij zulke incidenten nu langzamerhand moet gaan terugtrekken. Kinderen gooien gummen, briefjes, kauwgom, potloden etc. en zo'n voorwerp kan best een keer je kind raken. Je kind zal zelf moeten leren om daarmee om te gaan. Negeren (en inwendig boos blijven)? De juf waarschuwen (hij gooide iets naar mij)? Om draaien en roepen: hou op? Opstaan en teruggooien (met als risico straf krijgen). Je kind kan nu gaan oefenen hoe ze daarmee om wil gaan.
Tsjor
Reactie
Tsjor,
Bedankt voor je reactie.
Ja, ik kan het wel wat meer laten rusten omdat het nog maar twee jaar is, maar twee jaar kan in een dergelijke sfeer ook best heel lang duren. Dochter heeft een historie met buitengesloten worden en de uitzondering zijn, dat heeft haar erg onzeker gemaakt. Het plustraject op onze school heeft er juist voor gezorgd dat ze geen uitzondering is, want er doen nog veel meer kinderen aan mee. Dat ervaart ze als heel prettig: lekker leren maar tegelijkertijd niet al teveel opvallen.
Uiteraard bespreken we al die opties om een probleem op te lossen met haar, maar ze is ook iemand die erg strikt met de regels omgaat. Van zich afbijten (mondeling/fysiek), ziet ze al snel als iets dat tegen de regels is. Ik vertel haar dan vaak van een jongen die mij op school pestte en dat negeren niet hielp. Vervolgens heb ik die jongen een keer teruggeduwd en een hele grote mond gegeven, want ik was echt boos en toen was het over. In de hoop dat ze dan ook inziet dat ze het een keer echt goed zat moet zijn en dat het dan over zal gaan. Tot nu toe stapt ze altijd naar een leerkracht toe als ze na een waarschuwing niet ophouden.
Het is daarnaast ook niet echt leuk als er 1 meid is die dochter telkens buitensluit tijdens de pauzes als zij vraagt of ze mee mag spelen. Bijna de hele klas speelt dan mee, maar niemand zegt er iets van. Inmiddels gaat dochter dan spelen met kinderen uit een andere klas of een enkele klasgenoot die ook alleen is. In dat opzicht is ze wel zelfredzamer geworden, iets wat ze op haar oude school nog niet deed. Er wordt ook geroddeld, er worden gemene dingen gezegd. Echt meidenvenijn, iets waar ik haar meer tegen zou willen wapenen. Ze vindt zichzelf door al die opmerkingen op school vaak minder goed dan ze is. Het tast haar zelfbeeld aan. Misschien zou een rots en water training iets zijn.
Misschien
Ik heb niet zoveel op met de SOVA-trainingen of de rots-en-watertrainingen. Grootste probleem vind ik dat het het meest kwetsbare kind problematiseert: jij doet het nog niet goed genoeg.
Dat kinderen op school gepest worden, buitengesloten, niet mee mogen spelen, dat is niet zo erg nieuw. Zeker kinderen die erg voor regels zijn willen het nog wel eens afleggen. Zo snapte de oudste niets van het schoolvoetbal in de pauzes, omdat de regels steeds veranderden. Middelste werd erg gepest, echt dramatisch. Jongste had een afschuwelijk roddelend meisje tegen zich, dat toevallig het oogappeltje van de interne begeleidster was. Voor de middelste en de jongste ben ik wel naar school gegaan. Maar het ging dan wel om iets pittigers dan een voorwerp tegen je kin aan krijgen.
Uiteindelijk helpt eigenlijk alleen dat een kind zelf de eigen weg daarin vindt. Dat betekent dat als zij iets oplost door met andere kinderen te spelen, dan is dat prima. Als zij iets tegen de leerkracht wil zeggen ook. En als daar consequenties aan zitten, dan zal ze daarmee weer moeten leren omgaan. Zelf je weg vinden tussen je eigen identiteit behouden en je aanpassen aan de groep, tussen solist zijn of meezingen met het koor, tussen het geweldige beeld dat je ouders van je hebben en het iets minder enthousiaste beeld dat leeftijdsgenoten van je hebben, dat zijn toch belangrijke verworvenheden die een kind zichzelf eigen zal moeten maken.
Dan is de basisschool nog een tamelijk onschuldige oefenplaats. Laat haar lekker zelf oefenen. Over twee jaar is ze van deze kinderen af en komt er een nieuwe groep, waarmee ze weer een nieuwe start kan maken.
Tsjor
Geen SOVA, wel training
Zou ze niet een kamp van stichting De Ster willen doen? Daar leer je ook met zulke situaties om te gaan, maar op een manier die bij het kind zelf past. Ze hebben voor over 2 jaar ook speciale kampen voor de overgang naar de brugklas.
Kijk eens bij de bieb naar
Het leefboek voor kinderen; hoe kan ik mijn leven nog leuker maken van Theo Legters. Een soort werk/maakboek met allerlei verschillende hoofdstukken en het is naar kinderen geschreven. Wie weet kun je daar tips uit halen?
Reactie
Tsjor,
Bedankt voor je bijdrage weer. Ik denk dat wij sommige dingen anders zien, maar daarentegen is het ook lastig om via een scherm een genuanceerd beeld te geven van wat er speelt. Zeker als ik niet al teveel in detail wil treden vanwege de herkenbaarheid.
Bottom line van jouw posts is volgens mij 'laat het wat meer los en dan komt ze er van zelf.' Ik kan niet met zekerheid zeggen of het ook zo werkt in ons geval, maar ik kan me wel vinden in het stukje vertrouwen uitstralen naar dochter. Dat zij in staat is haar eigen boontjes te doppen. Maar ik vind dat soms ook moeilijk. Omdat ik dochter dan zo verdrietig zie, omdat ik dan terugdenk aan de vervelende tijd op de oude school en omdat ik natuurlijk zielsveel van haar houd en het liefst zou willen dat ze dit allemaal niet zou meemaken. Maar ja, wat je zegt...dit gaat ze overal meemaken en je kan ze er ook niet tegen beschermen. Er voor haar zijn, een luisterend oor bieden en haar bevestigen in haar eigen vermogen om het op te lossen is dan het beste wat ik volgens mij kan doen.
Anke,
Bedankt voor het meedenken, ik heb nog niet van dit kamp gehoord. Zal het eens opzoeken.
@ Lillian1
Ook bedankt! Boekentips zijn ook zeer welkom, daar is dochter wel een typetje voor.
Hopelijk een meester
Deze opmerking zal wel veel kritiek opleveren, maar het hangt af van de leerkracht.
Een meester, met zwaardere stem en overwicht, is het halve werk...
Natuurlijk bestaan er ook goede juffen, maar met een meerderheid aan jongens, is de kans op een soepel verloop groter met een meester.
Sorry, maar zo ben ik meer te spreken over meesters in de bovenbouw.
Aanvullend,
Met een goede leerkracht, is het best mogelijk dat je je druk maakt om niets. Dat er geen sova training nodig is, etc.
@Flanagan
Ze heeft het afgelopen jaar een meester gehad en dat heeft zeker een goede impact gehad. 
Was ook echt een hele leuke meester, maar aan het einde van het jaar merkte ik ook aan hem dat de rek er een beetje uit was. Ik vond het knap hoe hij ook oog bleef houden voor de hele klas als groep en hoe hij daar een positieve draai aan gaf. Hij heeft ze een paar keer voor de hele school laten optreden als klas, dat was echt gaaf. Dochter heeft daar nog weken over gesproken, zo tof vond ze het.
Volgend jaar komen er twee juffen, een wat oudere met de nodige ervaring en een wat jongere die stevig in haar schoenen staat.
Nou ik had het op de basisschool wel een beetje gehad
Ik hoorde elk jaar weer bij elk kind: ja maar ze zit wel in een moeilijke klas. Vlgs mij bestaan er voor juffen ( wij hadden nooit een meester) alleen maar moeilijke klassen.
En nee, het lag niet aan mij kinderen. Dat waren juist de rustige types die ondersneeuwden in alweer een moeilijke klas
Moeilijke klas bestaat niet
Als de klas niet goed draait doet de leerkracht zijn werk niet goed. Ik werk op het mbo en bij moeilijke klassen moet ik mijn manier van lesgeven aanpassen zodat de klas wel goed mee kan komen en ja dat is soms moeilijk... Voor mij!
Dus ik vind het een kul argument, de juf/ meester zal dus de werkwijze aan moeten passen
Reactie
Ik denk dat ik zo wel genoeg input heb.
Dank, het topic kan wat mij betreft op slot.
MarSy
Wat jij zegt is precies wat ik bedoel
